เจ้าหน้าที่หมายเลข 17 [ฟรี]

ตอนที่ 17

คุณลุงสุดที่รัก!

 

"บรึ้น ... "

ในราตรีอันเงียบสงัดเสียงเครื่องยนต์ของมอเตอร์ไซต์ที่ขับความเร็วสูงนั้นส่งเสียงดังมากเป็นพิเศษ

หลังจากเสียงคำรามของเครื่องยนต์ดังได้ไม่นานมันก็ค่อย ๆ เงียบลงอย่างช้า ๆ ในที่สุดลีออนก็สิ้นสุดการเดินทางอันยาวนานหลายชั่วโมงจากวอชิงตันไปนิวยอร์กและกลับมาที่อพาร์ตเมนต์ของเขา

ลีออนเข็น F26 FAZER สีเงินของเขาเข้าไปในโรงจอดรถและแขวนกุญแจรถเอาไว้บนตะขอบนผนังของกำแผง

แต่ละครั้งที่ก้าวเดินขึ้นบันไดจะมีเสียงเอี๊ยดอ๊าดของไม้ดังขึ้นเป็นระยะ และสามารถได้ยินเสียงของเพื่อนบ้านที่กำลังเพลิดเพลินไปกับอาหารค่ำแสนอร่อยได้อย่างชัดเจน

อย่างไรก็ตามเสียงเหล่านี้ไม่ได้ขัดจังหวะความคิดภายในหัวของลีออน

การเดินทางไปสำนักงานใหญ่ของ SHIELD ในครั้งนี้การเก็บเกี่ยวของเขาเรียกได้ว่ายอดเยี่ยมมาก

เขาไม่เพียงพบมาเรีย ฮิลล์ ลูกน้องคนสนิทของนิคตาเดียว แต่ยังได้ทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมสำนักงานใหญ่ของ SHIELD อีกด้วย

นอกจากนี้เขายังบังเอิญเจอคู่หูสติเฟื่องของ SHIELD ซิมมอนส์ และ ฟิทซ์

สำหรับลีออนวันนี้เป็นวันที่ควรค่าแก่การเฉลิมฉลองมากอย่างไม่ต้องสงสัย

ทันใดนั้นเองจู่ ๆ ลีออนก็ขมวดคิ้วขึ้นมาพร้อมกับหยุดอยู่กับที่อย่างกะทันหัน

เขาเงยหน้าขึ้นมองไปยังทิศทางห้องของตัวเองด้วยสายตาจริงจัง

ลีออนได้ยินเสียงการเต้นของหัวใจเบา ๆ ดังมาจากด้านในของอพาร์ตเมนต์ รวมถึงแสงที่ลอดออกมาจากรอยแตกของประตูที่บ่งบอกได้ว่าตอนนี้กำลังมีคนอยู่ในห้องของเขา!

ทันใดนั้นหัวของลีออนก็เริ่มคิดวิเคราะห์อย่างรวดเร็วพยายามคาดเดาตัวตนของอีกฝ่ายจากเบาะแสต่าง ๆ

หลังจากนั้นไม่นานหลังจากตัดความเป็นไปไม่ได้ทั้งหมดออกไปเขาก็ได้ข้อสรุปที่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุด "ไฮดรา?!"

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ลีออนก็แตะไปที่เอวของตัวเองตามสัญชาติญาณ แต่เขาก็ต้องพบกับความว่างเปล่า

ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองไม่ได้พกปืน . . .

"เจ้าโง่ลีออน!" ลีออนสาปแช่งตัวเองเล็กน้อย และล้มเลิกความคิดที่จะกลับไปที่โรงรถเพื่อกลับไปหยิบปืน เขาค่อย ๆ นั่งยอง ๆ ลงกับพื้นอย่างช้า ๆ หยิบมีดบินที่บางเท่ากับปีกจักจั่นออกมาจากใต้พรมหน้าห้องของเขา

ในฐานะเจ้าหน้าที่ใหม่จะต้องเตรียมแผน A B และ C เอาไว้เสมอ . . .

ลีออนยืนอยู่หน้าประตูห้องของตัวเองด้วยสีหน้าจริงจังมือขวาจับไปที่มีดบินในมือเอาไว้อย่างแนบแน่น พร้อมกับมือซ้ายที่ค่อย ๆ กำไปที่ลูกบิดประตูและค่อย ๆ เปิดประตูออกอย่างช้า ๆ โดยไม่ส่งเสียงเพื่อป้องกันไม่ให้ศัตรูที่อยู่ด้านในรู้ตัว

ตอนนี้ประตูถูกเปิดออกเรียบร้อยแล้ว

ลีออนมองเห็น ‘ศัตรู’ ที่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นได้อย่างชัดเจน

เขาค่อย ๆ แอบยองเข้ามาในห้องอย่างเงียบเชียบและระมัดระวังตัวเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีตลอดเวลา

ทันใดนั้นเองด้วยความช่วยเหลือจากแสงทำให้เขาสามารถมองเห็นรูปลักษณ์ของอีกฝ่ายได้ชัดเจน ซึ่งอีกฝ่ายก็สังเกตเห็นเขาแล้วเช่นกัน

"ลีออน?!"

