ตอนที่แล้วบทที่ 46 พลังหมัดพันสี่ร้อยจิน!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 48 เลือกผู้นำกลุ่ม

บทที่ 47 พลังหมัดสองพันจิน


พลังสองพันจินเรียกอีกอย่างว่าพลังเตาหินยักษ์ การที่สามารถยกเตาหินขนาดยักษ์ที่มีน้ำหนักสองพันจิน ถือเป็นความสำเร็จของขั้นหลอมกายา!

หลัวเฉิงจึงอยากรู้ว่า เขามีความแข็งแกร่งถึงสองพันจินในขั้นหลอมกายาหรือไม่!

“ยิ่งรากฐานที่วางไว้ในขั้นหลอมกายาแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ ร่างกายและพลังยุทธ์ก็จะมีความแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้นในอนาคต ด้วยวิธีนี้เท่านั้น ข้าจึงจะมีคุณสมบัติมากพอจะรับมือกับจีหยวนเฮ่า!”

เพื่อให้การฝึกฝนบรรลุไปจนถึงขีดสุด หลัวเฉิงจึงได้นำโอสถผลดาวม่วงระดับสองดาวออกมาทันที

หลังจากหลอมผลดาราม่วงแล้ว หลัวเฉิงก็ได้รับโอสถดาราม่วงสองเม็ด

เขาหยิบมันขึ้นมาหนึ่งเม็ดแล้วใส่เข้าไปในปากทันใด จากนั้นหลัวเฉิงก็เริ่มฝึกฝน

ทันทีที่เขาเรื่องฝึกฝน หลัวเฉิงสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่แตกต่างออกไปจากการฝึกทุกครั้ง

ร่างกายของเขาเปรียบเสมือนหลุมลึกไร้สิ้นสุด มันดูดซับพลังของโอสถดาราม่วงอย่างบ้าคลั่ง ดั่งร่างกายเขากำลังหิวกระหายยิ่ง

เวลาเพียงวันเดียวเท่านั้น พลังของโอสถดาราม่วงก็ถูกดูดซับไปจนหมดสิ้น

ในเวลานี้ พลังของหลัวเฉิงสูงเกือบถึงพันแปดร้อยจินอย่างน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก!

หลัวเฉิงจึงคาดเดาว่า นี่คือการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากขั้นหลอมกายาขั้นสุดยอด

การทะลวงเข้าสู่ขั้นสุดยอดหมายถึงการทำลายพันธนาการของขั้นหลอมกายาและเข้าสู่ขีดสุดของระดับพลังยุทธ์ มันจะทำให้ความแข็งแกร่งทางร่างกายได้รับความก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว!

โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย หลัวเฉิงหยิบโอสถดาราม่วงเม็ดที่สองใส่เข้าปากแล้วกลืนมันทันที

ในคืนนี้ หลัวเฉิงกำลังฝึกฝนเพลงหมัดสยบภูผา แต่จู่ๆ ทั่วทั้งสรรพาค์กายของเขาก็เริ่มสั่นสะท้าน

บูม!

ทันใดนั้น ร่างกายของหลัวเฉิงประหนึ่งเกิดเสียงฟ้าร้องอยู่ภายใน และทั่วทั้งร่างของเขาก็ราวกับถูกเข็มนับพันกำลังจิ้มจนชา

ขณะนี้ หลัวเฉิงก็เห็นภาพลวงตาประดุจเขาหลุดพ้นออกจากรังไหม แล้วกลายเป็นผีเสื้อกำลังโบยบิน

ทั่วร่างเขาคล้ายกับถูกทุบจนแหลกสลายออกทีละชุ่น แล้วก็กลับมารวมกันอีกครั้ง

พัฟ!

ระหว่างนั้น แสงลึกลับเก้าสีก็ส่องประกาย พร้อมวิญญาณยุทธ์ที่ปรากฏขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้เขารู้สึกราวกับในร่างมีพลังมหาศาลที่ล้นเอ่อออกมาอย่างไม่สิ้นสุด ดั่งสามารถยกภูเขาทั้งลูกได้อย่างสบาย!

“สะท้านขุนเขา!”

“คีรีพินาศ!”

หลังรับรู้ถึงพลังอันมหาศาล หลัวเฉิงก็ออกกระบวนท่าเพลงหมัดสยบภูผาทันใด

ทว่าครั้งนี้ เขาใช้สองกระบวนท่าในเวลาเดียวกัน โดยที่มือซ้ายใช้เพลงหมัดกระบวนท่าแรก ขณะที่มือขวาใช้เพลงหมัดกระบวนท่าสอง!

บูม!

เสียงหมัดสะบั้นลมจนขาดกระชากดังคำราม ทันทีที่หมัดเข้าปะทะ เสาฝึกซ้อมสำหรับผู้ฝึกยุทธ์ในขั้นหลอมกายาก็ระเบิดทันที ชิ้นส่วนของเสาแตกออกกระจัดกระจายไปทั่วอาณาบริเวณ

ครั้นหลัวเฉิงมองยังเสาฝึกซ้อมที่แตกสะบั้น สีหน้าและแววตาของเขาก็พลันแสดงออกถึงความประหลาดใจยิ่ง

แม้นเสาฝึกซ้อมนี้จะถูกสร้างเพื่อผู้ฝึกยุทธ์ในขั้นหลอมกายา แต่ความแข็งแกร่งสูงสุดของมันนั้นสามารถรับพลังได้ถึงสองพันจิน

หรือจะกล่าวให้ถูกก็คือ เขาเพิ่งใช้พลังที่สูงกว่าขั้นหลอมกายานั่นเอง!

หลังได้ประจักษ์ชัดถึงพลังของตนเองในขณะนี้ ใบหน้าของหลัวเฉิงก็เปี่ยมไปด้วยความปิติยินดี

ตั้งแต่เกิดมา เขาไม่เคยได้ยินว่ามีผู้ใดในขั้นหลอมกายามีพลังมากถึงสองพันจินมาก่อน

ข้าเกรงว่า ทั่วทั้งอาณาจักรต้าเยว่ทั้งหมด ก็ยากนักที่จะมีบุคคลเช่นข้าเป็นคนที่สอง!

“เมื่อครู่นี้ข้าทำได้อย่างไรกัน? หรือว่าแท้จริงแล้ว ข้าสามารถออกสองกระบวนท่าพร้อมกันได้!”

หลังจากระงับความตื่นเต้น หลัวเฉิงก็นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น แววตาพลันแสดงความฉงนสงสัย จากนั้นเขาก็พุ่งหมัดทั้งสองพร้อมกันอีกครั้ง

บูม! บูม!

การออกกระบวนท่าเพลงหมัดสยบภูผาทั้งสองนั้น มันสามารถทำได้พร้อมกันอย่างพริ้วไหวดั่งไร้อุปสรรค และมันง่ายมากราวกับยื่นมือออกไปเท่านั้น

“มนุษย์และวรยุทธรวมกันเป็นหนึ่ง นี่คือพลังของวรยุทธที่บรรลุขั้นปรมาจารย์!”

หลัวเฉิงสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับความตื่นเต้นอีกครั้ง

แค่เพียงการฝึกฝนพลังยุทธ์ให้ถึงขั้นสุดยอดและฝึกฝนวรยุทธจนบรรลุขั้นปรมาจารย์ ไม่เคยมีผู้ใดสามารถกระทำสองสิ่งให้สำเร็จพร้อมกันได้เช่นนี้มาก่อน

“ความแข็งแกร่งของข้าในตอนนี้ น่าจะสามารถรับมือผู้ฝึกยุทธ์ในขั้นเปลี่ยนแปลงมนุษย์ระดับหนึ่งได้อย่างเท่าเทียมแล้วกระมัง”

ผู้ฝึกยุทธ์ในขั้นเปลี่ยนแปลงมนุษย์ระดับหนึ่ง จะมีพลังเพียงแค่สองพันจินเท่านั้น

แต่ทว่า หลัวเฉิงกลับมีพลังมากกว่าสองพันจินเสียอีก หากโจมตีโดยใช้วรยุทธที่ถูกฝึกจนบรรลุขั้นปรมาจารย์ด้วยแล้ว พลังของเขาก็มากพอที่จะเอาชนะผู้ฝึกยุทธ์ในขั้นเปลี่ยนแปลงมนุษย์ระดับหนึ่ง!

“พรุ่งนี้ก็ถึงงานชุมนุมล่าสัตว์แล้ว ในเมื่อตระกูลหลินและฉี ต้องการใช้โอกาสนี้กำจัดตระกูลหลัวของข้า ข้าก็จะมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้แก่พวกเจ้าแน่นอน!”

หลัวเฉิงเหยียดยิ้มอย่างเย็นชา และดวงตาเขาก็ประกายแสงวาวราวสายฟ้า

เขายุติการฝึกฝนไว้เพียงเท่านี้ แล้วหลัวเฉิงก็เตรียมตัวเข้านอน เพื่อรอเผชิญหน้ากับงานชุมนุมล่าสัตว์ในวันพรุ่งนี้อย่างเต็มกำลัง!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด