48

เที่ยงคืน!

นำรูปปั้นกวนอูที่ทำขึ้นเองออกมา

ล้างมือด้วยน้ำศักดิ์สิทธิ์!

จุดธูป อาบน้ำ

จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

ฉู่เหอตั้งใจรอเวลาเที่ยงคืนอย่างใจจดใจจ่อเพื่อลงชื่อเข้าใช้และรีเฟรช

ตอนนี้เขาคือบุตรแห่งโชคชะตา

ความเคร่งขรึมเช่นนี้ก็เพื่อต้อนรับสิ่งดีๆ ที่เขาจะได้รับจากการลงชื่อเข้าใช้

เวลาเที่ยงคืน

ระบบลงชื่อเข้าใช้รีเฟรชตรงเวลา

ฉู่เหอกดที่แผงลงชื่อเข้าใช้เพื่อลงชื่อเข้าใช้โดยตรง

"ติ๊ง ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ รับรางวัล หอคอยปราบมาร"

หอคอยสีม่วงทองปรากฏบนแผงลงชื่อเข้าใช้

ฉู่เหอยิ้มออกมา

ไม่ว่าจะใช้อย่างไร เมื่อดูจากสีแล้วก็รู้ว่าเป็นของดี

ฉู่เหอขยับมือ หอคอยปราบมารก็ปรากฏอยู่ในมือของเขา

ทันทีที่ปรากฏขึ้น ลมหายใจที่โหดเหี้ยมก็แผ่ออกมา พื้นที่บิดเบี้ยว ฉู่เหอจัดเตรียมคาถาป้องกันที่สามารถต้านทานการโจมตีของราชาได้ไว้ในหอสมุดก็พังทลายลง

เต่าตัวเล็กที่นอนแผ่หราอยู่ข้างๆ ยืดแขนขาออกและนอนหลับอย่างสบาย ตัวสั่นและขยายใหญ่ขึ้นในทันที แขน ขา หัว และหางหดเข้าไปในกระดองเต่า เหลือเพียงไข่สีทองขนาดใหญ่

ฉู่เหอลงมือทันที ปิดกั้นลมหายใจที่รั่วไหลออกมาทั้งหมดของหอคอยปราบมาร

พร้อมกับชี้ไปที่เต่าที่ยังคงขยายใหญ่ขึ้นเพื่อให้หยุดลง

"นายท่าน ข้ารู้สึกถึงลมหายใจที่โหดเหี้ยมมาก!"

เต่าตัวเล็กยื่นหัวขนาดใหญ่ออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ มองไปรอบๆ แล้วพูดกับฉู่เหอด้วยสีหน้าจริงจัง

ฉู่เหอ: "..."

ความโหดเหี้ยมอันยิ่งใหญ่ที่แท้จริงถูกเต่าตัวนี้เข้าใจว่าเป็นลมหายใจที่โหดเหี้ยมได้อย่างไร

ฉู่เหอไม่สนใจมัน เริ่มศึกษาหอคอยปราบมาร

หอคอยนี้เป็นสมบัติที่สามารถใช้ได้หลากหลาย

สามารถโจมตี ป้องกัน และรับได้

โจมตี เมื่อหอคอยปรากฏขึ้น ร่วมกับพลังของเขา สามารถข้ามขั้นเพื่อสังหารจักรพรรดิและผู้ที่มีพลังเหนือกว่าได้ กดขี่พวกเขา ทำให้ศัตรูสูญสิ้นทั้งร่างกายและจิตวิญญาณ ลมหายใจที่โหดเหี้ยมสามารถปราบจิตใจของศัตรูได้ ทำให้พวกเขาไม่มีที่หลบซ่อน

ป้องกัน สวมหอคอยไว้บนศีรษะ สามารถต้านทานความเสียหายจากการโจมตีของสมบัติวิเศษต่างๆ ได้อย่างง่ายดาย แม้แต่การโจมตีจิตวิญญาณก็สามารถต้านทานได้ ยืนหยัดอยู่ยงคงกระพัน

