ตอนที่ 7 ขอถามว่าใครคือ คุณเย่เฉิน?

เมื่อเห็น เย่เฉิน มาแล้ว จ้าว ซูซวน ก็รีบเข้าไปทักทาย

“ถึงแม้ว่าพวกเธอจะเคยเจอกันแล้ว แต่ฉันจะขอแนะนำหน่อยนะ”

เย่เฉิน เดินเข้ามา จ้าว ซูซวน พลันกล่าวขึ้น

“ซู หนิงซวง เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้น แถมยังเป็นเพื่อนสนิทของฉันด้วย หนิงซวง เธอเป็นถึงดอกไม้งามในมหาลัยของเราเลยนะ ทั้งนี้เธอยังงามล่มเมือง  มัจฉาจมวารี ปักษีตกนภา(沉鱼落雁) จันทร์หลบโฉมสุดา มวลผกาละอายนาง(闭月羞花) เฮ้ออ.. อย่างว่าล่ะนะ ไม่ว่าจะบรรยายยังไงก็งามไปเสียทุกมุม~...”

จ้าว ซูซวน พูดร่ายยาวจน ซู หนิงซวง เองเริ่มเขินเล็กน้อยแล้ว

“นี่คือ เย่เฉิน ลูกพี่ลูกน้องของฉัน เขามีข้อดีหลายอย่าง และก็หล่อมากด้วย”

เพื่อให้ ซู หนิงซวง มีความประทับใจที่ดี แม้ว่าปกติ จ้าว ซูซวน จะชอบบ่น เย่เฉิน บ่อยๆ แต่คราวนี้เธอกลับชมเขาอย่างเต็มที่

ที่นี่ เย่เฉิน และซู หนิงซวง ก็ได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการแล้ว

อันที่จริงแล้ว ซู หนิงซวง ก็ถูก จ้าว ซูซวน ชักชวนมาเหมือนกับ เย่เฉิน

จ้าว ซูซวน บอกกับ ซู หนิงซวง ว่าอยากออกมาเดินเล่นหลังจากกินมื้อกลางมาจนแน่นท้อง

เนื่องด้วยนิสัยที่ค่อนข้างเย็นชา ซู หนิงซวง จึงมีเพื่อนไม่มากนักในมหาลัย ดังนั้นเมื่อ จ้าว ซูซวน บอกมาแบบนี้ ซู หนิงซวง จึงไม่ได้ปฏิเสธ

เพียงแต่เธอไม่คาดคิดเลยว่าจะได้มาเจอกับ เย่เฉิน..

พอนึกถึงเรื่องที่ไปส่งน้ำให้ในช่วงเช้า ซู หนิงซวง ก็พลันหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย

“เย่เฉิน เพิ่งเข้ามาเรียน เราพาเขาเดินชมรอบๆ มหาลัยกันเถอะ ถือโอกาสแนะนำสถานที่ต่างๆ ให้เขารู้จักด้วย”

จ้าว ซูซวน กล่าวขึ้น

ภายใต้การนำของ จ้าว ซูซวน ทั้งสามคนเริ่มเดินไปข้างหน้า

เนื่องจากเป็นเวลาพักกลางวัน คนบนถนนจึงไม่ค่อยมีมากนัก

แม้จะมี เย่เฉิน และจ้าว ซูซวน อยู่ด้วย

แต่การที่ดอกไม้งาม ซู ผู้เย็นชาของมหาลัยมาเดินกับผู้ชายก็ยังดึงดูดความสนใจของผู้คนไปได้ไม่น้อย

ขณะทั้งสามเดินไป เห็นชายหนุ่มร่างสูงผิวขาวคนหนึ่งเดินสวนทางมา และกำลังเดินมาหาพวกเขา

เมื่อเขาเห็น ซู หนิงซวง และเย่เฉิน เขาก็หยุดชะงัก พลันดวงตาเบิกกว้าง

ในทันใดนั้น ความโกรธมันก็แล่นพลุ่งพล่านในหัวใจของเขา

ชายหนุ่มคนนี้มีชื่อว่า หลิน ซีอั๋ง เป็นผู้ไล่ตาม ซู หนิงซวง อย่างแท้จริง เขาเคยเห็นโพสต์ที่ว่า ซู หนิงซวง ส่งน้ำให้กับเด็กใหม่คนหนึ่งในฟอรั่ม

หลิน ซีอั๋ง ไม่ค่อยเชื่อ และคิดไปว่ามันเป็นภาพที่ถูกตัดต่อ

เขาไม่เชื่อว่าเทพธิดาในใจของเขา ซึ่งเป็นดอกไม้งามผู้เย็นชาจะไปส่งน้ำให้กับผู้ชายคนหนึ่ง

แต่ตอนนี้ เมื่อเห็นภาพนี้ หลิน ซีอั๋ง ก็เชื่อแล้ว

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่าง เย่เฉิน และซู หนิงซวง แต่สายตาของเขาที่ใช้มอง เย่เฉิน มันก็เต็มไปด้วยความเป็นศัตรู

หลิน ซีอั๋ง ต้องการก้าวไปข้างเพื่อถาม เย่เฉิน

แต่ความมีเหตุผลบอกเขาว่าเขาไม่ควรทำตัวหุนหันพลันแล่นต่อหน้า ดอกไม้งาม ซู ได้

หลิน ซีอั๋ง เริ่มคิดแผนอย่างรวดเร็ว พลางเดินเข้าไปพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า

“ดอกไม้งาม ซู”

หลิน ซีอั๋ง ทักทายเธออย่างสุภาพ

“สวัสดี จ้าว ซูซวน ไม่ได้เจอกันนานนะ”

ซู หนิงซวง และจ้าว ซูซวน มองไปข้างหน้า และพบว่าอีกฝ่ายคือ หลิน ซีอั๋ง

“ใช่ ไม่ได้เจอกันนานเลย”

“คนนี้คือ?”

หลิน ซีอั๋ง ชี้ไปที่ เย่เฉิน และถาม

“นี่คือลูกพี่ลูกน้องของฉัน เย่เฉิน” จ้าว ซูซวน อธิบาย

ผู้ชายคนนี้คือลูกพี่ลูกน้องของ จ้าว ซูซวน?

เมื่อได้ยิน จ้าว ซูซวน พูด หลิน ซีอั๋ง ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเล็กน้อย

แต่ยังคงมีความเป็นศัตรูกับ เย่เฉิน เพราะเช้านี้ ซู หนิงซวง ไปส่งน้ำให้กับ เย่เฉิน เป็นการส่วนตัว

หลิน ซีอั๋ง พยักหน้าให้ เย่เฉิน เล็กน้อยแล้วไม่สนใจ เย่เฉิน อีก แล้วเริ่มพยายามเอาใจ ซู หนิงซวง

“คุณเพิ่งกลับมาจากข้างนอกเหรอ?”

จ้าว ซูซวน มองทางที่ หลิน ซีอั๋ง มา และถามอย่างสงสัย

“ใช่แล้ว ผมเพิ่งกลับมาจากข้างนอก”

หลิน ซีอั๋ง พยักหน้า

“การอยู่หอพักไม่สะดวงสบาย ผมเลยซื้อบ้านข้างนอกนะ”

หลิน ซีอั๋ง ตอบโดยแสร้งทำเป็นพูดอย่างผ่อนคลาย เขากำลังเริ่มอวดตัวเองแล้ว

ซื้อบ้านเลยเหรอ?!

จ้าว ซูซวน ฟังแล้วก็ตกใจ

ไม่ต้องพูดถึงนักศึกษา แม้แต่คนงานปกขาวในสังคม การซื้อบ้านก็ถือเป็นเรื่องใหญ่แน่นอน

หลิน ซีอั๋ง ถึงกับซื้อบ้านแล้วจริงๆ

“บ้านแบบไหนเหรอ?”

จ้าว ซูซวน ถามอย่างอยากรู้

“ไม่เท่าไหร่หรอก ไม่ใช่บ้านหลังใหญ่อะไร แค่บ้านสองชั้นพื้นที่ 200 กว่าตารางเมตร ธรรมดาแค่นั้นเอง”

หลิน ซีอั๋ง แกล้งพูดทำตัวว่าถ่อมตน

“บ้านสองชั้นพื้นที่ 200 กว่าตารางเมตร?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ แม้แต่ ซู หนิงซวง ก็ยังรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ราคาบ้านแถวนี้ไม่ถูกเลย

อย่างน้อยๆ ก็ต้อง 20,000 ขึ้นไป

บ้านสองชั้นพื้นที่ 200 กว่าตารางเมตร อย่างน้อยต้อง 6 ล้านหยวนขึ้นไป หรืออาจจะมากกว่านั้น

หลิน ซีอั๋ง ตอนนี้เป็นเพียงนักศึกษาปีสองเท่านั้น เขามีเงินมากมายขนาดนี้ได้อย่างไร?

เมื่อเห็นว่า ซู หนิงซวง ก็ประหลาดใจ หลิน ซีอั๋ง ก็รู้สึกภูมิใจอย่างยิ่ง

การแกล้งอวดของเขาสำเร็จแล้ว

“บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ ราคาเท่าไหร่?” จ้าว ซูซวน ถามด้วยความสงสัย

“ไม่มาก ประมาณ 7 ล้านกว่าๆ เป็นบ้านที่ตกแต่งพร้อมอยู่แล้ว”

หลิน ซีอั๋ง ยังคงอวดต่อไป

“ตอนนี้ผมเพิ่งซื้อบ้าน และจัดการเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดเสร็จแล้ว”

“เชิญพวกเธอมาเที่ยวเล่นที่บ้านผมได้นะ พื้นที่บ้านผมกว้างพอสมควร”

เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ ซู หนิงซวง และจ้าว ซูซวน ก็ปฏิเสธไปอย่างสุภาพ

แม้พวกเธอจะรู้สึกประหลาดใจที่ หลิน ซีอั๋ง ซื้อบ้าน 200 กว่าตารางเมตร แต่ก็ยังไม่คิดจะไปตามคำเชิญดังกล่าวนี้

หลิน ซีอั๋ง ไม่ใช่คนที่พวกเธอสนิทสนม

“อย่าได้ปฏิเสธเลย ผมจะเชิญคนอื่นๆ มาด้วย”

หลิน ซีอั๋ง พอเห็นว่า ซู หนิงซวง ปฏิเสธ จึงรีบอธิบาย

“ใช่แล้ว หนุ่มน้อยคนนี้ก็มาด้วยได้เหมือนกันนะ”

หลิน ซีอั๋ง จงใจพูดถึง เย่เฉิน

“จริงๆ แล้วผมคิดว่าบ้านมันก็โอเค เหมาะจะเป็นเรือนหอ”

“น้องชาย วันหนึ่งคุณก็ซื้อบ้านแถวนี้ได้ มันไม่แพงมากหรอก แค่ 7 ล้านกว่าๆ เท่านั้นเอง”

หลิน ซีอั๋ง เริ่มดูถูก เย่เฉิน เพื่อยกระดับตัวเอง เพื่ออวดอีกฝ่าย

“ถึงแม้คุณจะไม่สามารถจ่ายเงินสดได้ แต่ก็สามารถผ่อนชำระได้จะนานแค่ไหนก็ได้”

“ซึ่ง.. มันไม่ใช่เรื่องยาก”

เขาอุตส่าห์ซื้อบ้าน 200 กว่าตารางเมตรมา แน่นอนว่าเขาจะพลาดโอกาสอวดเช่นนี้ไปได้อย่างไร?

เขาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่ซื้อบ้านได้ และจ่ายเงินสดด้วย นี่ถือได้ว่าเป็นคนที่มีความสามารถมากพอ

แต่หนุ่มน้อยคนนี้ ไม่ต้องพูดถึงตอนเรียนอยู่มหาวิทยาลัย แม้แต่หลังจบการศึกษา คงต้องทำงานอีกหลายปี และคงไม่สามารถจ่ายเงินดาวน์บ้านได้ด้วยซ้ำ

ฮึฮึ.. นี่แหละคือความแตกต่างระหว่างเรา

ในการเปรียบเทียบเช่นนี้ ใครที่เก่งกว่า และมีความสามารถมากกว่า ซู หนิงซวง จะเห็นได้ทันที โดยไม่ต้องพูดอะไรเลยด้วยซ้ำ

หลังจากอวดเสร็จ หลิน ซีอั๋ง ยิ่งหยิ่งผยอง และรู้สึกภูมิใจในตัวเองมากขึ้นไปอีก

หนุ่มน้อย นี่คือโลกความจริง หากไม่มีเงิน นายก็ไม่แม้แต่จะมีคุณค่าอะไรเลย

ยังคิดจะมาแข่งขันกับฉันเรื่อง ดอกไม้งาม ซู นายเหมาะสมงั้นหรือ?!

ขณะที่ หลิน ซีอั๋ง รู้สึกภาคภูมิใจ ชายวัยกลางคนที่แต่งตัวในชุดสูทเดินเข้ามา

เมื่อมาถึง ชายวัยกลางคนในชุดสูทก็ถามขึ้นอย่างสุภาพ

“ขอถามว่าใครคือ คุณเย่, เย่เฉิน?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนก็หันไปมอง เย่เฉิน ทันที

“ผมเองครับ”

เย่เฉิน ตอบ

“สวัสดีครับ คุณเย่ ผมเป็นเจ้าหน้าที่จากโครงการคฤหาสน์ หลิงหยุนเทียนกง ที่ได้ติดต่อกับคุณก่อนหน้านี้”

ชายวัยกลางคนในชุดสูทก้าวขึ้นไปข้างหน้าพร้อมกับกล่าวแนะนำตัวเอง

“นี่คือสัญญาสองฉบับ กรุณาเซ็นให้เรียบร้อยด้วยครับ”

“ได้ครับ”

เย่เฉิน พยักหน้า

เจ้าหน้าที่จากโครงการคฤหาสน์ หลิงหยุนเทียนกง?

เมื่อได้ยินคำแนะนำของชายวัยกลางคนในชุดสูท ทุกคนก็รู้สึกงุนงง

โครงการคฤหาสน์ หลิงหยุนเทียนกง พวกเขาเคยได้ยินชื่อ

นั่นคือหนึ่งในโครงการบ้านที่ดีที่สุดใน ..เจียงโจว

เจ้าหน้าที่จากโครงการบ้านนี้มาหา เย่เฉิน ทำไม?

ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนไม่สามารถเข้าใจได้

หรือว่า เย่เฉิน ซื้อบ้านที่ หลิงหยุนเทียนกง แล้ว?!

แต่สิ่งนี้เป็นไปได้ยังไง?

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในโครงการบ้านที่ดีที่สุดในเจียงโจว บ้านที่นั่นน้อยสุดยังต้องใช้เงินอย่างน้อย 20 ถึง 30 ล้านหยวน

นักศึกษาปีหนึ่งที่เพิ่งเข้ามาเรียนจะสามารถซื้อบ้านได้จริงๆ หรือ?

พูดเป็นเล่นน่า..

หลังจากเซ็นสัญญา เย่เฉิน เก็บสำเนาไว้หนึ่งฉบับ และชายวัยกลางคนในชุดสูทก็เก็บสำเนาอีกฉบับหนึ่งกลับไปที่บริษัท

“ยินดีที่ได้ร่วมงานครับ คุณเย่ นี่คือกุญแจบ้านของคุณ กรุณารับไว้ด้วยครับ”

หลังจากพูดอย่างนั้น ชายวัยกลางคนในชุดสูท ยื่นกุญแจ และสิ่งของอื่นๆ ของคฤหาสน์ด้วยความเคารพให้กับ เย่เฉิน

“โอเคครับ”

เย่เฉิน รับมันไว้

หลังจากพูดคุยกับ เย่เฉิน อีกสองสามคำ ชายวัยกลางคนในชุดสูทก็จากไป

ในเวลานี้ จ้าว ซูซวน เดินเข้ามาเป็นคนแรก และถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“เย่เฉิน นี่มันเรื่องอะไรกัน?”

ขณะที่เขากำลังเก็บกุญแจ เย่เฉิน ตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ ว่า :

“ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่ซื้อบ้านมา”

แม้ว่าบ้านหลังนี้ เย่เฉิน จะซื้อมาจากเกม ‘ด้วยเงินเดือนแค่สามพัน ฉันก็กลายเป็นมหาเศรษฐีของโลกได้’ โดยจ่ายแค่ 3 เหมาก็ตาม

แต่ก็ถือว่าเขาซื้อมันมา ดังนั้นการที่ เย่เฉิน พูดแบบนี้ก็ดูเป็นเรื่องปกติเช่นกัน

เมื่อได้ยินคำพูดของ เย่เฉิน ทุกคนที่อยู่ที่นั่นต่างตะลึงงัน

พวกเขาได้ยินอะไร?!!