บทที่ 15 เล่นแร่แปรธาตุ  

ครึ่งวันต่อมาหลูมู่หยานค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ตอนนี้ร่างกายนางแทบจะฟื้นตัวได้แล้ว นางขยับไล่หัวที่ค่อนข้างมึนงง แต่แล้วสายตาของนางจับไปที่บุรุษผู้นั้นที่อยู่ไม่ไกล ก่อนจะพบว่าคิ้วของเขาขมวดแน่นเป็นปม พร้อมใบหน้าที่แดงก่ำ นางสังเกตเห็นแกนคริสตัลสีแดงเข้มที่อยู่ในมือเขาเปลี่ยนเป็นสีขาวอมเทา

ผู้บุรุษผู้นั้นปรับแต่งคริสตัลของปีศาจไฟ และดูเหมือนว่าเขากำลังเจอเส้นเลือดของพลังงานรุนแรงจากคริสตัลที่บุกรุกร่างกาย

หลูมู่หยานขมวดคิ้วเล็กน้อย นางเดินเข้าไปใกล้บุรุษผู้นั้น และจ้องที่ข้อมือของเขา

ตามที่คาดไว้ ข้อมือใต้แขนเสื้อของเขาเรืองแสงสีม่วง

สถานการณ์ปัจจุบันของบุรุษผู้นี้ไม่สู้ดีนัก แกนคริสตัลปีศาจจากยอดเขาระดับที่หกนี้มีพลังสูงกว่าตัวเขามาก เมื่อถูกดูดซึมเขาจะไม่สามารถควบคุมพลังงานได้ หงุดหงิดง่ายและจะเจ็บปวดจากเส้นเลือดที่แตก

จากการสังเกตของหลูมู่หยาน สีฟ้าอมม่วงบนข้อมือของเขาค่อนข้างลึก ซึ่งบ่งชี้ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาดูดซับนิวเคลียสคริสตัลโดยตรง ร่างกายของเขามีพิษไฟจำนวนมากสะสมอยู่

หากพิจารณาแล้ว บุรุษที่มีความแข็งแกร่งผู้นี้ดูแล้วการขอความช่วยเหลือจากนักเล่นแล่แปรธาตุให้ช่วยรวมหญ้าวิญญาณเพื่อเอาแกนคริสตัลออกไม่น่าจะเป็นไปได้ เขาเลือกที่จะปรับแต่งเอง ซึ่งน่าจะเกี่ยวข้องกับทักษะบ่มเพาะ

หลูมู่หยานเห็นว่าใบหน้าของบุรุษผู้นั้นเริ่มเต็มไปด้วยเหงื่อ แม้ว่าท่าทางของเขาจะดูสงบ ทว่าเรียวคิ้วกลับขมวดกันแน่น หากให้เดาบุรุษผู้นี้คงทนกับความเจ็บปวดอย่างมากแน่ ๆ

นางถอนหายใจ เพราะบุรุษผู้นี้ช่วยชีวิตนางไว้ถึงสองครั้งแม้ว่านางจะเป็นคนแปลกหน้า นับเป็นความสัมพันธ์ที่หาได้ค่อนข้างยาก และมันจะดีกว่าถ้าหากนางสามารถช่วยบุรุษผู้นั้นได้

หลังจากตัดสินใจได้แล้ว หลูมู่หยานเดินไปที่หินหนืดจากภูเขาไฟ พร้อมกับหยิบหม้อปรุงยา หญ้าวิญญาณเพื่อเตรียมตัวเล่นแร่แปรธาตุ

เดิมทีเทือกเขาแห่งเพลิงอัคคีเป็นสถานที่ที่มีอุณหภูมิสูงอยู่แล้ว และอากาศภายในถ้ำก็สูงกว่าภายนอกถึงสิบเท่า ตอนนี้หลูมู่หยานอาศัยความเย็นจากหยก และกำไลน้ำแข็งในมือเพื่อลดอุณภูมิให้ต่ำลง ซึ่งการเล่นแร่แปรธาตุในนี้จะได้รับผลเป็นสองเท่า และใช้ความพยายามเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น

เดิมทีหลูมู่หยานวางแผนว่าจะกลับไปที่เมืองหลวงเพื่อซื้อเตาหลอมยาสำหรับใช้ปรับเม็ดยา แต่เนื่องจากความต้องการของบุรุษที่มากไปด้วยเสน่ห์ และไฟที่อยู่ในบริเวณนี้ นางจึงตัดสินใจที่จะปรับแต่งยาไขกระดูกที่นี่

หลูมู่หยานสงบสติอารมณ์และจิตใจให้โล่ง ก่อนจะใช้ความร้อนใต้พิภพกลั่นเม็ดยาชิงหลิง จากนั้นก็เริ่มซับเพลิงจากแกนคริสตัลเพื่อล้างพิษให้แก่บุรุษผู้นั้น

ทว่าหลูมู่หยานไม่มีพลังทางจิตวิญญาณมากพอ และการบ่มเพาะของนางก็ยังไม่ถึงขั้นเล่นแร่แปรธาตุ ทำให้นางไม่สามารถใช้ไฟปรุงยาเพื่อเล่นแร่แปรธาตุได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังโชคดีที่นางซื้อถ่านไฟสำหรับการเล่นแร่แปรธาตุมาเป็นพิเศษก่อนออกเดินทาง

หลูมู่หยานห่างหายจากการปรุงยาไปนาน บวกกับร่างในตอนนี้ก็อ่อนแอเกินไป ทำให้นางไม่สามารถกลั่นเม็ดยาวิญญาณโดยตรงได้ ทว่าหลูมู่หยานก็ได้แยกหญ้าวิญญาณระดับต่ำออกสองสามตัว และเริ่มปรับวิญญาณในระดับที่หนึ่ง เพื่อให้ออกมาเป็นยาสำหรับการฝึก

การซ่อมแซมดาบในโลกนี้ เกี่ยวเนื่องกับการดูดซับรัสมีแห่งสวรรค์และโลกให้เปลี่ยนเป็นพลัง มากไปกว่านั้นยาที่หลูมู่หยานกำลังปรับแต่งยังสามารถเติมพลังชีวิตได้อีกด้วย

ความจริง ลักษณะของพลังทางวิญญาณของหลูมู่หยานคล้ายคลึงกับหยวนลี่อยู่มาก แต่หากพลังวิญญาณที่เปลี่ยนไปโดยการดูดซับของหลูมู่หยานบริสุทธิ์กว่าหยวนลี่ในโลกนี่

ฟู่วว

หลูมู่หยานถอนหายใจใส่หลิวเหม่ย แม้ว่าจะคุ้นเคยกับการปรับแต่ง หรือการห่อหญ้าวิญญาณเพื่อขัดเกลาด้วยพลังวิญญาณ แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นเรื่องยาก และไม่คุ้นเคยที่จะพาพลังวิญญาณควบคุมมัน

นางดูเป็นพวกอารมณ์หงุดหงิดง่ายมากกว่า เสร็จจากการปาดเหงื่อบนหน้าผาก นางก็เริ่มใหม่อีกครั้ง

หนึ่งวันถัดมา หลูมู่หยานมียากลมสีขาวอีกห้าเม็ดอยู่ในมือ นางใส่มันลงในขวดพอร์ซเลนสีขาวก่อนจะขอตัวพักผ่อนประมาณหนึ่งชั่วโมง และจะเริ่มปรับเม็ดยาอีกครั้งเมื่อพลังของนางกลับคืนมา

หลูมู่หยานโยนหญ้าวิญญาณที่ง่ายต่อการสะกัดลงหม้อต้มยา นางสังเกตไฟด้วยพลังจิตและควบคุมมันด้วยการเติมถ่านด้วยมือของนางเอง ภายหลังจากการบดหญ้าวิญญาณจนละเอียดเเป็นผงแล้ว นางใช้พลังจิตห่อหุ้มมันพร้อมกับทิ้งต้นไม้เอาไว้หนึ่งต้น และเริ่มปรับแต่งมันต่อ

หากหลูมู่หยานอยู่ในอาณาจักรแห่งการบ่มเพาะพลังอมตะ แค่เพียงโยนหญ้าวิญญาณทั้งหมดลงหม้อ และสะกัดมันในเวลาเดียวกัน แม้จะหลับตาทำนางก็สามารถทำยาที่มีคุณภาพที่ดีที่สุดได้

หลูมู่หยานจดจ่ออยู่กับการปรับแต่งพืชแต่ละชนิดแยกออกจากกัน และอีกครึ่งวันต่อมา หม้อต้มยาก็เริ่มส่งกลิ่นหอมจาง ๆ ให้ได้กลิ่น

ใบหน้าของหลูมู่หยานมีความสุขมาก เมื่อนางเคาะไปที่หม้อยา พลันเม็ดยาสีขาวใสจำนวนห้าเม็ด ก็กระโจนออกมาจากหม้อทันที นางรีบเอายาทั้งหมดใส่ไว้ในแจกันลายคราม

หลังจากเสร็จสิ้นแล้ว หลูมู่หยานค่อย ๆ ทรุดนั่งลงบนพื้นจากความรู้สึกอ่อนเพลีย นางเหนื่อยหอบและมีเหงื่อกาฬผุดขึ้นตามใบหน้า แต่กระนั้นนางก็รู้สึกสบายใจ และเดินไปที่ด้านข้างของบุรุษชุดแดงชั่วร้ายคนนั้น

เพียงแค่หลูมู่หยานทรุดนั่งใกล้ ๆ ยังไม่ได้สัมผัส บุรุษผู้นั้นก็ลืมตาขึ้น ดวงตาของเขามีสีแดงและในส่วนของลูกตาดำก็เปล่งประกายออกมาสว่างราวกับดวงดาว ตอนนี้บุรุษผู้นั้นดูชั่วร้าย แต่เมื่อหลูมู่หยานจ้องเข้าไปในตาของเขา กลับให้ความรู้สึกราวกับถูกดูดเข้าไปในนั้น

