ตอนที่ 17 ซู หนิงซวง รู้สึกหวั่นไหว

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอ..ถูกผู้ชายอุ้ม ซู หนิงซวง ไม่กล้ามองสายตาของคนรอบข้าง เธอหลับตาลงโดยไม่รู้ตัว

ขณะก้มหน้าลงไป หัวใจของ ซู หนิงซวง พลันเต้นรัวเร็วขึ้น ใบหน้าแดงร้อนผ่าวไปจนถึงโคนหู

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกผู้ชายอุ้มแบบนี้ ซู หนิงซวง รู้สึกไม่คุ้นเคยอย่างมาก

เธอได้แต่เฝ้าภาวนาในใจว่า ขอให้ถึงรถเร็วๆ ขอให้ถึงรถเร็วๆ

แต่ว่าโชคชะตาดูเหมือนจะเล่นตลกกับเธอ ทางที่ปกติใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที

วันนี้สำหรับ ซู หนิงซวง แล้วมันรู้สึกยาวนานมากเป็นพิเศษ ราวกับหนึ่งศตวรรษ

แม้ว่าเธอจะมีนิสัยค่อนข้างเย็นชา จนถูกเรียกว่าเป็น ‘ดอกไม้งามผู้เย็นชา’ ในขณะนี้เธอก็เหมือนกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง

ซึ่งน่าอายมากจริงๆ

เนื่องจากความเขินอาย ซู หนิงซวง เธอจึงลืมความเจ็บปวดที่ข้อเท้าไปชั่วขณะหนึ่ง

ในอีกด้านหนึ่ง เมื่อมองเห็น เย่เฉิน อุ้ม ซู หนิงซวง ที่อยู่ในอ้อมแขนเดินจากไป

จ้าว ซูซวน ก็ยืนมองตะลึงไปหมด นี่มันเรื่องอะไรกัน?

จ้าว ซูซวน แทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง

สิ่งที่เธอเห็นเมื่อครู่นี้เป็นเรื่องจริงหรือ?

หรือว่าเธอเกิดภาพหลอน?

ก่อนหน้านี้ความสัมพันธ์ระหว่าง เย่เฉิน กับซู หนิงซวง ยังไม่เย็นชา หรืออบอุ่น แต่วันนี้เพิ่งผ่านไปนานแค่ไหนเอง

ทั้งสองคนก็พัฒนาจนมาถึงขั้นนี้ ที่ถือได้ว่าเป็นคู่รักกันจริงๆ แล้ว

หรือว่าก่อนหน้านี้ที่แสดงต่อหน้าเธอว่าไม่เย็นชา และไม่อบอุ่นนั้นเป็นแค่การเสแสร้งกัน?

และอันที่จริงแล้ว เย่เฉิน เริ่มจีบ ซู หนิงซวง มานานแล้ว และถึงขั้นจีบติดแล้วด้วยซ้ำ?

ในขณะนั้น ความคิดที่กล้าหาญต่างๆ ก็ผุดขึ้นมาในใจของ จ้าว ซูซวน

ไม่น่าเชื่อว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอจะมีวิธีจีบสาวแบบนี้

ที่แม้แต่สาวงามน้ำแข็งอย่าง ซู หนิงซวง ก็สามารถจีบมาได้อย่างง่ายดาย

เชอะ เชอะ

ผู้ชายนี่จริงๆ

แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ซู หนิงซวง กับเย่เฉิน ได้อยู่ด้วยกัน เธอก็มีส่วนสำคัญที่ไม่อาจลืมได้

ไม่ว่า เย่เฉิน จะเจริญหรือไม่

เธอจะต้องเรียก เย่เฉิน มาเลี้ยงอาหารมื้อใหญ่ให้ได้

เธอเฝ้าปรารถนาอาหารทะเลหรูหรามานานแล้ว โดยเฉพาะปูจักรพรรดิ(王蟹, King crab) และกุ้งล็อบสเตอร์ตัวใหญ่(龙虾)

อย่าลืมว่า.. เธอช่วยให้เขาจีบสาวงามผู้เย็นชา และสง่างามที่สุดได้?

