บทที่ 58 กระแสน้ำเชี่ยว (3)
[แฟนเพจBamแปลNiyay:ลงแบบราคาถูกโคตรในmy-novel(ลงช้ากว่าThai-novel100ตอน)กับthai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นนอกจากสองเว็บนี้คือไม่ใช่ผมนะ ถ้าเจอคนอ่านก็อปดันเยอะกว่าก็ท้อเป็นนะครับ]
[ถ้าอ่านฟรีแบบเถื่อนไม่ว่าจะได้มายังไงนั้น ผมไม่ว่าเลยครับ และต่อให้ไม่มีคนอ่าน ผมก็ยังจะแปลต่อจนจบด้วย แต่ถ้าจะจ่ายเงินให้เว็บหรือคนที่copyไปขายอีกที คุณโคตรแย่เลยครับ]
[หลังแปลจบจะมีการแก้คำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น ดังนั้นถ้าคุณอ่านแบบเถื่อน ก็เชิญเลยครับ เพราะมันไม่มีอัพเดทให้หรอก]
บทที่ 58 กระแสน้ำเชี่ยว (3)
คังวูจินตกตะลึงพอสมควรเมื่อเขามองไปยังบัญชี SNS ของเขา 30,000งั้นเหรอ? มี 30,000 คนกำลังติดตามบัญชีของฉันอยู่เหรอ? เนื่องจากเป็นครั้งแรกที่เขาลองใช้ SNS เขาจึงรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงเลย
แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว
‘30,000 ในวันเดียวเนี่ยนะ?'
คังวูจินตระหนักว่ามันไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ เลย สำหรับนักแสดงหญิงชั้นนำอย่างฮงฮเยยอน 30,000 คนอาจจะไม่มากนัก แต่คังวูจินเมื่อวันก่อนยังแทบไม่มีใครรู้จักเขาเลยนะ ยิ่งไปกว่านั้น เขายังคงเป็นคนธรรมดาทั่วไป
แต่ก็มีคนติดตามคังวูจินมากถึง 30,000 คน
“······”
คังวูจินค่อย ๆ ขยับมือและเปิดรูปหนึ่งที่ฮันเยจุงอัพโหลดไว้ แน่นอนว่ามีคนกดไลค์และคอมเมนต์จำนวนมาก
– ฉันสนุกกับละครมาก!!
– การแสดงของคุณดีมากจนฉันตามคุณมาเลยนะ….ฮิฮิ
"อะไรเนี่ย? นักแสดงคนนี้ได้รับรางวัลแดซังมางั้นเหรอ?? ฉันต้องไปดูแล้วสิ!
– คุณ… คุณทำให้ฉันหลงเสน่ห์ได้สำเร็จแล้ว แต่รองหัวหน้าพัคน่ากลัวมากเลยนะ 555
'หา? ทำไมชายคนนี้ถึงไม่ใช่รองหัวหน้าพัคในชีวิตจริงกันล่ะ? ถ้าคุณแต่งตัวให้เขา เขาก็แทบจะหล่อสุด ๆ แล้ว ทำไมไม่ทำงั้นเล่า???
– ㅠㅠㅠㅠ หล่อมาก ㅠㅠㅠ�
– ฉันขอโทษที่ต้องพูดแบบนี้นะ ตอนเราเพิ่งพบหน้ากัน ฉันก็หลงรักคุณไปแล้ว
– คุณแสดงได้ดีจริง ๆ ผมขอสนับสนุนเลย!
•
•
•
•
มีความคิดเห็นมากกว่าร้อยความคิดเห็น ขณะที่วูจินอ่านความคิดเห็น เขาก็รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่าง
‘อ่า นี่สินะคือเหตุผลที่ผู้คนใช้ SNS มันรู้สึกตื่นตันใจมากเลย!'
ความรู้สึกแตกต่างจากตอนที่เขาอ่านความคิดเห็นตลอดทั้งคืนในบทความ ข่าวหรือวิดีโอ YouTube มันรู้สึกราวกับว่าผู้คนกำลังเชียร์เขาอยู่ตรงหน้าเขา
หลังจากนั้นเอง
"วูจิน"
ชเวชองกุนอ้าปากค้าง ราวกับว่าเขาต้องการที่จะพูดอะไรกับคังวูจินที่ทำใบหน้าแปลกไป
"เป็นอะไรไป? มีอะไรงั้นเหรอ? มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
คังวูจินค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น
‘มันเกิดขึ้นแล้ว มันเกิดขึ้นแล้วจริง ๆ ’
จากนั้นเขาก็พึมพำด้วยเสียงทุ้มต่ำ
“ไม่มีอะไรครับ ผมแค่ดู SNS ของผมเอง”
“โอ้ ฉันคิดว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นซะอีก ตอนที่ฉันดูของนายช่วงอาหารกลางวัน นายมีผู้ติดตามประมาณ 20,000 คน แต่ตอนนี้ล่ะ?”
“30,000 ครับ”
“โอเค ไม่เลวเลย”
แบบนั้นเรียกว่าโอเคงั้นเหรอ? ตอบมาแบบนี้เนี่ยนะ? ทำไมถึงใจเย็นได้ขนาดนั้นกันล่ะ? ตรงกันข้ามกับความรู้สึกภายในของเขา วูจินได้กล่าวตอบไปอย่างราบเรียบ
“นั่นมันเป็นจำนวนที่ไม่มากไปหน่อยเหรอครับ?”
"หา? มันก็เยอะแหละ แต่ในวันพรุ่งนี้เดี๋ยวก็มีมาอีกนิ?”
จางซูฮวานและฮันเยจุงพยักหน้า ราวกับว่าพวกเขาเห็นด้วย จากนั้นชเวชองกุนก็มัดผมของเขากลับขึ้นมา
“นายเห็นบริษัทวันนี้ใช่ไหม? โทรศัพท์ของทุกคนแทบจะระเบิดเลยใช่ไหมล่ะ? นายรู้ไหม ครึ่งหนึ่งของพวกเขาล้วนเป็นคำถามเกี่ยวกับนาย และถ้านายดูที่หน้าแรกอย่างเป็นทางการของบริษัทของเราตอนนี้ กระดานข้อความแทบระเบิดออกมาเพราะคำถามว่านายเป็นใคร ปกติแล้วมันจะวุ่นวายแค่เรื่องของฮเยยอน แต่เมื่อรวมกับนายแล้ว แอดมินที่ดูแลเว็บไซต์ก็เกือบจะรับมือมันไม่ไหวแล้ว”
“ผมเห็นกระดานบอร์ดข้อความแล้วครับ”
“ตอนที่ฉันเปลี่ยนรูปโปรไฟล์ของนายในเว็บไซต์ค้นหาให้ตรงกับผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยาเสเพล มันก็มีส่วนช่วยเหมือนกันนะ เพราะพอผู้คนเขาอยากรู้เรื่องรองหัวหน้าพัคและค้นหานักแสดงตัวจริง ผลคือนายกับตัวละครที่ว่าดูแตกต่างกันอย่างสมบูรณ์ นายเห็นหรือเปล่าว่าทางบอร์ดสนทนาของทางฝั่งผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยาเสเพลเป็นยังไง? มันก็แทบระเบิดเหมือนกัน และตอนแรกก็พุ่งไปแตะ 20% ด้วยซ้ำ”
ชเวชองกุนที่กำลังยิ้มอยู่ชี้ไปที่ทีวีด้วยนิ้วชี้ของเขา
“วูจิน นายกำลังกุมจังหวะของละครที่ฮิตติดบ้านติดเมืองอยู่นะ คนดูน่ะเขาอดใจไม่ไหวจนต้องมาค้นหาชื่อและติดตามนายเชียว”
“······”
“การที่แฟน ๆ เข้ามาติดตามนายน่ะเป็นเรื่องธรรมดา แต่ว่ากรณีของนายมันพิเศษไปหน่อย ตามปกติแล้วการจะดังจากละครทันทีถือว่าเป็นเรื่องยาก ไม่สิ มันแทบไม่ได้เกิดขึ้นเลย เรียกว่าไม่เคยเกิดขึ้นเลยจะดีกว่า”
แฟน ๆ สินะ ในบรรดาคำอธิบายทั้งหมด คังวูจินสนใจแค่คำว่า ‘แฟน ๆ ’ มีกลุ่มแฟนคลับของเขาเกิดขึ้นแล้วงั้นเหรอ? มันดูไม่น่าเชื่อมาก แฟน ๆ ของดาราที่เขาเห็นเพียงในสื่อออนไลน์ มันกำลังเติบโตขึ้นแบบทุกวินาที
‘...นี่หมายความว่า ฉันจะมีแฟนคลับในเร็ว ๆ นี้ใช่ไหมนะ?'
