บทที่ 50 จัดหาบอดี้การ์ด

บทที่ 50 จัดหาบอดี้การ์ด

ตลอดเวลาที่ผ่านมา หวังเย่ ไม่เคยนำเทคโนโลยีจากดาวเคราะห์ดวงที่ 1 มาสู่โลก มีเหตุผลหลักอยู่สองประการ

ประการแรก แม้เขาจะเชี่ยวชาญด้านอาวุธปืน แต่ก็ไม่ใช่ผู้รอบรู้ทุกอย่าง อย่างน้อยในด้านโปรแกรมหรือเทคโนโลยีขั้นสูง เขาก็เป็นเพียงเด็กประถม หากนำเทคโนโลยีจากดาวเคราะห์ดวงที่ 1 มาใช้โดยไม่ระมัดระวัง อาจมีบางส่วนที่ไม่สมบูรณ์แบบ ซึ่งอาจทำให้คนบางกลุ่มค้นพบเทคโนโลยีที่ไม่ควรมีอยู่บนโลก

ไม่ต้องพูดถึงสิ่งอื่นๆ สิ่งแรกที่เขาทำกับสิ่งของที่นำมาจากดาวเคราะห์ดวงที่ 1 คือการลบข้อมูลแหล่งกำเนิดออก ก่อนที่จะนำมาใช้บนโลก รวมถึงอาวุธที่มอบให้กับลิงน้อย ก็ทำเช่นเดียวกัน

ประการที่สอง คือการไม่มีวิธีการป้องกันที่เพียงพอ ทำให้ไม่สามารถปกป้องผลงานของตัวเองได้

หวังเย่เชื่อมั่นในกฎแห่งธรรมชาติที่ว่าผู้แข็งแกร่งอยู่รอด เทคโนโลยีของดาวเคราะห์ดวงที่ 1 แม้จะล้ำหน้าโลกเพียง 20-30 ปี แต่ก็ยังมีสิ่งดีๆ มากมายที่โลกควรเรียนรู้และนำไปใช้ ต้องมีการแยกประเภทและจัดหมวดหมู่ให้มีประสิทธิภาพ และสุดท้ายต้องตัดสินใจว่าจะนำเทคโนโลยีประเภทใดมาใช้ก่อน เพื่อให้สามารถปกป้องตัวเองได้อย่างเต็มที่

ปัจจุบัน ธุรกิจของเขากำลังขยายตัวมากขึ้นเรื่อยๆ เส้นทางด้านเทคโนโลยีจึงต้องเร่งดำเนินการ

บอดี้การ์ดหมายเลข 1 เคยพูดถึง "หุ่นยนต์วิจัย" แต่ยังหาไม่เจอ แต่เวลาไม่รอใคร แม้จะมีความเสี่ยงอยู่บ้าง แต่หวังเย่เชื่อมั่นว่าเขาจะสามารถควบคุมทุกอย่างได้

......

ขณะที่หวังเย่กำลังคิดหาวิธีที่จะเริ่มต้นเส้นทางเทคโนโลยี เหลียงเหว่ยเหว่ยก็วิ่งแทบไม่ทัน

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอสัมผัสได้ว่างานของผู้ช่วยไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

หลังจากดำเนินการโอนกรรมสิทธิ์บ้านเรียบร้อยแล้ว เธอก็ไปที่สำนักงานจัดการทรัพย์สิน และเมื่อเห็นว่าฟ้าเริ่มมืด เธอก็ต้องเร่งจัดการเรื่องการเรียนของหวังมู่และหวังหยู ในเมืองหลง

โชคดีที่เหลียงมู่ซึ่งตื่นนอนแล้ว แม้จะไม่ได้เล่าเรื่องราวที่ผ่านมาโดยตรง แต่ก็ยังแสดงความลังเลและกังวลในน้ำเสียง แต่ก็ยังใช้ความสัมพันธ์ในอดีตแนะนำบุคคลที่มีอำนาจในสำนักงานการศึกษาให้เธอ

ด้วยความสัมพันธ์ของเหลียงมู่ และเงินทุนของหวังเย่ เรื่องการเรียนของพี่น้องทั้งสองจึงได้รับการแก้ไขอย่างรวดเร็ว

"เพียงแค่ไปที่โรงเรียนที่เลือกไว้เพื่อดำเนินการลงทะเบียนภายในสิบวันก่อนเปิดเทอม!" เหลียงเหว่ยเหว่ยพูดทางโทรศัพท์

ไม่ว่าจะเป็นเงินของหวังเย่ที่ใช้ได้ผล หรือความสัมพันธ์ของเหลียงมู่ที่เพียงพอ แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เรื่องการเรียนของหวังมู่และหวังหยูพี่น้องสองคน ก็ได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดายด้วยใบรับรองจากกระทรวงศึกษาธิการ และยังสามารถเลือกโรงเรียนในเมืองหลงได้อีกด้วย

หวังเย่สัมผัสได้ถึงข้อดีของการมีเงินอีกครั้ง หลังจากแจ้งข่าวนี้ให้กับพี่น้องสองคนทราบแล้ว เขาก็สั่งเสียอีกเล็กน้อย เมื่อคนงานทำความสะอาดเสร็จสิ้นแล้ว พี่น้องสองคนก็สามารถย้ายเข้าไปอยู่ในวิลล่าได้

นับจากนั้น การเรียนและชีวิตของพี่น้องสองคนก็เริ่มสงบลง

อย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงชีวิตประจำวันและความปลอดภัยของพี่น้องสองคน หวังเย่ก็จำได้ว่าเขาต้องจ้างพี่เลี้ยงและยาม เขาจึงรีบโทรหาเหลียงเหว่ยเหว่ย ให้เธอดูแลให้พี่เลี้ยงเข้ามาอยู่ในวิลล่าในวันเดียวกับที่พี่น้องสองคนย้ายเข้าไป แล้วก็โทรหาหวู่เส้าฮัว

"เส้าฮัว ให้หัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยพาคนสองคนที่มีความน่าเชื่อถือและมีความสามารถมาที่นี่ ฉันมีงานให้ทำ ขอเป็นชายหนึ่งหญิงหนึ่งนะ!" หวังเย่พูด

"เข้าใจแล้ว พี่หวัง!"

หวู่เส้าฮัวชินชาอยู่กับพฤติกรรมของหวังเย่ที่ผสมผสานธุรกิจส่วนตัวกับบริษัทเข้าด้วยกัน เขาไม่มีความคิดเห็นใดๆ เพราะทั้งบริษัทเป็นของหวังเย่เพียงคนเดียว 100% และยังอาศัยทรัพยากรของหวังเย่ในการดำเนินงาน แม้ว่าเขาจะมีหุ้นในร้านเครื่องประดับเย่เซ่ออยู่บ้าง แต่เขาก็จำไว้เสมอว่าทั้งหมดนี้มาจากใคร

หนึ่งชั่วโมงต่อมา รถยนต์เบล็กคอมเมอร์เชียลคันหนึ่งจอดอยู่หน้าตึกของฐานของหวังเย่

เห็นหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยเซียวลี่จุนนำคนสองคนมาปรากฏตัวในสายตาของหวังเย่ คนหนึ่งเป็นชาย อีกคนเป็นหญิง

"ตามฉันมา!"

หวังเย่พาพวกเขาทั้งหมดเข้าไปในตึกฐานทันที พวกเขาทั้งหมดมองไปรอบๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น แล้วก็เข้าไปในห้องพักผ่อนและความบันเทิงชั้นแปด

"แนะนำตัวหน่อย" หวังเย่พูดกับชายหญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา ขณะนั่งอยู่บนโซฟา

"ปัง!"

เห็นชายหนุ่มเตะก้าวเดินแบบมาตรฐาน ยืนพักแล้ว ยืนตรง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า "เซียวเย่ อายุ 23 ปี จบการศึกษาจากวิทยาลัยตำรวจทหาร ปีที่แล้วได้รับบาดเจ็บและเกษียณอายุราชการ!"

ทันทีที่เซียวเย่พูดจบ หญิงสาวอีกคนที่ดูสง่างามก็พูดขึ้นทันทีว่า "เจียงฟาง อายุ 22 ปี จบการศึกษาจากวิทยาลัยตำรวจสาขาการสืบสวน ถูกไล่ออกจากกองทัพเนื่องจากฝ่าฝืนระเบียบวินัย!"

ประวัติของทั้งสองคนนั้นยอดเยี่ยมมาก หากไม่ใช่เพราะฟังรายงานของทั้งสองคน หวังเย่คงไม่รู้ว่าแผนกรักษาความปลอดภัยของบริษัทของเขามีคนแบบนี้

หลังจากฟังรายงานของทั้งสองคน หวังเย่ไม่ได้รีบพูด แต่หันไปมองเซียวลี่จุน หัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัย

เซียวลี่จุนเข้าใจทันทีว่าหมายความว่าอย่างไร จึงพูดว่า "เซียวเย่เป็นหลานชายของฉัน ปีที่แล้วเขาได้รับบาดเจ็บจากการจับกุมพ่อค้ายาเสพติด เขาปฏิเสธการรักษาแบบมืออาชีพ ดังนั้นฉันจึงพาเขามา"

"เจียงฟางเป็นตำรวจในเมืองเล็กๆ แต่ก่อน เธอถูกไล่ออกจากกองทัพเพราะไปขัดขวางเศรษฐีในท้องถิ่น คุณก็รู้ว่าสถานการณ์ในเมืองเล็กๆ นั้น..."

ทั้งสองคนนี้ล้วนเป็นคนที่มีความสามารถในแผนกรักษาความปลอดภัย นำออกมาคนใดคนหนึ่งก็สามารถดำรงตำแหน่งหัวหน้าได้ และเซียวลี่จุนก็รีบนำคนดีที่สุดมาทันทีที่รู้ว่าหวังเย่ต้องการคน ช่างเป็นคนที่มีน้ำใจจริงๆ

หวังเย่ พยักหน้าเบาๆ สองคนที่อยู่ตรงหน้าคนหนึ่งเป็นอดีตทหารกองกำลังติดอาวุธ และอีกคนเป็นอดีตตำรวจ ในประเทศจีน การเป็นบอดี้การ์ดคงเพียงพอแล้ว

ถ้าเป็นคนของตัวเอง เขายังมีความกังวลเล็กน้อยว่าทั้งสองคนจะยอมรับธุรกิจสีเทาของเขาหรือไม่ แต่ถ้าแค่ปกป้องความปลอดภัยของ หวังมู่ และ หวังหยู นั้นเพียงพอแน่นอน

“ภารกิจง่ายมาก น้องชายและน้องสาวของฉันจะอาศัยและเรียนที่เมืองหลงในอนาคต คุณแค่ต้องปกป้องพวกเขาเท่านั้น ไม่ต้องมีระดับสูง แค่ระวังไม่ให้เกิดอุบัติเหตุก็พอ”

หวังเย่ คิดแล้วเสริมว่า “ค่าตอบแทนของคุณก็ตามราคาบอดี้การ์ดส่วนตัวในประเทศไปเถอะ เดี๋ยวไปซื้อรถ MPV สักคัน เอาไว้รับส่งไปโรงเรียนทุกวัน”

หวังเย่ รู้สึกได้อย่างเฉียบแหลมว่า เมื่อได้ยินว่าแค่ภารกิจปกป้องน้องชายและน้องสาว สายตาของทั้งสองคนก็แวววาวด้วยความผิดหวัง

แต่จะอย่างไรล่ะ?

หวังเย่ ไม่สนใจเรื่องพวกนี้ พวกเขาไม่อยากทำก็หาคนที่อยากทำ มีคนเก่งๆ มากมายในโลกนี้

เซี่ยวลี่จุน รีบพาคนทั้งสองออกจากอาคารฐานของ หวังเย่ ในขณะที่ หวังเย่ เองก็จองตั๋วเครื่องบินไปเซี่ยงไฮ้

อย่างที่เคยกล่าวไว้ มีคนเก่งๆ มากมายในโลกนี้ แต่คนเก่งบางคนซ่อนตัวอยู่ยาก และเมื่อพลาดไปแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะวิ่งไปที่ไหน!