12

หลังจากเหตุการณ์แกะสลักไม้ ซาสึเกะได้แอบสืบข้อมูลของนารูโตะจนทราบเรื่องจิ้งจอกเก้าหาง ซึ่งเป็นข้อมูลที่ผู้ใหญ่หลายคนรู้กันดี แค่ค้นหาข้อมูลเล็กน้อยก็เจอ ที่สำคัญคือเมื่อวานขณะที่ซาสึเกะเดินผ่านหลังคาบ้านคนอื่น เขาได้ยินคนในบ้านละเมอพูดว่านารูโตะเป็นจิ้งจอกเก้าหาง

ซาสึเกะจึงทราบความจริงทั้งหมด และคิดว่านารูโตะมีโอกาสสูงที่จะซ่อนพลังของตัวเองไว้ ถ้านารูโตะซ่อนพลังจริงๆ นั่นหมายความว่าเขาได้ซ่อนพลังมาตั้งแต่เด็ก การมีจิตใจที่ลึกซึ้งตั้งแต่อายุน้อยๆ เช่นนี้ทำให้ซาสึเกะประหลาดใจมาก

ต้องเข้าใจว่าแม้ซาสึเกะจะมีพรสวรรค์ตั้งแต่เด็ก แต่เขาไม่ได้มีจิตใจที่ลึกซึ้งขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะครอบครัวถูกฆ่า เขาก็ไม่อาจกลายเป็นคนอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้

แต่เมื่อมองไปที่นารูโตะที่มักจะยิ้มอยู่เสมอ ซาสึเกะกลับรู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นดูไม่จริงใจ และแฝงไปด้วยความเศร้า

เมื่อนึกถึงนารูโตะที่ต้องซ่อนทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อความปลอดภัยของตัวเองมาตั้งแต่เด็ก และต้องทนรับแรงกดดันและสายตาเย็นชา ซาสึเกะก็ส่ายหัวอย่างเงียบๆ

ซาสึเกะที่ผิดหวังกับหมู่บ้านโคโนฮะเพราะครอบครัวถูกฆ่า ยิ่งรู้สึกผิดหวังมากขึ้นไปอีก และคิดว่าหมู่บ้านนี้น่าสงสาร

เขาหายใจเข้าลึกๆ แล้วมองนารูโตะอีกครั้ง ในใจเขาคิดว่าจะหาโอกาสทดสอบพลังที่แท้จริงของนารูโตะ

**[ค่าประสบการณ์ +1]**

เสียงเตือนค่าประสบการณ์ดังขึ้นเรื่อยๆ นารูโตะมองดูประสบการณ์บอลที่เล็กลงเรื่อยๆ รอบตัวนักเรียนคนอื่นๆ และคิดอีกครั้งถึงแหล่งที่มาของค่าประสบการณ์

เขาไม่รู้ว่าค่าประสบการณ์นี้เพิ่มขึ้นอย่างไร และเมื่อดูดซับเสร็จแล้วจะเกิดอะไรขึ้น นี่เป็นปัญหาที่เขาต้องแก้ไข

น่าเสียดายที่ยังไม่สามารถทดลองหาวิธีเติมค่าประสบการณ์ได้ นารูโตะจึงต้องหาแต้มประสบการณ์ต่อไป

**ตึกตัก ตึกตัก**

เสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาอย่างรวดเร็วดังขึ้น อาจารย์อิรุกะวิ่งเข้ามาในห้องอย่างเร่งรีบ รอบตัวเขาก็มีประสบการณ์บอลอยู่ด้วย แต่มีขนาดเล็กมาก

“นักเรียนทุกคน พึ่งได้รับคำสั่งจากท่านโฮคาเงะรุ่นที่สาม วันนี้เราจะทำการสอบเลื่อนขั้นเป็นเกะนิน” อิรุกะประกาศ

“สอบวันนี้เลยเหรอ? ดูเหมือนว่าจะเร็วกว่าปกตินะ” คิบะขมวดคิ้ว

“ใช่ ปกติจะต้องรออีกสองสามวัน” ชิกามารุตอบ

“ไม่เป็นไรหรอก ยิ่งเร็วยิ่งดี พวกเราจะได้เป็นนินจาเร็วขึ้น” อิโนะพูดด้วยความคาดหวัง

ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย ยกเว้นนารูโตะที่ขมวดคิ้ว

การสอบเลื่อนขั้นเป็นเกะนินที่ถูกเลื่อนมาเร็วขึ้นทำให้แผนการของเขาถูกขัดจังหวะ เขายังคิดจะหาแต้มประสบการณ์เพิ่มอยู่เลย

“ช่างเถอะ เร็วหน่อยก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ได้ทดสอบความสามารถของตัวเอง” นารูโตะคิดว่าจะโชว์พลังของตัวเองบ้างดีไหม เพราะการสอบนี้ต้องใช้คาถาแยกเงาพันร่าง ซึ่งเป็นคาถาที่ง่ายสำหรับเขา ยิ่งไปกว่านั้น คาถาแยกเงาพันร่างของเขายังถูกเสริมความสามารถแล้วด้วย

“ทุกคนเงียบหน่อย”

อิรุกะตบโต๊ะ “ตอนนี้เราจะเริ่มการสอบเลื่อนขั้นเป็นเกะนิน เรียกชื่อใครให้ออกไปสอบในห้องข้างๆ ข้อสอบครั้งนี้คือคาถาแยกเงา”

หลังจากที่อิรุกะประกาศการสอบเลื่อนขั้นเป็นเกะนิน นารูโตะก็สังเกตเห็นสิ่งที่น่าประหลาดใจ

เขาพบว่าในขณะที่อิรุกะพูดว่าการสอบเลื่อนขั้นเป็นเกะนินจะเริ่ม นักเรียนตัวละครหลักในห้องเรียนทุกคนมีประสบการณ์บอลที่เริ่มเปลี่ยนแปลง เริ่มมีการเติมเต็มอย่างช้าๆ

ประสบการณ์บอลรอบตัวฮินาตะที่เดิมมีขนาดเท่าลูกปิงปอง เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งวงในเวลาไม่นาน นี่ทำให้นารูโตะประหลาดใจมาก

“ทำไมมันถึงเป็นอย่างนี้? ทำไมมันเริ่มฟื้นฟู? หรือว่ามันเกี่ยวข้องกับการสอบ?” นารูโตะพึมพำ และทันใดนั้นก็เกิดความคิดแวบขึ้นมาในหัว เขาเดาได้อย่างคร่าวๆ

“เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหรือเปล่า? ตัวละครในเนื้อเรื่องอาจจะฟื้นฟูค่าประสบการณ์เมื่อพวกเขาประสบเหตุการณ์ในเนื้อเรื่อง” นารูโตะคิด และรู้สึกว่านี่อาจเป็นไปได้

แน่นอนว่าเขาต้องทดสอบให้ดี เพื่อดูว่ามันเป็นจริงหรือไม่

“ดูเหมือนว่าครั้งนี้ต้องซ่อนพลังไว้ก่อน ต้องดูว่าค่าประสบการณ์และเนื้อเรื่องเป็นอย่างไร ไม่สามารถโชว์พลังมากเกินไปจนทำลายเนื้อเรื่องได้”

นารูโตะตัดสินใจ และรออยู่ในห้องเรียน บางครั้งก็พูดคุยกับตัวละครในเนื้อเรื่องเพื่อหาแต้มประสบการณ์เพิ่ม และได้ประสบการณ์มากมาย

ไม่กี่นาทีต่อมา

เมื่อนารูโตะถูกเรียกชื่อ เขาเดินไปยังห้องข้างๆ

“เริ่มได้เลย นารูโตะ”

อิรุกะและมิสึกินั่งอยู่ที่โต๊ะ ในฐานะผู้คุมสอบ

“ครับ”

นารูโตะพยักหน้า ไม่ได้เริ่มทันที แต่สำรวจทั้งสองคน

อิรุกะมีประสบการณ์บอลอยู่รอบตัว นี่เป็นเรื่องแน่นอน แต่แม้แต่มิสึกิที่เป็นตัวร้ายก็มีประสบการณ์บอลอยู่รอบตัว นี่ทำให้นารูโตะประหลาดใจ

แม้ประสบการณ์บอลจะมีขนาดเล็กมาก เล็กกว่าลูกมะเขือเทศ แต่ก็ยังมีค่าประสบการณ์อยู่ประมาณ 20 แต้ม และเมื่อเห็นมิสึกิ นารูโตะก็นึกแผนขึ้นมาได้

นั่นคือการทดสอบว่าเมื่อประสบการณ์บอลถูกดูดซับหมดแล้ว ตัวละครในเนื้อเรื่องจะเป็นอะไรหรือไม่?

ถ้ามีปัญหา มิสึกิตายไปก็ไม่เป็นไร เพราะมิสึกิไม่ใช่คนดีอยู่แล้ว ในเนื้อเรื่องต่อไป มิสึกิยังจะหลอกให้นารูโตะขโมยม้วนคาถาต้องห้ามอีกด้วย

“นารูโตะ เริ่มใช้คาถาแยกเงาพันร่างได้เลย ฉันรู้ว่านายกังวล เพราะนายไม่เก่งเรื่องคาถาแยกเงา แต่นี่คือการสอบ นายต้องเผชิญกับมันไม่วันใดก็วันหนึ่ง”

อิรุกะเห็นนารูโตะไม่ขยับ คิดว่าเขาตื่นเต้นและกลัว จึงรู้สึกสงสารและคิดว่าจะช่วยนารูโตะ

ตัวอย่างเช่น ถ้าคนอื่นสร้างแยกเงาได้สามตัว ถ้านารูโตะสร้างได้สองตัวก็ถือว่าสอบผ่าน นี่เป็นขั้นต่ำที่อิรุกะจะให้ เพราะเขาต้องรับผิดชอบอนาคตของนารูโตะ

ดังนั้นเขามองนารูโตะด้วยสายตาที่ให้กำลังใจ หวังว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น

ใช่ ปาฏิหาริย์

ที่จริงแล้วเขาไม่ได้คาดหวังว่านารูโตะจะผ่านได้ ถ้าไม่มีปาฏิหาริย์ นารูโตะก็คงล้มเหลว

“งั้นผมเริ่มแล้วนะครับ”

นารูโตะทำท่ามือเพื่อใช้คาถาแยกเงาพันร่าง แต่เพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบต่อเนื้อเรื่อง เขาจะไม่สร้างแยกเงามากเกินไป อย่างดีที่สุดเขาควรสร้างแยกเงาเสียหนึ่งตัวเหมือนในเนื้อเรื่องดั้งเดิม

แต่เขามีจักระมากมาย และคาถาแยกเงาพันร่างของเขายังได้รับการเสริมความสามารถ นารูโตะพยายามที่จะสร้างแยกเงาเสียตัวหนึ่ง มันไม่ง่ายเลย

เพื่อสิ่งนี้ เขาพยายามควบคุมจักระภายในให้ได้น้อยที่สุด เพื่อไม่ให้ตัวเองโดดเด่นเกินไป

**พึ่บ!**

ควันขาวฟุ้งกระจาย มีแยกเงาสองตัวที่สมบูรณ์แบบยืนอยู่ข้างๆ นารูโตะทำให้เขาขมวดคิ้ว

แม้เขาพยายามควบคุมตัวเอง แต่ก็ยังสร้างแยกเงาสองตัวที่สมบูรณ์แบบ และทำไมพวกมันดูมีชีวิตชีวาจัง?

“อ๊ะ? นารูโตะ นายสร้างแยกเงาได้สองตัว ไม่เลวเลยนะ” อิรุกะพูดด้วยความประหลาดใจ

เดิมทีเขาไม่ได้คาดหวังกับนารูโตะมาก แต่นารูโตะสามารถสร้างแยกเงาสองตัวได้ ทำให้เขาประหลาดใจมาก และเขาตั้งใจจะประกาศให้นารูโตะผ่านการสอบ

แต่นารูโตะไม่ต้องการให้อิรุกะประกาศว่าเขาผ่านการสอบ ดังนั้นนารูโตะจึงใช้จิตสั่งการให้แยกเงาสองตัวล้มลงกับพื้น ทำตัวเหมือนแยกเงาเสีย

**พึ่บ พึ่บ!**

เสียงกระแทกดังขึ้น แยกเงาที่เคยยืนอยู่กลับล้มลงกับพื้น ไม่ขยับเขยื้อนเหมือนเสียหายแล้ว

“นี่...”

อิรุกะและมิสึกิที่เห็นฉากนี้ตกตะลึง หัวสมองตื้อไป

แยกเงาที่สร้างขึ้นสำเร็จกลับล้มลงกับพื้น? และยังดูเหมือนเสียหายแล้ว? ทำไมดูเหมือนเป็นละครจัง?

สำคัญที่สุดคือพวกเขาไม่เคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน ทำให้พวกเขาไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร

“เอ่อ อิรุกะ นารูโตะมีร่างกายและทักษะที่ดี ไม่ให้เขาผ่านการสอบเลื่อนขั้นเป็นเกะนินล่ะ?” มิสึกิยิ้มและทำตัวเป็นคนดี

“เอ่อ...”

อิรุกะลังเล มองไปที่แยกเงาสองตัวที่ “เสียหาย” ของนารูโตะ และเงียบไปสองวินาที

“เดิมทีฉันตั้งใจจะให้นายผ่าน แต่ถ้าแยกเงาเสียหายแบบนี้ก็ไม่ไหว ขอโทษนะ นารูโตะ”

**[ค่าประสบการณ์ +1]**

**[ค่าประสบการณ์ +1]**

“ค่อยยังชั่วที่ไม่ผ่าน” นารูโตะถอนหายใจเบาๆ แล้วทำท่าโกรธ