ทว่ากลิ่นบางอย่างกลับทำให้สถานการณ์ระหว่างหลูมู่หยานและบุรุษผู้นั้นคลี่คลายลง นางค่อย ๆ ยืดอกเล็กน้อย ก่อนที่จะเทเม็ดยาวิญญาจากขวดพอร์ซเลนสีขาว พร้อมกับยื่นไปที่ริมฝีปากของบุรุษผู้นั้น “ยาเม็ดนี้สามารถช่วยกำจัดพิษไฟได้ ท่านจะกินหรือไม่กินมันก็ได้ ขึ้นอยู่กับท่านเอง”

ผลจากการฝึกสมาธิทำให้บุรุษผู้นั้นสามารถตรวจสอบเม็ดยานี้ได้ เขากลืนมันลงไปอย่างไม่ลังเล ก่อนจะหลับตาและเริ่มดูดซับพลังของมัน

หลูมู่หยานเดินไปที่ก้อนหินที่อยู่ห่างจากบริเวณบุรุษผู้นั้นเพื่อปรับลมหายใจ หลังจากที่เขาได้รับยาชิงหลิงเพื่อบรรเทาผลกระทบที่เกิดจากไฟ และต้องใช้เวลาในการฟื้นตัวประมาณหนึ่งวัน เพื่อปรับคริสตัลทั้งหมดในร่างกายของเขา

ด้วยเหตุผลดังกล่าว นางจึงใช้ประโยชน์จากเวลานี้ปรับแต่งเม็ดไขกระดูก เพราะถ้ากลับจากเทือกเขาที่นี่แล้ว นางจะไม่สามารถพบกับไฟธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์และดีที่สุดได้อีกแล้ว

หลังจากผ่านไปแล้วกว่าหนึ่งชั่วโมง ความแข็งแกร่งทางกายของนางเริ่มกลับคืนมา นางเดินไปที่หินหนืดจากภูเขาไฟอีกครั้ง ก่อนจะหยิบหม้อต้มยาเพื่อกลั่นซีซุยต่อไป

การทำยาล้างไขกระดูกนั้นยากกว่าการทำยาชิงหลิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการสกัด และทำให้ผลของผลไม้แห่งเพลิงบริสุทธิ์

หลูมู่หยานโยนผลไม้แห่งเพลิงลงในหม้อต้มยา ก่อนจะเพิ่มเปลวไฟด้วยถ่านให้ถึงระดับที่ดีที่สุด ตอนนี้พลังจิตของนางทั้งหมดก็ได้ใช้ไปกับหม้อต้มยาแล้ว

นางรอจนกระทั่งผิวสีแดงของผลไม้แห่งเพลิงค่อย ๆ เหี่ยวลง จากนั้นเมื่อเห็นว่าผลของมันเริ่มสุกแล้ว นางก็เอาถ่านครึ่งหนึ่งออกเพื่อให้ไฟอ่อนลง

ครึ่งชั่วโมงถัดมา ผลไม้สีแดงที่อยู่ในหม้อก็เริ่มนิ่มและกลายเป็นของเหลวสีม่วงเข้ม นางใช้ความแข็งแกร่งของจิตใจห่อของเหลวที่อยู่ในหม้อออกเป็นสามส่วน และเพิ่มพลังของสิ่งที่ถูกแบ่งเป็นส่วนด้วยความร้อน

ผ่านไปไม่นาน หลังจากที่หลูมู่หยานควบคุมไฟได้อย่างแม่นยำแล้ว ในที่สุดของเหลวสีม่วงเข้มก็แปรเปลี่ยนเป็นกองผงสีแดง

หลูมู่หยานถอนหายใจด้วยความโล่งอก นางโชคดีที่คุ้นเคยกับกระบวนการสกัดพลังของผลไม้แห่งเพลิงเป็นอย่างดี และนางก็ประสบความสำเร็จกับมันไปแล้วหนึ่งครั้ง ไม่เช่นนั้นความแข็งแกร่งทางกายของนางไม่สามารถรองรับมันได้ถึงครึ่งแน่ ๆ

นางพับแขนเสื้อไปเช็ดที่เหงื่อบนใบหน้า พร้อมกับใช้พลังจิตห่อหุ้มผงสีแดงคู่นั้นเพื่อแยกออกจากกัน จากนั้นจึงหยิบหญ้าวิญญาณใส่ลงในหม้อ และเริ่มควบคุมพลังในการอบรมควัน และคั่วก่อนจะหยุดทุกอย่างลงเมื่อมันกลายเป็นกองผง

หญ้าแห่งจิตวิญญาณถูกใส่ลงในหม้อต้มยา แต่ด้วยพลังจิตที่แข็งแกร่งของนาง ทำให้ไม่จำเป็นต้องนำผลไม้ที่สะกัดแล้วออกมาทุกครั้งเหมือนปรมจารย์ด้านยาเม็ดคนอื่น ๆ เพียงเพราะแยกพลังวิญญาณ