เจ้าหน้าที่หมายเลข 19 [ฟรี]

ตอนที่ 19

ภารกิจใหม่!

 

หลังจากเครื่องบินลงจอดลีออนและฮอว์กอายก็กลับมาที่ศูนย์บัญชาการอีกครั้ง

"ฝากสวัสดีคุณลอร่าแทนผมด้วยนะหัวหน้า"

"อืม!"

หลังจากบอกลากันเล็กน้อยฮอว์กอายก็เดินแยกตัวออกมาจากลีออนขึ้นลิฟต์ไปยังแผนกข่าวกรองเพื่อส่งรายงานภารกิจ

ทันทีที่ฮอว์กอายจากไปลีออนก็สังเกตลุงฟิลที่กำลังเดินมายังทิศทางของเขา

เมื่อพิจารณาจากทิศทางการเดินลีออนค่อนข้างมั่นใจว่าลุงฟิลมาที่นี่เพื่อตามหาเขาอย่างแน่นอน

ตามคาด . . .

"ลีออนมากับฉัน"

โคลสันหันไปพูดกับลีออนและพาเดินไปที่ไหนสักแห่งหนึ่ง

ส่วนลีออนที่ได้ยินเช่นนั้นก็เดินตามไปด้วยความสับสน

‘ทำไมต้องพามายังที่ลับตาคน? มันดูลึกลับจังแฮะ . . .’

ลีออนพึมพำในใจขณะเดินตามลุงฟิลไปยังห้องประชุมแห่งหนึ่งของ SHIELD

หลังจากพวกเขาทั้งสองเดินเข้ามาด้านในเรียบร้อยโคลสันก็ปิดประตูอย่างช้า ๆ

เมื่อเห็นการกระทำของลุงฟิลสีหน้าของลีออนก็เปลี่ยนเป็นจริงจังทันที "มีอะไรเกิดขึ้นหรอครับ?"

โคลสันสังเกตเห็นสีหน้าจริงจังของลีออนเขาก็ยิ้มขึ้นมาพร้อมกับโบกมือเล็กน้อย "ไม่ต้องจริงจังขนาดนั้น ฉันมีงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้เธอทำและเธอก็รู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้ว"

"ลุงฟิลบอกผมมาได้เลย" สีหน้าของลีออนผ่อนคลายลงเล็กน้อยและถามขึ้นมา

"เธอได้รับคำเชิญให้เข้าร่วมงานปาร์ตี้วันเกิดจาก นอร์แมน ออสบอร์น ใช่ไหม?"

การใช้ชีวิตตลอดสองเดือนภายใน SHIELD ทำให้ลีออนได้เรียนรู้เกี่ยวกับความยิ่งใหญ่ของหน่วยข่าวกรองและรู้ตื้นลึกหนาบางของ SHIELD ได้เป็นอย่างดี

ถึงแม้ว่าสิ่งที่เขาเห็นอาจจะเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของภูเขาน้ำแข็งขององค์กรลึกลับและใหญ่โตแห่งนี้ก็ตาม

โดยเฉพาะผอ.ฟิวรี่ที่เขาค่อย ๆ เปลี่ยนความประทับใจแรกพบที่ได้รับจากหนังในชีวิตที่แล้วไปสิ้นเชิง

นิคตาเดียวคนนี้ไม่เหมือนกับนิคตาเดียวในหนังอย่างแน่นอน!

ด้วยความฉลาดของเขาเพียงอย่างเดียวมันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขากลายเป็นคนที่รู้ความลับมากที่สุดโดยไม่มีใครสามารถทัดเทียมเขาได้!

ดังนั้นลีออนจึงไม่แปลกใจที่เขาได้ยินลุงฟิลพูดถึงเรื่องคำเชิญปาร์ตี้วันเกิด และพยักหน้าเล็กน้อย

"อืม เธอยังจำภารกิจแรกได้ไหม?"

"ได้ครับ!"

"จากการสอบสวนครั้งก่อนของเราและรายงานภารกิจที่เธอส่งมาในตอนนั้น พวกเราเชื่อว่าเหตุการณ์จี้ตัวประกันครั้งนี้มันไม่ได้ง่ายดายอย่างที่คิด"

"หืม?" ลีออนมองลุงฟิลโดยความสนใจเล็กน้อย "ลุงฟิลหมายความว่ายังไง?"

ถึงแม้ว่าเขาจะมีข้อสงสัยมากมายอยู่ภายในใจในตอนนั้น แต่เนื่องจากผู้ก่อการร้ายได้ถูกกำจัดไปหมดแล้ว ดังนั้นข้อสงสัยของลีออนจึงจบลงด้วยเช่นกัน

หลังจากได้ยินลุงฟิลพูดเรื่องนี้ขึ้นมามันก็ทำให้ลีออนจำเหตุการณ์ในตอนนั้นขึ้นมาได้อีกครั้ง

"จากการสืบสวนของเราสิ่งที่ผู้ก่อการร้ายต้องการคือโครงการวิจัยที่พัฒนาโดยออสคอร์ป อินดีสทรีส์ ที่เรียกว่า พันธุศาสตร์ข้ามสายพันธุ์ และมีเพียงแค่สองคนเท่านั้นที่มีเอกสารการวิจัยนี้อยู่ในมือ"

"หนึ่งในนั้นก็คือ ดอกเตอร์ เคอร์ติส คอนเนอรส์ ซึ่งเป็นหัวหน้าฝ่ายวิจัยและการทดลอง โชคดีที่ในช่วงที่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นดอกเตอร์คอนเนอรส์ได้เข้าร่วมการประชุมทางการแพทย์ เขาจึงรอดจากการก่อการร้ายครั้งนี้"

"ส่วนอีกคนหนึ่งก็คือ นอร์แมน ออสบอร์น ประธานของบริษัทออสคอร์ป อินดัสทรีส์!"

"ดังนั้นเราจึงเชื่อว่ามันจะต้องมีคนที่อยู่เบื้องหลังผู้ก่อการร้ายพวกนี้อย่างแน่นอน"

หลังจากฟังคำอธิบายของลุงฟิลลีออนก็เข้าใจสถานการณ์ทันทีพร้อมกับเอามือแตะคางครุ่นคิดอย่างเงียบ ๆ "ถ้าเป็นอย่างที่ลุงฟิลพูด แสดงว่าลุงต้องการให้ผมไปที่งานปาร์ตี้วันเกิดเพื่อรวบรวมข้อมูลและสืบหาคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้?"

"ถูกต้อง! ใช้โอกาสนี้เพื่อรวบรวมข้อมูลจากออสบอร์นและดูว่าเขารู้หรือไม่ว่ามีใครบางคนต้องการงานวิจัยของเขาอยู่" ขณะที่พูดโคลสันก็เอามือตบไหล่ของลีออนด้วยเสียงหัวเราะ "ฉันฝากเธอจัดการเรื่องนี้ด้วย"

"ได้ครับ ลุงฟิลเชื่อใจผมได้เลย แต่คราวหลังลุงช่วยตบไหล่ของผมเบา ๆ หน่อย . . . "

. . . . . .

ไม่กี่วันต่อมา

ลีออนสวมชุดสูทสีดำรัดรูปพอดีตัวผมที่ยุ่งเหยิงถูกเซ็ตจนเป็นระเบียบเรียบร้อยขับรถเชฟโรเลตสีดำที่ถูกปรับแต่งโดย SHIELD มุ่งหน้าไปยังลองไอแลนด์ของนิวยอร์ก

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดของนิวยอร์ก ลองไอแลนด์ มีสภาพแวดล้อมที่สวยงามและสภาพอากาศที่น่ารื่นรนย์ ถือเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่น่าอยู่อาศัยมากที่สุดในโลก ดังนั้นมหาเศรษฐีหลายคนจึงชอบซื้อบ้านพักของที่นี่เป็นที่อยู่อาศัยของตัวเอง

คฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูลออสบอร์นก็ตั้งอยู่ที่นี่เช่นกัน

หลังจากขับรถมาถึงประด้านนอกของคฤหาสน์หลังใหญ่ในเขตของซัฟฟอล์กเคาน์ตี้ ลองไอแลนด์ ลีออนก็หยิบจดหมายเชิญออกมายื่นให้กับเจ้าหน้าที่ ก่อนที่เขาจะขับรถผ่านจุดตรวจตรงเข้าไปด้านในคฤหาสน์

หลังจากขับรถเข้ามาได้ไม่นานลีออนก็พบกับคฤหาสน์ของตระกูลออสบอร์นและที่จอดรถขนาดใหญ่

หลังจากจอดรถเสร็จลีออนก็เดินลงมาจากรถพร้อมกับขยับเนคไทเล็กน้อยพยายามไม่สนใจรถสปอร์ตระดับไฮเอนด์จำนวนนับไม่ถ้วนที่จอดอยู่รอบ ๆ มองไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ตรงหน้า

"ทุนนิยมสินะ แต่ฉันชอบมันนะ . . . " ลีออนกระซิบขึ้นมาเบา ๆ และก้าวเดินไปที่คฤหาสน์อย่างรวดเร็ว

เมื่อเดินมาถึงประตูทางเข้าเขาก็เห็นชายวัยกลางคนที่กำลังยืนต้อนรับแขกอยู่ ดูเหมือนว่าชายวัยกลางคนคนนี้จะเป็นพ่อบ้าน? เมื่อพ่อบ้านสังเกตเห็นลีออนตาของเขาก็หรี่ลงเล็กน้อยพร้อมกับบอกลาแขกคนอื่น ๆ เดินเข้าไปต้อนรับลีออนด้วยความเคารพ "สวัสดีครับคุณโคลสัน! เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่คุณมาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดได้โปรดเชิญเข้ามาด้านในก่อนครับ!"

"ขอบคุณ!"

หลังจากตอบอย่างสุภาพด้วยรอยยิ้มลีออนก็เดินเข้าไปในคฤหาสน์ของตระกูลออสบอร์นแห่งนี้อย่างเป็นทางการ

เมื่อมองจากภายนอกคฤหาสน์แห่งนี้ถูกตกแต่งด้วยสไตล์ฝรั่งเศสย้อนยุคทั่วไป มันให้ความรู้สึกสดชื่น งดงาม หรูหราและโรแมนติก

ส่วนการตกแต่งภายในนั้นเป็นสไตล์การตกแต่งของยุโรป งดงาม แข็งแกร่ง รูปทรงถูกจัดสรรแสดงให้เห็นถึงความหรูหราและสง่างาม

บริเวณห้องโถงใหญ่เต็มไปด้วยผู้คนจากทุกสาขาอาชีพ นักธุรกิจที่มั่นคั่ง ชนชั้นสูง และเจ้าหน้าที่ข้าราชการและเจ้าหน้าที่ทางทหารระดับสูงที่สามารถพบได้ที่นี่

ในบรรดาคนเหล่านี้ลีออนผู้ซึ่งมีเงินฝากในบัญชีน้อยที่สุดถูกหลอมรวมเข้ากับคนเหล่านี้อย่างกลมกลืน

อาจจะเป็นการเปลี่ยนผ่านของชีวิตหรือผลประโยชน์ที่ระบบความชอบมอบให้เขา ทำให้ชายหนุ่มที่ไม่ชอบเข้าสังคมสักเท่าไหร่ในชีวิตก่อนกลายเป็นคนที่เข้าสังคมได้อย่างลื่นไหลในชีวิตนี้

ลีออนเดินไปที่บาร์หยิบมาร์ตินีมาหนึ่งแก้วและเดินชมไปทั่วคฤหาสน์จนทั่วก่อนที่เขาจะเดินผ่านห้องโถงใหญ่ไปยังชั้นสอง

จากการสังเกตของเขาชั้นสองเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดในการสังเกตการณ์พื้นที่ทั้งหมด

ลีออนจิบมาร์ตินีในมือเล็กน้อย ทันใดนั้นคอของเขาก็เริ่มรู้สึกได้ถึงความแสบร้อนกระตุ้นต่อมรับรสของเขา

ซึ่งรสชาติกลมกล่อมที่ได้หลังจากความแสบร้อนมันทำให้ลีออนรู้สึกเพลิดเพลินไปกับบรรยากาศโดยไม่รู้ตัว

ในขณะที่ลีออนกำลังเพลิดเพลินกับเวลาว่างของเขาอย่างเงียบ ๆ ทันใดนั้นหูของเขาก็ขยับเล็กน้อยจากการได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง

มีกำลังบางคนกำลังเดินมาจากทางด้านหลังของเขา

ด้วยเสียงน้ำหนักการลงเท้า ความถี่ของการหายใจ ลีออนเดาว่าน่าจะเป็นผู้ชายในช่วงเด็กถึงวัยรุ่น

ซึ่งก่อนที่ลีออนจะหันหลังไปมองด้านหลังเขาก็ได้ยินเสียงของเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะดังขึ้นมาว่า "คุณเป็นคนที่ช่วยชีวิตพ่อของผมเอาไว้หรอครับ?"

โปรดติดตามตอนต่อไป …