ตอนที่ 3 สาวรูมเมท ถงเหว่ย (รีไรท์)

ถังโหย่วเดินไปเดินมาในห้องเพื่อสงบสติอารมณ์ เขาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าลืมถามคำถามหนึ่ง

“ระบบ มีกฎเกณฑ์อะไรเกี่ยวกับการวางสำนักงานใหญ่ขององค์กรหรือเปล่า? เช่น พวกพื้นที่ที่วางต้องเป็นของฉันน่ะ?” ถังโหย่วถาม

ระบบตอบกลับอย่างรวดเร็ว: "ตราบใดที่ขนาดเพียงพอ ก็ไม่มีข้อจำกัดอื่นๆ"

ถังโหย่วพยักหน้า คิดในใจว่าถ้าต้องเป็นของเขาอย่างถูกกฎหมาย เขาคงต้องไปหาพื้นที่ห่างไกลและเช่าสถานที่ที่มีความกว้างและยาวเฉลี่ย 600 เมตร

และทุกครั้งที่วางโบราณสถาน ถ้าเขาต้องซื้อที่ดินที่ตรงกันพอดี คิดด้วยนิ้วเท้าก็รู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับตัวเขาเองแน่

โชคดีที่กฎของระบบนั้นสมเหตุสมผล

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าจะไม่มีข้อกำหนดดังกล่าว แต่พื้นที่ที่วางสิ่งมหัศจรรย์ขององค์กรนั้นควรเป็นของเขาเอง หรือเป็นของคนอื่นๆ ในองค์กรโล่ศักดิ์สิทธิ์จะดีที่สุด

ท้ายที่สุดแล้ว มันจะช่วยประหยัดปัญหาได้มาก

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ถังโหย่วก็มีแนวคิดคร่าวๆ เกี่ยวกับการวางตำแหน่งสำนักงานใหญ่ขององค์กร

เริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้ เขาวางแผนที่จะไปดูในเมืองเจียงเฉิง และตรวจสอบข้อมูลของสถานที่ที่เขาชอบ เพื่อที่เขาจะได้เลือกสถานที่ในที่สุด

...

เช้าวันรุ่งขึ้น

ตลาดผักข้างล่างชุมชนของเขานั้นคึกคัก เนื่องจากที่นี่ค่อนข้างเก่า พ่อค้าแม่ค้าหลายคนจึงคุ้นเคยกับการตั้งแผงขายของที่นี่

ถังโหย่วตื่นขึ้นมาท่ามกลางเสียงดัง ผลักประตูห้องนอนออกและไปที่ห้องน้ำ

เขาเห็นว่าอ่างล้างหน้าเต็มไปด้วยขวดและกระปุกต่างๆ ที่เขาไม่รู้จัก ทั้งหมดเป็นของถงเหว่ย เพื่อนร่วมห้องของเขา

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ถงเหว่ยก็เปิดประตูห้องนอนออกมา

เธอมีใบหน้ารูปไข่มาตรฐาน ผมมัดรวบไว้ด้านหลัง สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงกระโปรงสีดำรัดรูป เผยให้เห็นเรียวขายาวสวยที่สวมถุงน่องสีดำ และสวมรองเท้าแตะผ้า

ดูเซ็กซี่มาก!

สมเป็นพนักงานออฟฟิศหญิงทั่วไปในเมือง

"อรุณสวัสดิ์ ถังโหย่ว" ถงเหว่ยพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้ม แต่ในรอยยิ้มของเธอมีความรู้สึกห่างเหิน

ถังโหย่วก็พยักหน้าตอบ "อรุณสวัสดิ์"

เดิมที ทั้งสองคนน่าจะจบการสนทนาที่หาได้ยากในวันนี้ตามปกติ แต่ถงเหว่ยดูเหมือนจะสังเกตเห็นบางอย่างและจ้องมองเขา

"นายดูดีขึ้นมากเลยนะ" เธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ในอดีต ใบหน้าของถังโหย่วมักจะซีดเซียว แต่ในวันนี้ มันกลับมีเลือดฝาดและดูสุขภาพดี เหมือนคนปกติ

"ไปหาหมอมาน่ะ หมอเลยสั่งยาบำรุง"

ถังโหย่วโกหกไปอย่างลวกๆ แน่นอนว่าเขารู้ว่าการเปลี่ยนแปลงนี้เป็นเพราะเขากลายเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ

ถงเหว่ยไม่ได้สนใจอะไรมาก แต่ก็แค่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ต่อ: "ดูแลตัวเองดีๆ นะ ฉันไปก่อนล่ะ"

"ลาก่อน" ถังโหย่วพูด

ถงเหว่ยเดินไปที่ตู้รองเท้าที่ประตู หยิบรองเท้าส้นสูงออกมา ก้มตัวลงเล็กน้อย จับตู้รองเท้าด้วยมือข้างหนึ่ง และผูกเชือกรองเท้าด้วยมืออีกข้างหนึ่ง เผยให้เห็นรูปร่างที่งดงามของเธอ

