บทที่ 41 แมวภูเขา

เมื่อตกกลางคืน ป่าเขาก็เงียบสงัด

ชูเหลียงเดินไปตามถนนนอกเมืองเพียงลำพัง

แม้ว่าภูเขาตะวันออกจะไม่ใหญ่ แต่ภูมิประเทศขรุขระและน้อยคนนักที่จะเสี่ยงไปที่นั่น

สายลมตอนกลางคืนนํามาซึ่งความหนาวเย็นและความชื้นซึ่งบ่งบอกถึงความเป็นไปได้ที่ฝนจะตก

ชูเหลียงจับเครื่องรางหยกที่อยู่ในมือไว้แน่น แสงสีแดงเข้มบนเครื่องรางทําหน้าที่เป็นไฟนําทางของเขา

ชูเหลียงได้เดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง ดวงจันทร์แขวนอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืนและในที่สุดเขาก็มาถึงถ้ำที่ซ่อนอยู่บนภูเขา

เขาตามมาถึงที่นี่ด้วยคาถาติดตามในหยกมันพาเขามายังถ้ำที่ซ่อนอยู่หลังหน้าผาสูงชันและป่าทึบ ถ้าไม่ใช่เพราะคาถาติดตามนักแกะรอยทั่วไปคงยากที่จะค้นพบที่แห่งนี้ นี่จึงไม่แปลกที่การค้นหาของเจ้าเมืองหมิงจะไร้ประโยชน์

ตอนนี้เขาพบตำแหน่งของนางหมิงแล้วก็รู้สึกโล่งใจ เขากระโดดอย่างคล่องแคล่วสองสามครั้งและมาถึงประตูถ้ำ

เขาไม่ได้บุกเข้าไปทีเพื่อความสุภาพ เขากลับเคาะประตูแทน

ก๊อกๆๆ

ก๊อกๆๆ

เมื่อเคาะสักครู่เสียงก็ปรากฏขึ้นคล้ายกับเสียงคำรามและหาวของสัตว์ป่า หลังจากนั้นไม่นานประตูหินก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นหัวแมวที่ค่อนข้างใหญ่

"ใคร"

มีหัวแมวขนาดใหญ่แต่งแต้มด้วยจุดสีดำที่โดดเด่นพร้อมด้วยสีหน้าง่วงนอน ขนและหางของเขายังคงมองเห็นได้ แต่ร่างกายของเขาปรากฏเป็นมนุษย์และสวมเสื้อผ้าหยาบๆ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นปีศาจที่สามารถกลายเป็นมนุษย์ได้ แต่ไม่สามารถเปลี่ยนหัวและหางได้

ชูเหลียงหัวเราะแล้วพูดว่า "ข้าเป็นศิษย์แห่งฉูซาน ข้ามาพบนายหมิงแห่งเมืองซิงโจวขอรับ"

"ฉูซาน..."

ปีศาจน้อยหันกลับไปอย่างเกียจคร้าน

แล้วทันใดนั้นเขาก็แข็งที่และเงยหน้าขึ้น "ฉูซาน"

"ใช่แล้วขอรับ ฉูซาน"

ชูเหลียงพยักหน้า

"โอ้พระเจ้า" ปีศาจน้อยตะโกนด้วยเสียงสูงแปลกๆ เขากระโดดไปทั่วและถอยกลับไปอย่างบ้าคลั่งราวกับหนีเอาชีวิตรอด "ท่านราชา ทุกคน ความยุ่งยากกำลังมา ฉูซานส่งศิษย์มาเคาะประตูเราแล้ว เหมียว"

"เหมียว!"

“เหมียววว!”

มีเสียงแมวร้องโหยหวนไปทั่วบริเวณบ้านถ้ำ

เขาไม่ทราบแน่ชัดว่ามีปีศาจกี่ตัวที่ถูกปลุกให้ตื่นจากการหลับใหล

ปิศาจระดับล่างเหล่านี้มีความหวาดกลัวอย่างลึกซึ้งต่อนิกายอมตะศักดิ์สิทธิ์เก้าและกำลังอมตะแห่งโลกทั้งสิบ

ชูเหลียงยืนสงบนิ่งอยู่ที่ปากถ้ำ และรักษามารยาท หลังจากนั้นไม่นาน ชายคนหนึ่งรูปร่างเพรียวบางและผมรุงรังก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับฝูงปีศาจระดับต่ํา ชูเหลียงสังเกตว่าเขาหน้าตาคล้ายนางหมิงมากเขาจึงคิดว่านี่ต้องเป็นพี่ชายของนางหมิง

มีปีศาจตัวเล็กกว่าสิบตัวตามเขามา หลายคนมีหัวแมวและร่างกายมนุษย์ บางคนยังคงรักษาสภาพที่สมบูรณ์ของแมวสีต่างๆ เช่น สีส้มสีขาว สีขาวดำ ตกแต่งด้วยลวดลายต่างๆ เป็นต้น

"ข้าก็คือราชาปีศาจของสถานที่แห่งนี้" ราชาปีศาจประกาศ จ้องมองที่ชูเหลียง

เขาถามต่อว่า “ดึกเพียงนี้ อะไรทําให้ท่านมาที่ถ้ําของข้าหรือ”

“ต้องขอโทษด้วยที่รบกวน” ชูเหลียงตอบ “ข้ามาหานางหมิงแห่งเมืองซิงโจว เธอมาจากฉูซาน เมื่อเร็วๆ นี้เธอได้หายตัวไป ข้ามีภารกิจต้องตามหาเธอ”

"ใครคือนางหมิงหรือนางมืด [1] ที่ท่านกำลังพูดถึง ไม่มีใครรู้จักเธอหรอก"ราชาแมวตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตร

"อืม..." ชูเหลียงพูดต่ออย่างเป็นมิตร "พูดตามตรง นิกายของเราใช้คาถาติดตามซึ่งแสดงให้เห็นว่าเธออยู่ที่นี่"

“คาถาติดตามของท่านคงจะผิดพลาด” ราชาแมวโต้กลับพลางขมวดคิ้ว “ปีศาจทุกตนในถ้ำนี้เป็นปีศาจที่ดีที่จะไม่ทำอะไรที่ไม่ดี ท่านไว้ใจได้ อย่าทำให้เกิดความปั่นป่วนในยามค่ำคืนเช่นนี้เลย”

“ข้ามิไม่ได้มีเจตนาที่จะสร้างความเดือดร้อนแต่อย่างใด ข้าสามารถเข้าไปตรวจค้นได้หรือไม่” ชูเหลียงเอ่ยถาม

"พวกข้าไม่สะดวก" ราชาแมวปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

ชูเหลียงยิ้มและพูดว่า "ข้าเข้าใจแล้ว..."

...

"ชะ... ช่วยด้วย... นายท่าน ไว้ชีวิตข้าด้วย!"

ราชาแมวตะโกนอย่างสิ้นหวังหลังเขาพบว่าตัวเองถูกมัดด้วยเชือกผูกปีศาจด้วยลวดลายกระดองเต่า

ในฐานะปีศาจที่เติบโตมาในป่า เขาไม่เคยกลัวถูกจับหรือตาย การร้องขอความเมตตาเป็นสิ่งที่เหลือเชื่อสำหรับเขา

แต่ถึงกระนั้น การถูกมัดเช่นนี้ก็ทําให้เขากลัว

ถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้กระจายออกไป ชื่อเสียงของราชาแมวของเขาจะเสียหายอย่างไม่อาจแก้ไขได้ และเขาจะไม่สามารถเชิดหน้าชูตาได้อีกต่อไป

ชูเหลียงถามอย่างสุภาพ “เช่นนั้นข้าขอถามอีกครั้ง เจ้าจะอนุญาตให้ข้าเข้าไปนางหมิงได้หรือไม่

ราชาแมวคำราม "พาเขาไปพบน้องสาวของข้า!"

ปีศาจที่ขี้ขลาดอยู่รอบๆ ไม่ยอมเข้าใกล้และรีบเดินนําชูเหลียงเข้าไปในถ้ำและพาเขาไปที่ห้องหินภายในถ้ำ ชูเหลียงเองก็ไม่ลืมพาราชาแมวไปด้วย

หลังจากผลักประตูห้องหินเข้าไป เขาเห็นนางหมิงที่ถูกมัดไว้ แม้ว่าจะไม่ละเอียดเท่ากับเชือกผูกปีศาจ แต่ก็จํากัดการเคลื่อนไหวของเธอไว้ได้อย่างดี

นางหมิงตาโต "ท่านชู"

ในทางตรงกันข้าม ราชาแมวถอนหายใจ

"เจ้าเมืองหมิงแจ้งข้ามาว่าท่านกลับบ้านมาเยี่ยมพ่อแม่และพี่ชายมิใช่หรือ ท่านช่วยอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นได้หรือไม่" ชูเหลียงเอ่ยถาม ปีศาจหนุ่มเองก็ได้ปล่อยตัวนางหมิงออกจากพันธนาการ

"เรื่องมันยาว..." เธอเปิดปากของเธอและมองไปที่ราชาแมวด้วยความผิดหวัง

"ครอบครัวเราเคยอาศัยอยู่ที่เขาลูกนี้ เราเป็นครอบครัวแมวป่าธรรมดา เราไม่เคยขัดแย้งกับใครและไม่ได้ทำร้ายใคร เราใช้ชีวิตอย่างสงบ" นางหมิงอธิบายอย่างค่อยเป็นค่อยไป "อย่างไรก็ตาม เมื่อไม่กี่วันก่อน เมื่อข้ากลับมา ข้าพบว่าพ่อแม่ของข้าตายไปแล้ว พี่ชายของข้า... เขาก่อตั้งบ้านถ้ำแห่งนี้ และรับตำแหน่งราชาแห่งภูเขาลูกนี้"

"ตอนที่ข้ากลับมา ราชาปีศาจอีกแห่งที่อยู่ติดกันก็มาพอดี" นางหมิงพูดต่อ "ทันทีที่ราชาเสือเห็นข้า เขายืนยันที่จะแต่งงานกับข้าและรับข้าเป็นภรรยา..."

ข้าสาบานว่ายอมตายดีกว่ารับปากคำขอนั้น แต่น้องชายของข้ากลับจับข้ามัดและขังไว้ที่นี่” นางหมิงอธิบาย

"อืม.." ชูเหลียงมองไปที่ราชาแมว "ข้าเข้าใจแล้ว"

"ไม่" ราชาแมวโต้กลับด้วยความโกรธ "พวกท่านไม่เข้าใจอะไรเลย!"

เขาหันไปพูดกับนางหมิง "ข้าได้อธิบายไปแล้วว่าพ่อแม่ของเราตายได้อย่างไร ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา สิ่งมีชีวิตปีศาจจากพื้นที่ห่างไกลได้อพยพมายังภูเขาตะวันออกมากขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากพื้นที่มีจํากัด เราจึงต้องแย่งชิงดินแดนเพื่อความเป็นอยู่ เราไม่สามารถเสี่ยงที่จะอพยพไปยังเมืองของมนุษย์ได้ นั่นคือเหตุผลที่เราต้องแย่งชิงทรัพยากรซึ่งกันและกัน พ่อแม่ของเราเสียชีวิตในการต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตปีศาจตัวอื่น”

"เจ้าคิดว่าข้าอยากเป็นราชาแห่งภูเขานี้หรือ ข้าสร้างถ้ำนี้ขึ้นมาเพื่อต้อนรับแมวจรจัดทุกตัว และเพื่อให้แมวแห่งภูเขานี้มีสถานที่ที่เรียกได้ว่าเป็นบ้าน!"

แมวป่าพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้าโศกและโกรธ เขาหลั่งน้ำตาและกล่าวต่อไป "เมื่อข้าได้เพิ่งสร้างถ้ำแห่งนี้ของข้า เราเป็นเพียงกลุ่มปีศาจเพียงเจ็ดหรือแปดตัวเท่านั้น"

"ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ข้าทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเพื่อหาเลี้ยงชีพหาเลี้ยงสมาชิกทุกคน และเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ข้าได้พบกับราชาเสือแห่งเนินเขาอินริน เขาแข็งแกร่งและมีอิทธิพลมากกว่าข้าอย่างมาก เขาเปิดกว้างในการเป็นพันธมิตรกับกลุ่มของเรา ข้าคิดว่าการเป็นเพื่อนกับเขาจะสามารถหลีกเลี่ยงความกลัวว่าปีศาจตัวอื่นจะยึดครองดินแดนภูเขาฝั่งตะวันออกของเราได้”

“ดังนั้นข้าจึงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อได้มาซึ่งมิตรภาพกับเขา และจึงได้เชิญเขามาที่ถ้ำของเราเพื่อรับประทานอาหาร”

"ใครจะคาดคิด... ใครจะคาดคิดว่าน้องสาวของข้าจะกลับมาในช่วงเวลานั้น.."

"ราชาเสือนั่นหื่นกระหายมาก เขามองปราดเดียวก็หลงใหลในความงามของน้องสาวข้า เขาประกาศทันทีว่าตราบใดที่น้องสาวของข้าแต่งงานกับเขา เขาจะปกป้องกลุ่มแมวตะวันออกตลอดไป ถ้าเราไม่เห็นด้วย.. เขาจะโจมตีพวกเรา" ราชาแมวอธิบายอย่างไม่เต็มใจ

"แต่ท่านมิได้บอกหรือว่าน้องสาวของท่านมีสามีแล้ว" ชูเหลียงเอ่ยถาม

ราชาแมวพยักหน้าอย่างแรง "แน่นอนว่าข้าบอกไปแล้ว"

"เขามีปฏิกิริยาอย่างไร" ชูเหลียงถาม

"เขาตื่นเต้นมากขึ้น" ราขาแมวตอบ

1. ใครคือนางหมิงหรือนางมืด : หมิงหมายถึงแสง นางหมิงหรือนางมืดเป็นมุกของราชาแมว