ตอนที่ 39 ‘คัมภีร์ปลูกฝังมาร’

ตอนที่ 39 ‘คัมภีร์ปลูกฝังมาร’

  

“เสี่ยวอันจื่อ มองเจ้าตอนนี้แล้ว...ชั่วมาก!”

  

สีหน้าของซูอันเมื่อสักครู่นี้ทำให้ชิงหลิงอดนึกถึงพวกโจรชั่วในนิยายที่คอยไล่ล่าพระเอกไม่ได้

  

“เอ่อ หมายความว่าปกติข้าไม่ชั่วหรือ?” ซูอันเอียงศีรษะพลางถาม

  

เยี่ยหลีเอ๋อร์พยักหน้า จากนั้นแสดงความหลงใหลโดยการทุบหน้าอกและพูดด้วยความภาคภูมิใจว่า “พี่อันเป็นคนชั่ว ส่วนข้าเป็นเด็กดื้อ เฮอะ เฮอะ พวกเราก็เลวกันหมดนี่แหละ”

  

“แต่เจ้าเป็นคนเดียวที่พูดมาก” ซูอันใช้นิ้วจิ้มหน้าผากของเยี่ยหลีเอ๋อร์ คนชั่วอะไรกัน ไม่เห็นน่าฟังเลย

  

เพราะเห็นได้ชัดว่าเขาเป็นตัวร้ายที่น่ารักและมีเสน่ห์ต่างหาก

  

เขาหันไปหาชิงหลิงพลางหรี่ตาลงเล็กน้อย “พี่ชิงหลิงเรียกข้าแบบนั้นเลยหรือ! ตอนนี้ข้าเสียใจมาก ข้าต้อง...”

  

ก่อนที่ซูอันจะพูดจบ ชิงหลิงดึงเขามาไว้ในอ้อมแขน ใบหน้าของเขาจมอยู่กลางอกและคำพูดหลังจากนั้นถูกปิดกั้น

  

“อย่าคิดมากนะ ข้าขอโทษที่เมื่อครู่พูดผิดไป” ชิงหลิงพูดด้วยใบหน้าแดงเรื่อ

  

ด้วยเหตุผลบางประการ ทำให้ตอนที่นางเห็นซูอันเอียงศีรษะน่ารัก นางพลันนึกถึงหนังสือ ‘พี่สาวเทพธิดากระบี่เย็นกับน้องชายหมาเด็กของนาง’ ขึ้นมา ในหนังสือพี่สาวเทพธิดากระบี่เย็นกอดน้องชายที่น่ารักและน่ากลัวของนางด้วย จากนั้นนางก็ถูกเขาทำลายล้างด้วยความเร่าร้อน

  

ดังนั้นนางจึงทนไม่ไหวและเริ่มทำเหมือนกับที่บรรยายไว้ในหนังสือ

 

อ่า มันน่าอายมาก!

  

กระนั้นนางก็ไม่อยากปล่อยมือ!

  

ซูอันแอบกลอกตาขึ้นมองนางด้วยความเจ้าเล่ห์ ใบหน้าสีชมพูของนางเกือบจะเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำในตอนที่บอกเขาว่าอย่าคิดมาก

  

พี่ชิงหลิง รู้หรือไม่ว่า XP ของเจ้าถูกเปิดเผยแล้ว!

  ……

หลังจากบดขยี้ศพของเยี่ยเสวียนจนเป็นผุยผงโดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้อีก ซูอันจึงเริ่มการขัดเกลาตำหนักเซียนไท่ซวี

  

เนื่องจากเป็นสมบัติวิญญาณที่เทพไท่ซวีเต็มใจทิ้งไว้ให้ผู้สืบทอด มันจึงขัดเกลาไม่ยากนัก ประเด็นนี้ต้องขอบคุณเยี่ยเสวียนอีกครั้งสำหรับการอุทิศตนแบบไม่เห็นแก่ตัวและผ่านบททดสอบเพื่อให้เขาได้ตำหนักเซียนหลังนี้มาครอง

  

เมื่อรวมกับพลังปราบปรามจากห่วงวัชระ ในเวลาเพียงสองวัน ตำหนักเซียนหลังนี้จึงได้รับการขัดเกลาโดยสมบูรณ์

  

ตำหนักเซียนไท่ซวีหลังนี้เป็นสมบัติวิญญาณประเภทมิติ ไม่เพียงแต่ใช้เป็นตำหนักแบบพกพาเท่านั้น แต่ยังมีพลังป้องกันและพลังโจมตีที่ดีซึ่งทำให้ซูอันพึงพอใจมาก

  

เหมือนเวลาเดินทางแล้วได้อยู่ในบ้านไปด้วย นับเป็นสมบัติวิญญาณที่ดี

  

เมื่อซูอันจากไป หุบเขาไท่ซวีซึ่งกำเนิดมาพร้อมตำหนักเซียนไท่ซวีจึงค่อยๆ หายไปเช่นกัน

  

บางทีหากผ่านไปอีกหลายเดือน สถานที่ต้องห้ามอันเลื่องลือของตงโจวแห่งนี้จะกลายเป็นเรื่องเล่าในหน้าประวัติศาสตร์โดยสมบูรณ์

 

โฮสต์ : ซูอัน

  

พลังวิญญาณ : ระดับจื่อฝู่ขั้นกลาง

  

วิทยายุทธเสินทง : คัมภีร์ปฐมกาล, เคล็ดวิชากระบี่ต้าโจวเทียน, เคล็ดวิชามุทราเจินเสวียน…

  

สูตรโกง : ผลเต๋าอายุยืน, รัศมีดึงดูดใจเพศตรงข้าม, กายหยางศักดิ์สิทธิ์

  

ความพิเศษ : รัศมีตัวร้าย

  

คะแนนตัวร้าย : 3500

  

ก่อนหน้านี้ล่อลวงตัวเอกหญิงมนุษย์และทำร้ายเยี่ยเสวียน เมื่อรวมกับการสังหารเยี่ยเสวียนครั้งนี้ ทำให้คะแนนตัวร้ายของซูอันพุ่งสูงแบบไม่เคยเป็นมาก่อน

 

หากใช้ประหยัดสักหน่อย เมล็ดพันธุ์ต้นไม้โลกที่ต้องใช้คะแนนตัวร้าย 10000 ก็อยู่ไม่ไกลเกินฝัน

  

แต่ซูอันยังตัดสินใจที่จะแบ่งออกมาใช้หน่อย

  

แค่ลองดูน้ำตื้นหรือลึก [1] ซูอันคิดในใจ

  

“รางวัล!”

  

[ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับเคล็ดวิชาพิเศษ ‘คัมภีร์ปลูกฝังมาร’]

  

‘คัมภีร์ปลูกฝังมาร’ : มารอยู่ในใจ เมล็ดพันธุ์แห่งมารเกิดขึ้นเอง มารฝังอยู่ในจิต ไม่เคยกำเนิดใหม่ เคล็ดวิชานี้เกิดหลังจากโลกมารถูกทำลาย กำเนิดจากแก่นแท้ของโลกแห่งพลังเวท มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว [คลิกเพื่อดูคำแนะนำโดยละเอียด]

  

หลังจากคลิกที่คำแนะนำแล้วดวงตาของซูอันสว่างวาบ...นี่เป็นรางวัลใหญ่

  

แม้ว่าเคล็ดวิชานี้จะไม่ได้ใช้สำหรับการฝึกตน แต่ความอัศจรรย์นั้นยิ่งใหญ่กว่ามาก มันสามารถสร้างมารได้สองประเภท มารประเภทแรกเกิดขึ้นเมื่อผู้คนรอบตัวได้รับอิทธิพลจากมาร ทำให้พวกเขาชื่นชอบและจงรักภักดีต่อมารแบบลึกซึ้ง นี่คือพลังวิเศษเพียงอย่างเดียวที่จอมมารปรารถนา

  

หากในชาติที่แล้วนิกายพวกนั้นมีเคล็ดวิชาเช่นนี้บ้าง ผู้ครอบครองสามารถเป็นพระสันตะปาปาได้เลย

  

อีกประเภทหนึ่งคือการหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งจิตมาร เมื่อหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งจิตมารใส่ศัตรูและกระตุ้นอารมณ์ด้านลบของศัตรู มันจะทำให้ศัตรูหมกมุ่นอยู่กับการฝึกตน และในท้ายที่สุดสามารถกลายเป็นหุ่นเชิดได้

  

ทั้งสองนี้เป็นเพียงความสามารถที่ซูอันใช้ได้ในปัจจุบัน และยังมีความลึกลับอื่นๆ แต่จะไม่ลงรายละเอียด

 

“จับรางวัลต่อ!” ซูอันละทิ้งความคิดก่อนหน้านี้

  

โชคดีมาเยือนแล้ว ต้อลองอีกรอบ!

  

[ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับชุดคำพูด ‘ขอบคุณที่มาอุดหนุน’]

  

“...ฮะ!” ซูอันเบิกตากว้าง การเสี่ยงรางวัลยังมีรางวัลเปล่าด้วยหรือ?

  

นี่มันนายทุนหน้าเลือด!

  

“ระบบ เจ้าโกงข้าหรือ?” เขามองไปที่แผงระบบด้วยสีหน้าสงสัยว่าระบบกำลังอยากได้สินบนจากเขาหรือเปล่า

  

[โฮสต์ ระบบรางวัลมีความยุติธรรมแน่นอน ไม่มีการโกง]

  

เสียงจักรกลหญิงอธิบายด้วยความใจเย็น

  

“จริงหรือ?”

  

[จริง]

  

“แน่ใจนะ?”

 

[แน่ใจ]

  

“จริงๆ นะ?”

  

“จริง”

  

“ระบบ” ทันใดนั้นน้ำเสียงของซูอันเริ่มจริงจัง การแสดงออกของเขาจริงจังมากขึ้นด้วย “เจ้ารู้หรือไม่ว่ามันยากแค่ไหนกว่าจะได้รับคะแนนตัวร้ายหนึ่งพันคะแนน รู้หรือไม่ว่าหนึ่งพันคะแนนตัวร้ายมีความหมายต่อข้าอย่างไร? เจ้าคิดว่ามันเป็นแค่คะแนนตัวร้ายหนึ่งพันหรือ?”

  

“การจัดการกับเยี่ยเสวียน ข้าซื้อตราประทับวิญญาณเพียงอันเดียวเท่านั้น คะแนนตัวร้ายหนึ่งพันมีมูลค่าอย่างน้อยสามตราประทับวิญญาณ กล่าวอีกนัยคือคะแนนตัวร้ายหนึ่งพันคะแนนเทียบเท่าเยี่ยเสวียนสามคน! เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าสูญเสียคะแนนคนร้ายไปเท่าไร!”

  

[…]

ดูเหมือนว่าจะสมเหตุสมผลจริงๆ

  

ทันใดนั้นซูอันก็เปลี่ยนหัวข้อ “เฮ้อ ช่างเถอะ พวกเรามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน เหมือนพี่น้องคนละแม่ แม้ว่าเจ้าจะโกงข้า แต่ข้าก็ไม่ตำหนิความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของเจ้าและข้าไม่สามารถโต้เถียงกับเจ้าได้ แต่ครั้งต่อไปเจ้าคงรู้ว่าต้องทำอย่างไรกระมัง?”

  

[…ขอบคุณโฮสต์]

  

หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง ระบบจึงพูดด้วยความจริงใจมากขึ้นในน้ำเสียงที่เย็นชา

  

นี่เป็นครั้งแรกที่นางทำงานเกี่ยวกับระบบจึงมีประสบการณ์ไม่มาก แต่คำพูดของโฮสต์มีเหตุผลจริงๆ

  

ไม่คิดว่ารางวัลนี้จะทำให้โฮสต์ขาดทุนหนักมาก โชคดีที่โฮสต์ไม่ใส่ใจ ช่างเป็นโฮสต์ที่ใจดีจริงๆ

  

“เอาล่ะ เอาล่ะ อาถ่ง นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเจ้าด้วย” ซูอันปลอบใจ

  

[อืมอืม ขอบคุณโฮสต์ ตอนนี้โฮสต์ยังมีคะแนนตัวร้ายอีกหนึ่งพัน จับรางวัลหรือไม่?]

  

“จับ!”

 

การเดิมพันเพียงเล็กน้อยก็ทำให้มีความสุข แล้วการเดิมพันครั้งใหญ่คงไม่ทำร้ายกันจนเกินไป

  

ลองเปลี่ยนจักรยานเป็นจักรยานยนต์ดูสิ!

  

เริ่มสนุกแล้ว!

  

[ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับ...ได้รับวิทยายุทธเสินทง ‘เคล็ดวิชาเทียนหยางเสวียน’]

  

ชุดข้อความ ‘ขอบคุณที่มาอุดหนุน’ ถูกดึงออก ระบบแอบหยิบเคล็ดวิชาจากห้องนิรภัยของตนและเอาออกมาแทนที่

  

“วู้ว เคล็ดวิชาเดียวกับเยี่ยเสวียนหรือ?”

  

ซูอันผู้ได้รับเคล็ดวิชาเทียนหยางเสวียนได้ยืนยันความคิดนี้ แท้จริงแล้วมันคือพลังที่สนับสนุนกายหยางศักดิ์สิทธิ์ หลังจากใช้งานแล้วสามารถก้าวกระโดดสู่ระดับที่สูงกว่าภายในพริบตา มันเป็นหนึ่งในทักษะที่ตัวเอกต้องมี

เป็นวิชาลับสุดยอดแน่นอน หลังจากใช้แล้วเขายังสามารถสัมผัสประสบการณ์รักษาอาการบาดเจ็บของตัวเอกได้อีกด้วย

  

แต่ซูอันรู้สึกว่าอาจจะไม่ค่อยได้ใช้ เพราะการต่อสู้และสังหารมากเกินไปนั้นไม่ดี ถ้าปล่อยให้ลูกน้องทำได้ แล้วจะทำเองเพื่ออะไร

 

สรุปว่าเขาไม่ชอบรางวัลนี้...

  

“อ่าน ‘คัมภีร์ปลูกฝังมาร’ ก่อนดีกว่า จะได้ฝึกไปเลย”

  

ซูอันนั่งขัดสมาธิอยู่ในห้องสงบใจของเรือเซียน ร่องรอยของพลังงานชั่วร้ายผุดออกจากร่างกายของซูอัน มันสะสมมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ห้องสงบใจกลายเป็นอาณาจักรที่แปลกประหลาดและมีกลิ่นอายมาร

เชิงอรรถ

[1] ลองดูน้ำตื้นหรือลึก (试水) หมายถึง ทดลองทำเรื่องที่ไม่เคย