HPST ตอนที่ 442: แผนการพูดคุยกับเฮอร์ไมโอนี่
HPST ตอนที่ 442: แผนการพูดคุยกับเฮอร์ไมโอนี่
“ไปกันเถอะ อีวาน!” เฟร็ดพูดทันที “ฉันจะโชว์ให้นายเห็นข้างบน!”
“ใช่แล้ว โชว์ให้นายดูว่านายจะนอนตรงไหน!” จอร์จติดตามและขยิบตาให้อีวาน
“พวกเธออยู่ตรงไหน หยุดอยู่ตรงนั้น!” นางวีสลีย์คำราม
เฟร็ดกับจอร์จไม่ขยับและดูขมขื่น
อีวาน,แฮร์รี่,และรอนมองหน้ากัน พวกเขาหลบออกมาจากห้องครัวอย่างระมัดระวังและเฮอร์ไมโอนี่กับจินนี่ก็ตามมา
พวกเขาเดินไปตามโถงทางเดินแคบๆ และขึ้นบันไดง่อนแง่นที่คดเคี้ยวผ่านบ้านไปจนถึงชั้นบน
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ?” แฮร์รี่ถาม
“เฟร็ดกับจอร์จถูกแม่จับได้และพวกเขาทั้งสองประมาทเกินไป!” รอนกระซิบ “แม่ได้เจอเหรียญทองเเกลเลียนมากมายเมื่อตอนทำความสะอาดห้องของเฟร็ดกับจอร์จ!”
“เหรียญทองแกลเลียน?!”
“ใช่แล้ว ศาสตราจารย์ลูปินส่งมาให้พวกเขาเป็นร้อยเหรียญ!” รอนมองอีวาน “ฉันไม่เคยรู้เลยว่าพวกเขาทำเงินได้มากมายจากความช่วยเหลือที่นายให้พวกเขาและของที่พวกเขาขายในร้าน”
“เมื่อเห็นเงินจำนวนมหาศาลแบบนี้ แม่จึงกลัวมาก!” จินนี่พูด “เธอเริ่มถามพวกเขาว่าพวกเขาได้รับมันจากไหน เธอคิดว่าพวกเขาไปขโมยเงินจากที่ไหนสักแห่งแล้วก็เถียงกันทั้งคืน”
“เฟร็ดกับจอร์จตั้งใจจะซ่อนมันไว้ แต่ต่อมาพวกเขาทำได้เพียงต้องบอกเธอเท่านั้น พวกเขาบอกกับแม่ว่าเงินเป็นความช่วยเหลือของนายและเป็นเงินทุนตั้งต้นสำหรับการทำวิจัย” รอนพูดกับอีวาน “นายควรระวังไว้จะดีกว่า ก่อนที่นายจะมา แม่พูดถึงมันนับครั้งไม่ถ้วน เธอดูเหมือนไม่พอใจอย่างมากกับความช่วยเหลือของนายในการวิจัย”
อีวานกลืนน้ำลายและนึกถึงความเดือดดาลของนางวีสลีย์
“โอ้พระเจ้า อีวาน นายช่วยเฟร็ดและจอร์จกับเรื่องพวกนี้!” เฮอร์ไมโอนี่พูดด้วยความประหลาดใจ “ฉันคิดเสมอว่านายใช้เงินหนังสือพิมพ์ทั้งหมดไปกับเรื่องจำเป็น อย่างซื้อน้ำยาวิเศษ…”
“ส่วนใหญ่ใช้ไปกับของพวกนั้น แต่มีบางส่วนที่เหลือและฉันมอบให้…. เฟร็ดกับ…. จอร์จ ...”
ภายใต้สายตาของเฮอร์ไมโอนี่ เสียงของอีวานก็เบาลงเรื่อยๆ
สิ่งต่างๆดูเหมือนจะมีปัญหามากขึ้น เฮอร์ไมโอนี่ดูโกรธยิ่งกว่าเดิม
เฮอร์ไมโอนี่โกรธเพราะอีวานไม่ได้หยุดเฟร็ดและจอร์จที่เล่นแผลงๆใส่ดัดลีย์ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าอีวานอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมด
เมื่อมองไปที่ใบหน้าของเฮอร์ไมโอนี่ อีวานก็รู้ว่าไม่มีอะไรสามารถอธิบายได้
“แม่ทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่เกินไป ฉันได้เห็นรายการวัตถุดิบของพวกเขาแล้วและสิ่งต่างๆนั้นล้วนน่าสนใจมาก” รอนไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของเฮอร์ไมโอนี่และพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “รายการสินค้าราคาสูงสำหรับสิ่งที่พวกเขาคิดค้น ตลกนะพวกนายรู้มั้ย ไม้กายสิทธิ์ปลอมและขนมวิเศษกับของมากมาย พวกเขาทุ่มเทกับมันอย่างหนัก…”
“ฉันคิดว่าพวกเขาเพียงจะทำขนมและกล่องอาหารว่างเลี่ยงงานนั้นดีมาก!” จินนี่กล่าว “เราได้ยินเสียงระเบิดจากห้องของพวกเขา ฉันคิดว่าพวกเขาแค่ชอบทำเสียงรบกวน!”
