ตอนที่แล้วเจ้าหน้าที่หมายเลข 32 [ฟรี]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปเจ้าหน้าที่หมายเลข 34 [ฟรี]

เจ้าหน้าที่หมายเลข 33 [ฟรี]


ตอนที่ 33

เงื่อนไขเพียงข้อเดียว!

คำตอบของผอ.ฟิวรี่ทำให้ลีออนโล่งใจ

ความประทับใจของเขาที่มีต่อผอ.ฟิวรี่ก็คือผอ.ฟิวรี่เป็นคนที่ทำทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย

ไม่ว่าจะเป็นการปกป้องโลกและจัดตั้งทีมซูเปอร์ฮีโร่ที่เกือบจะไม่สามารถควบคุมได้ หรือป้องกันการเกิดโศกนาฎกรรมอย่าง ‘โปรเจ็คอินไซต์’ ที่เป็นอาวุธสังหารจนทำให้เกิดการโต้เถียงครั้งใหญ่เมื่อมันเปิดเผยต่อสาธารณะชน

ผอ.ฟิวรี่ยอมทำสิ่งเหล่านี้เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเขา

ไม่ว่าจะเป็นการปกป้องมนุษย์จากการรุกรานของมนุษย์ต่างดาว การปกป้อง SHIELD หรือ. . .

เรื่องของแบล็ควิโดว์!

ถ้าหากแบล็ควิโดว์ได้เข้าร่วมกับ SHIELD พวกเขาก็จะได้รับข้อมูลที่เป็นความลับของ ‘ห้องแดง’ จากสุดยอดสายลับของรัสเซีย และได้เจ้าหน้าที่สายลับชั้นยอดเข้าร่วมกับ SHIELD

ข้อเสนอที่ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวแบบนี้มีใครบ้างจะไม่เห็นด้วย?

ไม่ต้องพูดถึงความคาดหวังของลีออน เพราะเพียงแค่เขาเล่าแผนการนี้ออกไปผอ.ฟิวรี่จะต้องเห็นด้วยกับแผนการของเขาทันทีอย่างแน่นอน

เมื่อได้รับคำมั่นสัญญาจากผู้อำนวยการของ SHIELD ลีออนก็มีความมั่นใจมากขึ้นพร้อมสำหรับการเผชิญหน้ากับแบล็ควิโดว์ที่กำลังสับสน

หลังจากวางสายลีออนก็หักครึ่งโทรศัพท์ทิ้งแล้วโยนมันลงในถังขยะ

"ในเมื่อปัญหาแรกหมดไป ต่อไปก็คือการหลบหนีจากการไล่ล่าของห้องแดง . . . " ลีออนคิดในใจ แต่ถึงอย่างนั้นเท้าของเขาก็ยังก้าวเดินไปด้านหน้าตรงไปยังห้องนอนอีกครั้ง

ซึ่งคราวนี้ลีออนเคาะประตูและรอจนกว่าจะมีเสียงดังขึ้นมาว่า ‘เข้ามา’ จากด้านในก่อนที่จะผลักประตูเข้าไปด้านในอีกครั้ง

ทันทีที่เดินเข้ามาในห้องลีออนก็สังเกตเห็นว่าโจ๊กเห็ดที่วางอยู่บนโต๊ะถูกกินจนหมดเรียบร้อยแล้ว

สิ่งนี้ทำให้มุมปากของลีออนยกสูงขึ้นเล็กน้อยและพึมพำในใจว่า ‘นี่เป็นสัญญาณเริ่มต้นที่ดี . . .’

ก่อนที่สายตาของลีออนจะเหลือบมองไปที่เตียง แต่เขาก็ไม่พบร่างของนาตาชาทำให้สายตาของเขาเหลือบมองไปด้านข้างทันที ตอนนี้นาตาชาที่มีผ้าพันแผลที่ศรีษะและแขนกำลังยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าที่เปิดอยู่พร้อมกับค่อย ๆ เปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างช้า ๆ

เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวเรียบง่ายเพียงตัวเดียวบนร่างกายทำให้สามารถมองเห็นสัดส่วนโค้งเว้าที่ยอดเยี่ยมของนาตาชาได้อย่างชัดเจน

สายตาของลีออนเริ่มแสกนร่างกายของนาตาชาอย่างรวดเร็วและสามารถบรรยายออกมาได้สองคำเท่านั้น . . . งดงาม และ ยั่วยวน!

