บทที่ 96 พลังกระบี่สะท้าน สังหารในคราวเดียว

ลู่จือเวยกำลังจะลงมือ ซ่งหมิงฮุ่ยข้างกายเห็นการซุ่มโจมตีนี้ จึงเบิกผ้าแดงจี้เหลียนออกมาสกัดกั้นทันที คุ้มกันการโจมตีของเว่ยเหอไว้ได้

พร้อมกันนั้น ลู่ฉางเฟิงก็ถูกเสียงอื้ออึงที่ดังขึ้นกะทันหันดึงดูดความสนใจ ลืมตาขึ้น พบเว่ยเหอและคนอื่นๆวิ่งพรวดเข้ามาไม่ไกลนัก ไหนเลยจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

"พวกขี้ข้าที่ไหนกัน!"

เมื่อพูดจบ สายตากวาดไปเห็นเว่ยเหอทั้งสามในชุดของสำนักเหิงเยว่ ไฟโทสะในใจก็พลุ่งพล่านขึ้นมาในทันที

"ศิษย์นิกายเหิงเยว่!"

"โว้ย จู่โจมไม่ได้อีกแล้ว!"

ซุ่มโจมตีไม่สำเร็จ โดนซ่งหมิงฮุ่ยขวางไว้ได้ เว่ยเหอด่าอุบอยู่ในใจ ควบคุมกระบี่บินฟาดฟันผ่านห้วงอากาศอีกครั้ง พุ่งใส่ลู่จือเวย

ขณะเดียวกัน เว่ยเหิงกับเหลยย่าจิ้งก็ลงมือ ฝ่ายแรกเบิกของวิเศษสีเขียวออกมา อีกฝ่ายคือวงแหวนวิเศษ

ในนั้น วงแหวนวิเศษ 'อสูรนกแดง' พลังเพิ่มพูนขึ้นอย่างมาก แผ่รัศมีออกมาเป็นวงกลมซ้อนกันหลายชั้น คลุมลงมาจากเบื้องบนของลู่จือเวย เห็นได้ชัดว่าต้องการจะมัดตัวนางไว้

ฝ่ายแส้วิเศษสีเขียว 'ยอดเขาสายฟ้าไฟ' ของเว่ยเหอ เลือกซ่งหมิงฮุ่ยเป็นเป้าหมาย มุ่งหมายจะหยุดยั้งนางศิษย์หญิงของนิกายชิงซาน

ซู่ม!

แทบจะในชั่วพริบตาที่วงแหวนอสูรนกแดงบินลงมายังเหนือศีรษะของลู่จือเวย คิดจะล่อลวงให้กลัว เพลิงกระบี่หกเล่มก็พุ่งปะทะเข้ามาแล้ว

ก็เพราะว่าลู่ฉางเฟิงลงมือก่อน ปล่อยกระบี่เพลิงจากกล่องดาบ ปกป้องน้องสาวจากการโจมตีครั้งนี้ได้อย่างทันท่วงที

อีกด้านหนึ่ง เมื่อเจอแส้วิเศษสายฟ้าไฟระเบิด ซ่งหมิงฮุ่ยไม่แสดงท่าทางตกใจหวาดกลัวออกมาเลย ในขณะที่ใช้วิชาลูกไฟร่ายสกัดกั้น ร่างบอบบางก็ยังใช้วิชาตัวเบาหลั่วหยุ่นหลบหลีกออกจากพื้นที่โจมตีได้ในเส้นยาแดงผ่าแปด

"อะไรนะ?!"

พอเห็นลู่จือเวยกับซ่งหมิงฮุ่ยถูกโจมตี ส่วนตนและอีกสองคนไม่อยู่ในวงโจมตี เหยียนหลางขมวดคิ้วแน่น รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

ต่อมา เขาก็ตัดสินใจใช้ของวิเศษในทันที มายืนอยู่ข้างๆลู่จือเวย สีหน้าจริงจัง พินิจมองเว่ยเหอทั้งสามคน

"ท่านทั้งสาม กำลังคิดจะตักตวงผลประโยชน์จากความยุ่งเหยิงหรือ?"

