215 (ฟรี)
215 (ฟรี)
“โจรขุดสุสานอู๋เกอ มีพิรุธมาก!”
“โจรขุดสุสานที่ไม่ต้องดิ้นรนหาเงิน กลับไปสมัครเป็นพนักงานทำความสะอาดที่บริษัทของหลินเป่ยฝาน รับเงินเดือนแค่ไม่กี่พันหยวน มันไม่สมเหตุสมผล!”
“แล้วก็…...ตอนที่ฉันถามถึงลักษณะของคนร้าย เขากลับอ้ำอึ้ง บอกว่าไม่รู้! ฉันรู้สึกว่า เขารู้อะไรบางอย่าง อาจจะรู้ด้วยซ้ำว่าคนร้ายเป็นใคร แต่ไม่ยอมบอก!”
“เขากำลังปิดบังอะไรอยู่?”
“ทำไมเขาต้องทำแบบนี้?”
ฮันหยูเดินมาถึงหน้าห้องพักของหลิวเซียวเหยาโดยไม่รู้ตัว
หลิวเซียวเหยายังหมดสติเขาจึงถามอะไรไม่ได้
“จากข้อมูลของตำรวจ อาจารย์หลิวเซียวเหยาซึ่งเป็นหมอดู โดนอันไป๋เหอทำร้าย!”
“เพราะว่าในงานเลี้ยงสังสรรค์ของนักธุรกิจที่เมืองโม่ไห่เมื่อเดือนก่อน พวกเขามีเรื่องบาดหมางกัน!”
“จากนั้น ภายในหนึ่งเดือน หลิวเซียวเหยาใช้คอนเนคชั่นของเขา เล่นงานอันไป๋เหอและบริษัทกลุ่มคังเฉิงจนล้มละลาย! อันไป๋เหอหนีรอดไปได้ จึงมาแก้แค้นหลิวเซียวเหยา!”
“เรื่องราวมันชัดเจน มีหลักฐานครบถ้วน ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไร!”
“แต่…...นี่แหละคือปัญหา!”
“ชาติที่แล้ว เขาก็เป็นศัตรูกับหลินเป่ยฝาน สร้างความปวดหัวให้หลินเป่ยฝานไม่น้อย! แต่ชาตินี้ กลับกลายเป็นเพื่อนกับหลินเป่ยฝาน ให้ความสำคัญกับอีกฝ่าย! มันแปลกมาก!”
“แล้วก็…...ในการต่อสู้ครั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นอันไป๋เหอ หรือหลิวเซียวเหยา ต่างก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้! มีเพียงหลินเป่ยฝานเท่านั้น ที่ได้ประโยชน์ ได้บริษัทใหญ่มาครอบครอง!”
“เรื่องทั้งหมดนี้ มันน่าสงสัย!”
ฮันหยูหรี่ตาลง
เขารู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดนี้ต้องเกี่ยวข้องกับหลินเป่ยฝาน
แต่หลินเป่ยฝานกลับทำตัวสะอาดบริสุทธิ์ ไร้ที่ติ
“ส่วนเทพสงครามเย่ซิงเฉิน เขาน่าสงสัยที่สุด!”
“ชาติที่แล้ว พวกนายเป็นศัตรูกัน! หลินเป่ยฝานไม่เพียงแต่แย่งผู้หญิงของนาย แล้วยังส่งลูกน้องของนายเข้าคุก ทำลายหน้าที่การงานของนาย!”
“แต่ชาตินี้ กลับกลายเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับเขา สนิทสนมกันมาก!”
“แล้วก็…...นายเป็นถึงเทพแห่งสงคราม ทำไมถึงไปเป็นบอดี้การ์ดให้หลินเป่ยฝาน? นายหวังอะไร? หรือว่า…...หวังเงิน?”
“นายไปอยู่ที่บริษัทกลุ่มลี่เฉิง ยังพอจะพูดได้ว่านายหลงเสน่ห์ CEO สาว”
“นอกจากนี้ คดีนี้ยังมีจุดที่น่าสงสัยอีกหลายอย่าง!”
ฮันหยูเปิดดูเอกสาร
“ในเอกสารระบุว่า เทพสงครามเย่ซิงเฉิน ถูกทำร้ายจนเข้าโรงพยาบาล บาดเจ็บสาหัส!”
“นายเป็นถึงเทพแห่งสงคราม ผ่านสมรภูมิรบมานับไม่ถ้วน พอมาอยู่ในเมือง กลับโดนคนอื่นทำร้าย มันแปลกไหม?”
“แถมกลุ่มคนที่ทำร้ายนาย ก็เป็นกลุ่มเดียวกับที่ทำร้ายอู๋เกอ มันยิ่งแปลก!”
“ได้ยินมาว่า หนึ่งเดือนครึ่งก่อนหน้านี้ ลูกน้องของนายไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลอีกแห่ง เกิดอุบัติเหตุ ตายหมด! ทำไมถึงบังเอิญขนาดนี้?”
“ตอนนี้เย่ซิงเฉินก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว หายตัวไป!”
“แต่ฉันสามารถไปตรวจสอบในดาร์คเว็บได้ บางทีอาจจะเจออะไรบางอย่าง!”
เขาเป็นแฮ็กเกอร์มือฉมัง การตรวจสอบดาร์คเว็บเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับเขา
เขาหยิบไอแพดขึ้นมา แล้วก็เริ่มตรวจสอบ
“ประกาศค่าหัว ราคาสูงมาก กำลังถูกตามล่า………”
“เจอเบาะแสแล้ว!” ฮันหยูดีใจ “ดูท่าเทพสงครามเย่ซิงเฉิน กำลังเจอศัตรูตัวฉกาจ เล่นงาน! ค่าหัวนับทั้งตัวเขาและกลุ่มทหารรับจ้างเทพแห่งสงครามมีราคาเกินพันล้าน!”
“ลงทุนเยอะจริงๆ นี่กะจะเล่นงานให้ตายกันไปข้างเลย!”
“คนที่มีเงินทุนมากขนาดนี้ มีไม่กี่คน ว่าแต่ใครกันที่ลงมือ?”
“เกี่ยวข้องกับกลุ่มคนที่ทำร้ายเขาไหม?”
“เกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุรถบัสเมื่อเดือนก่อนไหม?”
“เกี่ยวข้องกับหลินเป่ยฝานไหม?”
เขารู้สึกว่า จุดพีคของคดีมันอยู่ตรงนี้
แค่สืบหาคนที่อยู่เบื้องหลังเย่ซิงเฉินได้ ก็จะสามารถหาความจริงทั้งหมดได้!
สองชาติมานี้ ในที่สุดเขาก็เห็นแสงสว่าง!
เขารู้สึกว่า เขาใกล้จะพบความจริงแล้ว!
เขาพูดอย่างมุ่งมั่น “หลินเป่ยฝาน ครั้งนี้ฉันจะต้องส่งแกเข้าคุกให้จงได้!”
ในตอนนั้นเอง พยาบาลคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องพักผู้ป่วย
ฮันหยูเรียกเธอไว้ “คุณพยาบาลครับ ผมเป็นที่ปรึกษาของตำรวจ ชื่อฮันหยู! กำลังสืบสวนคดีอยู่ คดีนี้เกี่ยวข้องกับคนไข้ในห้องพัก คุณพอจะมีเวลาสักครู่ ตอบคำถามผมสักสองสามข้อได้ไหมครับ?”
“ได้ค่ะ ถามมาเลย” พยาบาลตอบตกลง
“ขอบคุณครับ! อาการเขาเป็นยังไงบ้างครับ? จะฟื้นเมื่อไหร่?”
ฮันหยูถามคำถามทั่วๆ ไป แล้วก็เข้าเรื่อง “ได้ยินมาว่าเขาอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีญาติพี่น้อง! แล้วปกติมีใครมาเยี่ยมเขาบ้างไหมครับ?”
“มีค่ะ! คนที่มาเยี่ยมบ่อยที่สุด ก็คือคุณหลินเป่ยฝาน!”
พยาบาลเล่าอย่างละเอียด “เขามาเยี่ยมทุกๆ สองวัน! ทุกครั้งที่มา เขาก็จะยืนมองคนไข้ที่หน้าประตูอยู่นาน สีหน้าเศร้าโศก ดูเสียใจมาก! อ้อ ค่ารักษาพยาบาลทั้งหมดของคุณหลิว เป็นคุณหลินเป่ยฝานที่ออกให้! คุณหลินบอกว่า ไม่ว่าจะต้องเสียเงินเท่าไหร่ ก็ต้องรักษาคุณหลิวให้หาย!”
“คุณคิดว่าหลินเป่ยฝานเป็นคนยังไง?”
“ฉันว่า…...คุณหลินเป็นผู้ชายที่ใจดี มีความรับผิดชอบ! เป็นผู้ชายที่ดีที่สุด!”
พยาบาลพูดด้วยแววตาเป็นประกาย
“ทำไมถึงพูดแบบนั้น?” ฮันหยูถามอย่างใจเย็น
“ก็เพราะว่า…...ตั้งแต่เพื่อนของเขาเข้าโรงพยาบาล เขาก็มาเยี่ยมทุกๆ สองสามวัน หรือแทบทุกวัน ถามสารทุกข์สุขดิบ ทั้งออกเงิน ออกแรง ดูแลอย่างดี!”
“ได้ยินมาว่า…...ตอนนี้เขาเป็นประธานบริษัทใหญ่สองแห่งแล้ว มีเงินทุนนับแสนล้าน มีลูกน้องหลายแสนคน แต่เขาก็ยังอุตส่าห์มาเยี่ยมเพื่อน แสดงว่าเขาเป็นคนที่รักเพื่อนมาก!”
“แล้วก็…...ปกติเขาก็สุภาพกับหมอและพยาบาล แถมยังซื้อของมาฝากพวกเราบ่อยๆ! ใจดีจริงๆ! มิน่าล่ะ ธุรกิจของเขาถึงได้รุ่งเรือง!”
“เขาเป็นคนดีขนาดนี้ ไม่รวยก็คงแปลก!”
ฮันหยูฟังแล้วรู้สึกขัดหู “พูดเกินจริงไปรึเปล่า? เขาจะดีขนาดนั้นเชียว?”
“พูดเกินจริงอะไร?” พยาบาลโกรธ “ทั้งโรงพยาบาล ทั้งหมอ ทั้งพยาบาล ต่างก็รู้เรื่องนี้ แม้แต่คนไข้หลายคนก็ยังรู้! ไม่เชื่อคุณก็ไปถามพวกเขาดูสิ ว่าฉันโกหกไหม?”
“คุณทำไม่ได้เอง ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะทำไม่ได้!”
“อย่าเอาความคิดต่ำๆ ของคุณ มาตัดสินจิตใจอันสูงส่งของคนอื่น!”
“คุณทำแบบนี้ มันน่ารังเกียจ!”
ฮันหยูโดนพยาบาลต่อว่า เขารีบพูด “ใจเย็นๆ ก่อน ใจเย็นๆ ผมแค่พูดไปงั้น! ผมไม่รู้เรื่องเลยพูดแบบนั้นออกไป ขอโทษด้วยนะครับ!”
“แบบนี้ค่อยน่าฟังหน่อย!” พยาบาลสงบสติอารมณ์ลง
“เกี่ยวกับคุณหลินเป่ยฝาน คุณมีอะไรจะเสริมอีกไหมครับ?” ฮันหยูถาม
“มีค่ะ!” พยาบาลพยักหน้าอย่างตั้งใจ
“อะไรเหรอครับ?”
“ถ้าฉันได้แต่งงานกับผู้ชายแบบนี้ ต่อให้ตายฉันก็ยอม!” พยาบาลพูดด้วยแววตาเป็นประกาย
ฮันหยู “...............”
