ตอนที่แล้วตอนที่ 123 ยานพาหนะล้ำสมัย พวกเจ้าจ่ายให้ข้าทั้งหมดสินะ (อ่านฟรี 30/12/2567)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 125 เจ้ามันไม่ใช่มนุษย์! เจ้ามันเป็นมอนสเตอร์!! (อ่านฟรี 05/01/2568)

ตอนที่ 124 ดันเจี้ยนระดับประเทศ (อ่านฟรี 02/01/2568)


“หยุดก่อนครับ! ที่นี่ห้ามเข้าก่อนได้รับอนุญาตนะครับ” ทหารที่มีหน้าที่เฝ้ารอยแยกขนาดใหญ่กล่าวห้ามชายคนหนึ่งที่ทำท่าจะเดินผ่านเข้าไป เขามองฝ่ายตรงข้ามด้วยความสับสนเล็กน้อย

ทำไมถึงใส่ชุดประหลาดแบบนั้นกัน ? แถมไม่มีสัญลักษณ์ของกิลด์ไหนด้วย เป็นผู้จุติไร้สังกัด ? หรือจะเป็นแค่ชาวบ้านที่หลงทางมา ?

“ใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ พวกเราเป็นคนของทางส่วนกลางได้รับหน้าที่ให้มาสำรวจดันเจี้ยนนี้ครับ นี่เอกสารครับ” ชายใส่แว่นในชุดสูทยื่นเอกสารบางอย่างให้กับทหาร เมื่อทหารคนนั้นรับไปอ่านก็ทำหน้าตกใจก่อนจะมองเย่ซีอย่างไม่เชื่อสายตา

“ขอโทษที่เสียมารยาทครับ! เชิญทุกท่านผ่านไปได้เลยครับ!” ทหารผู้นั้นเปิดทางให้กับกลุ่มของเย่ซีอย่างว่าง่ายพร้อมทำท่าแสดงความเคารพออกมา

เย่ซีมองรอยแยกมิติสีม่วงอมดำตรงหน้าด้วยความตกใจ มันมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณสิบเมตรเห็นจะได้ เขาสัมผัสได้ถึงพลังงานอันแปลกประหลาดจากมันด้วย พลังนี้มันคล้ายคลึงกับพลังแห่งอนันต์ของเขาอยู่ไม่น้อย

[“ระบบ รอยแยกพวกนี้คืออะไรกัน ?”] ชายหนุ่มลองเรียกหาระบบแต่ก็ไม่มีการตอบกลับมา

ดูเหมือนว่าระบบจะกำลังทำอะไรสักอย่างอยู่ เพราะเขาลองถามไปหลายอย่างแล้วมันก็เงียบใส่เขาเหมือนเดิม ทำให้เขาได้แต่รอมันกลับมาเป็นปกติค่อยสอบถามอีกครั้ง

‘จริงสิ! ทักษะตรวจสอบ!’ เย่ซีนึกขึ้นมาได้เลยลองใช้ทักษะดู

[รอยแยกแห่งมิติและเวลา

รายละเอียด : เป็นทางเชื่อมไปยังมิติอีกแห่งหนึ่ง ซึ่งความไม่สมบูรณ์ของมันจะทำให้มิติแห่งนี้คงอยู่ได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น]

 

“คุณเย่ซีมีความเห็นว่ายังไงบ้างครับ ? จะจัดทีมแบบไหนหรือดำเนินการยังไงดี ?” ชายใส่แว่นที่ตามมาด้วยมีหน้าที่เป็นเหมือนผู้จัดการส่วนตัวชั่วคราวของเย่ซี เขาจะคอยจัดเตรียมและอธิบายสิ่งต่าง ๆ ให้ฟัง

แน่นอนว่าเขาเป็นเพียงผู้จุติพลังออร่าสีแดงธรรมดา ไม่ได้มีความสามารถในการต่อสู้อะไรโดดเด่นมากนักสำหรับดันเจี้ยนที่พวกเขากำลังจะเข้าไปเป็นดันเจี้ยนที่มีมอนสเตอร์ความยากระดับประเทศ ซึ่งต้องใช้ผู้จุติออร่าสีขาวหนึ่งคนเป็นอย่างน้อยในการเคลียร์ดันเจี้ยนระดับนี้