ผู้ที่ฝึกวิชาถึงฝึกปราณขั้น 8 ได้ ต่างผ่านการต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดมาแล้วมากมาย ได้เห็นความหม่นหมองของจิตใจมนุษย์ ไหนเลยจะเดาไม่ออกถึงเจตนาของเว่ยเหอทั้งสามได้

แม้ในใจจะรู้ดี แต่เหยียนหลางก็ยังถามออกมาอยู่ดี

"สหาย นี่เป็นเรื่องเวรกรรมระหว่างพวกเรากับนิกายชิงซาน ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกท่าน ขอความกรุณาอย่ายุ่มย่ามด้วย!"

เว่ยเหอตอบเย็นชา ท่าทีแข็งกร้าว

ฉู่หยางกับลู่หงหนางหันไปมองหน้ากัน ไม่แน่ใจว่าจะช่วยเหลือนิกายชิงซานดีหรือไม่

หลังผ่านการต่อสู้ครั้งใหญ่มา พลังปราณของพวกเขายังไม่ฟื้นคืน แม้แต่การเอาชนะผู้ฝึกตนฝึกปราณขั้น 8 ยังยากลำบาก ไม่ต้องพูดถึงสามผู้ฝึกตนระดับปลายแล้ว

หัวหน้าเหลยย่าจิ้ง สตรีกลางคนคนนั้น ยิ่งดูยากจะเอาชนะ ขึ้นถึงระดับฝึกปราณขั้น 9 แล้ว เกรงว่าเพื่อช่วยนิกายชิงซาน พวกเขาอาจจะตายที่นี่ก็ได้

"ดูจากชุดที่ท่านสวมใส่ คงไม่ใช่พวกนักพรตมาร ก่อนหน้านี้พวกเรากับศิษย์ชิงซานเพิ่งร่วมกันกำจัดอสูรมารไป พวกท่านกลับฉวยโอกาสบุกเข้ามา ลงมือโจมตีผู้ฝึกตนทั้งสามของชิงซาน"

"การกระทำเช่นนี้ ไม่น่าจะเป็นวิถีปฏิบัติของเหล่าผู้ยึดมั่นในความถูกต้องกระมัง"

เหยียนหลางกล่าวตักเตือน ในใจหวั่นหวาดเว่ยเหอทั้งสาม กังวลว่าพลังปราณที่ยังไม่ฟื้นจะไม่สามารถเอาชนะได้ แต่เขาอยากปกป้องลู่ฉางเฟิงทั้งสามมากกว่า

เหยียนหลางเป็นคนพูดจริงทำจริง ไม่นึกคิดว่าถ้าปล่อยให้ลู่ฉางเฟิงกับอีกสามล้มตาย จะได้ไม่ต้องเสียผลึกคำสั่งเสินเซาให้อีกสามก้อนแล้ว

ฝีมือของลู่จือเวยก็ทำให้เหยียนหลางอดชื่นชมไม่ได้

เพียงศิษย์สาวผู้ฝึกตน อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่กลับมีพลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ อนาคตของนางแทบจะไม่มีขีดจำกัด ตอนนี้สมควรผูกมิตรไว้แล้ว

ผู้ฝึกตนอิสระยังรู้จักยึดเหนี่ยวกัน ผูกไมตรีหลายฝ่าย ศิษย์ในสำนักก็ไม่มีข้อยกเว้น ออกไปข้างนอก ย่อมคบหาสหายที่มีอุดมการณ์เดียวกัน

เมื่อถึงเวลานั้น ไม่ว่าจะร่วมงาน ฝึกฝนกัน หรือสำรวจเขตปิดลี้ลับ ก็สามารถหาคู่หูมาช่วยเหลือ สนับสนุนพึ่งพากันได้

ในเวลานี้ เว่ยเหอมีแต่ความคิดแก้แค้นในใจ เพียงอยากจะฉวยช่วงที่ลู่จือเวย ลู่ฉางเฟิงอ่อนแอ เอาชีวิตของทั้งสองให้จงได้โดยเร็ว ไม่สนแล้วว่าจะเป็นฝ่ายชอบธรรมหรือชั่วร้าย

เขาไม่พูดอะไรอีก ไม่สนใจเหยียนหลาง ควบคุม 'กระบี่โลหะจิน' ฟาดฟันใส่ลู่จือเวยทันที

กระบี่เล่มนี้ ภายใต้การช่วยเหลือของ 'คัมภีร์กระบี่เพลิงทอง' ความเร็วเพิ่มขึ้นมากกว่าเท่าตัว ไม่เหมือนการซุ่มโจมตีก่อนหน้านี้อีกแล้ว

ซ่งหมิงฮุ่ยอยากเข้าขวางอีก แต่น่าเสียดายที่พลังไม่เพียงพอ ฟาดกระบี่เข้าอากาศเปล่า

กระบี่โลหะจินพุ่งปะทะไม่เลิกรา มุ่งตรงไปยังลู่จือเวย

ลู่จือเวยเพิ่งเริ่มฟื้นพลัง ยังไม่ทันได้กลับคืนถึงหนึ่งส่วนสิบด้วยซ้ำ ตอนนี้พลังปราณทั้งกายมีแค่สองส่วน ทำได้แค่เพียงฝืนใช้กระบี่หมอกราตรีสกัดกั้นแบบหวุดหวิด

เพียงการต้านทานครั้งเดียว แม้จะปัดป้องกระบี่โลหะจินได้ แต่ก็ทำให้ใบหน้าของนางซีดเผือด รู้สึกหมดแรงอ่อนเพลียอยู่บ้าง

การต่อสู้ของผู้ฝึกตน สิ่งที่หวาดหวั่นกลัวที่สุดคือพลังปราณไม่เพียงพอ สูญเสียมากเกินไป ดังนั้นจึงพกยาติดตัวไว้เสมอ เพื่อให้ฟื้นฟูชี่และพลังปราณได้สะดวก

นิกายชิงซานในตอนนี้ขาดแคลนยา ลู่จือเวยเองจะมียาฟื้นชีวิตจากที่ไหนกัน

อีกอย่างยาฟื้นชีวิตก็เพียงแค่ฟื้นฟูพลังปราณให้ผู้ฝึกปราณได้ครึ่งหนึ่งในเวลาสั้นๆเท่านั้น ต้องใช้เวลาเปลี่ยนสภาพ ไม่อาจกินเข้าไปแล้วคาดหวังว่าพลังปราณจะกลับมาในทันที

"ไอ้พวกหนูสวะ รู้จักแต่จะฉวยโอกาสเอารัดเอาเปรียบผู้อื่น ศิษย์นิกายเหิงเยว่ช่างเป็นพวกอ่อนแอไร้สาระไปเสียหมด!"

ลู่ฉางเฟิงอดกลั้นต่อไปไม่ไหวแล้ว โทสะพลุ่งพล่านอย่างควบคุมไม่อยู่ ไม่แม้แต่จะคำนึงว่าพลังปราณของตนก็ยังว่างเปล่าอยู่ ฝืนใช้กล่องดาบเพลิงโจมตีใส่เว่ยเหอ

ซ่งหมิงฮุ่ยเห็นดังนั้น ไม่มีท่าทีจะถอยหนี ขบฟันกรอด พุ่งเข้าหาเว่ยเหอเพื่อสังหาร

ถึงจะไม่ได้หวังฆ่าเว่ยเหอ แค่หยุดยั้งไว้ก็ถือว่าดีแล้ว

ในหมู่คนที่อยู่ที่นั่น นอกจากเหยียนหลาง ลู่หงหนาง ฉู่หยางแล้ว ทุกคนก็ทำสงครามกันขึ้นมา ต่อสู้กันอย่างดุเดือด

ขณะนั้นลู่ผิงที่ยืนดูอยู่ด้านข้าง ดวงตาค่อยๆเปลี่ยนเป็นเย็นเยียบขึ้นเรื่อยๆ พร้อมจะลงมือแล้ว

"ศิษย์พี่ พวกเราจะช่วยฝ่ายนิกายชิงซานหรือไม่ดีนะ?"

ลู่หงหนางเปิดปากถาม พลังปราณของนางเองก็ยังไม่ฟื้นตัว จึงลังเลอยู่ว่าควรออกมือหรือไม่

"ฉวยโอกาสโจมตีคนอื่นขณะอ่อนแอ เป็นการขัดต่อหลักความเป็นสุภาพบุรุษอย่างแท้จริง พวกเราย่อมนั่งดูอยู่เฉยๆไม่ได้"

คำพูดของเหยียนหลางยังไม่ทันจบ ก็ยังไม่ทันจะได้ลงมือ กลับเห็นแสงกระบี่สีขาวเงินวาววับ พุ่งฟาดเข้าใส่เว่ยเหอ

เหนือความคาดหมายของทุกคน กระบี่เล่มนี้ กลับฟันกระบี่โลหะจินของเว่ยเหอจนขาดเป็นสองท่อน!

เหตุการณ์นี้ทำให้เหยียนหลางและลู่หงหนางตกตะลึง

พวกเขาไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมกระบี่หมอกราตรีถึงได้มีพลังเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน เหมือนกับตอนที่ลู่จือเวยใช้กระบี่ที่ทรงพลังที่สุดตอนพลังเต็มเปี่ยม

ลู่จือเวยยังไม่ทันฟื้นพลังไม่ใช่หรือ?

นี่เธอซ่อนฝีมือเอาไว้งั้นหรือ?

ขณะที่กำลังคิด กระบี่หมอกราตรีก็ส่งเสียงหวีดหวิวเบาๆ ครั้งนี้ความเร็วยังคงรุดหน้าไม่ลดลง ฟาดฟันเข้าใส่เว่ยเหออย่างดุดัน

กระบี่บินถูกฟันขาดเป็นสองท่อน เว่ยเหอยังอยู่ในอาการช็อก เพิ่งจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง ไม่สนใจความเจ็บปวดแล้ว รีบกระตุ้นผลึกฟ้าเพลิงขึ้นมาป้องกันตัว

ผลึกฟ้าเพลิงคือทักษะสังหารของเว่ยเหอ สามารถระเบิดพลังโจมตีเต็มกำลังของผู้ฝึกตนฝึกปราณขั้น 8 ได้ คิดว่าคงจะรับมือกระบี่บินของลู่จือเวยได้

แต่ใครจะคิดว่า เพียงได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่นครั้งเดียว เพลิงกระบี่ที่ผลึกฟ้าเพลิงปลดปล่อยออกมา จะถูกกระบี่หมอกราตรีฟันแหลกเป็นชิ้นๆในชั่วพริบตา เหมือนเต้าหู้ที่เปราะบางยิ่งนัก

ไม่สามารถต้านทานได้เลย!

ไม่เพียงเท่านั้น กระบี่หมอกราตรียังคงมีพลังเหลือเฟือ

ท่ามกลางสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดผวาของเว่ยเหอ กระบี่สีขาวเงินนี้ เหมือนกับสายแสงเงินวับ แผ่พลังแห่งชัยชนะที่ยากจะต้านทาน พุ่งฟันร่างของเขาจนขาดเป็นสองท่อนในคราวเดียว!

ผลสุดท้าย ก็เหมือนกับเหลียงเจิ้นหนานก่อนหน้านี้