50

ปีใหม่ห้าร้อยเจ็ดสิบหก

เผ่าเซี่ย สถานที่ลับของผู้พิทักษ์ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งรุ่งอรุณ

เกิดเรื่องใหญ่ที่ทำให้โลกสะเทือนเลื่อนลั่น

บรรพบุรุษเซี่ยหยวนที่เพิ่งจะปลดผนึก และบรรพบุรุษเมิ่งอี้ที่คอยปกป้องเขา หายตัวไปพร้อมกัน

ทันใดมาก!

บรรพบุรุษไม่ได้บอกคนอื่นเกี่ยวกับจุดหมายปลายทาง

การคาดเดาต่างๆ แพร่กระจายไปทั่วสถานที่ศักดิ์สิทธิ์

หนึ่งในนั้นที่ได้รับการยอมรับมากที่สุดก็คือ บรรพบุรุษไปหาเผ่าเสน่ห์หรือเผ่าเสือ!

ท้ายที่สุดแล้ว เผ่าทั้งสองนี้มีความแค้นที่ลึกซึ้งที่สุดกับเผ่าเซี่ย และเป็นภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุด

และพวกเขารู้ดีว่าบรรพบุรุษปลดผนึกเพราะเวลาของท่านเหลือน้อยแล้ว!

ในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต ท่านจะต้องทำบางสิ่ง

ด้วยบุคลิกของท่าน ท่านอาจจะไปแลกชีวิตเพื่อทำร้ายเผ่าเสือหรือเผ่าเสน่ห์ให้สาหัส

อารมณ์โศกเศร้าเกิดขึ้นในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์

บรรพบุรุษ!

บรรพบุรุษที่ปกป้องเผ่าเซี่ยมาหลายร้อยปี ในที่สุดก็มาถึงจุดนี้

และพวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้

"ออกไปกันเถอะ! บรรพบุรุษได้ทำทุกอย่างที่ท่านทำได้แล้ว ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ต่อไปนี้ เผ่าเซี่ยของเราจะสงบสุขไม่ได้อีกแล้ว!"

"อยู่ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์มานานแล้ว ใจของทุกคนคงเหนื่อยล้าไปหมดแล้ว!"

"ออกไปคลั่งกันเถอะ!"

"ฆ่า!"

มีบรรพบุรุษพูด เสียงของท่านแพร่กระจายไปทั่วสถานที่ศักดิ์สิทธิ์

พร้อมความหนาวเย็น พร้อมความบ้าคลั่งที่ถูกกดขี่จนถึงขีดสุด!

ไม่มีใครคัดค้าน

การออกจากสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เมื่อบรรพบุรุษมาถึงขีดจำกัด เป็นสิ่งที่ถูกกำหนดไว้ในกำหนดการล่วงหน้าแล้ว ตอนนี้เพียงแค่ล่วงหน้าสิบกว่าปีเท่านั้น

ในวันนี้ ประตูสถานที่ศักดิ์สิทธิ์เปิดออก

อัจฉริยะหนุ่มสาวที่ไม่มีวันตายนับไม่ถ้วนของเผ่าเซี่ย ซึ่งมีอยู่ในบันทึกชีวประวัติของนักรบหนุ่มสาว กลับมายังตระกูลของตนอีกครั้ง

เพียงแต่หลายคนกลับมา ไม่ใช่เด็กหนุ่มในอดีตอีกต่อไป

เมื่อพวกเขากลับมา หลายคนก็ได้รับข่าวร้าย

ครอบครัวมีคนที่พวกเขาสนใจเสียชีวิตในสนามรบ

พวกเขากลับมาแข็งแกร่ง

เมื่อเห็นภาพเช่นนี้ อารมณ์ก็จินตนาการได้

ฆ่า!

มีเพียงการฆ่าอย่างโหดเหี้ยมเท่านั้นที่จะคลายความแค้นในใจของพวกเขาได้

"เผ่าเล็กเหล่านี้ไม่มีโอกาสที่จะต่อสู้เพื่อความสามัคคีได้เลย ในทางกลับกัน เมื่อเผ่าเซี่ยพ่ายแพ้ พวกมันจะพุ่งเข้ามาอย่างรุนแรง และฉีกเนื้อออกจากเผ่าเซี่ย"

"ดังนั้น ก็ฆ่ามันซะ!"

"ฆ่าให้หมด!"

