ตอนที่ 123 ยานพาหนะล้ำสมัย พวกเจ้าจ่ายให้ข้าทั้งหมดสินะ (อ่านฟรี 30/12/2567)
“อ๊ากกก ถังหูลู่นี่นา ! แถมยังมีขนมอื่น ๆ อีกเพียบเลย !”
“นั่นก็ต้มยำกุ้ง เคยเห็นแต่ในร้านอาหารเพิ่งจะเคยเห็นของจริงนี่แหละ !”
บนถนนที่เต็มไปด้วยร้านค้ามากมาย มีร่างของชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาในชุดคลุมสีดำแบบจอมยุทธ์จีนโบราณกำลังวิ่งไปมาด้วยความตื่นเต้น การแต่งกายของเขามันแตกต่างจากผู้คนโดยรอบอย่างสิ้นเชิง
ผู้คนส่วนใหญ่ล้วนใส่เสื้อผ้าที่เป็นสมัยปัจจุบัน เสื้อยืดกางเกงยีนส์ ชุดสูท ชุดเดินตลาด ชุดเที่ยวห้าง มีเพียงไม่กี่คนที่สวมใส่ชุดเกราะเหล็ก เกราะหนัง ชุดคลุมแบบจอมเวทย์ เพราะผู้ที่จุติพลังได้มีจำนวนน้อยกว่าคนธรรมดานั่นเอง
“เขาดู..ตื่นเต้นดีนะ” เหยาเซียงที่เดินตามอยู่ด้านหลังกับอันหลานกล่าวออกมา
หลังจากเสร็จเรื่องการจุติพลังรวมถึงทดสอบความสามารถพิเศษแล้ว พวกเธอสองคนก็ได้รับหน้าที่ให้พาชายตรงหน้าท่องเที่ยวและทำความรู้จักกับเมืองของโลกใบนี้ รวมถึงวิถีชีวิตของผู้คนด้วย
เย่ซีได้รับสิทธิเศษมามากมาย ไม่ว่าจะเป็นคริสตัลสีรุ้งสามก้อนต่อปี ที่พักสุดพิเศษ เงินสนับสนุนไม่อั้น อาวุธเกรดตำนาน ชุดเกราะเกรดตำนาน อาร์ติแฟกต์หนึ่งชิ้น โดยอาวุธ ชุดเกราะ อาร์ติแฟกต์เขาต้องเป็นคนไปเลือกเองที่คลังอาวุธของรัฐบาลอีกที
“สงสัยเขาจะความจำเสื่อมจริง ๆ นั่นแหละ ยังไงเราก็ต้องดูแลเขาให้ดี” อันหลานที่เดินอยู่ข้าง ๆ เพื่อนของเธอตอบกลับไปด้วยความสับสน
ในชีวิตนี้เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะได้พบผู้จุติออร่าสีขาวตัวเป็น ๆ อย่างนี้ เธอมองว่าพวกเขาเหล่านั้นเป็นเหมือนไอดอลและวีรบุรุษมาโดยตลอด
“น่าเสียดายที่สองคนนั้นมาด้วยไม่ได้นะ” เหยาเซียงหมายถึงซางเว่ยและหลี่กงเหมิน
“ก็นะ ต้องไปจัดการเรื่องซากมอนสเตอร์ที่คุณเย่ซียกให้ คงเสียเวลาสักพักแหละ” อันหลานนึกถึงซากมอนสเตอร์ที่พวกเธอฝังไวก่อนจะตอบกลับมา
“ดูเหมือนเขาจะเข้าไปในร้านพาหนะแล้ว! รีบตามไปเถอะ!” เหยาเซียงสะกิดให้เพื่อนของเธอดูก่อนจะรีบวิ่งนำหน้าไป อันหลานก็ตามไปติด ๆ ทันที
...
“ยินดีต้อนรับครับ ไม่ทราบว่ามองหาพาหนะรูปแบบไหนอยู่เหรอครับ ?” พนักงานหน้าตาดีเดินเข้ามาทักชายชายหนุ่มในชุดคลุมแบบจีนโบราณที่เดินเข้าร้านมา
ดูจากการแต่งตัวของอีกฝ่าย...แม้จะแปลกไปบ้างแต่ก็คงจะมีเงินอยู่ไม่น้อย
“พอจะแนะนำข้าหน่อยได้หรือไม่ ? ข้าไม่เคยซื้อของเหล่านี้มาก่อนเลย” เย่ซีกล่าวถาม แต่สายตาก็กวาดมองไปทั่วบริเวณด้วยความสนใจ
เขาเคยเห็นของพวกนี้ในโลกที่เขาเกิดมาอยู่บ้าง มีพวกมอเตอร์ไซต์ รถยนต์ แต่ของที่อยู่ในโลกนี้แม้จะมีรูปร่างคล้ายกัน แต่พวกมันกลับไม่มีล้อรถแบบที่ควรจะเป็น
แถมการออกแบบก็ยังดูล้ำสมัยกว่ามากอีกด้วย ถ้าเขาดูไม่ผิดเขาสัมผัสได้ว่าพาหนะเหล่านี้มีพลังเวทย์อยู่ภายในตัวของมันเอง น่าจะเป็นสิ่งไว้ใช้ในการขับเคลื่อนสินะ ?
“ได้สิครับ ทางร้านของเราจะมีพาหนะเวทมนตร์อยู่ทุกชนิด ไม่ว่าจะเป็นรถยนต์ มอเตอร์ไซต์ เรือบิน เครื่องบิน หรือแม้กระทั่งรถม้า พวกมันล้วนใช้พลังงานเวทมนตร์ในการขับเคลื่อนทั้งสิ้น ขอเพียงใส่แก่นเวทย์เข้าไป หรืออัดพลังเวทย์ของผู้โดยสารลงไปก็เพียงพอในการขับเคลื่อนพวกมันแล้ว” พนักงานฉายภาพเสมือนจริงให้อีกฝ่ายดูผ่านทางนาฬิกาข้อมือของเขา
ครึ่งหลัง
“โอออออออ ไหนพาข้าไปดูหน่อย!” เย่ซีร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น
เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะได้เห็นอะไรพวกนี้กับตาตัวเอง เพราะปกติมันจะมีอยู่ตามโลกเวทมนตร์ในนิยายก็จริง แต่สถานที่ซึ่งเขาได้ถูกส่งไปเป็นโลกแห่งจอมยุทธ์และลมปราณ จึงไม่มีพาหนะบินได้เหล่านี้
นอกจากนั้นแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่สามารถบินบนฟ้าได้ ถ้าไม่ใช่ว่าเขาได้ซื้อเคล็ดวิชาขับเคลื่อนเอกภพที่ทำให้ใช้ลมปราณออกจากตัวได้ดั่งใจนึกแล้วล่ะก็ ป่านนี้ก็คงยังบินไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ รวมถึงผู้ฝึกตนทั้งหลายที่เขาพบเจอมา ก็ยังไม่เห็นมีใครบินได้สักคน หรือบางทีอาจเป็นเพราะระดับการฝึกตนยังต่ำเกินไปกันแน่นะ ?
“เชิญทางนี้เลยครับ” พนักงานยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตรก่อนจะเดินนำเย่ซีไปยังบริเวณที่จอดรถมอเตอร์ไซต์ไว้เป็นอย่างแรก
“พาหนะเหล่านี้เรียกว่ามอเตอร์ไซต์เวทมนตร์ พวกมันสามารถใช้ขับขี่ได้ทั้งบนบก บนน้ำ บนฟ้า มีน้ำหนักเบาและราคาถูก” พนักงานกล่าวแนะนำออกมา มอเตอร์ไซต์ที่ชายหนุ่มได้เห็นมีทั้งแบบคล้ายกับโลกเดิม และล้ำสมัยเหมือนหลุดออกมาจากในหนัง
“แต่ข้อเสียก็มีอยู่บ้างคือ ถ้าฝนตกผู้ขับขี่จะเปียกได้! นอกจากนี้มันยังมีแหล่งเก็บพลังเวทย์ที่น้อยกว่ายานพาหนะชนิดอื่นอีกด้วย ทำให้มันสะสมพลังเวทย์ไว้ใช้ขับขี่ได้ไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องเติมใหม่แล้ว”
“นอกจากนี้ก็ยังมี......”
