บทที่ 16 การค้า  

เมื่อหญ้าวิญญาณกลายเป็นผงสีต่าง ๆ หลูมู่หยานจึงนำเอาถ่านที่ให้ความร้อนออก พร้อมกับทิ้งตัวนั่งพักบริเวณนั้น แต่เพราะการดูแลตัวเองของนางในช่วงนี้ค่อนข้างดี ทำให้การปรังแต่งหญ้าวิญญาณเป็นไปได้ด้วยดี ไม่เช่นนั้นนางคงเหนื่อยจนหมดแรง

เมื่อพักผ่อนไปได้ครู่หนึ่ง หลูมู่หยานก็นึกได้ว่ายาซีซุยที่ทำไว้เมื่อครู่ สามารถกำจัดของเสียในร่างกายได้อย่างสมบูรณ์แบบ ไม่นานก็หยัดตัวลุกขึ้นยืนด้วยความตั้งมั่น

การทำให้บริสุทธิ์ง่ายกว่าการสะกัดครั้งก่อน เมื่อแป้งที่ห่อด้วยพลังจิต หากวางเปลวเพลิงที่ควบคุมไฟได้ สีของมันก็จะค่อย ๆ เข้มขึ้น และขั้นตอนต่อไปคือการควบแน่นเม็ดยา ซึ่งถือเป็นจุดที่สำคัญที่สุด เพราะจะไม่สามารถหยุดพักระหว่างทำได้

กุญแจสำคัญในการควบแน่นเม็ดยาคือความร้อน และหลูมู่หยานก็มีประสบการณ์ในการเล่นแร่แปรธาตุอย่างโชคโชน ฉะนั้นทุกการเชื่อมต่อและทุกการเปลี่ยนแปลงของไฟไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ นางสามารถควบคุมได้เป็นอย่างดี

ผงหลากสีจากหญ้าวิญญาณในหม้อ ค่อย ๆ แยกออกและรวมเข้าด้วยกันภายใต้การควบคุมจากพลังจิตของหลูมู่หยาน ก่อนที่ผงเหล่านั้นจะค่อย ๆ ไหม้เกรียมทีละน้อย

หลูมู่หยานฉายความมั่นใจและมุ่งมั่นออกมาผ่านดวงตา นางใส่ความคิดทั้งหมดลงไปในหม้อ พร้อมเข้าสู่สวะจิตใจอย่างรวดเร็ว

ผ่านไปไม่นาน จากผงในหม้อแปรเปลี่ยนเป็นเม็ดยาสองเม็ด หลูมู่หยานรีบนำถ่านส่วนหนึ่งออกเพื่อให้ไฟเบาลง และยังคงรมควันยาเหล่านั้นต่อไป

จากนั้นไม่นาน กลิ่นหอมของยาก็กระจายไปทั่วถ้ำ หลูมู่หยานหายใจเข้าออก ก่อนจะตบไปที่หม้อด้วยฝ่ามือเรียวสวย และไม่นาน ยาเม็ดสีขาวนวลก็อยู่บนมือของนาง

ทว่า ณ สถานที่ที่นางอยู่ไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีที่จะใช้ยาซีซุย เนื่องจากหลูมู่หยานต้องล้างไขกระดูดด้วยยาสมุนไพรที่ได้สะกัดเอาไว้เพื่อให้ผลลัพธ์ที่ดีขึ้น ฉะนั้นตอนนี้นางจึงหยิบขวดกระเบื้องออกมาและเก็บเม็ดยาที่เพิ่งสะกัดได้เอาไว้ใช้ภายหลัง

ใช้เวลาเพียงครึ่งวัน หลูมู่หยานก็สามารถปรุงยาซีซุยสำเร็จ จากนั้นนางจึงเงยหน้า และมองไปยังบุรุษชุดแดงผู้มีเสน่ห์

ริ้วแดงบนใบหน้าของเขาจางหายไปแล้วในตอนนี้ ขณะเดียวกันกลุ่มอักษรรูนบนหน้าผากของเขาก็เริ่มเปล่งแสงออกมาอย่างเจิดจ้า แกนคริสตัลของไฟหลินที่อยู่บนมือ บัดนี้ได้แปรเปลี่ยนสภาพเป็นกองผงที่เทาบนพื้นไปแล้ว

บุรุษผู้นี้นับว่ามีความแข็งแกร่งทางร่างกายอยู่ไม่น้อย เขาสามารถรวบรวมร่องรอยของพลังงานเข้าด้วยกัน สิ่งที่ทำให้หลูมู่หยานประหลาดใจไปมากกว่านั้นคือ การทำให้พิษของไฟตะกอนในร่างของเขา

ทว่าทันใดนั้นเอง พลังที่ส่องประกายโดยรอบจากโลกและสวรรค์ก็ดูเหมือนจะถูกเรียกออกมา พวกเขาทั้งสองเข้าไปในถ้ำ กลุ่มเมฆเริ่มก่อตัวเป็นเมฆแห่งวิญญาณ เมื่อพวกเขาพบกับบุรุษต้องเสน่ห์ พลังงานพวกนั้นก็หลั่งไหลเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว และเป็นธรรมชาติ

