บทที่ 80 วัตถุดิบหมดแล้ว
บทที่ 80 วัตถุดิบหมดแล้ว เจียงอู่มองหวังเย่ด้วยสายตาวิงวอน กังวลว่าเขาอาจจะต้องใช้ชีวิตที่เหลือในห้องที่มืดมิดและโดดเดี่ยวนี้ เมื่อเป็นชายหนุ่มในช่วงรุ่งโรจน์ของชีวิต เขาทนไม่ได้กับความคิดที่จะเสียเวลาอันมีค่าไปโดยเปล่าประโยชน์ ด้วยความตระหนักดีว่าไม่ควรพูดตลกเบา ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนอย่างหวังเย...