"เหมือนกับงานฉลองก่อนสงครามครั้งใหญ่"

มีบรรพบุรุษส่งข่าว ไม่ห้ามให้อัจฉริยะหนุ่มสาวของเผ่าเซี่ยที่กลับมาลงมือ

จะดึงดูดศัตรูเพิ่มขึ้นได้อย่างไร

เผ่าเซี่ยมีชีวิตหรือตาย ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเผ่าเล็กเหล่านี้

พวกมันตัดสินใจอะไรไม่ได้ แม้แต่คุณสมบัติที่จะเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้หลังอูฐหักก็ยังไม่มี

แม้แต่ผู้ที่มีพลังกำเนิดแต่กำเนิดหรือผู้ที่มีระดับกษัตริย์ครึ่งก้าวก็ยังมีความเป็นไปได้ที่จะถูกฆ่าตายด้วยจำนวน

แต่เมื่อถึงระดับกษัตริย์ผู้ไร้เทียมทานครึ่งก้าวถึงกษัตริย์ที่แท้จริง นอกจากคู่ต่อสู้ในระดับเดียวกันแล้ว ผู้ที่อ่อนแอก็ไม่มีสิทธิ์เข้าใกล้สนามรบระหว่างพวกเขาด้วยซ้ำ!

การปรากฏตัวของสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าเซี่ยในครั้งนี้ มีกษัตริย์ที่แท้จริงเก่าแก่คอยควบคุมอยู่!

ในสายตาของพวกเขา กลุ่มชนเหล่านี้ที่ไม่มีกษัตริย์ที่แท้จริงเป็นเพียงเผ่าเล็กๆ ที่สามารถถูกทำลายได้ทุกเมื่อ!

คาดการณ์ได้ว่า ในอนาคต หลังจากเผ่าเซี่ยล่มสลาย เผ่าเหล่านี้จะต้องตอบรับคำเรียกร้องของเผ่าเสือและเผ่าเสน่ห์อย่างแน่นอน และมือของพวกมันจะเปื้อนเลือดของเผ่าเซี่ย

การลงมือก่อนเวลานี้ ถือเป็นการแก้แค้นล่วงหน้า

สถานการณ์ของเผ่าเซี่ยในปัจจุบัน จะคลั่งไปอีกสักหน่อยได้อย่างไร!

ฆ่าให้โลกพลิกคว่ำ!

ฆ่าให้เลือดไหลเป็นคลื่น!

……

ดินแดนหมู

เผ่าเสน่ห์

"สิบสามปี"

"อีกสิบสามปี"

"ตอนนี้เตรียมการได้แล้ว เปิดเส้นทางจากดินแดนหมูไปยังเผ่าเซี่ย"

"สิบปีต่อมา รวมยอดฝีมือของเผ่าทั้งหมดแล้วออกเดินทางไปกับข้า!"

เสียงปีศาจที่แผ่วเบา ดังขึ้นบนแผ่นดินเผ่าเสน่ห์

ผู้แข็งแกร่งของเผ่าเสน่ห์เงยหน้าขึ้นทีละคน

ริมฝีปากแยกออก ใบหน้าปรากฏรอยยิ้ม

ในที่สุด... ในที่สุดก็เตรียมตัวออกเดินทางแล้ว!

พวกเขารอคอยวันนี้มานานแล้ว!

…………

หอหนังสือ

แม้ว่าลมและเมฆจะแปรปรวนไปข้างนอก แต่ที่นี่ก็ยังสงบเหมือนเดิม

จ้าวหยู่หลิงไม่กลับมาสักพักแล้ว!

เห็นได้ชัดว่าศิษย์ระเบิดพลังขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทำให้ความมั่นใจในตนเองของเธอได้รับการกระตุ้นอย่างมาก ตอนนี้เธอมีแรงผลักดันอย่างเต็มที่

ไม่รู้ว่าความกระตือรือร้นนี้จะคงอยู่ได้นานแค่ไหน

ฉู่เหอนั่งสมาธิฝึกฝนอย่างเงียบๆ

เต่าทองตัวเล็กกินอาหารสุนัขไปหนึ่งคำ และกำลังย่อยอยู่ข้างๆ เช่นกัน

ในบางครั้ง

ฉู่เหอเปิดตาขึ้นทันใด

เสียงดังเอี๊ยด ประตูหอหนังสือเปิดออก

หลินเสวี่ยหลิงในชุดเกราะทหารเดินเข้ามาอย่างช้าๆ

ชุดเกราะสีแดงเพลิงปกคลุมร่างกายของเธอทั้งหมด มีแสงเย็นวาบอยู่ด้านบน และมีดาบยาวเสียบอยู่ที่เอวของเธอ

ความหนาวเย็นแพร่กระจายไปทั่วหอคอย และแสงเย็นส่องไปที่ชุดเกราะเหล็ก

หลายปีที่ไม่ได้เจอ เธอดูมีพลังมากขึ้น!

