เจ้าหน้าที่หมายเลข 18 [ฟรี]

ตอนที่ 18

คำเชิญจากออสบอร์น!

 

ไม่นานหลังจากเข้าร่วมกับ SHIELD ลีออนเจ้าหน้าที่หน้าใหม่ตอนนี้ก็ยังไม่มีโอกาสได้ฉายเดี่ยวเหมือนกับฮอว์กอาย

แต่ถึงอย่างนั้นชีวิตของเขาก็รู้สึกเหมือนถูก ‘เติมเต็ม’ เป็นอย่างมาก

เขาไม่รู้ว่านี่เป็นการจัดการของฟิวรี่หรือไม่ที่จะทำให้เขาคุ้นเคยกับภารกิจของเจ้าหน้าที่พิเศษโดยเร็วที่สุด

ในช่วงเวลาสองเดือนที่ผ่านมานี้ลีออนแทบจะไม่ได้หยุดจากการบินไปทั่วโลกกับฮอว์กอายเพื่อทำภารกิจตั้งแต่เช้าจรดค่ำ

แทรกซึม รวบรวมข่าวกรอง ขโมยเอกสารลับ ฆ่าผู้ก่อการร้าย ฯลฯ ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในหน้าที่ขอบเขตของสายลับ เขาลองมันมาแล้วแทบทุกอย่าง!

ภารกิจต่าง ๆ ไม่เพียงแต่จะทำให้เขาเข้าใจการทำงานของสายลับและประสบการณ์ต่าง ๆ ที่ได้รับจากการทำภารกิจเท่านั้น แต่มันยังรวมถึงค่าประสบการณ์มากมายของระบบที่ทำให้เขาอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้

ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมานี้เขาได้รับค่าประสบการณ์มากถึง 12,000 คะแนนโดยการทำภารกิจหลายอย่างที่ระบบออกมาให้สำเร็จ

ซึ่งลีออนได้ใช้ค่าประสบการณ์ 10,000 แต้มในการเรียนรู้ทักษะระดับพิเศษอีกอย่างของ ‘ฮอว์กอาย’ ทันทีนั่นก็คือ [การยิงเหนือธรรมชาติ]!

ด้วยวิธีนี้ทักษะระดับพิเศษทั้งสองอย่างที่อยู่ภายในร่างกายของเขาและทักษะต่าง ๆ มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขากลายเป็น ‘ฮอว์กอาย’ คนที่สอง!!

อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าพลังต่อสู้ของเขาจะเพิ่มขึ้น แต่มันก็ยังไม่สามารถลดผลกระทบจากการใช้ทักษะอย่างต่อเนื่องได้เนื่องจากร่างกายของเขามันยังไม่แข็งแกร่งพอ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเพิ่งผ่านการต่อสู้อย่างหนักหน่วงจากการทำภารกิจตลอดสองเดือนที่ผ่านที่ตะวันออกกลาง ความหนักอึ้งและความเหน็ดเหนื่อยสุดจะบรรยายมันเป็นเหมือนกับเงาตามตัวตลอดเวลา

ทำให้ในตอนนั้นเขาได้แต่ถามตัวเองว่า ‘ทุกสิ่งที่เขาทำมันสามารถช่วยโลกได้ทางใดทางหนึ่งใช่หรือไม่’

เขาไม่รู้เลย!

เขารู้เพียงแค่ว่าเขาต้องการเวลาเล็กน้อยในการหยุดพักและปรับความคิดของเขา

ลีออนที่เพิ่งกลับมาจากอีกฟากหนึ่งของโลกหลังจากทำภารกิจเสร็จสิ้น ตอนนี้กำลังนั่งอยู่บนที่นั่งคนขับบนเครื่องบินขับไล่พร้อมกับหันไปบ่นกับฮอว์กอายที่อยู่ข้าง ๆ ว่า "หัวหน้า งานของเรามันมีวันหยุดบ้างไหม?"