แต่ถังโหย่วไม่ได้มองเลย และเดินตรงเข้าไปในห้องนอน

ท้ายที่สุดแล้ว ประการแรก เขาไม่ได้สนใจถงเหว่ย และประการที่สอง ก่อนหน้านี้ จิตใจของเขาจดจ่ออยู่กับการหาเงินและรักษาโรค แต่ตอนนี้เขาจดจ่ออยู่กับการสร้างองค์กรและเพิ่มความแข็งแกร่งของเขา

เมื่อได้ยินเสียงประตูปิด ถงเหว่ยก็เงยหน้าขึ้นและก้มหน้าลงอีกครั้ง

หลังจากเช่าบ้านอยู่ด้วยกันมาเกือบปี ทั้งสองฝ่ายก็รู้จักนิสัยใจคอของกันและกันคร่าวๆ

ตอนที่เธอรู้ครั้งแรกว่าเพื่อนร่วมห้องเป็นผู้ชาย เธอเกือบจะปฏิเสธทันที ท้ายที่สุดแล้ว มันไม่สะดวกและอันตรายเกินไป

แต่ในเมืองเจียงเฉิงที่แออัด การหาบ้านอีกหลังในราคาถูก ทำเลดี และขนาดเหมาะสมนั้นยากมาก

ด้วยความจำเป็น เธอจึงลองอยู่ไปก่อนสองสามวัน

ค่อยๆ เธอก็รู้ว่าถังโหย่วเป็นคนพูดน้อย ชอบเก็บตัว และไม่มีเจตนาไม่ดี

ดังนั้น ทั้งสองคนจึงเช่าบ้านอยู่ด้วยกันจนถึงตอนนี้

ก่อนหน้านี้ เธอพยายามชวนเขาคุย เธอรู้อยู่แก่ใจว่า ถังโหย่วมีคุณสมบัติไม่เลว ร่างกายสมส่วน หน้าตาหล่อเหลา รายได้เดือนละประมาณ 10,000 หยวน และไม่มีนิสัยเสีย

แต่...

ถงเหว่ยสวมรองเท้าส้นสูง คางที่สวยงามและสะอาดสะอ้านของเธอยกขึ้นเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เธอ ถงเหว่ย มีตัวเลือกที่ดีกว่า

ทำงานหนักและใช้ชีวิตส่วนตัวอย่างสะอาด

เธอไม่ได้ปฏิเสธว่าเธอบูชาเงิน ในแผนการของเธอ หากเธอสามารถก้าวกระโดดทางชนชั้นด้วยความพยายามของเธอเองได้ แน่นอนว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุด

และถ้ามันไม่ได้ผล เธอก็ไม่ได้รังเกียจที่จะแต่งงานกับคนรวยเพื่อเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอ เธอเชื่อมั่นว่าการพึ่งพาฐานรากของเธอเองไม่ใช่เรื่องยาก

ดังนั้น ถังโหย่วจึงไม่เคยอยู่ในความคิดของเธอเลย

หลังจากตรวจสอบเวลา ถงเหว่ยก็ผลักประตูออกและจากไป

...

หลังจากนั้นไม่นาน ถังโหย่วก็จัดการตัวเองและเตรียมออกไปหาสถานที่ที่เหมาะสม

จู่ๆ โทรศัพท์ก็ได้รับฟีดข่าวท้องถิ่น

เขาเปิดดู:

"มีรายงานว่าฝนตกหนักอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาหนึ่งเดือนทำให้เกิดน้ำท่วมในหลายพื้นที่ของเมือง และมีเขื่อนกว่า 30 แห่งที่เสี่ยงต่อการพังทลาย และดินถล่ม 12 แห่ง หวังว่าประชาชนจะระมัดระวังตัว"

ถังโหย่วถอนหายใจ

เขาสามารถเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศในพื้นที่เล็กๆ ได้ชั่วคราว แต่เขาไม่สามารถต่อสู้กับภัยธรรมชาติได้ และเขาไม่สามารถทำอะไรกับสิ่งที่เกิดจากฝนตกหนักได้

ลงไปชั้นล่าง

ในเวลานี้ ฝนหยุดตกชั่วคราว และไอน้ำระหว่างท้องฟ้าและพื้นดินก็ระเหยขึ้นมา

ตลาดผักข้างๆ ถูกล้อมรอบด้วยกำแพงกั้นสูง และผนังก็เต็มไปด้วยโปสเตอร์โฆษณาที่ขาดวิ่น

มองจากประตูที่เปิดอยู่ เห็นพ่อค้าแม่ค้าตะโกนขายของ และผู้คนที่มาซื้อของต่างก็ฉวยโอกาสที่แดดออกทำธุระ จึงคึกคักมาก

เสียงดังมากจนกระจกหน้าต่างของอาคารเก่าสั่นสะเทือน

...

ถ้าชอบไปกดถูกใจที่เพจหน่อยนะครับ : แมวหยิบมาแปล