โดยระดับความยากของมอนสเตอร์จะแบ่งออกเป็นดังนี้

ระดับต่ำ ต้องใช้ผู้จุติออร่าสีเขียว 1-2 คน

ระดับกลาง ต้องใช้ผู้จุติออร่าสีเขียว 20-30 คน หรือออร่าสีฟ้า 5 คน

ระดับสูง ต้องใช้ผู้จุติออร่าสีฟ้า 30-50 คน หรือออร่าสีชมพู 10 คน

ระดับหมู่บ้าน ต้องใช้ผู้จุติออร่าสีชมพู 40  คน หรือออร่าสีส้ม 10 คน

ระดับชุมชน ต้องใช้ผู้จุติออร่าสีส้ม 30  คน หรือออร่าสีแดง 10 คน

ระดับเมืองต้องใช้ผู้จุติออร่าสีแดง 50  คน หรือออร่าสีทอง 10 คน

ระดับจังหวัดต้องใช้ผู้จุติออร่าสีทอง 30-50  คน หรือออร่าดำ 5 คน

ระดับประเทศต้องใช้ผู้จุติออร่าสีดำ 10-20  คน หรือออร่าสีขาว 1 คน

ระดับโลกต้องใช้ผู้จุติออร่าสีขาว 5 คน

แน่นอนว่าการประเมินระดับเหล่านี้เป็นเพียงการคาดเดาขั้นพื้นฐานเท่านั้น เพราะมอนสเตอร์แต่ละตัวก็ใช่ว่าจะมีความแข็งแกร่งที่เท่ากันทั้งหมด

ครึ่งหลัง

ส่วนระดับสุดท้าย ระดับหายนะยังไม่ได้รับการประเมินเอาไว้ แต่มีบันทึกว่าเคยพบเห็นเพียงหนึ่งครั้ง มันเป็นมังกรดำห้ากรงเล็บ เพียงเวลาครึ่งวันประเทศหนึ่งก็ล่มสลายไปเพราะการโจมตีของมัน ผู้จุติพลังและประชาชนล้มตายไปเป็นจำนวนมาก

หลังจากนั้นมันก็หายตัวไปอย่างเป็นปริศนา แต่บริเวณประเทศที่ล่มสลายไปนั้นกลับกายเป็นเขตแดนลึกลับขึ้นแทน เคยมีผู้จุติพลังเข้าไปสำรวจแล้ว แต่แทบทั้งหมดล้วนไม่อาจกลับออกมาได้ มีบางส่วนที่กลับมาพร้อมข้อมูลว่าภายในนั้นมีมอนสเตอร์ที่ทรงพลังอยู่มากมาย ทำให้ทางรัฐบาลโลกได้แต่ปิดกั้นพื้นที่แห่งนั้นไว้ด้วยมาตรการสูงสุด

“อา..จัดตำแหน่งตามพลังก่อนก็แล้วกัน ข้าจะยืนอยู่หน้าสุด ใครที่มีพลังสายต่อสู้ที่เกี่ยวข้องกับการเข้าปะทะก็ให้อยู่แนวหน้า ส่วนสายโจมตีระยะไกลอยู่ทัพกลาง สายสนับสนุนอยู่แนวหลัง ถ้าเจออะไรผิดสังเกตให้รีบบอกข้าได้เลย” เย่ซีกล่าวออกมาก่อนจะเดินนำหน้ากลุ่มผู้จุติพลังที่ทางรัฐบาลเตรียมไว้ให้เข้าไปในรอยแยกอย่างรวดเร็ว

“พวกนายว่า...เขาจะเก่งจริงไหม ?” ผู้จุติพลังคนหนึ่งกล่าวออกมาเมื่อเห็นว่าเย่ซีเดินเข้าไปในรอยแยกแล้ว เขาเป็นหนึ่งในผู้จุติพลังออร่าสีดำที่มาร่วมในภารกิจครั้งนี้

ในภารกิจเคลียร์ดันเจี้ยนครั้งนี้เป็นหนึ่งในสองภารกิจที่ทางส่วนกลางมอบให้กับเย่ซีเพื่อทดสอบความสามารถที่แท้จริง และเป็นค่าใช้จ่ายในสินค้ายานพาหนะทั้งหมดที่ชายหนุ่มต้องการ ซึ่งในความเป็นจริงการเคลียร์ดันเจี้ยนเดียวก็เกินพอสำหรับค่าใช้จ่ายทั้งหมดแล้ว แต่การใช้คนที่เพิ่งจุติพลังสำเร็จให้เคลียร์ให้สองดันเจี้ยนก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนี่นา  ถึงยังไงอีกฝ่ายก็คงไม่รู้หรอก

เมื่อทางส่วนกลางสรุปได้ดังนั้น จึงได้ส่งมองสองภารกิจเคลียร์ดันเจี้ยนให้กับเย่ซี แทนที่จะเป็นหนึ่งภารกิจแทน

“ก็ตอบยากแหะ แต่ถ้าเขาไม่เก่งจริงไม่เท่ากับพวกเรามาตายกันหมดรึไง ?” ผู้จุติพลังออร่าดำอีกคนก็ตอบกลับไป เพราะดันเจี้ยนระดับประเทศอย่างน้อยต้องการผู้จุติพลังออร่าสีขาวหนึ่งคน แต่สำหรับคนโนเนมเช่นชายที่เพิ่งเดินเข้าไปในรอยแยกแบบนี้ พวกเขาก็ไม่มั่นใจในฝีมือของอีกฝ่ายเช่นกัน

ต่อให้จะเป็นผู้จุติพลังออร่าสีขาวก็เถอะ!

“ไม่สำคัญหรอกว่าจะเป็นยังไง เพราะสุดท้ายเขาก็เป็นผู้จุติพลังออร่าสีขาวที่ทางรัฐบาลให้การรับรอง พวกเราแค่ต้องทำตามหน้าที่ก็พอ ถึงยังไงกว่าจะไปถึงบอสก็คงมีเวลาให้ตัดสินใจว่าจะสู้ต่อหรือหนีได้เหลือเฟือ” หญิงสาวในชุดนักสู้มีดาบยาวเป็นอาวุธกล่าวออกมา

ซึ่งทุกคนก็ค่อนข้างเห็นด้วยกับหญิงสาวคนนี้ ถึงแม้พวกเขาจะได้รับค่าจ้างให้มาช่วยในภารกิจครั้งนี้และการเคลียร์ดันเจี้ยนเพื่อความปลอดภัยของโลกจะเป็นสิ่งสำคัญ แต่ชีวิตของพวกเขาย่อมสำคัญที่สุด! ถ้าไม่แต่มอนสเตอร์ทั่วไปที่ไม่ใช่บอสชายที่เป็นเหมือนผู้นำทีมครั้งนี้ยังไม่สามารถจัดการได้ พวกเขาก็พร้อมจะหันหลังกลับกันทันที!

“รีบเข้าไปกันเถอะ! เรื่องอื่นค่อยว่ากัน” มีใครบางคนกล่าวออกมาก่อนที่ผู้จุติพลังทั้งห้าสิบคนจะเดินผ่านรอยแยกขนาดใหญ่เข้าไป

ในครั้งนี้มีผู้จุติพลังออร่าสีทองสามสิบคนและผู้จุติพลังออร่าสีดำอีกยี่สิบคน นับว่าเป็นทีมที่แข็งแกร่งไม่น้อย! แต่สำหรับดันเจี้ยนที่มีมอนสเตอร์ระดับประเทศอยู่นั้นมันก็ยังไม่เพียงพอ! ต้องหวังว่าผู้จุติพลังออร่าสีขาวที่ชื่อเย่ซีจะมีฝีมือที่แข็งแกร่งแล้วล่ะนะ

...

“โอ้ววว ก็อบลิน! ออร์ค! สไลม์! นี่มันมอนสเตอร์ในต่างโลกของแท้เลย! ฮ่าฮ่าฮ่า” เมื่อกลุ่มผู้จุติพลังที่เหลือตามเข้ามาในรอยแยกเรียบร้อย สิ่งแรกที่พวกเขาได้ยินก็คือเสียงตะโกนด้วยความตื่นเต้นของชายคนหนึ่ง

ภาพที่พวกเขาเห็นก็คือหัวหน้าภารกิจของพวกเขาที่กำลังวิ่งไล่ตามมอนสเตอร์ที่น่ากลัวหลายตัวอย่างไม่หวั่นเกรง

“นั่นมันก็อบลินนักรบ! มอนสเตอร์ระดับจังหวัด!”

“ส่วนตัวนั้นก็สไลม์พิษ! มอนสเตอร์ที่ถูกจัดว่าอยู่ในระดับประเทศได้เลยนะ! ทำไมชายคนนั้นถึงจับมันได้ด้วยมือเปล่ากัน?!” ผู้จุติพลังต่างมองภาพของหัวหน้าภารกิจของพวกเขาที่วิ่งไปจับตามตัวของมอนสเตอร์ที่น่ากลัวด้วยมือเปล่าด้วยความมึนงง

ไม่ใช่ว่ามอนสเตอร์เหล่านั้นเป็นมิตรเสียหน่อย เพราะพวกมันต่างโจมตีใส่ชายคนนั้นอย่างสุดกำลัง แต่ก็ดูเหมือนการโจมตีเหล่านั้นจะไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง!

“ก็อบลินกับออร์คมันน่าเกลียดจังแหะ ว่าแต่ข้าเอาสไลม์กลับไปด้วยได้รึเปล่านะ ? ถ้ามอนสเตอร์ที่ใช้พลังเวทย์กลับไปอยู่ในโลกพลังปราณจะเป็นยังไงกัน ?” เย่ซีกล่าวออกมาเบา ๆ ด้วยความรู้สึกสนใจ ถึงเขาจะไม่มีทักษะในการฝึกฝนมอนสเตอร์หรือสัตว์ร้าย แต่เขาก็คิดที่จะจับมอนสเตอร์หลากหลายชนิดกลับไปด้วย

อย่างน้อยก็คงเรียกได้ว่าเป็นของแปลกสำหรับโลกแห่งการฝึกตนเลยล่ะ! อาจจะขายได้หลายผลึกก็ได้!!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด