บทที่ 352: มนุษย์กับปีศาจมิอาจอยู่ร่วมกัน
ดวงจันทร์ลอยสูงเหนือยอดหลิว ยามนี้เรือนหลังเล็กนามมู่ซีเงียบสงบ ในขณะที่เสียงนุ่มนวลของหนานซีที่เล่าความหลังเป็นเหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิ เมื่อปีศาจสาวนึกถึงอดีตของตัวเองกับคนรัก หัวใจของนางก็ยังคงสั่นไหว นั่นเป็นความทรงจำที่มีค่าสำหรับพวกเขา 2 คนเท่านั้น “ฮึ!” อวี่โม่พ่นลมหายใจด้วยความไม่พอใจ เมื่อเ...
