เจ้าหน้าที่หมายเลข 11 [ฟรี]

ตอนที่ 11

หนึ่งจากสองทักษะ!

 

เมื่อมองดูบาร์ตันที่ยืนอยู่บนสังเวียนโดยไม่สวมอุปกรณ์ป้องกัน ลีออนก็ทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย

"ให้ผมขึ้นไปบนสังเวียนแล้วต่อสู้กัน? หัวหน้าไม่ใส่อุปกรณ์ป้องกันหรือนวมเพื่อความปลอดภัยหน่อยหรอครับ?"

"ไม่จำเป็น ถ้าหากใส่อุปกรณ์ป้องกันฉันจะเห็นความแข็งแกร่งจริง ๆ ของนายได้ยังไง" บาร์ตันแสดงสีหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ

"หัวหน้าเป็นเจ้านายของผม ผมจะพูดอะไรได้!" ลีออนกางมือออกพร้อมกับยักไหล่เล็กน้อย

ลีออนถอดเสื้อสูทของเขาออกเหลือเพียงแค่เสื้อเชิ้ตด้านในและพับแขนเสื้อเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะดึกเชือกขึ้นและเข้าไปในสังเวียน

พวกเขาทั้งสองยืนเผชิญหน้ากันตรงกลางสังเวียนห่างกันไม่ถึงหนึ่งเมตร

"นายเรียนอะไรมาบ้าง?"

"คาราเต้ หย่งชุน คราฟมากา บราซิลเลียนยิวยิตสู มวยไทย การต่อสู้แบบผสมผสาน ... "

เมื่อได้ยินคำตอบของลีออนบาร์ตันก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว "มากขนาดนี้เลย? รู้ใช่ไหมว่าศิลปะการต่อสู้ไม่ใช่เรียนรู้มากแล้วจะแข็งแกร่งขึ้นมากขึ้นเท่านั้น?"

ลีออนยิ้มอย่างเขินอาย "ผมรู้ แต่เรียนรู้เอาไว้มันก็ไม่ได้เสียหายนิครับ?"

เขาไม่สามารถบอกบาร์ตันได้ว่าทักษะการต่อสู้พวกนี้เขาเรียนรู้มาจาก ‘เพื่อน’ มากมายหลากหลายคน และเขาไม่จำเป็นที่จะต้องใช้เวลาฝึกฝนมันเพื่อให้เชี่ยวชาญ

นอกจากนี้เขาก็มีทักษะอยู่อีกมากมาย

"เอาล่ะ แสดงให้ฉันดูหน่อย . . . ความแข็งแกร่งที่สามารถเอาชนะเหล่าทัพทั้งสี่ได้!"

ทันทีที่พูดจบบาร์ตันก็ก้าวขาขวาไปข้างหน้าบิดเอวส่งแรงไปที่หมัดขวาชกใส่หน้าของลีออนอย่างรวดเร็ว!

รูขุมขนของลีออนเปิดออกทันที

เมื่อมองไปที่กำปั้นที่กำลังสัมผัสกับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาลีออนก็ตอบสนองอย่างรวดเร็วด้วยการเอียงหัวไปทางซ้าย!

วืด!

เสียงลมจากหมัดพัดเข้าหูของลีออน และก่อนที่ลีออนจะได้ตอบสนอง . . .

ทันใดนั้นลูกเตะที่ทรงพลังก็ตามมาติด ๆ

ลีออนไม่คิดเลยว่าทักษะการต่อสู้ของบาร์ตันจะแข็งแกร่งมากขนาดนี้

จากการโจมตีสองครั้งนี้เพียงอย่างเดียวก็สามารถตัดสินได้แล้วว่าถึงแม้ว่าบาร์ตันจะไม่มีคันธนูหรือลูกธนูที่ทรงพลังที่สุด เพียงแค่ทักษะการต่อสู้อย่างเดียวมันก็เพียงพอที่จะทำให้เขาสามารถบดขยี้หัวกะทิของกองกำลังพิเศษต่าง ๆ ได้แล้ว

แน่นอนว่านั่นไม่ได้นับรวมลีออน!

‘คู่ควรกับชื่อ ฮอว์กอาย ซูเปอร์ฮีโร่ผู้โด่งดังจริง ๆ’ ลีออนชื่นชมในใจก่อนที่ทันใดนั้นดวงตาของลีออนหรี่ลงและเริ่มมีสมาธิจดจ่ออยู่กับบาร์ตัน

การโจมตีสองครั้งก่อนหน้านี้ของบาร์ตันยังไม่ได้เอาจริง ซึ่งการที่สามารถหลบได้อย่างง่ายดายมันได้ปลุกจิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากตะโกนว่า "รับมือ" บาร์ตันก็ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวและโจมตีใส่ลีออนอย่างรวดเร็ว!

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีอันน่ากลัวของบาร์ตัน ลีออนก็ไม่ได้หลบและเผชิญหน้ากับบาร์ตันตรง ๆ

ลีออนยกแขนซ้ายขึ้นมาปัดการโจมตีของบาร์ตันออกไปจากนั้นก็ใช้มือขวาชกไปที่หน้าอย่างแม่นยำ

อย่างไรก็ตามการโจมตีของลีออนจะสามารถทำอะไรกับบาร์ตันที่มีการตอบสนองอย่างรวดเร็วได้อย่างไร

บาร์ตันเอียงหัวหลบอย่างง่ายดาย และใช้แขนจับไปที่กำปั้นของลีออนเอาไว้พร้อมกับดึงร่างของลีออนให้เข้ามาหาเขาและแทงเข่าใส่หน้าท้องช่วงล่างของลีออน

ลีออนรู้สึกว่าถ้าหากเขาโดนการโจมตีนี้เข้าไปเขาจะต้องจุกจนไม่สามารถสู้ต่อไหวอย่างแน่นอน

ดังนั้นลีออนจึงดิ้นรนด้วยการใช้มือทั้งสองข้างซ้อนทับเข้าหากันป้องกันเข่าอันทรงพลังนี้เอาไว้ได้อย่างหวุดหวิด

คลืน . . .

แต่ถึงอย่างนั้นแรงที่สุดผ่านเข่ามามันก็รุนแรงเป็นอย่างมากจนทำให้เขาถอยหลังไปสองสามก้าวก่อนจะหยุดลง

หลังจากเว้นระยะห่างออกมาลีออนก็ขมวดคิ้วพร้อมกับเขย่ามือที่ชาของเขาไปมาและพึมพำขึ้นมาว่า "พลังบ้าอะไรเนี้ย . . . "

หลังจากผลัดกันรุกผลัดกันรับอยู่สองสามรอบ พวกเขาทั้งคู่ก็เริ่มเครื่องร้อนเล็กน้อย และดูเหมือนว่าพวกเขาจะเริ่มเอาจริงกันแล้ว

โดยเฉพาะบาร์ตัน เป็นเวลานานแล้วที่เขาไม่ได้เจอคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อแบบนี้ ยิ่งเขาตื่นเต้นมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งลงมือรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น

อย่างไรก็ตามนี่เป็นเหมือนการทารุณกรรมสำหรับลีออนชายที่มีทักษะมากมาย แต่ก็ยังไม่สามารถเอาชนะบาร์ตันได้อยู่ดี

หลังจากต่อสู้กันอยู่สักพักหนึ่งลีออนก็ตระหนักได้ถึงจุดอ่อนของตัวเองอย่างรวดเร็ว

การต่อสู้ครั้งนี้เขาเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด

ไม่ใช่เพราะทักษะการต่อสู้ของเขาไม่สามารถต่อสู้บาร์ตันได้ แต่เป็นเพราะปฏิกิริยาตอบสนอง ปฏิกิริยาตอบสนองของเขามันช้าเกินไปจนไม่สามารถตามการเคลื่อนไหวของบาร์ตันทัน!

บาร์ตันสามารถโจมตีเขาได้ แต่เขาไม่สามารถโจมตีบาร์ตันได้

ประกอบกับความแข็งแกร่งของบาร์ตันที่อยู่จุดสูงสุดของขีดจำกัดมนุษย์ ทำให้การโจมตีทุกครั้งของเขาเต็มไปด้วยอันตราย

ถ้าหากเขาถูกโจมตีที่ท้องหรือใบหน้า ลีออนรู้สึกว่าเขาจะต้องน็อคทันทีอย่างแน่นอน

ดังนั้นเมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีอย่างรวดเร็วของบาร์ตันลีออนก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากป้องกันด้วยแขนของเขาเพื่อไม่ให้ถูกโจมตีที่ลำตัวหรือจุดสำคัญต่าง ๆ จนหมดสภาพต่อสู้

ถึงอย่างนั้นหลังจากถูกทุบตีอย่างต่อเนื่องและยืนหยัดได้เกือบสิบนาทีในที่สุดเขาก็พ่ายแพ้

"สดชื่นจริง ๆ! นานแล้วที่ไม่ได้ต่อสู้สนุก ๆ แบบนี้!"

"แฮกแฮก . . . แฮกแฮก . . . "

ลีออนนอนหมดสภาพอยู่บนสังเวียนพร้อมกับเหงื่อท่วมตัว ส่วนบาร์ตันยืนหัวเราะด้วยสีหน้ามีความสุข

"หัวลงมือรุนแรงชะมัด ผมไม่มีแรงแม้แต่จะขยับตัว . . . "

"ฮ่าฮ่าฮ่า . . . " มีเสียงหัวเราะด้วยความสะใจดังขึ้นมาอีกครั้ง

ดังคำกล่าวที่ว่า ‘ถ้าไม่ทะเลาะกันก็ไม่มีวันได้รู้จักกัน’ การสนทนาระหว่างลีออนและบาร์ตันนี้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งสองคนกลมกลืนกันมากยิ่งขึ้น

ถึงแม้ว่าค่าความชอบบนหัวของบาร์ตันจะยังคงเป็น ‘สนใจ’ แต่ลีออนก็มีลางสังห์ว่ามันจะเพิ่มขึ้นเป็น ‘ชอบ’ ในเร็ว ๆ นี้

หลังจากออกกำลังกายกันเสร็จพวกเขาทั้งสองคนก็นั่งพิงเชือกสังเวียนและนั่งพูดคุยเล่นกัน

"นายฝึกทักษะการต่อสู้มาได้ดีมาก บางครั้งฉันก็เดาไม่ออกเลยว่านายจะออกท่าต่อไปอะไร"

"แต่ผมก็ยังแพ้อยู่ดี . . . "

"แล้วรู้ไหมทำไมถึงแพ้?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ลีออนก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่บาร์ตัน ดวงตาของเขาเสแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจและเต็มไปด้วยคำถาม "ทำไมหรอครับ?"

"เพราะนายยังตอบสนองได้ไม่เร็วพอ! ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าการโจมตีครั้งต่อไปของนายจะโจมตีตรงไหน แต่ด้วยประสาทสัมผัสที่รวดเร็วของฉัน ฉันสามารถคาดเดาการโจมตีของนายได้ล่วงหน้าหนึ่งก้าวเสมอ"

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ลีออนก็กลอกตาโดยไม่รู้ตัว และพูดขึ้นมาในใจว่า ‘ผมรู้อยู่แล้ว! ถ้าหากผมมีร่างกายเหมือนหัวหน้า มันก็ไม่รู้หรอกว่าใครจะชนะหรือแพ้ . . .’

เดี๋ยวนะ?

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ลีออนก็จำได้ว่าเขามีค่าประสบการณ์เหลืออยู่ตั้ง 12,000 ค่าประสบการณ์ไม่ใช่หรอ?!

เดิมทีเขาไม่ได้วางแผนที่จะใช้ค่าประสบการณ์เรียนรู้ทักษะของบาร์ตันในตอนนี้ ลีออนหนักใจจริง ๆ ท้ายที่สุดแล้วด้วยค่าประสบการณ์นี้เขาสามารถเรียนทักษะระดับพิเศษได้

ซึ่งทักษะระดับพิเศษมันจะต้องใช้ค่าประสบการณ์ 10,000 ค่าประสบการณ์ในการเรียนรู้!

ดังนั้นความสามารถระดับพิเศษของบาร์ตัน [การยิงเหนือธรรมชาติ] และ [สัญชาตญาณของเจ้าหน้าที่] บวกกับค่าประสบการณ์ในปัจจุบันของเขามันสามารถเรียนรู้หนึ่งในสองทักษะนี้ได้อย่างเดียวเท่านั้น

อย่างไรก็ตามหลังจากผ่านการทารุณกรรมอย่างน่าสังเวชนี้ ลีออนก็รู้สึกว่าเขาไม่จำเป็นที่จะต้องลังเลอีกต่อไปแล้ว!!

[การยิงเหนือธรรมชาติ] เอาไว้ก่อนสหาย!

[สัญชาตญาณของเจ้าหน้าที่] ฉันเลือกนาย!!

โปรดติดตามตอนต่อไป …