ตอนที่ 53 : วิลโลว์กระหายเลือดหื่น !
ตอนที่ 53 : วิลโลว์กระหายเลือดหื่น !
แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก....
ฝูงมอนเตอร์พากันแห่กันเข้ามา
รากของพวกมันถูกดึงขึ้นจากพื้น พวกมันจึงขยับตัวได้แต่เคลื่อนที่ได้ช้า
แต่ในเวลาเดียวกันพวกมันก็พึ่งเถาวัลย์ที่ยาวกว่า 10 ม.ของพวกมันเพื่อเป็นเครื่องมือในการล่าเหยื่อได้
เถาวัลย์พวกนี้หนาและแข็งแรงอีกทั้งยังเหนียวด้วย พวกกันมีหนามพิษ เมื่อโดนเถาวัลย์พวกนี้รัดเอา เถาวัลย์เส้นอื่นๆก็จะเข้ามารัดเพิ่มพร้อมหนามที่เจาะไปถึงกระดูก มันใช้เวลาไม่กี่นาทีก็สามารถทำให้เหยื่อกลายเป็นแค่เศษเนื้อ !
[กระตุ้นการสืบพันธุ์ ] !
สกิลถูกใช้เข้าใส่เถาวัลย์ของวิลโลว์กระหายเลือด เถาวัลย์ที่ฟาดเข้ามากลับชะงัก ก่อนที่จะลดความเร็วลง
ทว่าเถาวัลย์เส้นอื่นๆก็ยังฟาดเข้ามาอยู่ ตอนนั้นหลินลั่วเห็นว่าด้านหลังเถาวัลย์พวกนี้ มันมีวิลโลว์กระหายเลือด 7-8 ตัวที่ตัวใหญ่มีเส้นผ่านศูนย์กลางกว่า 2 ม.โผล่มา
รากของมันถูกดึงขึ้นมาจากพื้นและกระดิกไปมา หลังจากที่ถูกสกิล [กระตุ้นการสืบพันธุ์] ไป บางทีเพราะมันเป็นต้นไม้ มันจึงชะงักไปไม่กี่วินาที จากนั้นเถาวัลย์จำนวนมาก็เริ่มสะบัดไปมาราวกับมองหาเหยื่อ
โชคร้ายที่วิลโลว์กระหายเลือดตัวอื่นเคลื่อนที่ได้ช้า เถาวัลย์ของวิลโลว์กระหายเลือดตัวนี้จึงได้แต่สะบัดไปมาแต่ไม่ได้โดนอะไร
เถาวัลย์บางเส้นของวิลโลว์กระหายเลือดตัวนี้รัดกันเองซะด้วยซ้ำ
มีของเหลวสีเขียวอ่อนไหลออกมาจากเถาวัลย์พวกนี้
หลินลั่วรู้ว่าของเหลวพวกนี้คือของเหลวจิตที่คนนับไม่ถ้วนต้องการ ในชีวิตที่แล้วเขาได้เรียนรู้ว่าต้นไม้นั้นขยายพันธุ์กันยังไง ต้นไม้ทั้งหมดนั้นต้องผ่าน 3 ขั้นตอนก่อนที่จะโตเต็มวัย
ขั้นแรกคือบาน
มันคือขั้นตอนที่กลีบเกสรจะเติบโตแทนถึงการที่ต้นไม้เติบโตเต็มวัย
ขั้นที่สองคือการผสมเกสร
ขั้นตอนที่เกสรตัวผู้จะถูกนำพาไปโดยพวกแมลงรึลมหลังจากที่ดอกไม้บานแล้ว
ต้นไม้ทั่วไปไม่อาจจะจัดการขั้นตอนนี้ด้วยตัวเองได้ มันได้แต่พึ่งองค์ประกอบภายนอก
แมลง หรือลม
อย่างที่สามคือการสืบพันธุ์
ตอนที่เกสรตัวผู้ตกลงไปในยอดเกสรตัวเมีย ละอองเรณูจะงอกท่อยาวลงสู่ก้านเกสรตัวเมีย
ในเวลาเดียวกันมันจะเคลื่อนที่ผ่านรูของออวุล จากนั้นก็แบ่งนิวเคลียสออกเป็น 2 ส่วน ผสมเข้ากับนิวเคลียสของไข่ อีกส่วนจะผสมกับโพลาร์นิวคลีโอเป็นอาหารสำหรับเลี้ยงเอมบริโอ
นี่คือการแพร่พันธุ์ของต้นไม้
แน่นอนว่าวิลโลว์กระหายเลือดตรงหน้าเป็นมอนเตอร์ที่มีชีวิตที่ไม่อาจจะใช้ความรู้ทั่วไปตัดสินได้
อยู่ๆตอนนั้นเองฮาร์ปี้สองตัวที่เหมือนจะพลอดรักกันรุนแรงไปหน่อยก็กลิ้งเข้าไปในระยะล่าเหยื่อของวิลโลว์กระหายเลือด
เถาวัลย์ราวกับได้กลิ่นเหยื่อ เถาวัลย์ที่สะบัดไปมาในอากาศนั้นได้พุ่งเข้ามารัดฮาร์ปี้ทั้งสองตัวเอาไว้
“หือ ?”
“กร๊า กร๊า...”
.....
ฮาร์ปี้พวกนี้ถูกเถาวัลย์รัดไว้แน่นทำให้พวกมันไม่อาจจะหนีได้
ฮาร์ปี้บางตัวแขนบิดผิดรูปเพราะโดนเถาวัลย์รัดพร้อมเลือดที่ไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง
มองจากไกลๆพวกมันเหมือนกับว่าวที่ลอยอยู่ในอากาศ
แต่ไม่ว่ายังไงก็ตามพวกมันก็ไม่อาจจะหนีจากการควบคุมของวิลโลว์กระหายเลือดได้เลย !
ตอนที่ฮาร์ปี้สองตัวโดนจับ วิลโลว์กระหายเลือดตัวนั้นก็เหมือนได้สติกลับมา
เถาวัลย์เส้นอื่นๆที่อยู่เฉยๆนั้นได้ลงมือจับฮาร์ปี้ที่นอนกองอยู่กับพื้น
ฮาร์ปี้ตัวนี้ก็ยังโดนรัดตัวไว้แน่นเหมือนฮาร์ปี้สองตัวแรก
ผ่านไปสักพักฮาร์ปี้กว่า 10 ตัวก็ถูกวิลโลว์กระหายเลือดจับตัวรัดเอาไว้ ลอยอยู่ในอากาศ
มีฮาร์ปี้ที่น่าสงสารตัวหนึ่งร่วงลงมากระแทกกับพื้นแต่ก็ยังถูกจับลากขึ้นไปเป็นของเล่นของพวกวิลโลว์กระหายเลือดต่อ
ตัวอื่นๆน่าสงสารยิ่งกว่า พวกมันถูกฉีกเป็นชิ้นๆโดยเถาวัลย์ของวิลโลว์กระหายเลือด !
ท้องฟ้าเต็มไปด้วยฝนเลือดผสมกับขนและเครื่องในร่วงกระจายไปทั่ว
“นี่...มันบ้าอะไรวะ ?” หลินลั่วอุทานออกมา
“มันเป็นต้นไม้จริงมั้ย ?” หลินลั่วสูดหายใจเข้าลึกๆ ฉากตรงหน้าเขาไม่ต่างจากนรกบนดินเลย...
ตอนนั้นวิลโลว์กระหายเลือดตัวอื่นก็เริ่มเข้ามาสมทบ มันมีฮาร์ปี้ฝูงใหม่บินเข้ามาเพิ่ม
หลินลั่วรีบถอยกลับออกมาและใช้วิธีเดิม เขาใช้ [กระตุ้นการสืบพันธุ์] ออกไปรัวๆ
ฮาร์ปี้ที่ตอนแรกคิดจะฆ่าหลินลั่วกลับร้อนรนขึ้นมา
วิลโลว์กระหายเลือดเหมือนเปลี่ยนเป็นปลาหมึกที่ใช้เถาวัลย์พวกมันเป็นหนวดสะบัดไปมารอบๆ
เถาวัลย์เหล่านี้รัดตัวฮาร์ปี้ที่นอนอยู่ที่พื้นก่อนจะลากฮาร์ปี้พวกนี้ขึ้นไปในอากาศและเริ่มลงโทษ
หลินลั่วใช้โอกานี้สรีบเข้าไปในอาณาเขตของวิลโลว์กระหายเลือด
ถ้ามันมีวิลโลว์กระหายเลือดขวางทางหลินลั่วอยู่ งั้นเขาก็แค่ใช้ [กระตุ้นการสืบพันธุ์] ใส่มัน
วิลโลว์กระหายเลือดพวกนี้จัดการได้ง่ายกว่าฮาร์ปี้ที่บินอยู่ในอากาศ แต่สุดท้ายฮาร์ปี้พวกนี้ก็ถูกวิลโลว์กระหายเลือดลากไปลงโทษอยู่ดี
แต่เมื่อไม่มีฮาร์ปี้เหลืออยู่รอบตัว เถาวัลย์ของวิลโลว์กระหายเลือดก็เริ่มรัดกันเองเหมือนมันเริ่มเล่นสนุกกันเอง
หลินลั่วทั้งเดินหน้าและใช้สกิลอกมา ฮาร์ปี้พากันร่วงลงมาจากท้องฟ้าอย่างต่อเนื่อง !
วิลโลว์กระหายเลือดใช้เถาวัลย์รัดเหยื่ออย่างฮาร์ปี้และนำไปเล่นสนุกต่อ ไม่ว่าจะมองจากมุมไหนภาพนี้ก็ดูแปลกอยู่ดี
ในสถานการณ์แปลกๆนี้ หลินลั่วก็ได้เข้าไปถึงใจกลางพื้นที่ของวิลโลว์กระหายเลือดอย่างรวดเร็ว
เขาไม่อยากอยู่ในที่ที่ไม่ต่างอะไรจากนรกนี่นานนัก ใครจะไปรู้ว่าถ้าวิลโลว์กระหายเลือดเป็นบ้าขึ้นมา มันอาจจะหันมาเล่นเขาแทนก็ได้ ?
ไกลออกไปมีบึงขนาดใหญ่อยู่ที่เนินเขา ที่นี่ปกคลุมด้วยหมอกแทบจะมองไม่เห็นอะไร
ที่เนินเขา ตงฟางเหอที่พยายามวนรอบบึงไปนั้นรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวด้านหลัง เขารีบหันกลับมามองและต้องตกใจ
“บ้าเอ้ย!”
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะ ?”
ในสายตาของเขา กลุ่มมอนเตอร์ด้านหลังที่ทำให้เพื่อนเขาต้องตกรอบและมังกรที่ต้องเผาแก่นเลือดนั้นกลับเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างมาก
ฮาร์ปี้ที่แต่เดิมบินวนอยู่ในอากาศพากันร่วงลงมากระแทกกับพื้น จนได้รับบาดเจ็บหนัก
วิลโลว์กระหายเลือดพากันรัดและฆ่ากันเอง
“มันเกิดอะไรขึ้นกันวะ ?” ตงฟางเหอสูดหายใจเข้าลึกๆและพูดขึ้น “ทำไมฮาร์ปี้พวกนี้ถึงได้ดูคลั่งและโจมตีกันเอง ? ทำไมมันถึงร่วงลงมาได้ ?”
“สกิลควบคุม ? สกิลสตันท์ของพ่อมด ? บทเพลงท้องฟ้าต้องห้ามของนักบวช ? รึสกิลแรงโน้มถ่วง ? รึพวกเทมเมอร์ ? หมอกพิษ ?”
“สกิลพวกนี้ทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ แต่มันเหนือกว่าความสามารถของผู้ปลุกพลังหน้าใหม่....”
“วิลโลว์กระหายเลือดพวกนี้อีก ไม่ใช่ว่าควรจะโจมตีศัตรูรึไง ? ทำไมพวกมันถึงพากันรัดพวกเดียวกันเอง ?”
“คนที่ตามหลังฉันมาได้อาชีพอะไรกันแน่ ?”
เขาหยุดและมองลงไปจากเนินเขา !
ชัดแล้วว่ามีผู้ปลุกพลังกำลังมุ่งหน้ามาทางเขา
ตอนที่ชายคนนี้เดินหน้า ฮาร์ปี้และวิลโลว์กระหายเลือดที่ขวางหน้าอยู่ก็พากันผิดปกติไป
ในอีกความหมายคือฮาร์ปี้และวิลโลว์กระหายเลือดพวกนี้ไม่อาจจะขวางเขาได้เลย !
“บ้าเอ้ย ! ฉันจะปล่อยให้เขาเดินหน้าต่อไปแบบนี้ไม่ได้ !” ตงฟางเหอกัดฟันแน่นและพูดขึ้น “ฉันไม่รู้จักเขา เขามีความสามารถแปลกๆ เขาต้องเป็นคนที่มีแผนการในหัว ฉันจะปล่อยให้เขาเดินหน้าต่อไม่ได้ !”
“ฉันต้องชนะการแข่งแบบทีมและการแข่งแบบเดี่ยว ด้วยวิธีนี้ฉันถึงจะได้โลกวิเศษมาครอง !”
“เขาคือคู่ปรับตัวฉกาจ ! ฉันต้องหาทางกำจัดเขาที่ชั้น 28 ให้ได้ !”
เขามองไปรอบๆ จากนั้นก็มองไปที่มังกรที่อ่อนแรงของตัวเองพร้อมสายตาที่เปลี่ยนไป
“ฉันคิดออกแล้ว ฉันแค่ต้อง...”