ตอนที่ 37 ข้อตกลงของเสนาบดีเจีย
โดยธรรมชาติ เกาหลิงเฟิงรีบไปห้องนอนของจักรพรรดินี สนมฮวากัดริมฝีปาก แต่ สาวใช้ส่วนตัวนางเข้ามาใกล้และพูด“ขอแสดงความยินดีด้วยเจ้าค่ะ”
“การท้องของจักรพรรดินีเกี่ยวอะไรกับข้า?”สนมฮวาถาม
“พอจักรพรรดินีกำลังจะมีทายาท ฝ่าบาทจะไม่ใช้เวลาร่วมราตรีกับนางอีก”สาวใช้ตอบ
ดวงตาของสนมฮวาเป็นประกาย รอยยิ้มกระจายบนหน้า
หมอหลวงแสดงความยินดีกับเกาหลิงเฟิง บ่งบอกว่าทั้งแม่และลูกสุขภาพแข็งแรงดี เกาหลิงเฟิงให้รางวัลหมอและสั่งให้ขันทีแจ้งพระพันปีกับครอบครัวของจักรพรรดินีถึงข่าวดี ด้วยการมาถึงของชีวิตใหม่ในวัง ทุกคนย่อมรู้สึกดีใจ
ในกรมพิธีการ เสนาบดีเจียเต๋าตี๋ได้ต้อนรับตัวแทนของพ่อค้าคนเถื่อนทางเหนือ
“ทุกคน ราชวงศ์ต้าเฉียนเราคืออาณาจักรที่มีอารยธรรม มันดีกว่าที่เราจะใช้เหตุผลเพื่อเจรจาต่อรอง”
พ่อค้าคนเถื่อนตัวสั่น พวกเขารู้ว่าการลักลอบขนอาวุธมีโทษประหารภายใต้กฎหมายของราชสำนักต้าเฉียน ครั้งนี้ ด้วยพ่อค้ากว่าห้าร้อยที่โดนจับ พวกเขาก็ได้เตรียมรับชะตากรรมแล้ว แต่ พอเห็นท่าทีของเสนาบดีเจีย พวกเขาก็พบความหวัง
เสนาบดีเจียระบุ“ฝ่าบาททรงเมตตา แม้เราจะทำสงครามกัน พ่อค้าก็บริสุทธิ์ ไม่เหมือนคนเถื่อนอย่างพวกเจ้า ราชสำนักเราสนใจการปรองดอง”
พ่อค้าด้านใต้ก้มหัว แสดงความซาบซึ้ง
เสนาบดีเจียพูดต่อ“แต่ การลักลอบนั้นละเมิดกฎหมายของเรา!ฝ่าบาทเชื่อว่าแม้ความขัดแย้งระหว่างต้าเฉียนกับคนเถื่อนจะมี แต่การค้าระหว่างทั้งสองก็เกิดขึ้นได้”
‘ด้วยประกาศิตของพระองค์ ข้าจะจัดตั้งตลาดที่ชายแดนมณฑลจิน นับจากนี้ พ่อค้าคนเถื่อนเหนือจะต้องทำธุรกิจที่ตลาดนี้”
พ่อค้าคนเถื่อนสบตากัน โอกาสดีๆเช่นนี้มีอยู่ด้วย?ในความเป็นจริง พ่อค้าเหล่านี้ต้องการตลาดที่มั่นคงเช่นัน แม้การลักลอบจะกำไรสูง มันก็มาพร้อมความเสี่ยง ทุกก้าวของการค้าเต็มไปด้วยอันตราย การมีตลาดการค้าที่ถูกต้องตามกฎหมายคือสิ่งที่พ่อค้าคนเถื่อนเหล่านี้สนับสนุน
เสนาบดีเจียพูดต่อ“แต่ สินค้าที่ราชสำนักเราสั่งห้ามก็ห้ามค้าขาย อาวุธ เกราะและของทำนองเดียวกันถูกห้ามขายให้พวกเจ้าอีก!”
งั้นพวกเขาจะซื้ออะไร?พ่อค้าเหล่านี้อึ้ง เสนาบดีเจียประสานมือ จากนั้น คนสนิทสองคนก็นำผ้าไหมชั้นดีมา
“นี่คือผ้าไหมชั้นดีในจังหวัดซูโจวของเรา แม้กระทั่งจักรพรรดิกับพระพันปีหลวงของเราก็ยังใช้ผ้าไหมเช่นนี้!’