แล้วการขอให้เขาจ่ายหนักเลี้ยงอาหารหรูเธอสักมื้อ คงไม่ใช่เรื่องเกินไปหรอก

จ้าว ซูซวน ยืนอยู่ที่เดิม ไม่ได้ตามไป

อีกด้านหนึ่ง เมื่อเห็น เย่เฉิน อุ้ม ซู หนิงซวง เดินออกไปข้างนอก

หลายคนที่เดินผ่านไปมาต่างหยุดดู ไม่ว่าจะเป็นผู้ชาย ผู้หญิง หรือคู่รักต่างก็อดมองไม่ได้

ผู้ชายต่างอิจฉา เย่เฉิน ที่มีแฟนสาวที่สวยขนาดนี้

ส่วนผู้หญิงก็อิจฉา ซู หนิงซวง

พวกเธอคิดว่า ซู หนิงซวง เหนื่อยจากการเดินช็อปปิ้ง แล้วแฟนหนุ่มของเธอจึงตัดสินใจอุ้มเธอ?

พวกเธอก็อยากได้แฟนหนุ่มที่หล่อ และอบอุ่นแบบนี้เหมือนกันนะ

ส่วนคู่รักที่เห็นฉากนี้ ผู้หญิงต่างอิจฉา ซู หนิงซวง และต่างเรียกร้องให้แฟนหนุ่มของพวกเธออุ้มพวกเธอบ้าง

ขณะนั้น ผู้ชายที่เพิ่งอิจฉา เย่เฉิน กลับรู้สึกทุกข์ทรมาน

โดยเฉพาะผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่งที่แฟนสาวตัวอ้วนหนักเกือบ 200 ปอนด์(เกือบ 90 กิโลกรัม) ขอให้เขาอุ้มเธอ

พอเห็นเช่นนี้ ..เขาหน้ามืดแทบจะเป็นลมไป

มาอีกทางด้านหนึ่ง หลังจากการรอคอยอันยาวนาน เย่เฉิน ก็อุ้ม ซู หนิงซวง มาถึงรถจนได้

“ฟู่วว”

ซู หนิงซวง พลันถอนหายใจยาว รู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย

เธอรู้สึกว่าตอนนี้ใบหน้าของเธอร้อนกว่าตอนมีไข้ขึ้นสูงเสียอีก

เย่เฉิน ปิดประตูรถ จากนั้นตัวเองไปนั่งที่เบาะคนขับ สตาร์ทรถ และมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด

เย่เฉิน ขับรถอย่างไม่ประมาท ใช้ทักษะการขับรถที่ช่ำชอง บวกกับสมรรถนะอันยอดเยี่ยมของ Bentley Continental เพื่อเร่งความเร็วไปบนท้องถนน

ถัดจากเขา เธอได้หันไปจ้องมองดูใบหน้าที่จริงจังของ เย่เฉิน

ในขณะนั้นเอง หัวใจที่นิ่งสงบของ ซู หนิงซวง พลันรู้สึกปั่นป่วน จู่ๆ มันก็สั่นไหวขึ้นมา

ตอนนี้ใบหน้าของ เย่เฉิน ที่ดูจริงจังนั้นหล่อมาก

นี่คือความรู้สึกที่มีแฟนหนุ่มคอยห่วงใยใช่ไหม?

ความรู้สึกนี้อบอุ่นมาก ข้อเท้าก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดเท่าเดิมแล้ว

หากวันหนึ่ง เย่เฉิน เป็นแฟนของเธอ...

หืม?

คิดมาถึงตรงนี้หัวใจของ ซู หนิงซวง กระตุกวูบ ..เธอรู้สึกไม่เข้าใจตัวเอง

เมื่อครู่นี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่?

ซู หนิงซวง ไม่กล้าคิดอะไรต่อ

หรือว่าความรู้สึกแปลกๆ นั้นคือความรู้สึกที่เรียกว่า ‘ใจเต้น’ ใช่ไหม?

ซู หนิงซวง ไม่แน่ใจ

เพราะเธอไม่เคยมีแฟนมาก่อน และไม่เคยชอบผู้ชายคนไหนมาก่อน เธอเลยไม่รู้ว่าอาการ ‘ใจเต้น’ แบบนี้มันหมายถึงอะไรแน่

เมื่อครู่นี้ ซู หนิงซวง แน่ใจว่าหัวใจของเธอเกิดความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อน

ความรู้สึกนี้แปลกมาก และน่าทึ่งมาก แต่เธอไม่สามารถอธิบายได้

ดูเหมือนว่าในขณะนั้น ถ้ามี เย่เฉิน อยู่ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ไม่ใช่ปัญหา..

ซู หนิงซวง ไม่เคยคิดมาก่อนว่าการมีแฟนจะรู้สึกอย่างไร

แต่ว่าถ้าคุณมีแฟนที่เขาคอยดูแลเอาใจใส่เมื่อตอนคุณป่วย รับฟังคุณ และปลอบโยนคุณเมื่อเวลาคุณเศร้า…

ตอนเจอปัญหา ก็ออกมายืนหยัดคอยปกป้องคุณ..

ก็ดูเหมือนมัน..จะไม่เลวเลย

ในขณะนี้ หัวใจของ ซู หนิงซวง เกิดการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย

การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยนี้ แม้แต่ ซู หนิงซวง เองก็ไม่ทันสังเกตเห็น

เนื่องจากทักษะการขับรถของ เย่เฉิน ทางที่ปกติใช้เวลายี่สิบนาทีไปโรงพยาบาล เย่เฉิน ใช้เวลาเพียงสิบสองถึงสิบสามนาทีก็มาถึงแล้ว

หากวันนี้ไม่ใช่ขับ Bentley แต่ขับ Ferrari มันอาจจะถึงเร็วกว่านี้

เมื่อพวกเขามาถึงโรงพยาบาล เย่เฉิน อุ้ม ซู หนิงซวง อีกครั้ง และเดินเข้าไปในโรงพยาบาล

ครั้งนี้ แม้ว่า ซู หนิงซวง จะยังเขินอายอยู่มาก แต่ไม่ถึงขั้นต่อต้านแล้ว

หลังจากเธอถูก เย่เฉิน อุ้มผ่านขั้นตอนต่างๆ ทั้งสองก็เข้ามาพบคุณหมอ

คุณหมอถามถึงอาการเล็กน้อย แล้วก็เริ่มตรวจ

หลังจากตรวจเสร็จ คุณหมอก็บอกกับ ซู หนิงซวง ว่า :

“สาวน้อย คุณหาแฟนหนุ่มได้ดีเลยนะ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาพามาโรงพยาบาลทันเวลา สิ่งต่างๆ อาจจะแย่ลงนิดหน่อย”

แฟนหนุ่ม?

พอได้ยินคำเรียกของคุณหมอ ใบหน้าของ ซู หนิงซวง ที่เพิ่งจะสงบลงกลับแดงก่ำขึ้นมาอีกครั้ง

“คือว่า... พวกเราไม่ใช่แฟนกันค่ะ…”

ซู หนิงซวง ตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ไม่ใช่หรือ งั้นคุณควรต้องขอบคุณเขาเลยล่ะ”

“คนหนุ่มที่ดีมีความรับผิดชอบแบบนี้ตอนนี้หาไม่ง่ายนะ”

คุณหมอพูดไปเรื่อย แล้วก็เริ่มบอกเกี่ยวกับอาการข้อเท้าของ ซู หนิงซวง

เนื่องจากมาทันเวลา ปัญหาจึงไม่ได้ร้ายแรงอะไรมากนัก

คุณหมอสั่งยาให้พร้อมกับบอกให้พักสามสี่วันก็น่าจะหายดีแล้ว

“ค่ะ ขอบคุณคุณหมอ”

