3

ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ฉู่เหอลงชื่อเข้าใช้ต่อเนื่อง ได้รับยา วิทยายุทธ์ เทคนิควิทยายุทธ์ และดาบวิเศษ

ด้วยการช่วยเสริมการฝึกฝนด้วยยา เก้าหมุนสุวรรณคัมภีร์ของเขาก็พัฒนาอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เป็นชั้นแรก ชั้นที่สามแล้ว

เทียบเท่ากับโลกภายนอก การฝึกฝนร่างกายในภายหลัง ชั้นที่สาม

ความเร็วในการฝึกฝนเช่นนี้ หากเป็นที่รู้จักในหมู่ชน ก็ไม่รู้จะทำลายความมั่นใจของอัจฉริยะไปมากแค่ไหน

ในช่วงเวลานี้ ฉู่เหอได้สรุปข้อมูลที่มีประโยชน์มากมายจากบันทึกของนักรบผู้กล้าหาญและแปลกประหลาดต่างๆ ในหอหนังสือ

โลกใบนี้มีวิทยายุทธ์ที่รุ่งเรืองและชาวบ้านก็แข็งแกร่ง

ภายในเมืองยังคงสงบสุข

แต่หากไม่สามารถกลายเป็นผู้แข็งแกร่ง ไม่มีพลังในการปกป้องตนเอง ชีวิตก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตาและการเอาชีวิตรอดก็ยากลำบาก

หมู่บ้านและเมืองเล็กๆ นอกเมืองนั้นอันตรายยิ่งกว่า มีสัตว์ประหลาดและเผ่าพันธุ์ต่างถิ่นมากมายอาละวาด และคนนอกกฎหมายก็หลบหนีไปทั่วทุกหนแห่ง

ด้วยเหตุนี้ ก่อนที่ความแข็งแกร่งจะไม่เพียงพอ ฉู่เหอยิ่งไม่กล้าออกไป

ยังคงอยู่ในหอหนังสือปลอดภัยกว่า

สองปีผ่านไปในพริบตา

ในช่วงสองปีที่ผ่านมา ฉู่เหอลงชื่อเข้าใช้ทุกวัน ฝึกฝนวิทยายุทธ์อย่างขยันขันแข็ง และในยามว่าง ก็พลิกดูบันทึกเรื่องแปลกๆ และน่าทึ่งต่างๆ ในหอหนังสือ ทำให้เขามีความเข้าใจที่ชัดเจนยิ่งขึ้นเกี่ยวกับโลกใบนี้

ในระหว่างนั้น มีเด็กหนุ่มของตระกูลหลินเข้ามาอ่านหนังสืออยู่เป็นประจำ

สิ่งนี้ทำให้ฉู่เหอรำคาญ

เพราะมีคนมา การฝึกฝนของเขาต้องหยุดชะงัก

อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีทางเลือก ใครจะรู้ว่านี่คือหอหนังสือของตระกูลหลิน เขาเป็นเพียงคนรับใช้ตัวเล็กๆ ยังไม่มีสิทธิ์ที่จะไล่คนอื่นออกไป

และชายชราอายุมากแล้ว ได้รับอนุญาตให้ออกไปใช้ชีวิตนอกตระกูลหลิน เวลามาที่หอหนังสือก็มีน้อยมาก เพียงแค่มาดูสถานการณ์เดือนละครั้งหรือสองครั้ง

สิ่งที่น่ายินดีคือ

เก้าหมุนสุวรรณคัมภีร์ของฉู่เหอได้บรรลุชั้นแรก ชั้นที่เก้าไปนานแล้ว และสามารถก้าวขึ้นไปสู่ชั้นที่สองได้ทุกเมื่อ

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเตรียมตัวมาครึ่งปีแล้ว

ในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา เขาลงชื่อเข้าใช้ต่อเนื่อง ทรัพยากรที่เกี่ยวข้องกับการฝึกฝน เขาเก็บไว้ในพื้นที่ระบบ เพื่อเป็นรากฐานสำหรับการก้าวกระโดด

จากการฝึกฝนในภายหลังไปจนถึงปรมาจารย์ในแต่ละสำนักเป็นด่านใหญ่ จากบันทึกเรื่องแปลกๆ และน่าทึ่งที่เขาได้อ่านมา ด่านนี้เป็นด่านที่ง่ายที่สุดในการก้าวกระโดดครั้งแรก เมื่อล้มเหลว ยิ่งไปข้างหน้าก็ยิ่งยากขึ้น นักรบผู้กล้าหาญนับไม่ถ้วนติดอยู่ที่ด่านนี้ ติดอยู่ทั้งชีวิต การก้าวกระโดดครั้งแล้วครั้งเล่า ความพ่ายแพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า สุดท้ายก็สิ้นหวังและจบชีวิตลง และยังมีผู้คนอีกมากมายที่ก่อให้เกิดจิตใจของปีศาจเนื่องจากเรื่องนี้ หรือทนรับความพ่ายแพ้ไม่ไหวจนเสียชีวิตกะทันหัน หรืออารมณ์แปรปรวนอย่างมาก จากนักรบผู้กล้าหาญกลายเป็นจอมมาร

ดังนั้น ฉู่เหอจึงระมัดระวังมาก

เขายึดมั่นในรากฐานของตนเอง ไม่เร่งรีบ และขัดเกลาร่างกายซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยหวังเพียงการก้าวกระโดดเพียงครั้งเดียว ไม่ก่อเรื่องวุ่นวาย

จนกระทั่งวันนี้ เขาอดใจไม่ไหวแล้ว ตั้งใจจะก้าวกระโดด

เขาหยิบยาและสมบัติที่เตรียมไว้ครึ่งปีที่ผ่านมาออกมา วางไว้ตรงหน้า สงบสติอารมณ์ ผ่อนคลายร่างกายและจิตใจ

ใช้พลังวิทยายุทธ์ มุ่งตรงไปยังชั้นที่สอง

เขาเตรียมพร้อมทุกอย่างแล้ว เพื่อรับมือกับกำแพงแห่งการก้าวกระโดด

อย่างไรก็ตาม เสียงดังวูบ

ก้าวกระโดดแล้ว

น้ำไหลมาบรรจบกันตามธรรมชาติ

กำแพงแห่งการก้าวกระโดดคืออะไร?

ฉู่เหอแทบไม่รู้สึกเลย

เมื่อมองไปที่ยาที่วางเรียงรายอยู่ทั่วพื้น ฉู่เหอก็เกาหัว รู้สึกงุนงง

กำแพงที่แข็งแกร่งที่ว่าอยู่ที่ไหน?

ทำไมเขาถึงไม่รู้สึกอะไรเลย?

สิ่งนี้ไม่ต่างจากการก้าวกระโดดข้ามอาณาจักรเล็กๆ ในชั้นที่หนึ่ง

ก็แค่เสียงดังฉิวก็ผ่านไปแล้ว

เตรียมตัวมาตั้งเยอะก็ไร้ประโยชน์

ฉู่เหอคว้ายาขึ้นมาหนึ่งกำมือยัดเข้าปาก เคี้ยวเหมือนลูกอม

เมื่อรู้สึกถึงพลังที่พองตัวและแข็งแกร่งในร่างกาย

ฉู่เหอยืนยันว่าเขาได้ก้าวกระโดดแล้ว

ในขณะนี้ เขาคิดว่าสามารถเอาชนะเขาได้ร้อยคน

ชั้นที่หนึ่งกับชั้นที่สองนั้นแตกต่างกันราวกับฟ้ากับเหว ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคำพูด

…………

ในพริบตา สองเดือนก็ผ่านไป

การฝึกฝนของฉู่เหอในชั้นที่สอง ชั้นที่หนึ่งก็มั่นคงแล้ว กำลังลงมือกับการก้าวกระโดดสู่ชั้นที่สอง

แปลกเหมือนกัน ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา เด็กหนุ่มของตระกูลหลินที่มักจะมาที่หอหนังสือแทบจะไม่มีใครมาเลย

ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา ทั้งหอหนังสือมีเพียงชายชราเท่านั้นที่มาสามครั้ง ทำให้ดูเงียบเหงายมากขึ้น

อย่างไรก็ตาม สำหรับฉู่เหอแล้ว ก็ดีเหมือนกัน

เขาไม่ใช่คนที่ชอบความวุ่นวาย

เมื่อไม่มีใครมารบกวน เขาก็สามารถฝึกฝนวิทยายุทธ์ได้อย่างตั้งใจ

และสำหรับการทำความสะอาดหอหนังสือ ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาแล้ว ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป

ใช้แปดทิศาที่ได้จากการลงชื่อเข้าใช้ครั้งหนึ่ง ร่างกายเหมือนภูตผีเหมือนสายลม ร่างของเขาเปลี่ยนเป็นเงาที่เหลืออยู่มากมาย หยุดอยู่ที่ชั้นวางหนังสือทุกชั้นในชั่วพริบตา เมื่อเงาหายไป ชั้นวางหนังสือทั้งหมดก็ปราศจากฝุ่นละออง

เมื่อความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น การทำความสะอาดก็เร็วขึ้นเช่นกัน โดยทั่วไปไม่ต้องใช้เวลานาน

ทุกเช้าตามนิสัย จะลอยตัวไปสักพัก ฝึกฝนวิทยายุทธ์ให้ชำนาญในขณะที่ทำงาน

เวลาที่เหลือจัดการตามอิสระ

ฝึกฝน อ่านหนังสือ สบายใจ

อีกสองปีผ่านไป

ในช่วงสองปีที่ผ่านมา ลูกหลานของตระกูลหลินที่เข้ามาในหอหนังสือลดลงอย่างมาก

แม้แต่ชายชราก็มาที่นี่น้อยลงเรื่อยๆ

จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อครึ่งปีก่อน ชายชราบอกกับฉู่เหอว่าร่างกายของเขาไม่ไหวแล้ว ต่อไปนี้จะไม่สามารถมาที่หอหนังสือเพื่อพูดคุยกับเขาได้อีกแล้ว เขาได้พูดคุยกับผู้จัดการแล้ว หอหนังสือแห่งนี้จะมอบหมายให้เขารับผิดชอบในอนาคต

หลังจากสั่งเสียเสร็จ เขาก็จากไปด้วยความเสียใจ สถานที่ที่เขาใช้ชีวิตมาเกือบทั้งชีวิต

เขาบอกกับฉู่เหอว่า จนกระทั่งเดินออกจากคฤหาสน์ตระกูลหลินในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ในช่วงบั้นปลายชีวิต ผู้คนมองโลกอย่างทะลุปรุโปร่ง แต่เขาเริ่มสงสัยในชีวิตอย่างกะทันหัน

เขาเข้ามาในตระกูลหลินเมื่ออายุสิบสี่ปี และเข้ามาในหอหนังสือ

จนถึงตอนนี้ อายุเจ็ดสิบปี สามารถตายตามธรรมชาติได้

ในกลุ่มคนที่เข้ามาในคฤหาสน์ตระกูลหลินพร้อมกับเขา อาจกล่าวได้ว่ามีชีวิตยืนยาวที่สุดและผ่อนคลายที่สุด

อย่างไรก็ตาม การมีชีวิตอยู่เช่นนี้กลับไม่เข้าใจชีวิตและไม่พบรสชาติ

เขาพูดจาพร่ำเพ้อกับฉู่เหอด้วยความเศร้าโศก หากในตอนนั้น เขามีไหวพริบมากขึ้น สามารถไปที่แผนกอื่นๆ ของคฤหาสน์ตระกูลหลินได้ โชคดีที่ได้ฝึกฝนวิทยายุทธ์ แม้ว่าจะตายด้วยสาเหตุอื่นในภายหลัง เขาก็ยังสามารถถือได้ว่ามีชีวิตอยู่ได้อย่างแท้จริง

ชายชรารู้สึกถึงการไหลเวียนของชีวิต เขาพูดจาไร้สาระมากมายในใจให้ฉู่เหอฟัง

ในตอนท้าย เขายังบอกกับฉู่เหออีกว่า หากเป็นไปได้ ให้หาโอกาสฝึกวิทยายุทธ์ เมื่อแก่เฒ่าจะได้ไม่ต้องเสียใจ

เมื่อชายชราจากไป หอหนังสือทั้งหลังก็เหลือเพียงฉู่เหอ

เขาฝึกฝนอย่างเงียบๆ

จนถึงตอนนี้ การฝึกฝนของเขาก็มาถึงชั้นที่สอง ชั้นที่แปดแล้ว

ฉู่เหอรู้สึกแล้วว่า เมื่อการฝึกฝนของเขายิ่งสูงขึ้น ความเร็วในการฝึกฝนของเขาก็ยิ่งช้าลงเรื่อยๆ

ตอนนี้ทุกๆ ครั้งที่เขาเลื่อนชั้นขึ้นไปหนึ่งชั้น ต้องใช้เวลาหลายเดือน

อย่างไรก็ตาม แม้จะเป็นเช่นนี้ ความเร็วของเขาก็ยังน่ากลัวมากในสายตาคนนอก