เมื่อได้ยินคำถามครั้งที่สิบสามของลีออนฮอว์กอายไม่ได้เงยหน้าขึ้นและทำงานของเขาต่อไปพร้อมกับพูดตอบขึ้นมาเหมือนเดิมเป็นครั้งที่สิบสามว่า "มีและไม่มี"

ลีออนกลอกตามองบนและพูดอย่างอับจนหนทางว่า "มีและไม่มี? ตอบอย่างงี้หัวหน้าอย่าตอบเลยดีกว่า . . . "

ฮอว์กอายไม่ได้สนใจคำพูดถากถางของลีออนและพยายามอธิบายให้ลีออนฟังว่า "อย่างที่นายทราบภารกิจพวกนี้มันไม่ใช่การตัดสินใจของฉัน แต่มันเป็นการตัดสินใจของเบื้องบน ตราบใดที่พวกเขาบอกว่าสามารถลาพักร้อนได้เราก็จะมีวันหยุด แต่ถ้าหากพวกเขาบอกว่าโลกยังต้องการเราอยู่ เราก็ไม่มีสิทธิ์ก้าวออกไปแม้แต่ครึ่งก้าว"

"โลกต้องการเรา เราจะต้องช่วยเหลือโลก! นี่คืองานของพวกเรา!"

บลา บลา . . .

ตั้งแต่ที่เขาได้ทำงานกับฮอว์กอายมาสองเดือนเต็มทำให้ลีออนสามารถเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ มากมาย

ฮอว์กอายชอบสีดำ ชอบดื่มเตกีลา และชอบเอารูปถ่ายครอบครัวออกมาดูก่อนเข้านอน

ถ้าถามว่าลีออนรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?

เวลาที่พวกเขาต้องทำการซ่อนตัวอยู่ในป่า พวกเขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าได้นอนร่วมกันมากี่ครั้งแล้ว

แม้แต่สมาชิกภายในครอบครัวที่ถูกเก็บเอาไว้เป็นความลับและไม่เคยพูดให้คนภายนอกรับรู้ฮอว์กอายยังเล่าให้กับลีออนฟัง

สามารถจินตนาการได้เลยว่าความสัมพันธ์ระหว่างลีออนกับฮอว์กอายนั้นสนิทกันมากขนาดไหน

การที่หัวหน้าที่ชอบพูดน้อยของเขาสามารถเป็นเพื่อนสนิทกับลุงฟิลของเขาได้ ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่เรื่องไร้เหตุผล

ฮอว์กอายนั้นแตกต่างจากโคลสันที่มีความเชื่อมั่นในตัวเองสูงมากภายในใจ และทุกสิ่งที่ฮอว์กอายทำนั้นจะถูกขับเคลื่อนด้วยความรับผิดชอบและเหตุผล

ไม่ว่าจะเพื่อประเทศชาติหรือครอบครัวฮอว์กอายก็ยินดีทำทุกอย่างเพื่อพวกเขา

นี่อาจจะเป็นอีกหนึ่งเหตุผลสำคัญที่ฟิวรี่และโคลสันเลือกให้ลีออนมาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของฮอว์กอาย

. . . . . .

การเดินทางระยะไกลการนั่งพูดคุยกันเป็นตัวช่วยในการข้ามเวลาให้ผ่านไปเร็วขั้น

หลังจากกดปุ่มเปลี่ยนให้เครื่องบินเข้าสู่โหมดขับเคลื่อนอัตโนมัติลีออนก็ลุกขึ้นจากที่นั่งคนขับบิดเอวไล่ความเมื่อยเล็กน้อย และเดินมาด้านข้างของฮอว์กอายที่กำลังนั่งเช็ดลูกศรอยู่

"ผมมีอะไรบางอย่างอยากจะบอกกับหัวหน้า"

"พูดมาสิ"

"เมื่อสองวันก่อนจู่ ๆ ผมก็ได้รับสายโทรเข้ามาจากคนคนหนึ่ง หัวหน้าลองทายดูสิว่าใครโทรมาหาผม" ลีออนไม่ได้บอกฮอว์กอายทันที แต่เปลี่ยนเป็นถามขึ้นมาแทน

"ผมจะบอกใบ้ให้ ทั้งหัวหน้าและผมก็รู้ . . . "

ก่อนที่ลีออนจะใบ้เสร็จฮอว์กอายก็พูดขัดจังหวะเขาขึ้นมาก่อนว่า "นอร์แมน ออสบอร์น"

"เอ๋?!"

คำตอบที่ถูกต้องทำให้ลีออนถูกกับผงะไปครู่หนึ่งและถามขึ้นมาด้วยสีหน้างุนงงว่า "หัวหน้ารู้ได้ยังไงว่าเป็นเขา?"

ทันใดนั้นลีออนก็ยกแขนขึ้นมากอดตัวเองมองไปที่ฮอว์กอายด้วยความสยดสยอง "หรือว่าหัวหน้าจะแอบฟังโทรศัพท์ของผม!!"

ฮอว์กอายยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยโดยไม่สนใจท่าทางของลีออนและพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "ฉันยังรู้อีกว่าเขาเชิญนายไปที่บ้านของเขาเพื่อร่วมงานเลี้ยงวันเกิด"

ลีออนขมวดคิ้วขึ้นมาทันที เพราะเขารู้ว่าสิ่งต่าง ๆ มันไม่ได้ง่ายอย่างที่เขาคิด

อย่างไรก็ตามคำตอบต่อไปของฮอว์กอายมันก็ทำให้คิ้วที่ขมวดของลีออนผ่อนคลายลง "เขาโทรมาเชิญฉันเหมือนกัน แต่ฉันปฏิเสธไปแล้ว"

"หรือหัวหน้าจะบอกว่านี่เป็นเพียงรางวัลเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับการช่วยชีวิตเขาเอาไว้?"

"น่าจะเป็นอย่างนั้น" ฮอว์กอายพยักหน้าเห็นด้วย

"แต่ผมจำได้ว่าตอนนี้ผมไม่ได้บอกชื่อของพวกเราไป เขาจะรู้ได้ยังไงว่าคนที่ช่วยเหลือเขาเอาไว้คือพวกเราสองคน?" ลีออนตั้งข้อสงสัยขึ้นมาอีกครั้ง

"อย่าลืมว่าเขาเป็นประธานของ ออสคอร์ป อินดัสทรีส์" ประโยคนี้ของฮอว์กอายทำให้ลีออนเข้าใจทันที

นอกจากนี้ในฐานะของประธานบริษัทออสคอร์ป อินดัสทรีส์ แหล่งข่าวของเขานอร์แมนนั้นมันแพร่กระจายอยู่ทั่วโลกและยังมีการติดต่อกับกองทัพ

ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะตรวจสอบข้อมูลของใครบางคน

ทันใดนั้นลีออนก็เหมือนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ และมองไปที่ฮอว์กอายด้วยความไม่พอใจว่า "ไม่นะ!! ทำไมหัวหน้าถึงปฏิเสธล่ะ? นี่เป็นโอกาสเดียวที่พวกเราจะได้พักผ่อนเลยนะ!!"

"ฉันมีบางอย่างต้องทำ และฉันก็ไม่ได้สนใจพวกทุนนิยมแบบนี้" ภายในน้ำเสียงของฮอว์กอายสามารถสัมผัสได้ถึงร่องรอยการดูถูกเล็ก ๆ น้อย ๆ ภายในน้ำเสียงของเขา

อย่างไรก็ตามคำตอบของฮอว์กอายทำให้ลีออนเต็มไปด้วยความสงสัยและอยากรู้อยากเห็นมากยิ่งขึ้น "หัวหน้าจะทำอะไร? หรือว่าผอ.ฟิวรี่จะมอบภารกิจให้กับหัวหน้าเป็นการส่วนตัว"

เมื่อเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยคำถามของลีออนจู่ ๆ สีหน้าของฮอว์กอายก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยพร้อมกับวางลูกศรในมือลง "ไม่ใช่ แต่เป็นเพราะว่า ... ลอล่ากำลังจะคลอดลูก ฉันก็เลยอยากลางานกลับไปอยู่กับเธอสักพัก . . . "

"เอ๋?! จริง ๆ หรอครับ! คุณลอร่ากำลังจะคลอดแล้ว?!!!" คำตอบที่คาดไม่ถึงนี้ทำให้ลีออนตื่นเต้นขึ้นมาทันที

เมื่อเขาได้ยินเรื่องนี้มันก็เหมือนกับแสงที่ส่องสว่างขึ้นมาในที่มืดมิดตรงไปยังหัวใจที่ผ่านการฆ่า ร้องไห้ และการล้มลุกคลุกคลานไปด้วยฝุ่นตลอดสองเดือนที่ผ่านมา

ความคิดเชิงลบมากมายหายวับไปกับตา!

"เป็นเด็กผู้ชายหรือผู้หญิงครับ? หัวหน้าตั้งชื่อว่าอะไร? ผมขอดูรูปหน่อยได้ไหมครับ?" ลีออนถามขึ้นมาด้วยความร้อนรน

"เป็นเด็กผู้ชาย ชื่อว่า คัลลัม . . . "

ภายในเครื่องบินขับไล่เจ้าหน้าที่ชั้นยอดสองคนที่เพิ่งเสร็จสิ้นจากภารกิจ พวกเขากำลังพูดคุยเรื่องเด็กกันอยู่ . . .

โปรดติดตามตอนต่อไป …