บทที่ 673 ไตร่ตรอง ไม่ใช่สิ้นหวัง
บทที่ 673 ไตร่ตรอง ไม่ใช่สิ้นหวัง ในห้องภายในวิหารทองคำ จ้าวซือหรุน นั่งทรุดตัวลงบนพื้น ดวงตาของเธอว่างเปล่าและท่าทางของเธอกระสับกระส่ายขณะที่เธอหยิบนิ้วของเธอออกไปอย่างเหม่อลอย ซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยเลือด—ซึ่งแสดงถึงความรู้สึกผิดและการลงโทษตัวเองอย่างรุนแรง ประตูเปิดออก และเฉินเทียนเซิงก็เดินเข้าไป “...