ในขณะที่กำลังเพลิดเพลินกับภาพตรงหน้าทันใดนั้นลีออนก็ตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่างและรีบหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว "อ๊ะ! ขอโทษครับ ผมได้ยินว่าคุณบอกให้เข้ามาได้ . . . "

แน่นอนว่าลีออนไม่รังเกียจที่จะดูสาวสวยเปลี่ยนเสื้อผ้า

อย่างไรก็ตามนาตาชาไม่ใช่ผู้หญิงที่มีความสัมพันธ์กับเขา ดังนั้นอย่างน้อยเขาจะต้องให้เกียรติเธอ

ท้ายที่สุดแล้วเขานั้นเป็นคนโรแมนติก ไม่ใช่คนโรคจิต!

"ที่นี่มีเสื้อผ้าผู้หญิงไหม?"

"ไม่มี ถ้าหากคุณต้องการเดี๋ยวผมออกไปซื้อให้คุณก็ได้" ลีออนตอบโดยที่หันหลังให้เธออยู่

"งั้นไม่เป็นไร ฉันใส่แค่นี้ก็ได้"

ด้วยเสียงกรอบแกรบที่ดังมาจากทางด้านหลังไม่นานหลังจากนั้นนาตาชาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าจนเสร็จ

"หันกลับมาได้แล้ว"

เมื่อได้ยินคำพูดของนาตาชาลีออนก็ค่อย ๆ หันหลังกลับมาอย่างช้า ๆ

ร่างที่เย้ายวนของนาตาชาถูกปกปิดด้วยเสื้อแจ็คเก็ตเบสบอลตัวใหญ่ ทำให้ลีออนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจในใจ ‘น่าเสียดายจริง ๆ . . .’

นอกจากนี้เพื่อปกปิดผ้าพันแผลบนหัวของเธอทำให้นาตาชาหยิบหมวกไหมพรมสีดำมาสวมเอาไว้

แน่นอนว่าของพวกนี้ถูกหยิบออกมาจากเสื้อผ้าของลีออน

เมื่อมองไปที่ผมสีดำและดวงตาสีเขียวของนาตาชา ลีออนก็ยิ้มขึ้นมาอย่างเป็นมิตรและถามขึ้นมาว่า "อาการบาดเจ็บของคุณเป็นยังไงบ้าง?"

"นอกจากเจ็บแผลที่หัว อาการปวดหัวค่อนข้างดีขึ้นมากแล้ว" หลังจากพูดจบนาตาชาก็คิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดเสริมขึ้นมาว่า "อย่างไรก็ตาม ขอบคุณที่ช่วยฉันเอาไว้ . . . "

"ยินดีครับ เพราะถึงอย่างไรแล้วการช่วยคุณก็ช่วยทำให้ภารกิจของผมเสร็จเร็วมากขึ้น"

ลีออนพูดพร้อมกับดึงเก้าอี้มานั่งลง

"คนของห้องแดงไม่พบศพคุณในสถานที่เกิดเหตุ ดังนั้นพวกเขาน่าจะรู้แล้วว่าคุณยังไม่ตาย และจะต้องส่งคนออกมาตามฆ่าคุณต่ออย่างแน่นอน"

"ซึ่งผมเชื่อว่าอีกไม่นานพวกเขาจะต้องพบเราอย่างแน่นอน ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยเราจะต้องรีบออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุดและไปซ่อนตัวในสถานที่ปลอดภัย"

เมื่อได้ยินการวิเคราะห์ของลีออนนาตาชาก็พยักหน้าเห็นด้วยอย่างเงียบ ๆ "ตกลง!"

"คุณรีบเตรียมตัวให้พร้อม ผมจะออกเดินทางทันทีเมื่อคุณพร้อม"

หลังจากพูดจบลีออนก็หันหลังกลับเตรียมตัวเดินออกจากห้อง แต่ทันใดนั้นจู่ ๆ ฝีเท้าของเขาก็หยุดชะงักและยืนนิ่งอยู่กับที่

ลีออนยืนคิดอะไรบางอย่างอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะหันหลังกลับและถามกับนาตาชาว่า "ผมมีอะไรบางอย่างที่อยากจะรู้ เพราะงั้นผมขอถามคำถามคุณสักข้อหนึ่งได้ไหม?"

"ว่ามาสิ?"

ลีออนจ้องมองเข้าไปในดวงตาของนาตาชาด้วยสีหน้าจริงจังและพูดขึ้นมาอย่างช้า ๆ ว่า "หลังจากที่คุณรู้ว่าตัวเองถูกองค์กรหักหลัง สิ่งแรกที่คุณควรจะทำก็คือหาวิธีหลบหนีออกจากรัสเซียตั้งแต่เพื่อหลีกเลี่ยงการไล่ล่าของห้องแดง"

"แต่คุณก็ไม่ทำแบบนั้นและทำสิ่งที่มันตรงข้ามกันโดยสิ้นเชิง คุณหลบซ่อนตัวอยู่ในโนโวซีบีสค์ เมืองใหญ่อันดับสามของรัสเซีย"

"สิ่งที่ผมอยากจะถามคุณก็คือ . . .ทำไมคุณถึงตัดสินใจอยู่ที่นี่?"

