บทที่ 576 : ฮาน อิสรัต (4)
[แฟนเพจBamแปลNiyay:ลงแบบราคาถูกโคตรในmy-novel(ลงช้ากว่าThai-novel100ตอน)กับthai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นนอกจากสองเว็บนี้คือไม่ใช่ผมนะ ถ้าเจอคนอ่านก็อปดันเยอะกว่าก็ท้อเป็นนะครับ]
[ถ้าอ่านฟรีแบบเถื่อนไม่ว่าจะได้มายังไงนั้น ผมไม่ว่าเลยครับ และต่อให้ไม่มีคนอ่าน ผมก็ยังจะแปลต่อจนจบด้วย แต่ถ้าจะจ่ายเงินให้เว็บหรือคนที่copyไปขายอีกที คุณโคตรแย่เลยครับ]
[หลังแปลจบจะมีการแก้คำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น ดังนั้นถ้าคุณอ่านแบบเถื่อน ก็เชิญเลยครับ เพราะมันไม่มีอัพเดทให้หรอก]
บทที่ 576 : ฮาน อิสรัต (4)
[ดูรูรุง!]
[เอฟเฟกต์นี้สามารถใช้ได้กับ 'ฮีโร่' ทั้งหมดใน 'ทาวน์เนีย' มิติที่ 1,035!]
[ผลกระทบ : ปิดการใช้งาน 'การฟื้นฟูอย่างต่อเนื่อง' ในห้องรอ]
[เอฟเฟกต์ : ความสามารถของฮีโร่ทั้งหมด -30%]
[เอฟเฟกต์ : ต้านทานสถานะผิดปกติ -50%]
สีหน้าของเซริสตึงเครียดจนเห็นได้ชัด
ไม่เพียงแต่จะมีการระงับบัญชีของผู้ใช้เท่านั้น แต่มันยังแทรกแซงโดยใช้การโกงภายในบริษัทอีกด้วย
หากมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมาพิกมีอัพคงจะจบลงแล้ว เนื่องจากเขากำลังจะสร้างเกมใหม่ เรื่องนี้มันอาจจะไม่สำคัญสำหรับฝ่ายบริหารอีกต่อไป
"นิสเลด"
“ค่ะ”
ทันใดนั้น เด็กผู้หญิงที่สวมชุดสาวใช้ก็ปรากฏตัวขึ้นในอากาศ
เธอคือนิสเลดนักฆ่าระดับสูงของเนลม์ไฮมฟ์และผู้ช่วยของ ยูเน็ต
“ดูแลนายท่าน และส่งนายท่านกลับสู่โลกอย่างปลอดภัย”
“รับทราบค่ะ”
เซริสถอนหายใจออกมายาวๆ แล้วสบตาฉัน
“นายท่าน นี่จะเป็นการบอกลาของเรา”
“...”
“ฉันขอให้นายใช้ชีวิตอย่างสงบสุขบนโลก เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ใช้เวลาอยู่กับนายท่าน”
เซริสคุกเข่าลงตรงหน้าฉัน
เซริสลุกขึ้นยืนในเวลาไม่ถึงวินาที คว้าฝักสีแดงของเลเวนเทียแล้วรีบออกจากห้องสังเคราะห์ในทันที
ตู๊ม!
มีเสียงระเบิดพร้อมกับแรงสั่นสะเทือนเกิดขึ้น
“นายท่าน ดูเหมือนว่าเวลาของเราจะหมดลงแล้ว เป้าหมายของพวกเขาคือ….”
"ฉันเหรอ?"
ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าที่ฉันทำไปทั้งหมดเพื่อให้ได้มาซึ่งอะไรแบบนี้ และคนจากเนลม์ไฮมฟ์ก็มาที่นี้เพื่อปกป้องฉันเหรอ
ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีค่ามากจริง
"……นี่ค่ะ"
ฉันได้รับคัมภีร์ลับแห่งสวรรค์จากนิสเลด
ฉันไม่มีเจตนาที่จะตำหนิคนพวกนี้เลย สิ่งที่ฉันต้องทำคือทำตามที่พวกเขาบอก ตั้งแต่แรกฉันกำหนดให้ผู้ช่วยของสมาชิกในปาร์ตี้ที่ 1 ตามคำสั่งของสมาชิกเท่านั้น
'เลื่อนขั้นเป็นฮีโร่ระดับ 7 ดาว'
หลังจากเสร็จสิ้นการเลื่อนขั้น ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลับไปยังโลก?
