เจ้าหน้าที่หมายเลข 6 [ฟรี]

ตอนที่ 06

แทรกซึมทางอากาศ!

 

ฟ้าว ฟิ้ว . . .

มีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังยืนอยู่บนเสาต่อทาวเวอร์เคลนที่สูงประมาณสองร้อยฟุตเหนือพื้นดินพร้อมกับเสียงลมอันน่ากลัวที่ดังก้องอยู่ภายในหู ผมที่พลิ้วไหวไปตามสายลมทำให้หัวใจของชายหนุ่มเต้นรั่วเล็กน้อย

ถ้าหากไม่ใช่เพราะสวมแว่นตาและกระเป๋าร่มชูชีพที่อยู่ด้านหลังหัวใจของลีออนคงไม่สงบเหมือนตอนนี้

ทันใดนั้นเขาเริ่มรู้สึกว่าการเสนอแผนการอันกล้าอาญอันนี้เป็นความคิดที่ผิดมหันต์

ลีออนใช้มือทั้งสองข้างจับราวเหล็กเอาไว้แน่นพร้อมกับย่อตัวลงเพื่อไม่ให้เป็นจุดสนใจและค่อย ๆ คลานไปด้านหน้าช้า ๆ ป้องกันไม่ให้ตกลงไปจากเคลนที่มีความสูงสองร้อยฟุต

อย่างไรก็ตามเขาก็รู้สึกดีใจเช่นกันที่เสนอแผนการนี้ขึ้นมาและอาสามาด้วยตัวเอง ทำให้ตอนนี้ฮอว์กอายมองในแง่ดีมากขึ้นและค่าความชอบของเขาที่เพิ่มขึ้นจาก ‘เฉยชา’ ในตอนแรกเป็น ‘ปกติ’

ด้วยวิธีนี้ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ไม่ไกลที่จะได้เรียนรู้ทักษะของเจ้าหน้าที่ระดับสูงในเร็ว ๆ นี้

ในช่วงสองสามปีผ่านมาสิ่งที่ลีออนรู้สึกว่าตัวเองประสบความสำเร็จมากที่สุดไม่ใช่การข้ามมายังจักรวาลมาร์เวล และกลายเป็นคนของโลกใบนี้อย่างแท้จริง แต่เป็นการเข้าหาเจ้าหน้าที่ระดับสูงเพื่อเพิ่มค่าความชอบ หรือจะเรียกว่าเลียแข้งเลียขาก็ไม่ผิด

การใช้วิธีนี้จะทำให้เขารู้ความชอบของแต่ละคนและเรียนรู้ทักษะต่าง ๆ จากคนอื่นได้เมื่อค่าค่าความชอบไปถึงระดับที่ระบบต้องการ

ซึ่งประโยชน์สูงสุดของตัวระบบของเขาก็คือเขาสามารถมองเห็นว่าอีกฝ่ายรู้สึกอย่างไรกับเขาและเรียนรู้ทักษะจากพวกเขาได้

โดยเขาได้แบ่งระดับค่าความชอบเอาไว้ 7 ระดับเรียงจากต่ำไปสูงนั่นก็คือ แปลกหน้า เฉยชา ปกติ สนใจ ชอบ สนิทสนม และ ทุ่มเท

เมื่อค่าความชอบไปถึงระดับ ‘สนใจ’ ลีออนจะไม่เพียงแค่มองเห็นทักษะที่ฝ่ายตรงข้ามมีอยู่เท่านั้น แต่เขายังสามารถใช้ค่าประสบการณ์ในการเรียนรู้ทักษะของอีกฝ่ายได้ด้วย

เนื่องจากมีระดับค่าความชอบมันดังนั้นทักษะจึงมีระดับสูงต่ำเช่นกัน ซึ่งการเพิ่มค่าความชอบนั้นเต็มไปด้วยความยากลำบากมาก

จนถึงตอนนี้เขาได้เห็นทักษะเพียงแค่สองระดับเท่านั้นนั่นก็คือ ทั่วไปและสุดยอด

โดยทักษะระดับ ‘ทั่วไป’ สามารถเรียนรู้ได้โดยไม่ต้องใช้ค่าประสบการณ์อะไร

ซึ่งนี่ก็คือเหตุผลที่ทำให้เขาสามารถเปลี่ยนจากนักเรียนธรรมดาที่มีคะแนนเฉลี่ยระดับ B กลายเป็นนักเรียนหัวกะทิด้วยคะแนนเฉลี่ยระดับ A ในวันที่เข้าสอบ SAT

หลังจากนั้นเมื่อผ่านไปหลายปีเขาก็ได้พบระดับของทักษะที่แข็งแกร่งมากกว่าระดับทั่วไปนั่นก็คือ ‘สุดยอด’

ดังนั้นการที่เขาต้องการเข้าร่วม SHIELD ด้านหนึ่งก็เพื่อมีส่วนร่วมในแผนการต่าง ๆ ของโลกมาร์เวล ส่วนอีกด้านหนึ่งเขาก็ต้องการใช้ตราของ SHIELD ในการติดต่อฮีโร่และหาโอกาสเรียนรู้ทักษะจากฝ่ายตรงข้าม!

อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่ได้คาดหวังว่าทันทีที่เขาเข้าร่วม SHIELD เขาจะอยู่ภายใต้การดูแลของ ฮอว์กอาย ที่เป็นหนึ่งในสมาชิกของอเวนเจอร์ส

เมื่อพูดถึงฮอว์กอายมันก็เป็นอย่างที่ทุกคนรู้เขาเป็นนักแม่นธนู

ถ้าหากเขาสามารถเรียนรู้ทักษะยิงธนูที่แม่นอย่างกับจับว่างของฮอว์กอายได้มันจะเป็นตัวช่วยสำคัญในการเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับเขาเป็นอย่างมาก

ท้ายที่สุดแล้วนี่ก็คือผู้ชายที่ ‘ยิงธนู’ เก่งมากที่สุดคนหนึ่งในโลกมาร์เวล

ในขณะที่ลีออนกำลังคิดฟุ้งซ่านเรื่อยเปื่อยทันใดนั้นมันก็มีลมกระโชกอย่างรุนแรงปรากฏขึ้นมาอย่างกะทันหันพัดใส่ร่างของชายสองคนที่อยู่บนทาวเวอร์เครนสูงเฉียดฟ้า

ร่างของลีออนเสียหลักเล็กน้อยจากแรงลมจนขาข้างหนึ่งเกือบเหยียบลงไปตรงอากาศว่างเปล่าพร้อมกับตะโกนขึ้นมาด้วยความตกใจ "เฮ้ย!! เกือบไปแล้ว …"

ฮอว์กอายที่กำลังจะเดินข้างหน้าเมื่อเขาได้ยินเสียงตะโกนด้วยความตกใจของลีออนเขาก็หันไปมองทันทีและตะโกนถามขึ้นมาว่า "ลีออน! นายสบายดีไหม?"

ลีออนเอามือทั้งสองข้างจับราวเหล็กเอาไว้แน่นพร้อมกับถอนหายใจด้วยความโล่งอกและตะโกนตอบกลับไปว่า "ผมสบายดีครับหัวหน้า เมื่อกี้ผมถูกลมพัดเกือบตกลงไปข้างล่าง ... "

"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว รีบตามฉันมาพวกเรากำลังจะถึงแล้ว!"

"ครับผม!"

ฮอว์กอายก้าวเดินไปข้างหน้าอีกครั้ง

ตอนนี้ด้านหน้าของพวกเขาคือกำแพงด้านนอกของตึกออสคอร์ป อินดัสตรีส์ และมันก็อยู่เพียงใกล้แค่เอื้อม

อย่างไรก็ตามอุณหภูมิความหนาวเย็นในระดับความสูงมากกว่าสองร้อยฟุตมันก็ไม่ได้ธรรมดาเช่นกัน และไหนจะต้องระวังลมกระโชกที่พัดมาอย่างกะทันหันอีก ทำให้การเคลื่อนไหวของพวกเขาทั้งหมดจะต้องระมัดระวังเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

หลังจากก้าวเดินกันอย่างระมัดระวังประมาณครึ่งชั่วโมงในที่สุดฮอว์กอายและลีออนก็มาถึงด้านหน้าสุดของเสาต่อทาวเวอร์เครนซึ่งอยู่ด้านหน้าชั้นที่ 18 ของกำแพงด้านนอกตึกออสคอร์ป

เมื่อเอามือสัมผัสกับผนังด้านนอกของตึกด้วยมือของตัวเองฮอว์กอายก็รู้สึกตื่นเต้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจอีกครั้งและยกนิ้วให้กับแผนการอันกล้าหาญของลีออน

ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะทำสำเร็จจริง ๆ!

ภาพแผนผังของตึกออสคอร์ปไม่ได้หลอกลวงพวกเขาอีกด้านหนึ่งของผนังนี้เป็นห้องควบคุมกล้องวงจรปิด!

ในขณะเดียวกันลีออนก็มองทะลุกำแพงเข้าไปด้านในด้วยแว่นตาตรวจจับความร้อนของเขาและเห็นสถานการณ์ด้านในได้อย่างชัดเจน

"หนึ่ง ... สอง จากการตรวจสอบด้วยแว่นตาตรวจจับความร้อนภายในห้องควบคุมกล้องวงจรปิดมีศัตรูกระจัดกระจายกันอยู่ สองคนทางซ้ายและสามคนทางขวา" ลีออนรายงานให้ฮอว์กอายที่อยู่ข้าง ๆ เขาฟังพร้อมกับหยิบระเบิดขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋าแปะลงที่ผนังด้านนอก "หัวหน้า โปรดออกคำสั่งให้ผมด้วย"

ฮอว์กอายใช้มือขวาหยิบคันธนูจากด้านหลังมาถือเอาไว้ในมือ ส่วนมือซ้ายจับไปที่ลูกศรและพูดกับลีออนว่า "ฉันจัดการทางขวา ส่วนนายจัดการทางซ้าย ตกลงไหม?"

"ได้ครับ!"

"เริ่มปฏิบัติการ!"

ทันทีที่เสียงฮอว์กอายจบลงลีออนก็กดรีโมทคอนโทรลในมือของเขาทันที

ตูม!!

เมื่อมีเสียงระเบิดดังขึ้นรูขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นบนผนังด้านนอกของตัวตึก!

ควันที่เกิดจากการระเบิดปกคลุมไปทั่วห้องควบคุมกล้องวงจรปิดทั้งหมดทันที

"ควันอะไร?"

"เกิดอะไรขึ้น ... "

ผู้ก่อการร้ายที่อยู่ในห้องทั้งหมดถูกควันบดบังวิสัยทัศน์และเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกจากการระเบิดอย่างกะทันหันนี้

ทันใดนั้นมันก็มีสองร่างกระโดดเข้ามาในตัวตึกอย่างรวดเร็ว!

ลีออนกลิ้งตัวไปข้างหน้าพร้อมกับหยิบปืนที่ใส่กระบอกเก็บเสียงขึ้นมายิงสองนัดในขณะที่คุกเข่าลงข้างหนึ่ง

ปุ! ปุ!

ในขณะที่เสียงปืนดังขึ้นมันก็มีเสียงอะไรบางอย่างสามอันแหวกอากาศพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อลีออนหันหน้าไปมองเขาก็พบว่าศัตรูสามคนที่มีปืนอยู่ทางด้านขวาทั้งหมดตอนนี้กำลังนอนอยู่บนพื้น

ซึ่งสิ่งที่พวกเขามีเหมือนกันก็คือลูกศรสีดำสนิทที่ปักอยู่ในลำคอของพวกเขา!

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นผลงานชิ้นเอกของนักแม่นธนูคนข้าง ๆ เขา

เมื่อเห็นว่าศัตรูในห้องถูกจัดการเรียบร้อยแล้วฮอว์กอายก็เดินไปตบไหล่ของลีออนด้วยรอยยิ้ม "ยิงได้สวย!"

"หัวหน้าก็เช่นกันครับ"

คำตอบของลีออนทำให้ฮอว์กอายตกตะลึงเล็กน้อยและหัวเราะขึ้นมา "ฮ่าฮ่า นายนี่เป็นคนตลกจริง ๆ ... "

ลีออนยักไหล่พร้อมกับกางมือออกเล็กน้อย "หลายคนก็พูดกับผมแบบนั้น"

โปรดติดตามตอนต่อไป …

**[200 ฟุต ประมาณ 60 เมตร]**