“ขอบคุณครับ คุณหมอ”

ทั้งสองขอบคุณคุณหมอ เย่เฉิน อุ้ม ซู หนิงซวง ขึ้นมาอยู่ในอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง แล้วเดินออกไปข้างนอก

เย่เฉิน อุ้ม ซู หนิงซวง มานั่งบนเก้าอี้ใกล้ๆ ส่วนตัวเขาไปจ่ายเงิน และรับยา

เนื่องจากต้องพักฟื้น การกลับไปมหาลัยจึงไม่สะดวก ซู หนิงซวง จึงโทรหาคุณแม่ให้มารับเธอกลับบ้านพักผ่อนสักสองสามวัน

หลังจากเรื่องเมื่อครู่ ซู หนิงซวง รู้สึกเขินอายมากๆ ไม่อยากให้ เย่เฉิน พาเธอกลับบ้าน

นอกจากนี้ ถ้าให้ เย่เฉิน พาเธอกลับบ้านจริงๆ คุณพ่อของเธอคงจะถามคำถามไปเรื่อย ซึ่งมันจะกลายเป็นเรื่องยุ่งยากมาก

คิดได้แบบนี้ ซู หนิงซวง จึงโทรหาคุณแม่ของเธอ

ยี่สิบนาทีต่อมา คุณแม่ ของ ซู หนิงซวง ก็มาถึงอย่างเร่งรีบ

เมื่อมาถึง เย่เฉิน ยังคงรอคิวเพื่อรับยา แม้ว่าจะเป็นเวลาเย็นมากแล้ว แต่คนในโรงพยาบาลยังคงเยอะอยู่

“หนิงซวง ลูกเป็นยังไงบ้าง?”

คุณแม่ของ ซู หนิงซวง หลังเห็นลูกสาวก็ถามด้วยความเป็นกังวล ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความห่วงใยไม่น้อย

“คุณแม่คะ หนูไม่เป็นไร แค่ข้อเท้าแพลงนิดหน่อย”

ซู หนิงซวง อธิบาย จากนั้นเธอก็บอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้คุณแม่ของเธอฟัง

“เป็นอย่างนี้เอง แล้วผู้ชายคนนั้นล่ะ อยู่ไหน?”

ฟังจบ คุณแม่ของ ซู หนิงซวง มองไปรอบๆ ที่นี่มีเพียง ซู หนิงซวง คนเดียว ไม่มีผู้ชายคนไหนเลย

“เย่เฉิน เขาไปรับยาค่ะ”

ซู หนิงซวง อธิบาย

“เรารอเขาสักครู่เถอะ”

“อืม รอสักครู่ อย่างไรก็ต้องขอบคุณเขาหน่อย”

คุณแม่ของ ซู หนิงซวง ก็พยักหน้าเช่นกัน

ถ้าไม่มีผู้ชายคนนี้ วันนี้ลูกสาวของเธออาจจะตกอยู่ในอันตราย

สี่ห้านาทีต่อมา เย่เฉิน ก็เดินกลับมาพร้อมยาที่ถืออยู่ในมือ

จากไกลๆ เย่เฉิน เห็นผู้หญิงวัยกลางคนที่ดูอ่อนโยนใจดีคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ซู หนิงซวง

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านั่นคือ คุณแม่ของ ซู หนิงซวง

ในตอนนี้ แม่ของ ซู หนิงซวง ก็มองมาที่ เย่เฉิน อย่างพินิจพิเคราะห์เช่นกัน

เมื่อถูกมองแบบนั้น เย่เฉิน ที่เดิมทีไม่รู้สึกอะไรกลับรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างประหลาด

ไม่รู้ว่าทำไม เขาถึงรู้สึกว่าคุณแม่ของ ซู หนิงซวง มองเขาเหมือนแม่ยายมองลูกเขยของเธออย่างไรอย่างนั้น…