บทที่ 1841 : ความแข็งแกร่งอันน่าสะพรึงกลัวของหวังเต็ง! ลู่เทียนสติแตก! (4) (ตอนฟรี)
บทที่ 1841 : ความแข็งแกร่งอันน่าสะพรึงกลัวของหวังเต็ง! ลู่เทียนสติแตก! (4) (ตอนฟรี)
ในขณะนั้นหลายคนก็มองหน้ากัน ในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจว่าทำไมหวังเต็งถึงชนะ
การโจมตีของหวังเต็งนั้นแข็งแกร่งกว่าของลู่เทียนอย่างไม่ต้องสงสัย!
“เชี่ยเอ้ย นี่มันบ้าไปแล้ว!”
จู่ๆ ก็มีคนอดไม่ได้ที่จะสบถออกมา
คนอื่นก็เห็นด้วย เขาคงจะเป็นตัวประหลาดถึงสามารถใช้กระบวนท่าดาบเช่นนี้ได้
“ทักษะดาบของเขาแข็งแกร่งขึ้น!”
หยูหยุนเซียนหายใจเข้าลึกๆ เขาต้องยอมรับว่าทักษะดาบของหวังเต็งทำให้เขาประหลาดใจจริงๆ
เขาแน่ใจว่าหวังเต็งไม่สามารถทำการโจมตีนั้นได้ในระหว่างงานชุมนุม อย่างไรก็ตาม ตอนนี้หวังเต็งก็สามารถทำได้แล้ว
นี่ต้องเป็นสิ่งที่หวังเต็งเรียนรู้มาหลังจากเข้าสู่สถาบันแน่
หยูหยุนเซียนรู้สึกว่าเขาเองก็พัฒนาขึ้นเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับหวังเต็งแล้ว เขาก็ยังคงด้อยอยู่
สีหน้าของจูหลงซานเปลี่ยนเป็นน่าเกลียด ความสามารถของหวังเต็งเกินความคาดหมายของเขา ไอ้สารเลวนี้แข็งแกร่งกว่าที่เขาจินตนาการไว้
หวังเต็งยังไม่ได้ใช้กำลังเต็มที่เมื่อพวกเขาต่อสู้
เมื่อเขาคิดถึงสิ่งนี้ ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวและเขาก็รู้สึกละอายใจอย่างยิ่ง
เนื่องจากความภาคภูมิใจของเขา เขาจึงไม่สามารถยอมรับข้อเท็จจริงดังกล่าวได้
“ไอ้สารเลว!” จูหลงซานกำหมัดแน่นยิ่งขึ้นขณะที่เส้นเลือดบนหน้าผากของเขานูนออกมา
...
ในพื้นที่การต่อสู้ ลู่เทียนแทบจะไม่สามารถยืนหยัดได้ เขาดูอ่อนแอมาก แต่ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความไม่เต็มใจขณะที่เขาจ้องมองไปที่หวังเต็ง
เขาแพ้!
เขาแพ้แล้วจริงๆ!
นอกจากนี้เขายังพ่ายแพ้อย่างยุติธรรมในการประลองดาบ
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับความพ่ายแพ้อย่างยับเยินนับตั้งแต่เขามาที่นี่
เขายอมรับสิ่งนี้ไม่ได้
“นายแพ้แล้ว” หวังเต็งมองดูเขาและพูดอย่างใจเย็น
“ฮึ่ม!” ลู่เทียนตะคอกอย่างเย็นชา เขาไม่สามารถยอมรับความพ่ายแพ้นี้ได้
“ดูเหมือนว่านายคงจะไม่ต้องการที่จะยอมรับความพ่ายแพ้สินะ” หวังเต็งเลิกคิ้วแล้วเดินไปหาอีกฝ่าย
“ นายต้องการอะไร? หัวใจของ ลู่เทียนเต้นรัว ความรู้สึกที่เป็นลางไม่ดีแล่นเข้ามาในหัวใจของเขา
“ฉันจะทำให้นายยอมรับความพ่ายแพ้ยังไงล่ะ!”
ทันทีที่หวังเต็งพูดจบ ร่างกายของเขาก็วูบวาบและหายตัวไปในทันที
สีหน้าของลู่เทียนเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อเขาได้ยินเสียงลมพัดข้างหลังเขา
เขาไม่เคยคาดคิดว่าหวังเต็งจะใช้การเคลื่อนไหวดังกล่าว ตอนนี้ร่างกายของเขาอ่อนแอมาก ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบทันเวลาได้
ปัง!
บู้ม!
เสียงอู้อี้ดังก้องกังวาน เขารู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า
ใช่แล้ว มันเป็นความรู้สึกชาเหมือนถูกฟ้าผ่า
คุณเชื่อไหม?
ความเจ็บปวดเฉียบพลันจากด้านหลังศีรษะของเขาลามไปทั่วศีรษะและทำให้เขาตะลึง
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?
ไอ้สารเลวนั่นฟาดหัวฉันด้วยอะไร?
ทำไมมันเจ็บเป็นบ้าเลย!
น่าเสียดายที่ก่อนที่เขาจะคิดต่อไปได้...
ปัง ปัง ปัง…
เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงอีกครั้ง และความรู้สึกถูกฟ้าผ่าก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
เสียงทื่อยังคงดังเข้าหูของเขา มันทำให้เขารู้สึกแย่มาก
เจ็บ!
เจ็บชิบXายเลย!
เขารู้สึกเหมือนหัวของเขากำลังจะระเบิด
เขาต้องการที่จะหลบ แต่จิตใจของเขาก็ว่างเปล่า มันเป็นอัมพาตเนื่องจากพลังฟอร์สธาตุสายฟ้า และร่างกายของเขาก็ไม่ตอบสนอง
ลู่เทียนเกือบจะสงสัยในชีวิตของเขา
เขาแค่ไม่ต้องการที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ เขาไม่ได้ไปฆ่าพ่อฆ่าแม่ใครสักหน่อย?
หวังเต็งจำเป็นต้องทำเกินเลยถึงขนาดนี้เลยหรอ?
“ฉัน…”
เขาเสียใจ เขาอยากจะยอมรับความพ่ายแพ้แล้วและปลดปล่อยตัวเองจากนรกขุมนี้สักที
“อะไรนะ? ยังไม่ยอมรับความพ่ายแพ้อีกหรอ? ฉันเคารพความเป็นลูกผู้ชายของนายจริงๆ!” หวังเต็งกล่าวด้วยความประหลาดใจ เขาเหวี่ยงตราประทับอัสนีแรงยิ่งขึ้น
ลู่เทียน: …
ฉันอยากจะยอมรับความพ่ายแพ้แล้ว!
เขากรีดร้องในใจ!
“สมแล้วที่เป็นอัจฉริยะที่ฉันคาดหวังไว้เป็นอย่างสูง นายไม่เต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้แม้จะต้องโดนทรมาน ฉันประทับใจจริงๆ” หวังเต็งกล่าวในขณะที่เขายังคงทุบหัวของอีกฝ่ายต่อไป
“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น งั้นฉันก็จะมอบรอยฟกช้ำให้กับนายเป็นรางวัลก็แล้วกัน!”
ลู่เทียน: …
ให้มีรอยฟกช้ำเป็นรางวัล?!
นี่มันปีศาจ
เขาเกือบจะน้ำตาไหล เขาอยากจะตะโกนคำว่า “ฉันยอมรับความพ่ายแพ้แล้ว” จริงๆ แต่เขาก็ทำไม่ได้ ก่อนที่เสียงของเขาจะไปถึงปากของเขา มันก็ถูกปิดกั้น
ลู่เทียนไม่เคยคาดหวังสิ่งนี้
ในฐานะอัจฉริยะดาบที่น่าภาคภูมิใจ เขาก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีวันที่เขาไม่สามารถพูดคำง่ายๆ สามคำออกจากปากได้
นี่มันไร้สาระ!
ด้วยเหตุผลบางอย่าง จู่ๆ เขาก็รู้สึกเสียใจที่ไปท้าทายหวังเต็ง
ทำไมเขาถึงท้าทายปีศาจตัวนี้กันนะ?
เพราะเขาสามารถสัมผัสได้ถึงเจตจำนงดาบอันทรงพลังของเขา!
แต่ตอนนี้ เขาตระหนักได้ว่าสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริงเกี่ยวกับชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ทักษะดาบของเขา แต่เป็นบุคลิกที่ไร้ยางอายที่ฝ่าฝืนแบบแผน!
ไอ้สารเลวคนนี้ไร้มนุษยธรรม!
ไม่มีใครรู้ว่าอัจฉริยะผู้เย็นชาและเยือกเย็นคนนี้มีความซับซ้อนและสับสนในใจเพียงใด
เขาพูดอะไรไม่ได้เลย!
ผู้ชมเองก็ตกตะลึงเช่นกัน
พวกเขาคิดว่าการต่อสู้ได้จบลงแล้ว แต่พวกเขาก็ต้องคิดใหม่เมื่อเห็นฉากนี้
หวังเต็งถืออิฐไว้ในมือและทุบไปที่หัวของลู่เทียนอย่างไม่ลังเล เสียงทื่อดังลั่นอย่างต่อเนื่อง มันทำให้หัวใจของพวกเขาเต้นระรัว
บู้มมมม!
ไม่นาน ร่างกายที่สั่นคลอนของลู่เทียนก็สูญเสียการควบคุมและกระแทกลงกับพื้น พลังอันน่าสะพรึงกลัวได้สร้างหลุมลึกลงไปในพื้นดิน
รอยแตกกระจายออกไปเหมือนใยแมงมุม
ทุกคนสามารถเห็นรูปลักษณ์ปัจจุบันของลู่เทียนได้ มีรอยกระแทกทั่วศีรษะของเขา มันเป็นภาพที่น่าสลดใจ
เขาไม่เท่และหล่อเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป
เขาเป็นเหมือนถนนประเทศไทยที่เป็นหลุมเป็นบ่อ
แขนขาของเขากระตุกขณะที่เขานอนกองชักดิ้นชักงออยู่บนพื้น
เมื่อเห็นฉากนี้ เหล่าผู้ชมก็เริ่มเข้าใจแล้วว่าความตายมันดียังไง
“เขา… โหดร้ายเกินไปแล้ว!” หลายคนอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกใจและสยองขวัญ...
*สรุปไม่ได้สติแตกนะครับ ลู่เทียนแค่หัวแตก...