ราวกับว่าอ่านความคิดภายในใจของวูจินได้ รอยยิ้มของชเวชองกุนยกโค้งขึ้น
“ถ้าในอัตรานี้ แฟนคลับของนายคงจะถูกสร้างขึ้นเร็ว ๆ นี้แหละ”
บ้าไปแล้ว ถ้างั้นงานเซ็นลายเซ็น งานพบปะแฟนคลับก็กำลังจะเกิดขึ้นงั้นเหรอ? ชีวิตของคังวูจินในฐานะคนธรรมดาค่อย ๆ ถลำลึกลงไปในฐานะนักแสดง การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในวันเดียว จากนั้นจะมีการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงมากขึ้น ก็จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้หรือในอนาคต
ซึ่งณ ตอนนี้
"อ่า! พี่วูจิน!”
จางซูฮวานกับซอสไก่ที่ติดอยู่รอบปากของเขา ได้อุทานและชี้ไปทางทีวี
“รองหัวหน้าพัคกำลังปรากฏตัวแล้วครับ!”
ในตอนที่สองของ ‘ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล' รองหัวหน้าพัคก็ปรากฏตัวขึ้น
มันเป็นสถานการณ์หลังจากที่ยูจีฮยอนได้ประกาศให้โลกรู้ว่ามีฆาตกรต่อเนื่องที่ไม่อาจระบุตัวได้ ตำรวจและอัยการถูกโยนลงไปในความสับสน ประชาชนทุกคนต่างหวาดกลัวเมื่อรู้ว่าฆาตกรต่อเนื่องได้ปรากฏขึ้นมา
สัตว์ประหลาดที่หายตัวไปในอดีตได้ปรากฏขึ้นอีกครั้งหลังจากผ่านไปหลายปี กลับมาฆ่าคนอีกครั้ง ทำให้ยูจีฮยองและนักสืบจองยอนฮีต้องมาร่วมมือกัน
แต่ว่า
[“ผมมาเพื่อสารภาพ”]
สถานการณ์เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วเมื่อรองหัวหน้าพัคได้ไปที่สถานีตำรวจใกล้บ้านของเขาเพื่อสารภาพผิด ช่วงกลางของ ‘ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล’ ซึ่งกำลังดำเนินไปอย่างเนิบ ๆ ทันใดนั้นมันก็เร่งความเร็วขึ้นเพราะรองหัวหน้าพัค ความตึงเครียดได้พุ่งสูงขึ้นเช่นกัน
จากตรงนั้น ฉากต่าง ๆ ก็สลับกันอย่างรวดเร็ว เป็นการเผยให้เห็นถึงสถานะของตัวละครแต่ละตัว
ทันใดนั้นกลับมีคำสารภาพของฆาตกรต่อเนื่อง ตำรวจจึงกระจายข่าวอย่างรวดเร็ว อัยการต่างตกใจ ทางยูจีฮยองก็ไปเข้ากับรองหัวหน้าพัค หลังจากนั้น รองหัวหน้าพัคได้นั่งอยู่ในห้องสอบสวนอย่างสงบนิ่ง คนจำนวนมากต่างกำลังเฝ้าดูอยู่
ตอนที่ 2 ของ ‘ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล’ รู้สึกเหมือนเป็นตอนสุดท้ายยังไงอย่างนั้น
บรรยากาศรุนแรงและคุกรุ่น โดยเฉพาะการปรากฏตัวของรองหัวหน้าพัค มันช่างน่าตื่นตาเป็นอย่างมาก การตัดต่อได้ฉายภาพระยะใกล้ของใบหน้ารองหัวหน้าพัค สามารถรู้ได้ถึงอารมณ์ของเขา แม้จะไม่มีบทพูด ผู้มชมต่างสังเกตเห็นในทันทีถึง...
["โอ้ใช่ ผมฆ่าเขาเอง ว่าแต่คุณจะไม่หาของให้ผมกินหน่อยเหรอ?”]
คือการผสมผสานอันสมบูรณ์แบบระหว่างไซโคพาธและโซซิโอพาธ ในตอนแรก เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นแค่ไซโคพาธ แต่เมื่อเวลาผ่านไป รองหัวหน้าพัคก็ได้แสดงให้เห็นถึงความเป็นโซซิโอพาธ มันไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน แต่ค่อย ๆ ทำให้ผู้ชมได้ซึมซับมันอย่างละเอียด
ต่อมาในช่วงกลางและครึ่งหลัง การเผชิญหน้าระหว่างอัยการยูจีฮยองและรองหัวหน้าพัค
ฉากในห้องสอบสวนเริ่มต้นด้วยสงครามเงียบ เพลงพื้นหลังดังขึ้น สายตาของสองตัวละครสอดประสานกัน
และก็....
[“เหตุผลที่ผมมาสารภาพคือเพื่อพิสูจน์ว่าผมไม่ได้ฆ่าเขา”]
ปิดท้ายด้วยคำพูดของอัยการยูจีฮยองที่ถามรองหัวหน้าพัค
[“มีอาชญากรตัวจริงอยู่อีกงั้นเหรอ?”]
ตอนที่ 2 ของ ‘ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล’ ได้จบลง
ในขณะเดียวกัน บอร์ดพูดคุยของเว็บไซต์อย่างเป็นทางการและชุมชนต่าง ๆ ก็ลุกเป็นไฟ
-พระเจ้าช่วย!
-แต่ฉันมั่นใจ 100% เลยนะว่ารองหัวหน้าพัคเป็นฆาตกร เขาไม่ใช่งั้นเหรอ???!!!
- บ้าเอ๊ย มันสนุกมากจริง ๆ
- ฉันถึงกับตัวสั่นเลยตอนที่รองหัวหน้าพัคสารภาพ ฮ่าฮ่า เขาแสดงเก่งมากเลยนะ
- ว้าว ~ ตั้งแต่การปรากฏตัวครั้งแรกของรองหัวหน้าพัคในตอนที่ 1 ฉันคิดว่าเขาก็เด่นมากแล้วนะ แต่วันรองหัวหน้าพัคน่ะเด่นสุดเลย
- ทำไมฮงฮเยยอนสวยจัง?? แม้จะมีรอยแผลเป็นบนใบหน้า แต่เธอก็ยังสวยสุด
-อะไรกัน? ฉันจะรอจนถึงสัปดาห์หน้าหลังจากมันจบแบบนี้ได้ยังไง? เอาตอนที่ 3 มาให้เรา! เอามา!!!!
มันร้อนแรงยิ่งกว่าเปลวไฟเสียอีก
- นักแสดงที่เล่นเป็นรองหัวหน้าพัค คือคังวูจินเหรอ? คนนี้จะต้องได้รับความนิยมอย่างมากแน่นอน
- แต่วิธีการฆาตกรรมมันก็เหมือนกับของรองหัวหน้าพัคใช่ไหม? ถ้างั้นมีอาชญากรบางคนได้เลียนแบบวิธีการของรองหัวหน้าพัคเหรอ?
- ฉากสอบปากคำมันบ้าไปแล้ว…. สงครามจิตวิทยาระหว่างอัยการยูจีฮยองและรองหัวหน้าพัคก็เป็นเช่นนั้น...
- ↑รองหัวหน้าพัคบ้าไปแล้วจริง ๆ
- ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะเป็นแค่ละคร 1 ชั่วโมง 1 นาที ฮ่า ๆ มันเยี่ยมมากเลยที่มีอะไรแบบนี้ให้ดูหลังจากที่ไม่ได้ดูมานาน ฮ่า ๆ
- การแสดงของรยูจองมินพัฒนาขึ้นมาก แต่นักแสดงที่เล่นเป็นรยูจองมินเก่งเกินไป ฮ่า ๆ
- ตอนนี้รองหัวหน้าพัคเป็นกุญแจสำคัญเลยล่ะ เขาควบคุมจังหวะทั้งหมดด้วยตัวเองคนเดียว
- ฉันขอยอมรับว่าตอนแรกดูเอื่อยมาก แต่พอรองหัวหน้าพัคปรากฏตัว มันก็สนุกมาก
- นักแสดงทุกคนของผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพลไม่มีพลาดเลย การแสดงดีทุกคน เรียกว่าสนุกมาก เอาตอนที่ 3 มาให้เรา
มันราวกับเป็นภัยพิบัติ
จากนั้นเอง เช้าวันรุ่งขึ้น
ในเช้าวันอาทิตย์ที่ 17 เรตติ้งของ ‘ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล' ตอนที่สองที่สร้างกระแสในวันศุกร์และเสาร์ ได้ถูกประกาศออกมาแล้ว
『[ข่าวทางการ] ‘ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล’ ตอนที่ 2 เรตติ้งโดยรวม 23.2% พวกเขากำลังเขียนประวัติละครใหม่』
มากกว่า 23%
ไม่มีใครหยุดยั้งได้แล้ว ส่วนทางด้าน PD ซงมันวู ผู้ซึ่งอยู่ในแผนกละคร SBC ก็มีความสุขมาก แต่ก็รีบสั่งทีมงานอย่างรวดเร็ว รวมถึงผู้ช่วยผู้กำกับด้วย
"โอเค! สำหรับวันนี้ ให้นักข่าวจัดการข่าวกันเองเลย เราปล่อยให้มันไปตามทางของมัน ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป ให้เริ่มอัปโหลดวิดีโอบน YouTube ที่ตัดต่อแล้วเป็นช่วง ๆ !”
"ครับ!"
“แล้วก็ จัดทำบทความโฆษณาที่เตรียมไว้ด้วย! จัดกิจกรรม SNS ที่วางแผนไว้ในทันที!”
ทั้งหมดเพื่อรักษาโมเมนตัมนี้ไว้จนถึงตอนที่ 3 ซึ่งจะออกอากาศในสัปดาห์หน้า และเพื่อดึงดูดผู้คนให้มากกว่ากว่าตอนนี้ เดิมทีการรักษาเรตติ้งละครเป็นเรื่องยากมาก
PD ซงมันวูรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี
“และติดต่อนักแสดงไปด้วย! ยืนยันกำหนดการสำหรับสัปดาห์หน้าอีกครั้งให้พร้อม!”
ตอนนี้อินเทอร์เน็ตทั้งหมดต่างกำลังพูดถึงเรื่องนี้กัน
『[คุยประเด็นเด่น] ในเวลาเพียงสองวัน ‘ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล' ได้สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งประเทศ มันจะไปได้ไกลแค่ไหนกัน?』
แต่คงต้องบอกเลยว่า ‘ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล’ ตอนนี้ได้เข้ามาควบคุมทุกอย่างไว้แล้ว
เช้าวันจันทร์ต่อมา
ภายในรถตู้สีดำขนาดใหญ่ ผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นคนดังเอาแต่ก้มมองโทรศัพท์ของเธอ ผมยาวถึงหน้าอก ขาเรียว มีไฝใต้ตา เธออายุยี่สิบต้น ๆ ถึงกลาง ๆ กระมัง?
อันที่จริงเธอเป็นหัวหน้าวงเกิร์ลกรุ๊ปชื่อดัง
เธอชื่อ ฮวาลิน เธอมาแสดงในวงเกิร์ลกรุ๊ป ‘เอลานี่‘ มา 8 ปี และสมาชิกทั้งสี่คนของ ‘เอลานี่' ก็ประสบความสำเร็จในทางสายงานของตนทั้งนั้น ในหมู่พวกเธอ ฮวาลินได้รับความนิยมอย่างมากทั้งในฐานะสมาชิกเกิร์ลกรุ๊ปและในฐานะนักแสดง ตอนนี้เธอกำลังมุ่งเป้าหมายไปที่กิจกรรมเดี่ยวของเธอเอง
สิ่งที่เธอกำลังดูในโทรศัพท์ตอนนี้คือ...
『[นักแสดงคนนี้] มือใหม่จริงหรือ? วิเคราะห์เชิงลึกถึงคังวูจิน ผู้รับบทบาทเป็น ‘รองหัวหน้าพัค’』
มันเป็นบทความเกี่ยวกับคังวูจิน หลังจากอ่านบทความอย่างละเอียดแล้ว ฮวาลินก็ตรวจสอบบทความอีกอัน ซึ่งก็ยังเป็นเรื่องของคังวูจินด้วย
หลังจากนั้น
“เฮ้อ คุณฮวาลิน”
ชายร่างอวบที่นั่งอยู่บนที่นั่งของคนขับรถได้ถอนหายใจออกมา ดูเหมือนเขาจะเป็นผู้จัดการที่อายุมากกว่า
“นี่ คุณยังไม่ได้ดูที่สตอรี่บอร์ดโฆษณาอีกเหรอ?”
“อ่า เดี๋ยวก่อนนะคะ”
“มันแทบจะทำให้ผมเป็นบ้าแล้วนะ นับตั้งแต่คุณกลับมาจาก ‘เทศกาลหนังสั้นมิสอองแซง’ คุณก็เสียสติไปเลย คุณเอาแต่อ้อนวอนขอดูหนังสั้น และตอนนี้คุณก็ไปดูมาแล้ว ทำไมถึงยังทำตัวเหมือนเพี้ยนแบบนี้เล่า”
“ฉันไม่ได้เพี้ยนสักหน่อยนะคะ ฉันสบายดีมาก”
“เฮ้อ…ผมรู้ว่าคุณจริงจังกับการดูหนัง เพราะงั้นผมเลยปล่อยคุณไป แต่ผมชักรู้สึกว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดแล้วสิ”
ฮวาลินสนุกกับการชมภาพยนตร์อย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์รางวัล หนังสั้น ภาพยนตร์หรือภาพยนตร์ทุน ทว่า ผู้จัดการร่างอวบก็ได้แต่ส่ายหัวไปมา
“เดี๋ยวคุณจะถูกคุณซีอีโอจับได้อีกครั้งเอานะครับ โอ้! และอย่าบอกซีอีโอนะว่าผมให้คุณไปที่เทศกาลหนังสั้นมิสอองแซง โอเคไหม? ซีอีโอคงจะฆ่าผมแน่”
“ฉันไม่บอกหรอกน่า ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะ”
“ว่าแต่แทนที่จะดูสตอรี่บอร์ดโฆษณา คุณกำลังดูอะไรอยู่เหรอ?”
“บทความของ ‘ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล' น่ะ”
"อ่า! ละครเรื่องนี้มันโดนใจเลยใช่ไหมล่ะ? คะแนนเกิน 20% แล้วหรือเปล่านะ? ว้าว คุณน่าจะไปแสดงเรื่องนี้ด้วยนะ”
"หา พูดอะไรของคุณเนี่ย?"
“นี่คุณไปแสดงความยินดีกับฮงฮเยยอนหรือยังครับ? เวลาคุณเบื่อ คุณมักจะชอบไปดื่มด้วยกันใช่ไหม?”
แทนที่จะตอบคำถาม ฮวาลินกลับจ้องมองโทรศัพท์ของเธอพร้อมตอบไปว่า
“ฉันโทรหาพี่สาวตั้งแต่วันออกอากาศวันแรกเลย อ่า เงียบไว้ก่อนนะคะ”
ผู้จัดการที่พูดคุยกันก่อนหน้านี้ ก็ชี้ไปที่กองกระดาษที่ซ้อนกันอยู่ข้างฮวาลิน
“ทำไมผมต้องเงียบด้วยครับ? คุณไม่อยากรีบหยุดพักแล้ว? แล้วนี่คุณตรวจสอบสคริปต์ที่ได้รับมาแล้วหรือยังครับ?”
“ไว้ทีหลังน่า ไว้ทีหลัง”
“หา อะไรนะครับ? คุณจะเก็บสคริปต์พวกนั้นเอาไว้ใช้เป็นกระดาษชำระหรือไงครับ? คุณซีอีโอกำลังเร่งให้คุณรีบหางานไว ๆ อยู่นะครับ โอ๊ย ผมล่ะปวดหัว”
“…”
ในไม่ช้า ฮวาลินก็เงียบไปอีกครั้งและเริ่มอ่านบทความอย่างละเอียด
‘มีการยืนยันแล้วว่า ‘สำนักงานนักสืบ ’และผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพลที่รับบทเป็นรองหัวหน้าพัค คือคังวูจินสินะ?'
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอรู้สึกเหมือนตนกำลังตรวจสอบเรื่องคังวูจินอยู่ ทำไมงั้นเหรอ? เพราะเธอได้ดู ‘สำนักงานนักสืบ’ และ ‘คิมรยูจิน’ จากนั้นเธอก็จึงอยากรู้เกี่ยวกับนักแสดงคังวูจิน แต่ว่าเธอไม่พบเจอข้อมูลอะไรของเขาเลย
ความอยากรู้อยากเห็นของเธอได้เริ่มต้นจากตรงนั้น
‘ฉันไม่เคยเห็นการแสดงแบบนี้มาก่อนเลย ตัวละครมันดูแจ่มชัดมาก เขาดูเหมือนหน้าใหม่ แต่ทุกการแสดงล้วนมีรายละเอียดที่ลึกซึ้งจนบ้าบอ เขาต้องเคยแสดงมาเป็นเวลานานแล้วอย่างแน่นอน เขาอยู่ในโรงละครมาพักใหญ่เลยใช่ไหมนะ? คงงั้นแหละ ต้องเป็นอย่างนั้นแน่"
ฮวาลินยังได้ดู ‘ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล’ ซึ่งมีฮงฮเยยอนเพื่อนสนิทของเธอร่วมแสดงด้วย แต่กลับเป็นนักแสดงคังวูจินที่ขโมยซีนด้วยบทบาทรองหัวหน้าพัคผ฿้ซึ่งกระตุ้นความสนใจของเธอ ฮวาลินจึงรู้สึกตื่นเต้นมาก ความบังเอิญมันก็ดูเหมือนกับโชคชะตา
‘คิมรยูจิน รองหัวหน้าพัค' รูปแบบการแสดงของทั้งสองตัวละครมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเลยใช่ไหม? ทำไมถึงไม่มีใครพูดถึงความสุดยอดของเขาในบทความพวกนี้เลยล่ะ? เขาแบบเจ๋งโคตรมากจริง ๆ เลยนะ’
ดังนั้นแล้ว ตั้งแต่เมื่อวานก่อน เธอจึงเริ่มค้นหาทุกอย่างเกี่ยวกับนักแสดงคังวูจิน อะไรก็ได้ เป็นข้อมูลอะไรก็ได้
ยามนี้มันเหมือนเธอเริ่มใช้ความเป็นเหตุเป็นผลน้อยลง ใช้ความรู้สึกมากขึ้น
‘เขามาจากคณะละครเหรอ? เขาเรียนที่โรงเรียนไหนกัน? เขาอายุเท่าไหร่แล้ว?
มันเหมือนกับเธอกำลังกลายเป็นแฟนคลับ มันคือความรู้สึกที่ฮวาลินไม่เคยสัมผัสมาก่อนเลย ดังนั้นเธอจึงไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นอะไรไป
‘ไม่มีผลงานก่อนหน้านี้อยู่เลย หรือว่าเขาจะเคยถ่ายพวกหนังสั้นเรื่องอื่นมาบ้าง? แย่ชะมัด ทำไมถึงมีข้อมูลน้อยจัง?'
นี่แหละคือจุดเริ่มต้นของ ‘แฟนด้อม’
ในขณะเดียวกัน ภายในออฟฟิศขนาดใหญ่
ถึงมันจะดูเหมือนเป็นสถานที่ที่ผู้คนอาศัยอยู่กัน แต่ออฟฟิศแห่งนี้แท้จริงเป็นสำนักงาน โต๊ะทำงานตั้งอยู่ในห้องนั่งเล่น สามารถมองเห็นกระดานไวท์บอร์ดขนาดใหญ่บนผนังได้ สิ่งของเบ็ดเตล็ดต่าง ๆ กระจัดกระจายไปทั่ว
มันคล้ายกับบรรยากาศของสำนักงานในวาไรตี้โชว์ยังไงยังงั้น
อืม ก็ไม่ผิดทีเดียว เพราะสำนักงานนี้เป็นห้องประชุมของช่อง YouTube ขนาดใหญ่ ‘สปอร์ตเดย์’ ช่อง ‘สปอร์ตเดย์’ มีผู้ติดตามมากกว่า 3 ล้านคน
และเจ้าของช่องนี้คือ
"ฮึ่มม-"
ชายคนหนึ่งนั่งลงที่โต๊ะและถอนหายใจออกมา
หนึ่งในยักษ์ใหญ่ไม่กี่คนในวงการวาไรตี้โชว์เกาหลี PD ยุนบยองซอน รายการบันเทิงที่ถ่ายทำโดยเขา ล้วนถือเป็นตำนานในโลกบันเทิงทั้งนั้น รายการของเขาได้รับการจัดอันดับจากผู้ชมอยู่สูงมาโดยตลอด และรายการที่เขาจัดมักจะกลายเป็นประเด็นร้อนเสมอ PD ยุนบยองซอนได้ทำงานไปมาระหว่างช่อง ‘สปอร์ตเดย์’ และสถานีทีวี
ตอนนี้เขากำลังดูทีวีกับนักเขียนหลายคน มันเหมือนกับการเฝ้าสังเกตเสียมากกว่า
พวกเขากำลังดู ‘ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล’ อีกครั้ง เพื่อสร้างเนื้อหาและทำงานตามกำหนดการที่กำหนดไว้ล่วงหน้า PD ยุนบยองซอนกำลังดูละครเงียบ ๆ และนักเขียนที่นั่งอยู่โดยรอบก็กำลังยุ่งอยู่กับการเขียนอะไรบางอย่าง
แล้วต่อจากนั้นเอง
“เฮ้”
PD ยุนบยองซอนที่สวมแว่นตาได้ชี้ไปยังทีวีด้วยนิ้วชี้ของเขา
“นักแสดงไซโคพาธคนนั้นชื่ออะไรเหรอ?”
นักเขียนคนหนึ่งได้ยกเอกสารที่สืบค้นขึ้นมา
“นักแสดงชื่อคังวูจินครับ เขาเป็นหน้าใหม่”
“เขาก็อยู่ในทีมถ่ายทำ ’ผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยา' ไม่ใช่เหรอ? ทำไมเขาถึงไม่ได้อยู่ในรายชื่อล่ะ?”
"ครับ เอ่อ มีรยูจองมิน ฮงฮเยยอน ลีโดจุง…ส่วนคังวูจินไม่อยู่ในรายชื่อครับ”
“ทำไมถึงตัดเขาออกจากในรายชื่อล่ะ?”
นักเขียนอีกคนจึงตอบไปว่า
“ไม่ใช่ว่าเราตัดเขาออก แต่เพราะเราไม่ได้คิดถึงชื่อเขาด้วยซ้ำครับ ตอนที่เรากำลังพูดคุยกับทีมผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยาเสเพล ชื่อของเขาไม่ได้ปรากฏอยู่เลย เมื่อค้นหาเขา เราก็รู้ว่าเขารับรางวัลแดซังในเทศกาลหนังสั้นมิสอองแซง แต่ในเวลานั้น เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่านักแสดงคนนั้นอยู่ในเรื่องผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยา”
“ทีมผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยาซ่อนเขาไว้งั้นเหรอ?”
"คงเป็ฯแบบนั้นแหละครับ เขาเป็นตัวขโมยซีนเลย เพราะงั้นพวกเขาอาจต้องซ่อนนักแสดงคนนี้ไว้เพื่อให้มีอิมแพคต่อเนื้อเรื่องล่ะมั้งครับ?”
PD ยุนบยองซอนพยักหน้าช้า ๆ พลางมองไปที่รองหัวหน้าพัคในทีวีอย่างใกล้ชิด หรือคงเป็นคังวูจินที่กำลังเล่นเป็นรองหัวหน้าพัคอยู่ เขาจ้องเขม็ง
ประมาณสามนาทีหรือมากกว่านั้น
“การแสดงของเขามันดูน่าเหลือเชื่อมาก ผมรู้สึกเหมือนกับว่าเขาคงใช้ชีวิตที่โลดโผนแบบนั้นมาเลย”
PD ยุนบยองซอนกอดอกพลางพึมพำเบา ๆ ให้นักเขียนที่อยู่รอบข้างฟัง ดวงตาของเขาเป็นประกาย
“รวมนักแสดงคังวูจินเข้าด้วยสิ ลองติดต่อเขาดู”
*****