"ลุงฟิล?!"

ห้านาทีต่อมา . . .

"ฮ่าฮ่าฮ่า . . . "

ลีออนนั่งอยู่บนเก้าอี้หยิบพิซซ่าบนโต๊ะอาหารขึ้นมากัดคำใหญ่พร้อมกับมองไปที่ลุงโคลสันที่กำลังนั่งหัวเราะไม่หยุด ทำให้สีหน้าของลีออนเปลี่ยนเป็นทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย

"ลุงฟิล ลุงหัวเราะมาสองสามนาทีจนพิซซ่าจะเย็นหมดแล้วนะ . . . " หลังจากพูดจบเขาก็หยิบพิซซ่าขึ้นมาชิ้นหนึ่งยัดเข้าปากของลุงโคลสัน

โคลสันที่ถูกหลานชายตัวเองยัดพิซซ่าเข้าปากเขากับไม่ได้โกรธอะไร แต่มีความสุขมากกว่าที่ได้กินพิซซ่า

"ไม่คิดเลยว่าความระมัดระวังตัวของเธอจะสูงมากขนาดนี้ ดูเหมือนว่าการตัดสินใจเอาเธอเข้า SHIELD จะเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง!" โคลสันถอนหายใจขณะกินพิซซ่า

"ลุงไม่รู้หรอกว่าผมอับอายขายขี้หน้าขนาดไหน!"

ลีออนพูดขึ้นมาด้วยความโกรธพร้อมกับหยิบพิซซ่าขึ้นมายัดใส่ปาก "ใครบอกให้ลุงมาที่บ้านของผมโดยไม่บอกล่วงหน้าแบบนี้ล่ะ! ผมเกือบจะปามีดบินเฉือนคอลุงแล้ว!"

หลังจากพูดคุยกับลุงโคลสันสองสามประโยค ลีออนก็จำได้ว่าตัวเองลืมถามไปเลยว่าลุงโคลสันมาหาเขาทำไม

"ว่าแต่ทำไมลุงไม่โทรหามาบอกผมล่วงหน้าก่อนล่ะ แถมลุงยังเอาพิซซ่าหน้าเบคอนที่ผมชอบมาด้วย มีเรื่องเกินขึ้นอย่างนั้นหรอครับ?"

ความสงสัยของลีออนไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะการที่จู่ ๆ โคลสันมาปรากฏตัวที่บ้านของเขาแบบนี้มันแปลกยิ่งกว่า

อย่างไรตามดูเหมือนว่าเขาจะคิดมากเกินไป

เขาเห็นลุงโคลสันมองมาที่เขาด้วยสีหน้างุนงงและพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มว่า "มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น? ฉันแค่แวะมาหาหลานชายของตัวเองหน่อยไม่ได้หรือไง"

"เอ่อ . . . อย่างนั้นหรอครับ" ลีออนพูดไม่ออก

"ก่อนหน้าตอนที่ฉันเดินผ่านร้านพิซซ่า จู่ ๆ ฉันก็นึกขึ้นมาได้ว่าเธอเพิ่งเข้าร่วม SHIELD และฉันยังไม่มีเวลามาฉลองร่วมกับเธอเลย ดังนั้นฉันจึงซื้อพิซซ่าหน้าเบค่อนที่เธอชอบมาให้เพื่อเป็นการฉลองสำหรับหน้าที่การงานใหม่"

"นอกจากนี้ ฉันได้สัญญากับพ่อแม่ของเธอเอาไว้แล้วว่าจะดูแลเธอเป็นอย่างดี!"

ในประโยคสุดท้ายลีออนสามารถสัมผัสได้ถึงความแน่วแน่อย่างแรงกล้าจากลุงโคลสัน

เมื่อพูดถึงเรื่องพ่อแม่ของลีออน โคลสันก็เผลอแสดงสีหน้าเศร้าสร้อยออกมาโดยไม่ตั้งใจ

ลีออนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ตบไปที่มือของโคลสันเบา ๆ เพื่อปลอบโยนเขา "ผมเข้าใจแล้วครับ คุณลุงสุดที่รักของผม!"