พ่อค้าเหล่านี้ไม่เคยเห็นผ้าไหมชั้นดีแบบนี้มาก่อน เสนาบดีเจียพูดต่อ”เรายังมีเครื่องลายคราม ชุดชา และสินค้าอื่นๆอีกมาก’
ของหรูหราต่างๆถูกหยิบยก ลมหายใจของพ่อค้าเหล่านี้เร็วขึ้น แม้คนเถื่อนจะมีชาติของตนโดยมีข่านเป็นผู้นำ แต่โดยพื้นฐานคือกลุ่มชนเผ่า หัวหน้าเผ่ากับผู้นำกลุ่มจะมีฐานะร่ำรวยมาก ในช่วงนี้ มีความต้องการสำหรับสมบัติหรูหราจากต้าเฉียนมากขึ้น
พ่อค้ามีกำไรเป็นแรงผลัก สินค้าอย่างอาวุธกับเกราะหนักและใหญ่ ทำให้ค่าขนส่งมีราคาสูง ถ้าสินค้าเหล่านี้ขายไม่ได้ พ่อค้าก็ไม่อยากซื้อ ในทางกลับกัน ของหรูหรามีค่ากว่า ชุดเครื่องลายครามเองก็สามารถขายได้หลายร้อยตำลึงบนทุ่งหญ้า แถมยังมีค่าขนส่งไม่เยอะ สินค้าเช่นนี้สามารถส่งได้ง่าย
แต่ พ่อค้าในมณฑลจินไม่ใช่นักค้าขชั้นสูง และไม่สามารถได้รับเครื่องลายครามหรือผ้าไหมเช่นนี้ การแสดงสินค้าเหล่านี้ของเสนาบดีเจียจึงทำให้พ่อค้าคนเถื่อนน้ำลายไหล
เสนาบดีเจียยิ้มพอใจ“นอกจากสมบัติเหล่านี้ เรายังขอเสนอสุราของเรา”
ไหสุราใบใหญ่ถูกนำมา แผ่กลิ่นหอมรุนแรง พ่อค้าเหล่านี้อดกลืนน้ำลายไม่ได้ หอมมาก”ดินแดนเหนือหนาวกัดกิน และพ่อค้าคนเถื่อนก็แทบไม่พบสุรา สุราชั้นสูงนี้มักสงวนไว้ที่ต้าเฉียน คนเถื่อนทางเหนือจะได้กินแต่สุราชั้นต่ำ
แถม สุราที่พ่อค้าในมฑฑลจินได้รับยังไม่ดีเท่านี้ พวกเขาได้แต่สุราข้าวชั้นต่ำ พวกเขาไม่คิดว่าเสนาบดีเจียจะกระตือรือร้นถึงขั้นเปิดตลาดสุราด้วย!พ่อค้าเหล่านี้ดีใจ การขายสุราเหล่านี้บนทุ่งหญ้าจะนำมาซึ่งเงินมหาศาล!พวกเขาไม่คิดเลยว่าต้าเฉียนจะใจกว้างขนาดนี้
เสนาบดีเจียพูดต่อด้วยรอยยิ้ม“สุดท้าย ข้ามีอีกอย่างจะแนะนำ ยารักษานี้คือสิ่งที่ขุนนางโปรดปราน”
เสนาบดีเจียเสนอสิ่งหนึ่ง ทันทีที่พ่อค้าเห็นขวดนี้ พวกเขาก็ไม่อาจละสายตา ต้าเฉียนรวยจริงๆ!ของชิ้นนี้ทำจากงงานฝีมือ!
เสนาบดีเจียพูดต่อ“นี่เรียกว่าผงห้าแร่ มันถูกบันทึกในตำราเราว่าเป็นยาวิเศษ หลังกิน จะเสริมพลังกายได้ หลังกิน จะรู้สึกอุ่นทั่วตัวและต้านทานความหนาวเย็ยนได้ หลังกิน จะได้รับความสุข!”
“ของชิ้นนี้ ราชสำนักเราก็เตรียมค้าขาย นี่จริงใจพอไหม?”
เหล่าพ่อค้าคุยกัน และสุดท้าย หัวหน้าก็ถาม“ใต้เท้า แล้วราชวงศ์ต้าเฉียนอยากได้อะไรเป็นการแลกเปลี่ยน?”
เสนาบดีเจียยิ้ม“โสม ขนมิงค์ ไข่มุกฤดูหนาวและม้า!”