เมื่อได้ยินจากทั้งสองคน ใบหน้าของเฮอร์ไมโอนี่ก็ยิ่งน่าเกลียด
เธอจ้องมองอีวานด้วยความโกรธ คิ้วของเธอยับย่น,คิดถึงบางสิ่งที่ไม่อาจรู้
“แน่นอนว่าแม่มีจุดประสงค์ สิ่งที่พวกเขาทำส่วนใหญ่เป็นอันตราย” รอนกล่าว “เธอคลั่งมากในคืนนั้น เธอเจออุปกรณ์ทั้งหมดของเฟรดกับจอร์จแล้วเผาพวกมันทิ้งและเตือนพวกเขาไม่ให้ทำอีกต่อไป นับจากวันนั้น,เธอโกรธพวกเขาตลอดเวลาและคะแนน ว.พ.ร.ส. ของพวกเขาก็ทำให้เธอผิดหวังเช่นกัน”
ว.พ.ร.ส.คือการสอบวิชาพ่อมดแม่มดระดับสามัญของนักเรียนฮอกวอตส์เมื่ออายุสิบห้า
สำหรับพ่อมดรุ่นเยาว์ พวกมันสำคัญมาก
เฉพาะในกรณีของใบรับรองและความสำเร็จที่เพียงพอเท่านั้นพวกเขาถึงจะสามารถเรียนต่อไปจนถึงปีสุดท้ายที่ฮอกวอตส์
นี่เป็นข้อสอบที่สำคัญที่จะส่งผลกระทบต่อการจ้างงานและการพัฒนาอาชีพในอนาคตและไม่ควรเพิกเฉย
“เพราะผลลัพธ์ที่ไม่ดี พวกเขาทะเลาะกันอีกครั้งและส่งเสียงดังมาก!” จินนี่พูด “แม่อยากให้พวกเขาเข้าไปในกระทรวงเวทมนตร์ในอนาคตแบบพ่อ แต่พวกเขาบอกเธอว่าพวกเขาต้องการทำคือ เปิดร้านเกมกลวิเศษ”
“ฉันก็ได้ยิน นายรู้มั้ยว่าแม่ตอบยังไงในเวลานั้น!” รอนเสริม “เธอบอกว่าถ้าเป็นเช่นนั้นเธอจะตัดความสัมพันธ์ที่เธอมีกับพวกเขาและไม่สนใจพวกเขาอีกต่อไป”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ อีวานก็รู้สึกผิดเล็กน้อย
ถ้าเฟร็ดกับจอร์จและนางวีสลี่ย์ขัดแย้งกันเพราะเรื่องนี้ เขาจึงเป็นผู้ร้ายตัวจริง
เฮอร์ไมโอนี่คิดแบบเดียวกัน เธอจ้องมองที่อีวานตลอดเวลา
แม้จะมีแรงกดดัน แต่อีวานก็ยังเชื่อว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้องในการปล่อยให้เฟรดและจอร์จทำการวิจัยต่อไป
ทั้งสองมีศักยภาพอย่างมากในเรื่องนี้ ด้วยการแนะนำของเทคโนโลยีการฝึกฝน พวกเขาสามารถสร้างอุปกรณ์เวทมนตร์ที่ทรงพลังมากๆ แทนที่จะเป็นอุปกรณ์เล่นพิเรนที่ใช้โดยพ่อมดอายุน้อย
จากนั้น,มันจะไม่ใช่แค่ร้านขายของเล่นตลก ร้านค้าของพวกเขาจะกลายเป็นยักษ์ในโลกเวทมนตร์
พิมพ์เขียวสำหรับอนาคตของพวกเขาถูกสร้างขึ้นมาแล้วและมันก็น่าตื่นเต้นเมื่อนึกถึงมัน
แน่นอน,ก่อนหน้านั้นพวกเขาต้องโน้มน้าวให้นางวีสลีย์และเฮอร์ไมโอนี่เพื่อสนับสนุนพวกเขาก่อน
นางวีสลีย์กล่าวว่าตราบใดที่เฟร็ดกับจอร์จสร้างผลลัพธ์ที่ดีพอพวกเขาก็จะสามารถทำให้เธอเห็นด้วยได้
สำหรับเฮอร์ไมโอนี่ที่อยู่ตรงนี้,มันเป็นปัญหาหลักของอีวาน!
ดูเหมือนว่าเขาต้องการหาเวลาเพื่อสนทนากับเฮอร์ไมโอนี่ในเชิงลึก…
“สวัสดี เพอร์ซี่!” แฮร์รี่ยืนอยู่ข้างประตูแล้วพูดอย่างรวดเร็ว
“โอ้ พวกนายนี่เอง สวัสดี!” เพอร์ซี่พูดแล้วเห็นอีวานยืนอยู่ด้านหลัง ดวงตาของเขาสว่างขึ้น “อีวาน นายหายไปไหนมาตอนวันสุดท้ายของเทอมก่อน? นายพลาดงานรับปริญญาของฉันและฉันได้รับการว่าจ้างจากกระทรวงเวทมนตร์แล้ว!”
“ยินดีด้วยครับ!” อีวานพูดอย่างรวดเร็ว
“ขอบคุณ!” เพอร์ซี่พูดอย่างภูมิใจ,ดวงตาของเขาขยับเข้าหารอน “ฉันสงสัยว่าใครเป็นคนส่งเสียงเอะอะ ฉันกำลังพยายามทำงานอยู่ นายรู้ไหม ฉันมีรายงานที่ต้องทำให้สำนักงาน และมันค่อนข้างยากที่จะมีสมาธิเมื่อมีคนส่งเสียงโวยวายตอนที่ขึ้นลงบันได”
“พวกเราไม่ได้ส่งเสียงโวยวาย” ภายใต้สายตาของเพอร์ซี่,รอนดูหงุดหงิด เขากัดฟันและพูดว่า “เรากำลังเดินอยู่ ขออภัยด้วยถ้าเรารบกวนงานลับสุดยอดสำหรับกระทรวงเวทย์มนตร์”