ทุกการเคลื่อนไหวล้วนเป็นแบบอย่างของกองทัพ

"พี่ชายเสี่ยวฉู่!"

หลินเสวี่ยหลิงพูด ใบหน้าที่เคร่งเครียดละลายราวกับหิมะที่ละลาย และเบ่งบาน

รอยยิ้มแห่งความพึงพอใจของผู้เป็นพ่อปรากฏบนใบหน้าของฉู่เหอ และพยักหน้า

เด็กสาวตัวเล็กเติบโตได้ดี ไม่มีสัญญาณว่าจะถูกรังแก

ดีมาก!

แต่เด็กสาวคนนี้ กลับบ้านแล้วไม่ถอดเกราะ ซึ่งไม่ดี

เมื่อครู่ก่อนที่จะหัวเราะ ใบหน้าของเธอก็เคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด เห็นได้ชัดว่ามีเรื่องกังวลใจ

"เป็นอะไรไป ทำไมถึงกังวลเรื่องอะไร"

ฉู่เหอถามขณะดึงเก้าอี้มานั่ง

"พี่ชายเสี่ยวฉู่ เผ่าเซี่ยมีปัญหาใหญ่"

หลินเสวี่ยหลิงพูดด้วยน้ำเสียงหนักหน่วง "บรรพบุรุษหายตัวไป ผู้เฒ่าในเผ่าบอกว่าท่านอาจจะไปที่เผ่าเสือหรือเผ่าเสน่ห์เพื่อใช้ความพยายามครั้งสุดท้าย ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร เผ่าเซี่ยจะประสบปัญหาใหญ่ และมีวิกฤตการณ์ถึงชีวิต!"

บรรพบุรุษ?

ชายชราคนนั้นหรือ?

สายตาของฉู่เหอวูบวาบและถามด้วยรอยยิ้ม "เขาไม่ได้บอกเจ้าว่าจะไปที่ไหนหรอ"

"ครั้งนี้บรรพบุรุษออกไปโดยไม่ได้บอกใคร ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน!"

หลินเสวี่ยหลิงส่ายหัว

ฉู่เหอพยักหน้า ดูเหมือนว่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ บรรพบุรุษไม่ได้แจ้งหลินเสวี่ยหลิงล่วงหน้า

อันที่จริง ตามมนุษยสัมพันธ์ปกติ หากต้องการขอความช่วยเหลือ โดยทั่วไปแล้วจะพาคนที่เกี่ยวข้องกับอีกฝ่ายไปด้วย

แต่ไม่รู้ว่าทำไมชายชรานั้นถึงไม่ได้ทำเช่นนั้น

สิ่งนี้ทำให้ฉู่เหอรู้สึกประทับใจในตัวเขาเพิ่มขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

หากตอนนั้นเขาพาหลินเสวี่ยหลิงไป ฉู่เหอก็จะไม่เห็นเขาสบายตา! ทั้งสองฝ่ายจะไม่มีการสนทนาที่น่ายินดีเช่นนั้น

"อย่าตกใจกับเรื่องนี้!"

"ชายชราผู้โชคดีมีผู้คุ้มครองจากสวรรค์ อาจเป็นไปได้ว่าเรื่องราวไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เจ้าคิด"

ฉู่เหอพูด

เขาไม่ได้ปลอบใจทั้งหมด

จากความรู้สึกของเขา หลังจากที่พลังโชคชะตาแผ่ขยายออกไปนอกเมืองหลินแล้ว มีสถานที่ลับแห่งหนึ่งถูกเปิดออก และชายชราและลูกศิษย์ของเขาก็ตกลงไป

ในเวลานั้น โชคชะตาของพวกเขาล้อมรอบ และยังเป็นระดับรองจากเขาอีกด้วย ครั้งนี้ที่เข้าไป มีแนวโน้มว่าจะเป็นโชค

สถานที่ลับนั้นคือโอกาสของพวกเขา