ข้านี่แหละจอมเวทไร้เทียมทาน ตอนที่ 23

ข้านี่แหละจอมเวทไร้เทียมทาน ตอนที่ 23

"นี่มัน?!"

เมื่อกลุ่มทหารที่นำโดยผู้มีพลังพิเศษสองคนมาถึงและได้เห็นสภาพอันเละเทะของสนามรบ พวกเขาก็เบิกตากลมกว้าง

ไม่ช้า ทหารคนหนึ่งที่มีสีหน้าเคร่งขรึมก็หันไปมองกลุ่มนักเรียนก่อนจะเดินเข้าไปหา

"สวัสดี ผมเป็นผู้บังคับการกองร้อยที่ 3 แห่งกองทหารรักษาการณ์สถานีสนับสนุนหมายเลข 20 เขตทุ่งหญ้าสีเทา ชื่อว่า หลัวซิวเต๋อ ไม่ทราบว่าคุณคือ?"

ในฐานะอาจารย์ผู้นำคณะ หลี่ซวนจึงเดินออกมาและยื่นมือไปจับกับหลัวซิวเต๋อ

"สวัสดีครับผู้กองหลัว ผมเป็นอาจารย์ของโรงเรียนมัธยมหมายเลขหนึ่ง หลี่ซวน ผมมาที่นี่เพื่อทำการสอนเชิงปฏิบัติให้กับนักเรียนครับ"

"ที่แท้ก็อาจารย์หลี่นี่เอง"

หลัวซิวเต๋อกวาดมองกลุ่มนักเรียนทางด้านหลังของหลี่ซวนก่อนที่สายตาจะหยุดลงที่หลินอวี่ หยานจี และจั่วมู่เกอ

อุปกรณ์และเครื่องแต่งกายของทั้งสามคนแตกต่างจากคนอื่นๆโดยสิ้นเชิง ดูคล้ายกับเป็นกลุ่มชนชั้นสูง

"ผมได้รับรายงานมาว่าที่นี่ปรากฏฝูงหนูดีบุกขึ้น คุณพอจะทราบอะไรบ้างไหม?"

หลี่ซวนยืดอกขึ้น ท่าทางดูภาคภูมิใจอย่างมาก

"แน่นอนว่ารู้ครับ เพราะหนุดีบุกฝูงนั้นถูกนักเรียนทั้งสามคนของผมกวาดล้างไปจนหมดแล้ว"

นักเรียนฉันนี่เจ๋งโครตๆ!

หรือว่าไม่จริงล่ะ?

"อะไรนะ?!"

หลิวซิวเต๋อและผู้มีพลังพิเศษอีกสองคนที่อยู่ด้านหลังต่างก็ตกตะลึง

"จะเป็นไปได้ยังไง?! ผมเห็นฝูงหนูนั่นจากระยะไกลแล้ว อย่างน้อยก็ต้องมีเป็นหมื่น! แม้แต่ผู้มีพลังพิเศษคลาสหนึ่งก็ยังหนีได้ยาก แล้วนักเรียนที่อยู่ระดับฝึกหัดสามคนจะไปกวาดล้างพวกมันได้ยังไง?"

ผู้มีพลังพิเศษอาชีพนักฆ่าขมวดคิ้วแย้ง

"พวกมันคงจะถูกผู้แข็งแกร่งที่ผ่านมาโดยบังเอิญสังหารไปสินะ? คุณ ในฐานะอาจารย์ แต่กลับยกยอปอปั้นนักเรียนของตัวเองแบบนี้ ดูเหมือนคุณจะขาดคุณสมบัติของอาจารย์ที่ดีไปหน่อยนะ"

มือธนูที่อยู่ด้านข้างก็แค่นเสียงอย่างเย้ยหยัน

หลัวซิวเต๋อนิ่งเงียบ ไม่ได้เอ่ยอะไร

หรือจะเป็นพวกเขาสามคน?

เป็นไปไม่ได้

ต่อให้ทั้งสามคนจะเป็นอาชีพหายาก แต่การจะกำจัดฝูงหนูดีบุกนับหมื่นก้ดูเหมือนจะเกินจริงไปหน่อย

เมื่อหลี่ซวนได้ยิน ดวงตาของเขาก็เบิกขึ้นด้วยความโกรธ

หลินอวี่กวาดมองทหารกลุ่มนี้ จากนั้นจึงโบกไม้เท้ายิงระเบิดไฟออกไปยังพื้นที่ว่าง

ระเบิดไฟพุ่งผ่านหลัวซิวเต๋อและคนอื่นๆไปยังที่ว่างที่ห่างออกไป

ตู้ม!

ผืนดินสั่นสะเทือน คลื่นความร้อนโชยพัดใบหน้า

พวกหลี่ซิวเต๋อและทหารทั้งหมดต่างก็รู้สึกร้อนราวกับพวกเขากำลังอยู่กลางทะเลทราย

พวกเขาหันกลับไปมองดูพื้นที่ที่ไหม้เกรียมด้วยความตกใจ

ขณะที่เปลวไฟมอดดับลง ผืนหญ้าสีเทาก็หายไป เหลือทิ้งไว้เพียงหลุมดำเมี่ยมและเศษขี้เถ้าที่ปลิวว่อน

"นี่มัน...."

ดวงตาของหลัวซิวเต๋อเบิกกว้าง เขามองดูร่องรอยความพินาศที่เกิดจากระเบิดไฟ จากนั้นจึงหันไปดูซากสนามรบที่อีกด้าน

ร่องรอยเหมือนกันเป๊ะ!

"เป็นเธอ?! เป็นฝีมือของเธอ?"

หลัวซิวเต๋อมองดูหลินอวี่ยอย่างยากจะทำใจเชื่อ

ทำไมนักเรียนที่เพิ่งปลุกพลังได้ถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้?

หลินอวี่ยิ้ม

"ใช่ครับผู้กองหลัว"

หลัวซิวเต๋อและคนอื่นๆต่างมีสีหน้าตกตะลึง

คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นฝีมือของเขา!

แล้วอีกสองคน.....

พวกเขาหันไปมองหยานจีและจั่วมู่เกอ หนังศีรษะของพวกเขาพลันชาหนึบขึ้นมา

ผู้ฝึกหัดที่เพิ่งปลุกพลังได้จำนวนสามคนสามารถกวาดล้างฝูงหนูดีบุกนับหมื่นลงได้?

นี่ฉันฝันอยู่รึไง??

เมื่อเห็นหลัวซิวเต๋อและคนอื่นๆต่างแข็งค้าง หลินอวี่ก็ชี้ไปยังศพของมนุษย์หนูทั้งสามแล้วจึงพูดว่า

"ผู้กองหลัว ผมคิดว่าฝูงหนูดีบุกยังไม่ใช่ปัญหาสักเท่าไหร่ คุณควรไปดูศพทั้งสามนั้นสักหน่อยนะ"

หลัวซิวเต๋อนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงรู้สึกงุนงง

ฝูงหนูดีบุกจำนวนนับหมื่นยังไม่ใช่ปัญหางั้นเหรอ?

ยังมีเรื่องที่เป็นปัญหายิ่งกว่าเรื่องนี้อีกเหรอ?

เขาเดินไปยังศพสามศพที่หลินอวี่ชี้ด้วยความสงสัย

ศพทั้งสามดำไหม้เกรียมจนแทบจะแยกยะรูปร่างไม่ได้ กระนั้นก็ยังสามารถระบุเผ่าพันธุ์ได้

เมื่อได้เห็นศพทั้งสามชัดๆ หลัวซิวเต๋อก็แทบจะลืมหายใจ

"มนุษย์หนู?! นี่เป็นไปได้ยังไง??"

คำพูดของหลัวซิวเต๋อทำให้พวกทหารที่เหลือเดินเข้ามาดูบ้าง

มนุษย์หนู?

ที่นี่เนี่ยนะ?

หลัวซิวเต๋อย่อตัวลง เขาตรวจสอบศพของมนุษย์หนูทั้งสาม จากนั้นจึงเดินกลับมาหาหลินอวี่ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

"นักเรียน สามศพนี้ก็ฝีมือของเธอด้วย?"

"ครับ" หลินอวี่พยักหน้า "ทั้งสามตัวเป็นคลาสหนึ่ง แต่.... ที่จริงพวกมันมีกันสี่ตัว ดูเหมือนว่าตัวที่มีอาชีพนักฆ่าจะหนีไปได้"

"ยังมีอีกหนึ่งงั้นเหรอ?"

หลัวซิวเต๋อพลันเคร่งเครียด

มีมนุษย์หนูปรากฏตัวขึ้นภายในทุ่งหญ้าสีเทา นี่นับเป็นเรื่องใหญ่!

เป็นเรื่องที่สำคัญยิ่งกว่าปรากฏฝูงหนูดีบุกจำนวนนับหมื่น!

เป็นเรื่องที่สำคัญกว่ามาก!

นั่นเพราะข้างนอกนี่ถึงกับมีเผ่าพันธุ์มนุษย์หนูออกมาเดินเพ่นพ่าน!

เขายกกำปั้นขวาขึ้นแนบอกข้างซ้าย แสดงท่าเคารพทางทหารต่อหลินอวี่

"นักเรียน ขอบคุณสำหรับการอุทิศตัวต่อทุ่งหญ้าสีเทาในครั้งนี้! พวกเราจะตามล่ามนุษย์หนูนักฆ่าที่หนีไปได้ด้วยทุกอย่างที่มี!"

"ดีครับ"

หลินอวี่พยักหน้า

"คุณควรสืบหาว่าพวกมันมาทำอะไรที่นี่"

"ใช่ เธอพูดถูก! พวกเราจะตรวจสอบเรื่องนี้เอง!"

หลัวซิวเต๋อพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม

เรื่องนี้จะต้องสืบสวนอย่างละเอียด!

"งั้นก็ดีครับ"

หลินอวี่กลัวว่ามนุษย์หนูที่หนีไปได้จะก่อปัญหา

เมื่อเห็นเช่นนี้ หลี่ซวนก็ก้าวออกมา

"ผู้กองหลัว ในเมื่อเรื่องราวเรียบร้อยแล้ว ผมจะพาพวกนักเรียนกลับไปก่อน ครั้งนี้จู่ๆก็มีฝูงหนูดีบุกปรากฏตัวขึ้น นักเรียนหลายคนจึงกำลังเสียขวัญ"

หลัวซิวเต๋อย่อมไม่คัดค้าน

หลังจากบอกลากันแล้ว หลินอวี่และคนอื่นๆก็ออกเดินทาง

..........................

ในส่วนลึกของทุ่งหญ้าสีเทา เงาร่างพร่าเลือนหนึ่งพลันปรากฏตัวขึ้น

ร่างของมันผอมเพรียว เป็นมนุษย์ที่ดูอัปลักษณ์และมีดวงตาสีแดงเข้ม

ในตอนนี้ ใบหน้าของมันกำลังบิดเบี้ยวด้วยความกลัว

"ตาย...ตายกันหมด....ไอ้พวกมนุษย์สารเลว! โดยเฉพาะเจ้านักเวทนั่น!"

เมื่อนึกถึงนักเวทคนนั้น ร่างกายของมันก็สั่นเทิ้มขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

"เจ้านั่นน่ากลัวเกินไปแล้ว ทั้งๆที่อยู่เพียงแค่ระดับฝึกหัด...."

"ไม่! จะปล่อยให้พวกมันเติบโตไปกว่านี้ไม่ได้! ไม่อย่างนั้นจะต้องเป็นภัยคุกคามอย่างใหญ่หลวง! หลังจากกลับไปแล้ว ต้องแจ้งท่านหัวหน้า ให้เขารายงานต่อเบื้องบน!"

ขณะที่พูด สายตาก็กวาดมองยรอบตัว

ในไม่ช้า เขาก็มองเห็นประตูมิติที่มีส่วนสูงเท่ามนุษย์ปรากฏขึ้นห่างออกไป ดวงตาของเขาพลันเป็นประกาย

"มันยังอยู่ ทุกอย่างปลอดภัย...."

เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกและเดินเข้าไปในประตูมิติ

จากนั้นไม่นาน ประตูมิติก็เกิดความผันผวน มันค่อยๆปิดและจางหายไป

ทันใดนั้น เงาร่างที่สวมใส่เสื้อคลุมสีดำที่มีลวดลายโลหิตก็ปรากฏตัวขึ้น เขาออกมาจากตำแหน่งที่ประตูมิติหายไป ร่างนั้นก้มลงหยิบผลึกสีเงินที่เต็มไปด้วยรอยแตกร้าวขึ้นมา

เขาเดาะผลึกในมือเล่น จากนั้นเสียงแหบต่ำก็ดังออกมาจากใต้หมวกคลุม

"โอ้ การทดลองดำเนินไปได้ด้วยดี"

เขาหยุด

"แต่.....นักเวทฝึกหัดงั้นรึ? ใครกัน?"

ร่างนั้นส่ายหัวเบาๆ ก็แค่นักเวทฝึกหัดคนหนึ่ง

เขาไม่ได้รู้สึกสนใจแต่อย่างใด

วินาทีต่อมา เขาก็หายตัวไปอีกครั้ง ทั่วทั้งบริเวณพลันเงียบสงบราวกับไม่เคยมีผู้มาเยือน.....