หลังจากเจอนาตาชาที่โรงละครโอเปร่ามันก็ทำให้ลีออนสงสัยมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้วว่าทำไมเธอถึงตัดสินใจแบบนั้น

ด้วยความแข็งแกร่งของแบล็ควิโดว์มันจึงไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะหลบหนีออกจากรัสเซีย

อย่างไรก็ตามเธอกับไม่ทำแบบนั้น

เธอยังคงอยู่ที่รัสเซียซ่อนตัวอยู่ในเมืองใหญ่ที่มีผู้คนพลุกพล่านอย่างโนโวซีบีสค์ ราวกับกลัวว่าคนอื่นจะไม่พบเธอ . . .

ทำไมเธอถึงตัดสินใจแบบนี้?

ลีออนอยากฟังคำตอบจากปากของเธอ

คำถามของลีออนทำให้นาตาชาค่อนข้างประหลาดใจ เพราะเธอไม่คิดว่าลีออนจะถามคำถามแบบนี้ขึ้นมาเหมือนกัน

นาตาชาก้มศรีษะลงเล็กน้อยใช้นิ้วเรียวยาวของเธอจับเส้นผมทัดที่หลังใบหูและเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบขึ้นมาว่า "ฉันไม่รู้"

"ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงไม่หนี อาจจะเป็นเพราะความรู้สึกผูกพันกับที่นี่หรือไม่ก็อาจจะเพราะฉันไม่มีที่ไป . . . "

"นอกจากที่นี่และประเทศนี้แล้ว ฉันไม่รู้ว่าจะไปอยู่ที่ไหนได้ . . . "

น้ำเสียงของนาตาชาเต็มไปด้วยความสับสนเกี่ยวกับอนาคตและความเศร้าภายในใจของเธอหลังจากถูกหักหลัง

เมื่อมองหน้าเล็ก ๆ ที่มีเสน่ห์เต็มไปด้วยความสับสน ลีออนก็รีบตีเหล็กตอนที่มันกำลังร้อนพยายามเกลี้ยกล่อมนาตาชาทันที "ในกรณีนี้ ผมคิดว่าคุณสามารถลองมาเข้าร่วมกับพวกเราก็ได้"

"ภายใต้การคุ้มครองของเรา คุณจะมีเวลาเหลือเฟือที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ในอนาคต"

"คุณจะดำเนินชีวิตต่อไปข้างหน้า เริ่มต้นชีวิตใหม่ หรือจะจมปลักอยู่กับที่เดิม ลุ่มหลงไปกับอดีตที่ไม่สามารถแก้ไขได้อีก . . . "

"ทางเลือกพวกนี้คุณจะต้องเลือกด้วยตัวคุณตัวเอง"

นาตาชาที่กำลังสับสันเมื่อสบตากับแววตาจริงจังของลีออน หัวใจของเธอก็อดไม่ได้ที่จะหวั่นไหว

แต่ถึงอย่างนั้นนาตาชาก็เริ่มเก็บสีหน้าและซ่อนอารมณ์ของเธอเอาไว้ในส่วนลึกของจิตใจ และพูดการตัดสินใจของเธอขึ้นมาว่า "จากเงื่อนไขที่นายเสนอมา นายน่าจะทราบเกี่ยวกับตัวตนของฉันเป็นอย่างดี"

"ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่านายเป็นใคร หรือองค์กรที่อยู่เบื้องหลังของนายคือองค์กรอะไร หรือนายเป็นคนจากประเทศไหน"

"มันล้วนไม่สำคัญสำหรับฉัน เพราะฉันไม่ได้สนใจมันเลย"

น้ำเสียงของนาตาชาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นอย่างเด็ดขาด

"ฉันสามารถให้ข้อมูลทั้งหมดที่นายต้องการได้ หรือแม้กระทั่งเข้าร่วมกับองค์กรของนาย อย่างไรก็ตามฉันมีเงื่อนไขเพียงข้อเดียวเท่านั้น"

"ถ้าหากฉันเข้าร่วมกับองค์กรของนายฉันหวังว่าตัวเองจะมีสิทธิ์มีเสียงภายในองค์กรไม่มากก็น้อย!"

โปรดติดตามตอนต่อไป …

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด