เจ้าหน้าที่หมายเลข 7 [ฟรี]
ตอนที่ 07
ช่วยเหลือออสบอร์น!
การเข้าไปในตึกเป็นเพียงก้าวแรกของภารกิจกู้ภัยนี้
ทั้งลีออนและฮอว์กอายรู้ดีว่าเวลาไม่เคยรอใคร ยิ่งล่าช้านานเท่าไหร่ตัวประกันและพวกเขาก็ยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้น
ดังนั้นหลังจากจัดการศัตรูทั้งหมดภายในห้องควบคุมกล้องวงจรปิดเสร็จพวกเขาทั้งสองคนจึงเดินไปที่คอมพิวเตอร์เพื่อยกเลิกระบบป้องกันของตัวตึกออสคอร์ปทั้งหมด
เมื่อมองไปที่รหัสผ่านที่ไม่รู้จักบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ฮอว์กอายก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย "ให้ตายเถอะ! เรื่องนี้พวกนี้ฉันไม่เก่ง ... "
ในขณะเดียวกันลีออนที่ยืนอยู่ด้านข้างก็ยื่นมือออกไปที่แป้นพิมพ์และเริ่มกดแป้นพิมพ์อย่างรวดเร็ว
ไม่กี่วินาทีต่อมาหลังจากที่ลีออนกดแป้นพิมพ์ทันใดนั้นมันก็มีข้อความแจ้งเตือนปรากฏขึ้นบนหน้าจอเขียนเอาไว้ว่า ‘ระบบป้องกันถูกยกเลิก’ โชว์เด่นอยู่
เมื่อมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าฮอว์กอายก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ลีออนด้วยความประหลาดใจและถามขึ้นมาด้วยความสงสัยว่า "นายรู้วิธีแฮกระบบคอมพิวเตอร์ด้วย?"
ลีออนยิ้มและพูดขึ้นมาว่า "ผมรู้นิดหน่อย"
แน่นอนว่าเขาไม่มีทางบอกฮอว์กอายว่าการแฮกระบบคอมพิวเตอร์เป็นหนึ่งในความสามารถที่เขาถนัดมากที่สุดอย่างแน่นอน
หลังจากยกเลิกระบบป้องกันของตัวตึกเสร็จเรียบร้อย ทำให้ตอนนี้กำลังเสริมด้านล่างสามารถเข้าไปในตัวตึกได้แล้วพร้อมกับรอกำลังเสริมจากภาคพื้นดินขึ้นมาที่นี่
ฮอว์กอายเอามือแตะหูฟังเพื่อสั่งการให้เจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ เข้ามาในตัวตึกพร้อมกับหน่วยงานอื่น ๆ ในสถานที่เกิดเหตุ
"ลูเซียส นายขึ้นมาที่ห้องควบคุมกล้องวงจรปิด ส่วนคนอื่น ๆ ให้ความร่วมมือกับหน่วยงานในสถานที่เกิดเหตุในการช่วยเหลือตัวประกัน ถ้าหากเจอศัตรูพยายามเคลื่อนไหวให้น้อยที่สุดอย่าให้พวกศัตรูรู้ว่าพวกเราเข้ามาในตึกแล้ว"
"ครับท่าน!"
หลังจากออกคำสั่งเสร็จฮอว์กอายก็หันไปเห็นลีออนที่กำลังนั่งจ้องมองหน้าจอมอนิเตอร์ด้วยสีหน้าจริงจังพร้อมกับคิ้วที่ขมวดขึ้น "เกิดอะไรขึ้น?"
"ผมคิดว่าเรารีบไปกันเถอะ!" ลีออนชี้ไปที่หน้าจอมอนิเตอร์และพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ศัตรูได้กุญแจแล้ว ... "
ฮอว์กอายมองไปที่หน้าจอมอนิเตอร์กล้องวงจรปิดและเห็นว่าบนทางเดินชั้น 38 โจรสวมหน้ากากหกคนพร้อมปืนกำลังพาชายวัยกลางคนสวมชุดสูทคนหนึ่งเดินไปที่ลิฟต์
เห็นได้ชัดว่าชายวัยกลางคนคนนี้เป็นเป้าหมายที่สำคัญที่สุดในภารกิจช่วยเหลือในครั้งนี้ นอร์แมน ออสบอร์น
การวิเคราะห์ของลีออนก่อนหน้านี้ถูกต้องอย่างไม่ต้องสงสัย
โจรสวมหน้ากากพวกนี้ไม่ใช่ผู้ก่อการร้ายที่ขายชีวิตเพื่อเงิน สิ่งที่พวกเขาต้องการก็คือเทคโนโลยีของออสคอร์ป อินดัสตรีส์!
ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันตอนนี้ผู้ก่อการร้ายก็ได้พานอร์แมนเข้าไปในลิฟต์เรียบร้อยแล้ว
เมื่อเห็นฉากนี้ฮอว์กอายก็ตบไหล่ของลีออนเบา ๆ และพูดขึ้นมาทันทีว่า "ตรวจสอบกล้องที่อยู่ในลิฟต์ ฉันอยากรู้ว่าพวกเขากำลังขึ้นไปชั้นไหน!"
ลีออนกดไปที่แป้นพิมพ์ตรงหน้าพร้อมกับภาพที่เปลี่ยนเป็นกล้องวงจรปิดภายในลิฟต์
ถ้าดูจากภาพในกล้องวงจรปิดจะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าปลายทางของผู้ก่อการร้ายคือชั้นที่ 27
โดยไม่ต้องรอให้ฮอว์กอายถามว่าชั้นนี้มีอะไรลีออนก็ชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า "ชั้นนี้เป็นที่ตั้งของศูนย์วิจัยและเทคโนโลยีชีวภาพของออสคอร์ป"
"ดูเหมือนว่าเราจะรอต่อไปไม่ได้แล้ว"
ไม่ปล่อยให้พวกเขาสองคนรอนานเกินไปผู้เชี่ยวชาญด้านคอมพิวเตอร์ในทีมลูเซียสก็ขึ้นมาถึงห้องควบคุมกล้องวงจรปิดเรียบร้อยแล้ว
ทันทีที่ฮอว์กอายเห็นลูเซียสเขาก็สั่งขึ้นมาทันทีว่า "นายมาพอดีเลยตอนนี้ศัตรูกำลังพานอร์แมนไปที่ศูนย์วิจัยบนชั้นที่ 27 เจ้าหน้าที่ลีออนและฉันกำลังจะไปช่วยเขา ส่วนนายมีหน้าที่ในการเฝ้าระวังและรายงานตำแหน่งของศัตรูให้ฉันทราบตลอดเวลา"
"ครับท่าน!"
หลังจากพูดจบฮอว์กอายก็มองไปที่ลีออนที่กำลังถอดท่อเก็บเสียงออกและเอามาสวมกับปืนพกพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า "ไปกันเถอะ!"
ลีออนไม่ตอบ แต่พยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง
หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสองคนก็เดินออกมาจากห้องควบคุมกล้องวงจรปิดและแทนที่จะใช้ลิฟต์ขึ้นไปด้านบนพวกเขากับเลือกที่จะวิ่งขึ้นไปด้วยบันไดหนีไฟแทน
ไหน ๆ ศัตรูก็ทำให้พวกเขาเหนื่อยขนาดนี้แล้วงั้นก็ไปเซอร์ไพรส์พวกศัตรูให้ตกใจกันสักหน่อย!
การวิ่งขึ้นจากชั้น 18 ไปยังชั้น 27 แทบจะไม่ได้ทำให้ลีออนเหนื่อยเลย และยิ่งไม่ต้องพูดถึงฮอว์กอายที่เป็นถึงสุดยอดสายลับที่มีความแข็งแกร่งอยู่จุดสูงสุดของมนุษย์
พวกเขาทั้งสองคนวิ่งขึ้นบันไดอย่างรวดเร็วและใช้เวลาเพียงแค่ยี่สิบวินาทีเท่านั้นในการขึ้นมายังชั้น 27
แต่ไม่ว่าพวกเขาจะวิ่งเร็วแค่ไหนมันก็ยังไม่เร็วเท่าลิฟต์อยู่ดี
โชคดีที่ทางเดินไปยังศูนย์วิจัยค่อนข้างไกลบวกกับการต่อต้านของนอร์แมนทำให้ความเร็วการเคลื่อนที่ของพวกศัตรูไม่ได้เร็วมากนัก
"ลูเซียส รายงานตำแหน่งของศัตรู!"
"ท่านครับ ศัตรูจับตัวคุณนอร์แมนอยู่ตรงประตูทางเข้าศูนย์วิจัยและกำลังเข้าไปด้านในครับ"
"โอเค สถานการณ์ทางฝั่งดันแคนเป็นยังไงบ้าง?"
ดันแคนเป็นสมาชิกอีกคนหนึ่งของทีมปฏิบัติการพิเศษ ในขณะเดียวกันตอนนี้เจ้าหน้าที่ FBI และหน่วยรบพิเศษก็ได้เริ่มปิดล้อมล็อบบี้และเริ่มใช้กำลังกวาดล้างศัตรูทีละชั้น
"ตอนนี้กวาดล้างถึงชั้นที่ 12 แล้วครับ สังหารศัตรูไป 8 คน และไม่มีตัวประกันที่ได้รับบาดเจ็บครับท่าน"
หลังจากได้ยินข่าวดีฮอว์กอายก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและหันไปยิ้มให้กับลีออน "ส่วนที่เหลือขึ้นอยู่กับพวกเราแล้ว!"
ลีออนปลดเซฟตี้ปืนออกและพูดขึ้นมาอย่างมาดเท่ห์ว่า "ได้เวลาฮีโร่ออกโรง!"
"ฮ่าฮ่า หลังจากภารกิจนี้จบลงเราต้องไปดื่มฉลองกันหน่อยแล้ว!" หลังจากพูดจบฮอว์กอายก็ยื่นกำปั้นออกไปทางลีออน "ตกลงไหม?"
ลีออนยื่นกำปั้นชนกับฮอว์กอาย "ตกลงครับ!"
เมื่อเห็นการกระทำของพวกเขาทั้งสองคนลูเซียสที่ยืนอยู่ในห้องควบคุมกล้องวงจรตรงหน้าจอมอนิเตอร์ก็อดถอนหายใจไม่ได้ "สองคนนี้ใจดีสู้เสื้อจริง ๆ ... "
หลังจากนัดกันไปดื่มเรียบร้อยพวกเขาก็เปิดประตูทางหนีไฟและเดินเข้าไปในชั้นที่ 27 อย่างรวดเร็ว
เนื่องจากตำแหน่งของประตูหนีไฟมันตั้งอยู่ตรงมุมของทางเดิน บวกกับการบอกตำแหน่งของศัตรูจากลูเซียสทำให้ศัตรูที่อยู่ตรงศูนย์วิจัยไม่รู้เลยว่าตอนนี้มัจจุราชกำลังจะเอาชีวิตพวกเขา
หน้าศูนย์วิจัย ...
"เดินให้มันเร็วหน่อย!"
โจรสวมหน้ากากพูดกระตุ้นอีกครั้ง พร้อมกับร่างของนอร์แมนที่ยืนอยู่ตรงประตูที่ต้องใส่รหัสผ่านถึงจะเข้าไปข้างในได้ "ถ้าหากแกไม่ต้องการให้หัวของตัวเองเป็นรูก็รีบกดรหัสผ่านเร็ว ๆ เข้า!"
ทันใดนั้นนอร์แมนที่ถูกลากมาตลอดทางก็รู้สึกได้ถึงปากกระบอกปืนอันเย็นเฉียบจากทางด้านหลังศรีษะของเขา ทำให้หัวใจของเขาเต้นรั่วด้วยความตื่นตระหนกและรีบกดรหัสผ่านทันที
ติ๊ด! แกร๊ก!
หลังจากใส่รหัสผ่าน 8 ตัวเสร็จประตูศูนย์วิจัยก็ค่อย ๆ แง้มเปิดออกอย่างช้า ๆ ...
เมื่อประตูนิรภัยเปิดออกจนสุดและเห็นอุปกรณ์ไฮเทคมากมายอยู่ด้านในโจรสวมหน้ากากที่จ่อปืนอยู่ที่หัวของนอร์แมนก็ค่อย ๆ ลดปืนลงอย่างช้า ๆ พร้อมกับนอร์แมนที่ค่อย ๆ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
โอกาสนี้ล่ะ!
"ไป!"
ด้วยเสียงพูดขึ้นมาเบา ๆ ทันใดนั้นร่างสองร่างก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วออกมาจากมุมกำแพงของทางเดิน!
พวกเขาก็คือ ...
ลีออน โควสัน!
และ ... ฮอว์กอาย!
ในเวลานี้การรวมมือกันโจมตีของพวกเขาทั้งสองคนนั้นสมบูรณ์แบบมาก!
ในขณะที่ศัตรูติดอาวุธทั้งหกคนกำลังเดินเข้าไปด้านในศูนย์วิจัย ทำให้เวลานี้เป็นเวลาที่พวกเขาผ่อนคายการระมัดระวังตัวมากที่สุดและหันหลังให้กับชายสองคนที่กระโดดใส่พวกเขาอย่างกะทันหัน
ด้วยโอกาสที่ดีขนาดนี้คนสองคนที่เป็นนักแม่นปืนและนักแม่นธนูจะพลาดมันไปได้อย่างไร?!
ปุ! ปุ! ปุ!
ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!
เสียงปืนใส่ท่อเก็บเสียงและเสียงธนูที่แหวกอากาศดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง
โปรดติดตามตอนต่อไป …
