บทที่ 160 การลอบสังหารกลางดึก
"อา" เสียงกรีดร้องของเสี่ยวหยาทำให้หลินหยู่หมิงเจ็บปวดใจ นางหลบแล้วหักคอฆาตกรที่ทำร้ายเด็ก "ท่านแม่" เสี่ยวหยาร้องไห้และวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของหลินหยู่หมิง "ท่านแม่ คนพวกนี้เป็นใคร มีดพวกนี้น่ากลัวมาก" "ท่านแม่เราควรทำยังไงดีตอนนี้" ต้าเป่าดูสงบขึ้นมาก แต่ไม่ว่าจะสงบแค่ไหนก็ตาม ต้าเป่าก็ยังคงเป็นเด็ก...
