ตอนที่ 28 ฉันชื่อ เย่เฉิน ประธานคนใหม่ของบริษัท อี้หลิน เอเจนซี่

“เย่เฉิน เย่จากใบไม้ เฉินจากเวลา ที่นี่คุณได้ยินชัดพอไหม?”

เย่เฉิน ตอบกลับอย่างสงบ

เย่เฉิน?

บึ้มมม!!!

เพียงแค่คำง่ายๆ สองคำนี้ ตกลงไปในหูของ ผู้อำนวยการหลิว กลับดังก้องราวกับเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า

ผู้อำนวยการหลิว อ้าปากกว้างด้วยความตกตะลึง

อีกด้านหนึ่ง หยาง เสวียหมิน ที่นำบรรดาผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเดินเข้ามา และบังเอิญได้ยินคำพูดของ เย่เฉิน

ทันใดนั้น หยาง เสวียหมิน และผู้บริหารระดับสูงของบริษัทก็ตะลึงงัน!!!

อะไรนะ?

ชายหนุ่มคนนี้ชื่อ.....ชื่อ.....เย่เฉิน?!

เมื่อมองไปที่ เย่เฉิน หยาง เสวียหมิน และผู้บริหารระดับสูงทั้งหมดก็ตกตะลึงงันทันที

เมื่อเห็นสีหน้าตกใจของ ผู้อำนวยการหลิว, หยาง เสวียหมิน และผู้บริหารระดับสูงของบริษัท หลิง ซีเอ๋อร์ และไป๋ ฮันเยียน ก็พลันมีสีหน้าสับสนไม่แพ้กัน

พวกเธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น?

ไป๋ ฮันเยียน เป็นพนักงานธรรมดาของบริษัท ดังนั้นเธอจึงไม่รู้จักชื่อเจ้านายใหม่ของพวกเขาเลย

ส่วนทาง หลิง ซีเอ๋อร์ ตอนที่ ผู้อำนวยการหลิว ติดต่อเธอ เขาเพียงบอกว่า บริษัทเปลี่ยนเจ้านายใหม่แล้ว เจ้านายใหม่คือ ประธานเย่ แต่ไม่ได้บอกกับเธอว่า ประธานเย่ เขาชื่อว่าอะไร

ดังนั้น หลิง ซีเอ๋อร์ เองก็ไม่รู้ว่าเจ้านายคนใหม่ ประธานเย่ คนนี้เขาชื่อว่าอะไร

เมื่อเห็นสีหน้าซีดเผือด และตัวสั่นของ ผู้อำนวยการหลิว หลิง ซีเอ๋อร์ ก็ดูสับสนแล้ว

ลุงหลิว เป็นอะไรไป?

เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงเป็นแบบนี้ไปได้?

หลิง ซีเอ๋อร์ คิดอย่างรอบคอบ และดูเหมือนจะรู้ว่า ลุงหลิว ของเธอกลายเป็นแบบนี้หลังจากที่รู้ว่าชายหนุ่มคนนี้ที่ต่อต้านเธอชื่อว่า เย่เฉิน?

แต่ชื่อ เย่เฉิน แล้วไง?

มันก็แค่ชื่อธรรมดาๆ ไม่เห็นมีอะไรพิเศษเลยนี่?

หลิง ซีเอ๋อร์ คิดไม่ออก จึงกระซิบถาม ผู้อำนวยการหลิว :

“ลุงหลิวคะ เขาชื่อ เย่เฉิน แล้วยังไง?”

แต่ ผู้อำนวยการหลิว ดูเหมือนไม่ได้ยินคำพูดของ หลิง ซีเอ๋อร์ และเขาไม่ได้ตอบคำถามของเธอ

เมื่อเห็นว่า ลุงหลิว ไม่ตอบ หลิง ซีเอ๋อร์ ก็ก้าวเดินเข้าไปอีกสองสามก้าว แล้วเขย่าแขนของ ผู้อำนวยการหลิว

เมื่อถูกเขย่า ผู้อำนวยการหลิว ก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง

“ลุงหลิวคะ เขาชื่อ เย่เฉิน แล้วมันยังไง?”

หลิง ซีเอ๋อร์ ถามอีกครั้ง

“อึกอึก…”

ผู้อำนวยการหลิว กลืนน้ำลายลงไปหลายอึก แล้วตอบด้วยเสียงสั่นเครือไปว่า :

“ท่านประธานคนใหม่ของบริษัท อี้หลิน เอเจนซี่ ..ของเรา ก็ชื่อ เย่เฉิน เช่นกัน”

“อะไรนะ?”

หลังจากได้ยินคำตอบของ ผู้อำนวยการหลิว หลิง ซีเอ๋อร์ ก็ตกใจจนหน้าซีด แทบไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน

“ประธานคนใหม่ ประธานเย่ ก็มีชื่อว่า เย่เฉิน เหรอ?!”

หลิง ซีเอ๋อร์ พลันหันขวับไปมอง เย่เฉิน ด้วยความตกใจในสายตา

ข้างๆ เขา ไป๋ ฮันเยียน ก็ตะลึงไปแล้วเช่นกัน

อะไรนะ?

เธอได้ยินว่าบริษัทเปลี่ยนประธานคนใหม่เมื่อวานนี้ แต่เธอไม่รู้ว่าประธานใหม่คนนี้ชื่อว่าอะไร?

เป็นไปได้ไหมว่าชายหนุ่มที่เธอคิดว่าเพิ่งจบใหม่ ..จะเป็นประธานคนใหม่ของบริษัท, ประธานเย่?

ไม่ใช่หรอก มันคงจะไม่บังเอิญถึงขนาดนั้นมั้ง?

“ขอถามหน่อย...ขอถามหน่อยว่า...คุณคือ?”

ผู้อำนวยการหลิว หน้าซีดเผือก เขาถาม เย่เฉิน ไปอย่างระมัดระวัง

“ใช่ ฉันชื่อ เย่เฉิน.. ประธานคนใหม่ของบริษัท อี้หลิน เอเจนซี่”

เย่เฉิน ตอบกลับอย่างสงบ

เมื่อได้รับคำยืนยันจาก เย่เฉิน ผู้อำนวยการหลิว แทบหัวใจวายตายตรงนั้น

จริงเหรอ?

เขาคือประธานคนใหม่ไปจริงๆ นะเหรอ?

เขาคือ ประธานเย่ คนที่พวกเขากำลังเตรียมการต้อนรับอยู่?

ผู้อำนวยการหลิว ถึงกับอึ้งไปเรียบร้อยแล้ว

ส่วนด้าน หลิง ซีเอ๋อร์ เธอยิ่งตกใจหน้ามืดจนแทบจะเป็นลมไปด้วยความกลัว

ชายหนุ่มคนนี้ กลับเป็นเจ้านายคนใหม่ของเธอ ประธานคนใหม่ของบริษัท ประธานเย่?!

หลิง ซีเอ๋อร์ ตกใจจนสมองตื้อไปหมด

ในตอนแรกเธอคิดว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นเพียงเด็กจอดรถ แต่แล้วเธอกลับพูดจาโอ้อวดต่อหน้าเจ้านาย ..โดยไม่แม้แต่จะละอายเลย

ยิ่งคิดมากเท่าไหร่ หลิง ซีเอ๋อร์ ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นเท่านั้น ขาของเธอสั่นไม่หยุด

แย่แล้ว แย่จริงๆ แล้ว

ครั้งนี้.. เธอจบเห่แน่ๆ

หลังจากเหตุการณ์ที่เธอทำลงไปเมื่อครู่ แม้คนที่อารมณ์ดีแค่ไหนก็ไม่มีทางปล่อยเธอไปง่ายๆ แน่

ข้างๆ หยาง เสวียหมิน และผู้บริหารระดับสูงคนอื่นๆ เมื่อยืนยันตัวตนของ เย่เฉิน แล้ว ก็รีบเข้ามาทักทายทันที

“สวัสดีครับ ประธานเย่”

“ยินดีต้อนรับครับ ประธานเย่”

“สวัสดีคะ ประธานเย่”

เมื่อเดินเข้ามา หยาง เสวียหมิน และผู้บริหารระดับสูงก็รีบกล่าวทักทาย เย่เฉิน

เวลานี้.. ความรู้สึกของพวกเขาไม่ต่างอะไรจาก ผู้อำนวยการหลิว หัวใจแทบจะหลุดออกมาจากอก

ทั้งๆ พวกเขารอ ประธานเย่ มานาน แต่ ประธานเย่ ที่ซึ่งพวกเขารอคอยกันมานานกลับได้มาถึงแล้ว

แถมเมื่อครู่นี้พวกเขายังนั่งดูการแสดง โดยไม่รู้เลยว่ากำลังดูการแสดงของท่านประธานบริษัทของตัวเอง

แม้จะไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่?

แต่ไม่ยากที่จะเดาได้ว่า ผู้อำนวยการหลิว ในฐานะผู้อาวุโสของ หลิง ซีเอ๋อร์ ต้องไปกระทบกระทั่งกับ ประธานเย่ เพราะเรื่อง หลิง ซีเอ๋อร์ แน่ๆ

เมื่อคิดถึงตรงนี้ พวกเขาก็รู้สึกหวาดกลัวเช่นกัน

เพื่อเอาใจ ประธานเย่ พวกเขาเตรียมการอะไรมามากมาย แต่เวลานี้กลับกลายเป็นเรื่องเสียเปล่าไปเสียได้

เดิมทีพวกเขาต้องการสร้างความประทับใจแรกที่ดีให้กับ ประธานเย่

แต่ตอนนี้ กลับกลายเป็นเรื่องวุ่นวายแทน

เมื่อมองไปที่ เย่เฉิน หยาง เสวียหมิน และผู้บริหารระดับสูงก็ยังคงตกใจไม่หาย

พวกเขายังยอมรับไม่ค่อยได้

ชายหนุ่มคนนี้.. เป็นประธานคนใหม่ของพวกเขา

แต่.. ประธานเย่ เขายังดูหนุ่มอยู่มากเลยนะ!

ก่อนหน้า.. พวกเขารู้ว่า ประธานเย่ ยังหนุ่ม จึงคาดเดาในใจว่าเขาอาจจะอายุประมาณ 26-27 ปี

แต่เมื่อเห็น ประธานเย่ ตัวจริง พวกเขาก็ถึงกับอึ้ง ประธานเย่ ดูเหมือนจะอายุแค่ 18-19 ปี หรือให้มากสุดก็ไม่น่าเกิน 20 ปีด้วยซ้ำ

อายุ 20 ปี ก็ได้เป็นประธานบริษัท และเป็นเจ้านายของพวกเขา?

มันเหลือเชื่อมาก

“ประธานเย่ ผมคือผู้จัดการทั่วไปของบริษัท หยาง เสวียหมิน ก่อนหน้านี้ผมได้ติดต่อกับคุณ…”

หยาง เสวียหมิน สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วก้าวขึ้นมาข้างหน้า

เรื่องแบบนี้ ในฐานะผู้จัดการทั่วไป เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

“เรื่องของพวกคุณเดี๋ยวค่อยว่ากัน ฉันจะขอจัดการพวกเขาก่อน”

เย่เฉิน ตอบ หยาง เสวียหมิน แล้วหันไปมอง ผู้อำนวยการหลิว และหลิง ซีเอ๋อร์

“ประธานเย่ ผม..ผิดไปแล้ว”

“ผมผิดไปแล้ว”

ผู้อำนวยการหลิว กล่าวขอโทษ เย่เฉิน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในใจรู้สึกหวาดกลัวอย่างยิ่ง

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

ท้ายที่สุด ผู้อำนวยการหลิว ถึงกับตบหน้าตัวเอง

“ประธานเย่ ผมผิดไปแล้ว ผมมีตาแต่หามีแววไม่ ทั้งหมดเป็นเพราะผมมันตาบอด…”

ผู้อำนวยการหลิว กล่าวขอโทษ เย่เฉิน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า หวังว่า เย่เฉิน จะให้อภัยเขาได้

เรื่องนี้มันใหญ่เกินไป!

“ประธานเย่ ฉันก็ผิดไปแล้วเช่นกัน ขอโปรดอย่าถือโทษโกรธฉันเลยนะคะ”

อีกด้านหนึ่ง หลิง ซีเอ๋อร์ ก็ลงมือเช่นกัน โดยเธอเข้ามากอดแขนของ เย่เฉิน และพยายามอ้อนวอนร้องขอความเมตตา

“ฉันไม่อยากพูดอะไรมาก ฉันจะให้เวลาพวกคุณห้านาที เก็บของแล้วไสหัวออกไปจาก อี้หลิน ซะ”

เย่เฉิน พูดไปอย่างไม่ยินยอมให้โต้แย้ง

“คำพูดที่คุณเพิ่งพูด ฉันจะขอส่งคืนให้..คุณ”

“ผมขอบอกพวกคุณตามตรง บริษัท อี้หลิน ไม่ต้องการพนักงานแบบพวกคุณ!”

ตอนนี้ ไม่ว่า ผู้อำนวยการหลิว และหลิง ซีเอ๋อร์ จะขอร้องยังไงก็ไม่มีประโยชน์

“ประธานเย่ ผมผิดไปแล้ว”

“ประธานเย่ ได้โปรดให้อภัยฉันด้วยเถอะคะ”

ผู้อำนวยการหลิว และหลิง ซีเอ๋อร์ ขอร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยไม่อยากออกไป

“ผู้จัดการหยาง พนักงานรักษาความปลอดภัยของบริษัทล่ะ?”

เย่เฉิน หันไปถาม

“เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้วครับ”

หยาง เสวียหมิน พยักหน้าแล้วรีบส่งคนไปตามพนักงานรักษาความปลอดภัยมาทันที

ไม่นาน พนักงานรักษาความปลอดภัยสองสามคนก็รีบวิ่งเข้ามา ยกตัว ผู้อำนวยการหลิว และหลิง ซีเอ๋อร์ ขึ้นแล้วโยนพวกเขาออกไป