พ่อแม่ของลีออนเสียชีวิตไปกับอุบัติเหตุทางรถยนต์! ทำให้ลีออนในตอนเด็กจึงกลายเป็นเด็กกำพร้า

โชคดีที่ในช่วงเวลานั้นลุงโคลสันเข้ามารับเขาไปเลี้ยงดูไม่งั้นเขาคงกลายเป็นเด็กที่มีความบกพร่องทางบุคลิกภาพ หรือเรียกง่าย ๆ ว่าพวกเด็กมีปัญหา!

หลังจากที่ ‘หลี่อัน’ เข้ามาแทนที่ ‘ลีออน’ คนแรกที่ติดต่อเขามาก็คือโคลสันเช่นกัน

สามปีแห่งการอยู่ด้วยกันและคอยช่วยเหลือเขามาตลอดทำให้ลีออนถือว่าลุงโคลสันเป็นญาติเพียงคนเดียวของเขาในโลกนี้ที่เขาสามารถพึ่งพาได้

ดังนั้นเมื่อเห็นลุงโคลสันจมอยู่กับอดีตและตกอยู่ในความเศร้าเสียใจลีออนก็รู้สึกเช่นเดียวกัน

เมื่อเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นของลีออนโคลสันก็ปรับอารมณ์ของตัวเองได้อย่างรวดเร็วและกลายเป็นลุงฟิลคนดีคนเดิม!

"งานที่ทำเป็นไงบ้าง? โอเคไหม?"

"ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนร่วมงานเป็นยังไงบ้าง?"

คำถามเล็ก ๆ น้อย ๆ เกือบทุกประเภทถูกพ่นออกมาจากปากของลุงโคลสันราวกับน้ำตก ทำให้ลีออนตกตะลึง

ตอนนี้เขาอยากจะถามกับลุงโคลสันจริง ๆ ว่า ‘ลุงแก่ขนาดนี้แล้วเคยไปสวรรค์กับนรกมาแล้วหรือยัง’

ให้ตายเถอะ! หูชาหมดแล้ว!!!

เขาอุส่าถือว่าลุงโคลสันเป็นญาติเพียงคนเดียวของเขา แล้วทำไมลุงโคลสันถึงไม่คิดเหมือนเขา??

ถึงแม้ว่าลีออนจะรู้ว่าตัวเองไม่ควรถามอะไรมาก แต่ด้วยความรับผิดชอบของโคลสันที่ต้องการให้ลีออนได้ดิบได้ดีทำให้เขาเปลี่ยนจากชายแก่แสนดีเป็นภรรที่ชอบจู้จี้จุกจิกแทน

อย่างน้อยมันก็รู้สึกดีที่มีคนคอยห่วงใยแบบนี้

นอกจากนี้สำหรับลีออนที่มาจากโลกใบอื่นและไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองผูกพันกับโลกใบนี้ขนาดนั้น การได้รับการดูแลจากลุงโคลสันทำให้เขารู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกับโลกใบนี้อย่างแท้จริง

อย่างไรก็ตามสิ่งทีลีออนคาดไม่ถึงก็คือนอกจากลุงโคลสันจะใส่ใจเรื่องในชีวิตประจำวันของเขาแล้ว ลุงโคลสันยังเปิดเผยข้อมูลการทำงานบางอย่างให้เขาทราบในระหว่างนี้อีกด้วย

ยกตัวอย่างเช่น "เธอจะต้องทำงานให้หนักมากยิ่งขึ้น ตอนนี้ผู้อำนวยการฟิวรี่กำลังคาดหวังในตัวของเธอสูงมาก . . . "

"เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันได้ติดตามเจ้าหน้าที่แพทตันเพื่อเรียนรู้ภาษารัสเซียและอีกหนึ่งภาษาใหม่ ดังนั้นฉันหวังว่าเธอจะเรียนรู้เพิ่มเติมเช่นกันเพราะมันจะมีประโยชน์สำหรับภารกิจในอนาคตของเธอ . . . "

"เมื่อเร็ว ๆ นี้สถานการณ์ในบราซิลกำลังยุ่งเหยิง บราซิลได้ส่งกองทัพอากาศเพื่อตามล่าดอกเตอร์คนหนึ่งแถวทางตะวันออก มีการต่อสู้อย่างรุนแรงเกิดขึ้นที่นั่นทำให้เจ้าหน้าที่หลายคนที่แฝงตัวอยู่ถูกฆ่าตายในความโกลาหลของสงคราม . . . "

ข้อมูลพวกนี้สามารถช่วยให้ลีออนทำความเข้าใจเกี่ยวกับสถานการณ์ในปัจจุบันและการเคลื่อนไหวของใครบางคนได้เป็นอย่างดี

ยกตัวอย่างเช่น ดอกเตอร์ที่กำลังหลบหนี

"บรูซ แบนเนอร์ ผู้น่าสงสาร . . . "

โปรดติดตามตอนต่อไป …