พนักงานพาเย่ซีและสองสาวที่เข้าร้านตามมาทีหลังเดินชมยานพาหนะทั้งหมดที่มีในร้าน ซึ่งเย่ซีก็ถูกใจพวกมันเป็นอย่างมาก เขาจึงตัดสินใจซื้อสินค้าทั้งหมด! รวมถึงสั่งจองให้นำของมาส่งให้เขาที่สาขานี้ในวันพรุ่งนี้อีกด้วย
เบ็ดเสร็จแล้วชายหนุ่มทำการสั่งซื้อมอเตอร์ไซต์ไปทั้งสิ้นหนึ่งร้อยคัน รถยนต์ห้าสิบคัน เรือบินสิบลำ รถม้าสิบคัน เครื่องบินห้าลำ ความจริงเขาก็อยากที่จะซื้อเยอะกว่านี้ แต่เนื่องด้วยเวลาในการขนย้ายและจำนวนการผลิตใช้เวลานานเกินกว่าเวลาที่เหลือของเขา เขาจึงตัดใจซื้อมาเพียงเท่านี้
แต่จำนวนขนาดนี้ก็นับว่าเป็นจำนวนที่มหาศาลมากแล้ว ต่อให้เป็นผู้จุติพลังออร่าสีขาวก็ยังต้องทำการเคลียดันเจียนระดับประเทศสักสองครั้งถึงจะเคลียค่าใช้จ่ายเหล่านี้ได้หมด
“คะ..คุณเย่ซีคะ ฉันว่าปรึกษาทางหัวหน้าหน่วยก่อนจะดีกว่านะคะ เพราะราคามันไม่ใช่น้อย ๆ เลย” เหยาเซียงกล่าวขึ้นด้วยความกังวล ความจริงทางร้านก็กังวลเช่นกัน จึงยังไม่ได้มีการซื้อขายเกิดขึ้น มีเพียงการพูดคุยกันไว้ก่อนเท่านั้น
“จริงด้วยสินะ ถึงจะบอกว่าไม่ต้องกังวลเรื่องเงิน แต่พวกนี้ก็ดูเยอะไปจริง ๆ นั่นแหละ พวกเจ้าติดต่อเขาให้ข้าหน่อย” เย่ซีที่ได้ฟังก็กล่าวออกมา
เขายืนรออยู่สักครู่หนึ่งเหยาเซียงก็ทำการต่อสายหัวหน้าหน่วยงานจุติพลังสาขาเมืองเกาลู่ให้เขาได้สำเร็จ ในตอนแรกอีกฝ่ายก็ยังทำน้ำเสียงแสดงความยินดีที่เขาโทรหาอยู่เลย แต่พอได้ยินว่าเขาซื้ออะไรไปบ้างอีกฝ่ายก็เริ่มเงียบลง
“คือว่า.... เรื่องนี้มันออกจะลำบากอยู่นะครับ” อีกฝ่ายตอบกลับมาอย่างไม่เต็มเสียงนัก เพราะตอนแรกก็เป็นเขาเองที่ไปสัญญาเสียดิบดีว่าจะจ่ายให้ทุกอย่าง
ก็เขาไม่นึกนี่นาว่าอีกฝ่ายจะเล่นซื้อของซะมากมายขนาดนี้!
“มีปัญหาอะไรหรือไม่ ?” ชายหนุ่มก็พอจะจับอะไรบางอย่างจากน้ำเสียงของอีกฝ่ายได้เลยถามกลับไป การที่ไม่ปฏิเสธในทันทีแสดงว่ามันก็เป็นไปได้อยู่
“มันก็มีแหละครับ พูดตามตรงทางหน่วยงานของเราคงจ่ายให้ไม่ไหวหรอกครับ ต้องทำเรื่องส่งขึ้นไปให้กับทางรัฐบาล อาจกินเวลาสักหนึ่งอาทิตย์ พอจะสะดวกรอไหมครับ ?” หัวหน้าหน่วยตอบกลับมาตามตรง
“ข้ารอนานขนาดนั้นไม่ได้หรอก เจ้ามีวิธีอื่นอีกหรือไม่ ?” ชายหนุ่มสอบถามต่อทันที เขาเหลือเวลาแค่สองวันมันพอซะที่ไหนเล่า !
“มันก็มีนะครับ แต่มันก็อันตรายมาก คุณแน่ใจใช่ไหมว่าจะทำ ?” อีกฝ่ายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทำเอาเย่ซีอดที่จะตื่นเต้นไปด้วยไม่ได้
ถึงขนาดเน้นย้ำว่าอันตรายเช่นนี้ ตัวเขาจะไหวหรือเปล่านะ ?