สามารถกดขี่ศัตรูไว้ในหอคอยนี้ หอคอยสิบแปดชั้นสามารถกดขี่ศัตรูได้นับไม่ถ้วน แยกพลังของพวกเขาออก จัดเก็บไว้ในหอคอยเพื่อใช้ต่อสู้กับศัตรู นอกจากนี้ สถานที่ที่วางหอคอยไว้ หัวหน้าปีศาจที่ถูกกดขี่โดยหอคอยปราบมารจะถูกต้มจนตาย สามารถรวบรวมคุณธรรมและโชคชะตาได้ เมื่อเวลาผ่านไปจะสามารถสร้างสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับการบำเพ็ญเพียรได้ นี่ก็เป็นความสามารถหลักของหอคอยปราบมาร

ของดี

ฉู่เหอถือหอคอยในมืออย่างมีความสุข

หลังจากนี้ก็จะเป็นอาวุธประจำกายของเขา!

อย่างที่คาดไว้ วันนี้เขาคือบุตรแห่งโชคชะตา

โชคดีมาก!

หากมีการลงชื่อเข้าใช้สิบครั้งติดต่อกัน แม้ว่าจะต้องจ่ายเงินก็ยอม

เขารู้สึกว่าโชคดีของเขาวันนี้ดีมาก!

จ่ายเงินไม่เสียเปล่า!

น่าเสียดายที่ระบบไม่มีปุ่มเติมเงิน เขาอยากจ่ายเงินก็จ่ายไม่ได้!

...

สามวันต่อมา

เช้าตรู่

ฉู่เหอยังคงวุ่นอยู่กับหอคอยปราบมาร

"พี่ชายเสี่ยวชู่ ข้าเข้าใจแล้ว!"

จู่ๆ จ้าวหยู่หลิงก็เดินเข้ามาอย่างมีความสุข

？？？？

"เธอเข้าใจอะไร"

ฉู่เหอเก็บหอคอยปราบมาร หันกลับมา มองเธอขึ้นลงอย่างประหลาดใจ

ไม่ผิด

กษัตริย์ขั้นสาม

เจตนาบนร่างกายก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ

เธอเข้าใจอะไร

"ข้ารู้ในที่สุดว่าจะทำอย่างไรให้เป็นอาจารย์ที่ดี!"

จ้าวหยู่หลิงเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ

แสดงท่าทางให้ข้าชมเชยเธอ

？？？？

เด็กคนนี้เพิ่งจะกังวลว่าจะสอนลูกศิษย์อย่างไรเมื่อไม่นานมานี้ ตอนนี้เข้าใจแล้วหรือ

เคยได้ยินมาว่าสามารถเข้าใจความหมายของการต่อสู้และรูปแบบการฝึกฝนได้

ไม่เคยได้ยินว่าการสอนลูกศิษย์สามารถเข้าใจได้ด้วย

นี่ไม่ใช่สิ่งที่ตัดสินจากประสบการณ์และพรสวรรค์หรือ

สิ่งนี้ยังสามารถเข้าใจได้?

"เธอเข้าใจอย่างไร"

ฉู่เหอถาม

"ความรู้สึกนั้นลึกลับและบอกไม่ถูก แต่ข้าก็เข้าใจ!"

ฉู่เหอพยักหน้า

แน่นอน ความรู้สึกเช่นนี้มักจะลึกลับและบอกไม่ถูก รู้ด้วยตัวเอง แต่ยากที่จะอธิบายด้วยคำพูด

"มีการเปลี่ยนแปลงที่เฉพาะเจาะจงหรือไม่"

ฉู่เหอถาม

"มี การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เมื่อสามวันก่อน ข้าเพิ่งบรรยายเกี่ยวกับวิถีการฝึกฝนการต่อสู้ ลูกศิษย์ของข้าหลายคนก็เข้าใจในทันที และมีบางคนที่ก้าวข้ามขีดจำกัดโดยตรง"

"ในช่วงสามวันที่ผ่านมา ข้าได้รับแรงบันดาลใจอย่างมากและทุ่มเทให้กับการสอน ลูกศิษย์ของข้าก็เข้าใจและก้าวข้ามขีดจำกัดอย่างต่อเนื่อง"

"เดี๋ยวข้าจะกลับไปและพยายามต่อไป!"