หลูมู่หยานลอบสังเกตอย่างตั้งมั่น นางเห็นบุรุษผู้นั้นสามารถดูดซับพลังงานได้อย่างต่อเนื่อง ราวกับฟองน้ำ มันแย่มากที่นางไม่สามารถดูดซับพลังงานทางจิตวิญญาณและสวรรค์ได้เหมือนกับบุรุษผู้นั้น

ล่วงเลยไปหลายนาที แต่บุรุษผู้นี้ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด หลูมู่หยานได้แต่พิงเสาหินและมองดูด้วยความสนใจ

จากสถานการณ์ตรงหน้า นางสามารถคาดเดาได้ทันทีว่าพิษที่ตกค้างอยู่ในร่างกายของเขาน่าจะถูกสะสมไว้ในระดับหนึ่ง แต่ภายหลังจากที่เขาได้รับยาวิญญาณ ดูเหมือนว่าเขาไม่เพียงคลายพิษไฟในร่างออกเท่านั้น แต่ยังต้านการโจมตีของเส้นเลือดที่แตกจากพลังของคริสตัลอีกด้วย

บุรุษผู้นั้นยังคงดูดซับและสะกัดพิษไฟอีกครั้งเพื่อเป็นยาชูกำลัง และการดูดซับออร่านั้นอย่างบ้าคลั่งก็ทะลุผ่านไปยังฐานการฝึกฝนของจักรพรรดิระดับสูงโดยตรง

ทว่ายังไม่จบแค่นั้น เพราะในเวลานี้พลังงานทางจิตวิญญาณโดยรอบยังคงรวมตัวและหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของเขา รวมไปถึงฐานการฝึกฝนอีกด้วย

หลูมู่หยานมองไปตรงหน้า เหมือนว่าบุรุษผู้นี้เป็นหลุมดำก้นลึกที่สามารถดูดซับพลังงานได้อย่างบ้าคลั่ง และอดไม่ได้ที่จะกลอกตาไปมา คนตายไปแล้ว และนางผู้นี้ไม่สามารถดูดซับออร่าได้ก็มองไปยังการกระทำนี้ นึกแล้วก็อดไม่ได้ที่จะอยากย้อนกลับไปไม่ว่าจะทำได้หรือไม่

เวลาล่วงเลยมาถึงหนึ่งวันก่อนที่ทุกอย่างจะจบลง บุรุษผู้นั้นกดพลังชีวิตเปลี่ยนเป็นพลังงานจิตวิญญาณในร่างกายให้เข้าไปสู่จุดสูงสุดของจักรพรรดิดาบ แต่ก็ไม่ถึงกับเจาะผ่านเข้าไปในทันที

หลูมู่หยานเห็นการตัดสินใจเด็ดขาดของบุรุษผู้นี้ และนางก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความชื่นชมผ่านสายตา

เขาคนนี้ไม่เพียงแต่มีความสามารถเท่านั้น แต่ยังมีบุคลิกที่มุ่งมั่นอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เขาบังคับปราบปรามและทะลวงนิกายดาบ ทำให้รากฐานของเขามั่นคงยิ่งขึ้น ความเพียรและหัวใจแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่ใครจะมีได้

เมื่อ ‘หมิงซิ่ว’ ลืมตา เขาก็พบกับดวงตาอีกคู่ที่ปราดเปรื่องดั่งท้องทะเล ณ ตอนนี้เขารู้สึกอารมณ์ดี เพราะก่อนหน้านี้ร่างกายของมีพิษสะสมอยู่มากเกินไป มันส่งผลต่ออารมณ์ของเขาให้ไม่คงที่เท่าไหร่ บ้างก็เฉยชา บ้างก็หงุดหงิด

ในตอนนี้ ตั้งแต่ที่เขาได้รับยาชิงหลิงที่สะกัดโดยหลูมู่หยาน มันไม่เพียงแค่กำจัดพิษในร่างกายของเขาเท่านั้น แต่ยังปรับความก้าวหน้าของพิษไฟ ทำให้ตัวเขาสามารถดูดซับพลังงานแกนคริสตัลของปีศาจไฟหลินที่สะกัดแล้วให้บริสุทธิ์ยิ่งขึ้น

บุรุษผู้นั้นยิ้มออกมาด้วยแววหน้าชั่วร้าย ก่อนจะเอ่ยถามสตรีตรงหน้าด้วยเสียงที่ทุ้มแหบเล็กน้อย แต่กลับดูมีเสน่ห์มากกว่าปกติ “เจ้าสามารถเล่นแร่แปรธาตุได้หรือ?”

“ทำไมหรือ? เกิดอะไรขึ้น?”

หลูมู่หยานเลิกคิ้วด้วยความสงสัย พร้อมกับมีเส้นไหมสีฟ้าอยู่ในมือ

“มาทำข้อตกลงกันเถอะ” ริมฝีปากของหมิงซิ่วเหยียดยิ้ม และดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย

หลูมู่หยานเดาแผนการของเขาออกทันทีที่ได้ยิน ก่อนจะเอ่ยว่า “ท่านยังต้องการยาขจัดหรือไม่?”

นางไม่ได้สนใจว่าความคิดของบุรุษผู้นี้จะเปลี่ยนไปรวดเร็วเพียงใด เพราะอารมณ์ของเขานั้นก็ไม่ได้แน่นอนอยู่แล้ว หมิงซิ่วส่งเสียงหัวเราะเบา ๆ ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าที่หล่อเหลา

“ข้าชอบทำข้อตกลงกับคนฉลาด”

“การค้างั้นหรือ?” หลูมู่หยานเอ่ยถามหลังจากลังเลอยู่ชั่วครู่ การค้าขายเป็นอีกหนึ่งสิ่งที่นางชื่นชอบ ตอนนี้นางก็นึกถึงบุญคุณที่เขาช่วยชีวิตอยู่ในใจ

“หลูมู่หยาน มาพูดถึงเงื่อนไขการค้าเถอะ”

“ท่านรู้หรือว่าข้าเป็นใคร?” ดวงตาของหลูมู่หยานแสดงความประหลาดใจเล็กน้อย

“ชื่อเสียงของแม่นางหลูในเมืองหลวงนั้นดังมาก มีคนไม่กี่หรอกคนที่ไม่รู้จักเจ้า” หมิงซิ่วเอ่ย พร้อมกับจัดแจงเสื้อผ้าของเขาให้เข้าที่ ก่อนจะยืนขึ้นและเดินไปหาหลูมู่หยาน

หลูมู่หยานกรอกตาไปมา แม้ว่านางจะมีชื่อเสียงแค่ไหนในเมืองหลวง แต่ก็ยังเป็นแค่ขยะไร้ค่าอยู่ดีหลังจากที่นางกลับไปรับยาซีซุย เพื่อฟื้นฟูร่างกาย นางเห็นใครสักคนจะกล้าเรียกนางว่าขยะ

หมิงซิ่วเดินเข้าไปใกล้หลูมู่หยาน พร้อมกับย่อตัวและมองไปที่นาง “ข้าต้องการยาชิงหลิงทั้งหมดในร่างกายของเจ้า และเจ้าสามารถร้องขอมันได้”

ตอนนี้หมิงซิ่วกำลังฝึกฝนทักษะ และเขาต้องดูดซับแกนคริสตัลเพื่อปรับแต่งปีศาจไฟโดยตรง และแน่นอนว่ามันมีข้อเสียอยู่

การปรับแต่งคริสตัลโดยตรงจะไม่ถูกหญ้าวิญญาณอื่น ๆ ขัดขวาง จะมีก็แต่สารพิษที่ตกค้างตามพลังงานร่างกาย และหลังจากที่พิษเหล่านั้นสะสมอยู่ในปริมาณที่มาก มันก็จะขัดขวางการฝึกฝนในอนาคต ซึ่งยาของหลูมู่หยานสามารถช่วยแก้ปัญหานี้ได้

หลูมู่หยานเห็นบุรุษผู้นั้นจ้องมองมาที่นางด้วยสีหน้าจริงจัง แสดงให้เห็นว่าเขากำลังแลกกับนางในตำแหน่งเดียวกัน และไม่ได้ประเมินนางต่ำเกินไป ทำให้หลูมู่หยานรู้สึกดีกับเขา

“เจ้าต้องการศพของสัตว์อสูรระดับหกหรือไม่?” หลูมู่หยานถามบุรุษผู้นั้น พร้อมกับจ้องมองไปที่ศพของสัตว์ร้ายยักษ์สีแดงที่อยู่ไม่ไกล

หมิงซิ่วชำเลืองมองไปที่ศพ เขาได้กลั่นแกนคริสตัลของไฟหลินแล้ว แม้ว่าเพราะของมันจะมีประโยชน์กับเขาบ้าง แต่เขาก็ไม่สนใจว่าหลูมู่หยานต้องการหรือไม่

“ต้องการ?” หมิงซิ่วโน้มตัวไปที่ใบหูของหลูมู่หยาน และเอ่ยถามเบา ๆ

หลูมู่หยานรู้สึกเพียงลมหายใจของชายคนนั้นที่ข้างหูของนาง เสียงของเขาช่างมีเสน่ห์ บวกกับความรู้สึกเสียวซ่านในใจที่อธิบายไม่ได้ นางข่มอารมณ์พวกนั้นเอาไว้ และหันหน้าไปมองบุรุษผู้นั้น

ขณะนี้ใบหน้าของนางแสดงรอยยิ้มสดใส “ข้าคิดว่าต้องการ”