ไม่ใช่แค่นิสเลดเท่านั้นที่อยู่ที่นี่ ด้านนอกยังมีนักฆ่าระดับสูงอย่างน้อยประมาณยี่สิบคน
นิสเลดกลายเป็นเงาและหายไป
พวกเขาคงกำลังเฝ้าดูฉันจากที่ไหนสักแห่งที่นี่
หากวางแผนที่จะกลับไปที่โลก ก็ไม่จำเป็นต้องสนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นที่นี่
ไม่ว่าโมเบียสจะเคลื่อนไหวอย่างไร อย่างน้อยเนลม์ไฮมฟ์ก็จะยื้อเวลาให้ฉันสักพัก เซริสและปาร์ตี้ 1 ไม่ลังเลที่จะสละชีวิตในกรณีที่เลวร้ายที่สุด
'ถึงอย่างไร….'
การเลื่อนขั้นต้องมาก่อน
ฉันวางคัมภีร์ลับแหห่งสวรรค์ไว้บนแท่นบูชาแล้วรอสักพัก และในไม่ช้า วงกลมเวทย์มนตร์ก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมา
[นายท่าน ท่านต้องการเริ่มการเลื่อนขั้นหรือไม่?]
[ใช่(เลือก)/ไม่ใช่]
แม้ไม่มีไรก็ได้แต่ข้อความแจ้งการเลื่อนระดับก็ยังปรากฏบนหน้าจอ
ฉันแตะไอคอน 'ใช่' และแสงที่ไหลออกมาจากวงเวทย์ค่อยๆ เริ่มแข็งแกร่งมากขึ้น
แสงที่เจิดจ้าค่อยๆ ปกคลุมทั่วร่างกายและบดบังดวงตาของฉัน
[ชั้นที่ 0]
[มู %#!โฮ - ?!#?]
[@$#%$! ^%$; - ㅇㅁ[ป้องกันอีเมล]]
นอกเหนือจากการมองเห็นที่พร่ามัวแล้ว ยังมีข้มความบางอย่างเด้งขึ้นมา
หลังจากกระพริบตาหลายครั้ง การมองเห็นที่พร่ามัวของฉันก็ชัดเจนขึ้น
รู้สึกเหมือนฉันกำลังฝัน
แต่มันไม่ใช่ความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคย
เพราะฉันเคยมาที่นี่ครั้งหนึ่ง
[พระราชวังแร็กนาซาร์]
[บัลลังก์ทองคำ]
ตรงหน้าเ
พระราชวังที่ทำจากเงินและหินอ่อนเข้ามาในความคิด
ที่นี่คือ…… .
'ตอนที่เลื่อนขั้นเป็นฮีโร่ระดับ 4 ดาว'
จุดจบของโลก
นี่คือฉากก่อนที่ทาวน์เนียจะถูกแยกออกจากกันและกลายเป็นเกม ก่อนที่มันจะถูกทำลายด้วยเศษชิ้นส่วนแห่งหายนะ
เหตุผลที่ท้องฟ้ากลายเป็นสีเทา
ทำไมฉันถึงตกมาที่นี่?
ฉันต้องได้เห็นทุกสิ่งที่จะเห็นในสถานที่แห่งนี้
ที่นี่ฉันสามารถค้นพบความจริงที่เทลซ่อนเอาไว้ได้
ความจริงที่ว่าสัตว์ประหลาดที่เรากำจัดนั้นเป็นฮีโร่มาก่อนในอดีต และสัญญาระหว่างเทพธิดากับเหล่าฮีโร่นั้นเต็มไปด้วยการหลอกลวงและความไร้เหตุผลหลายประการ แต่ฉันถูกผลักให้เข้ามาที่นี่อีกครั้ง
ฉันคิดว่าฉันต้องหาข้อมูลก่อน
ฉันคว้าที่จับประตู หากเปิดประตูนี้และเข้าไปด้านใน ฉันจะพบกับเจ้าชายและผู้ใต้บังคับบัญชาของเฟรียซิสที่กำลังเตรียมพร้อมสำหรับการสู้รบขั้นเด็ดขาาด
ปัง!
แต่ประตูก็ไม่เปิดออกมา
ไม่ว่าจะดึงที่จับประตูหรือดันแรงๆ กี่ครั้ง ก็ไม่มีวี่แววว่าประตูจะเปิดออกเลย
ครั้งล่าสุดนั้นฉันเปิดมันได้โดยไม่มีปัญหา
ในที่สุดฉันก็ยอมแพ้ที่จะเข้าไปในพระราชวังและตัดสินใจลองวิธีอื่น
มีทางเดินอยู่ข้างๆ ประตู ดังนั้นหากฉันลองตรวจสอบดู ก็อาจจะพบทางอื่น
ฉันเดินไปตามถนนที่ปูด้วยหินอ่อน
ตามถนนมีสวนหรูหราและอาคารต่างๆ
นี่เป็นส่วนหนึ่งของพระราชวังอด้วย ฉันจำได้ว่าเดินไปรอบๆในช่วงสงครามพิชิตจักรวรรดิ ที่ได้ยินมาจากเฟรียซิสว่ากันว่าที่นี่เป็นสถานที่พักผ่อนและที่อยู่อาศัยของสมาชิกในราชวงศ์ เดิมทีมันจะได้รับการคุ้มครองภายใต้การรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวด แต่เนื่องจากสถานการณ์แบบนี้ ดูเหมือนว่าจะไม่มีทหารยาม
“ถึงเวลาแล้ว…ถึงเวลาแล้ว”
เมื่อฉันได้ยินเสียงที่คุ้นเคยฉันก็มองไปด้านข้าง
[รัชทายาทอันดับหนึ่ง]
[พรีออส อัล รักนา Lv.???]
ด้านหน้าทะเลสาบที่ตั้งอยู่กลางสวน
ชายหนุ่มผมบลอนด์สวมเสื้อคลุมปักลวดลายต่างๆยืนอยู่ที่นั้น
เขามีดาบห้อยอยู่ที่เอวและมองลงไปที่ทะเลสาบที่มีปลาว่ายอยู่
'ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงอยู่ที่นี่?'
เจ้าชายองค์แรกของทาวน์เนีย พรีออส อัล รักนา
ตอนนี้ผู้ชายคนนี้น่าจะมีการประชุมในพระราชวัง
“ยังเหลือเวลาอีกครึ่งวันก่อนการประชุมจะเริ่ม”
ชายหนุ่มพึมพำ
ราวกับว่าเขาสามารถมองทะลุเข้ามาเห็นด้านในที่ฉันอยู่ได้
“หลังจากรวบรวมฮีโร่ทั้งหมดแล้ว เราจะเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู่ครั้งสุดท้าย และ… ทาวน์เนีย ครั้งที่ 17 นี้ก็จะจบลงเช่นกัน”
ชายหนุ่มยิ้มอย่างขมขื่น
ผู้ชายคนนั้น…เขากำลังพูดกับตัวเองหรือกำลังพูดกับใคร?
"นายได้ยินฉันไหม?"
ไม่ รู้สึกเหมือนกำลังคุยกับใครสักคนอยู่
ฉันมองไปรอบๆ อีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม ก็ไม่มีใครอื่นที่นี่ใครนอกจากเจ้าชาย
“ในที่สุดนายก็มาถึงจุดสิ้นสุดของการเดินทางของนายแล้ว”
เจ้าชายมองมาทางนี้
ไม่มีภาพใดปรากฏในดวงตาของเขา
ฉันมองไม่เห็นเลย
แน่นอน
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายพันปีก่อน
ไม่มีทางที่ฉันจะมองเห็นตัวเองเป็นมนุษย์จากอนาคตได้
'แล้วผู้ชายคนนี้...….'
เขากำลังคุยกับใคร?
“ถ้านายได้ยินเสียงของฉัน...นั่นหมายความว่านายได้เดินทางมาไกลและใกล้กลับไปที่บ้านเกิดของนายแล้ว”
พรีออสยิ้มอย่างสดใส
จากนั้นเขาก็มองฉันด้วยสายตาที่ว่างเปล่า
“เป็นเช่นนั้นมิใช่เหรอ ฮาน อิสรัต”
รอยยิ้มของเจ้าชายลึกซึ้งยิ่งขึ้น
"ไม่สิ"
ปากของผู้ชายเปิดออก
“อิสราติโอ อัล รักนา”