จ้าวหยู่หลิงตื่นเต้นมาก

เห็นได้ชัดว่าเธอตั้งใจกลับมาเพื่อบอกข่าวดีและขอคำชม!

"แค่ลูกศิษย์ของเจ้าที่มีการเปลี่ยนแปลง แต่ตัวเจ้าเองไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่เฉพาะเจาะจง"

สีหน้าของฉู่เหอเปลี่ยนไป เขาเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง!

"มีนะ! ข้าอธิบายได้คล่องแคล่วมากขึ้น ยิ่งพูดก็ยิ่งรู้สึกสบายใจมากขึ้น"

จ้าวหยู่หลิงพยักหน้า

แค่นี้?

เจ้าแน่ใจหรือว่าไม่ใช่เพราะลูกศิษย์เก่งขึ้นอย่างกะทันหัน เจ้ามีความสุขในใจ เจ้าพูดมากขึ้น และไม่มีความโกรธเคือง เจ้าจึงพูดได้คล่องแคล่ว?

ท้ายที่สุด เมื่อครูเห็นลูกศิษย์เก่งขึ้น ก็มีความสุข มีแรงจูงใจ และการอธิบายก็เป็นธรรมชาติมากขึ้น นี่เป็นเรื่องปกติมาก!

ฉู่เหอมองจ้าวหยู่หลิงที่พึงพอใจในตนเอง

อดไม่ได้ที่จะทำลายเธอ

เมื่อสามวันก่อน ไม่ใช่ช่วงเวลาที่เขาใช้ภาพภูเขาและแม่น้ำเพื่อกดขี่โชคชะตาในเมืองหลินกุนหรือ

และลูกศิษย์ของเด็กสาว แม้ว่าจะถูกสถานที่ศักดิ์สิทธิ์คัดออก แต่ก็ล้วนเป็นอัจฉริยะจากแต่ละเมือง

แน่นอนว่าจะได้รับประโยชน์มากขึ้น

และหลายคนอยู่ในช่วงขอบเขตของการก้าวข้ามขีดจำกัดอยู่แล้ว อยู่ดีๆ ก็รู้สึกสดชื่นและก้าวข้ามขีดจำกัดไปได้ นั่นก็เป็นเรื่องปกติ

เมื่อสถานะของพวกเขาดีขึ้น การฝึกฝนก็จะได้ผลลัพธ์ครึ่งหนึ่ง ก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้!

หากพวกเขาสามารถออกไปเที่ยวสักหน่อย อาจจะดีกว่า บางทีบางคนอาจจะได้รับโอกาสอันยิ่งใหญ่!

นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับการสอนที่ดีเลย

ตอนนี้คือการดึงลูกศิษย์กลับมาเพื่อให้คำแนะนำเพิ่มเติม และลูกศิษย์ก็เข้าใจผิดว่าเป็นผลงานของตนเอง นั่นก็เป็นเรื่องปกติ

"พี่ชายเสี่ยวชู่ ข้าจะกลับไปแล้ว!"

เด็กสาวถือไม้บรรทัดและจากไปอย่างวุ่นวาย แม้แต่เต่าก็ยังไม่สนใจ!

ฉู่เหอ: "..."

ส่ายหัว

อีกไม่กี่วัน ช่วงที่โชคชะตารุ่งเรืองที่สุดนี้จะผ่านไป

จากนั้นลูกศิษย์ของเด็กสาวก็จะก้าวข้ามขีดจำกัดในปัจจุบันและกลับสู่เส้นทางเดิม

เธอควรจะเริ่มสงสัยในชีวิตของตัวเองอีกครั้ง!

เต่าตัวเล็กที่กำลังทำความสะอาดชั้นวางหนังสือเพิ่งจะโยนผ้าขี้ริ้วทิ้งไป เมื่อเห็นเด็กสาวมองไม่เห็นมันก็จากไปอีกครั้ง!

มันเศร้าใจ ส่ายหัวอย่างเศร้าโศก ถอนหายใจ แล้วดึงผ้าขี้ริ้วมาโยนไว้บนหัว จากนั้นก็ถูไปมาบนชั้นวางหนังสืออีกครั้ง