Chapter 21 เริ่มสร้างรายได้

ตอนนี้จี้หยวนหยวนยังเป็นเด็กน้อยที่อ่อนแอ ดังนั้นเธอจึงช่วยอะไรไม่ได้มากนัก เธอทำได้เพียงเฝ้าดูอยู่ข้างๆ

หลี่ซู่ ทำงานเร็วมาก เธอใช้พลั่วพลิกดินขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

แต่ที่นี่มีพื้นที่กว้างขวางมาก เมื่อถึงเวลาบ่าย จึงทำเสร็จไปได้เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น

ในช่วงบ่ายเด็กทั้งสามก็กลับเข้าโรงเรียนตามปกติ หลังจากผ่านช่วงเช้าไป จี้หยวนหยวนก็สามารถปรับตัวเข้ากับการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาได้เป็นอย่างดี

ในตอนเย็น เนื่องจากชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 เลิกเรียนเร็วกว่า จี้หยวนหยวนจึงไปรอนอกชั้นเรียนของจี้ซีอัง

หลังจากรอประมาณสิบนาที ชั้นป.4 ก็เลิกเรียน

เด็กกลุ่มหนึ่งเดินออกมา จี้หยวนหยวนเงยหน้าขึ้นมอง แต่เธอไม่เห็นจี้ซีอัง

ทันใดนั้น จี้ซีอัง ก็เอื้อมมือไปสะกิดเธอ “หยวนหยวนกำลังมองหาอะไรอยู่น่ะ”

จี้หยวนหยวนลดระดับสายตาลงและเห็นจี้ซีอัง

จากนั้นเธอก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

จี้ซีอัง นี่ตัวเตี้ยเกินไปจริงๆ

ปีนี้เขาอายุเก้าขวบแล้ว เด็กอายุ 9 ขวบปกติควรมีส่วนสูงประมาณ 1.3 เมตร ถือเป็นระดับที่ต้องซื้อตั๋วขึ้นรถบัส โดยต้องจ่ายครึ่งราคาเพื่อไปยังสวนสาธารณะ

แต่ความสูงของจี้ซีอัง คงอยู่แค่ประมาณ 1.2 เมตร เขาเตี้ยกว่าเพื่อนๆ ที่อายุเท่ากัน

ความสูงของเขาอยู่แค่เพียงไหล่ของเพื่อนเท่านั้น จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่จี้หยวนหยวนจะไม่เห็นเขาในตอนนี้

ในชีวิตก่อนหน้านี้ของเธอ จี้หยวนหยวนไม่ได้มีส่วนร่วมในการเติบโตของจี้ซีอัง และไม่รู้ว่าเขาเติบโตมาได้อย่างไร

แต่ในตอนนี้ ไม่เพียงแต่จี้ซีอังจะตัวเตี้ยเท่านั้น เขายังไม่มีออร่าและดูธรรมดามาก

ไม่มีใครรู้ได้เลยว่าโตมา เขาจะหล่อขนาดนี้ได้อย่างไร

แม้ว่าเขาจะเป็นนักแข่งรถมืออาชีพที่ต้องอาศัยความแข็งแกร่งเพื่อหาเลี้ยงชีพ แต่ใบหน้าของเขาก็ดึงดูดแฟน ๆ มากมายในชีวิตที่แล้ว

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ จี้หยวนหยวนก็ถอนหายใจยาว  บังเอิญที่ จี้ซีซวน เข้ามาหาพอดีและพวกเขาทั้งสามก็กลับบ้านพร้อมกัน

ตอนกลางคืน ในที่สุดหลี่ซู่ก็สามารถพลิกพื้นดินและโปรยเมล็ดพรรณพืชทั้งหมดลงไปได้สำเร็จ

“แม่คะ พรุ่งนี้เรานำผลไม้เหล่านี้ไปขายกันมั้ยคะ” จี้หยวนหยวนแนะนำก่อนที่เธอจะเข้านอน

ผลไม้ในมิติพิเศษสุกงอมมานานแล้ว แต่เธอยังไม่ได้เก็บเลย

หลี่ซู่ ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ พรุ่งนี้มาลองดูกันนะ คงเป็นเวลาที่ดีในการทดลองวางขาย”

จี้หยวนหยวนตื่นขึ้นมาตอนเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น เธอและหลี่ซูเข้าไปในมิติพิเศษอีกครั้งและหยิบตะกร้าที่เต็มไปด้วยผลไม้ออกมา

มีต้นผลไม้อยู่ประมาณสิบต้น มีเพียงสามชนิดเท่านั้น คือ: แอปเปิ้ล ลูกแพร์ และลูกพีช

หลี่ซู่ ไม่ได้แตะต้องแอปเปิ้ลหรือลูกแพร์เลย เธอเก็บเพียงลูกพีชบางส่วนเท่านั้น

แอปเปิ้ลและลูกแพร์เป็นผลไม้ที่สุกในฤดูใบไม้ร่วง ตอนนี้มีพวกมันวางขายในท้องตลาดมากมาย ดังนั้นพวกมันจึงดูไม่ค่อยมีราคานัก  แตกต่างกับลูกพีช  ลูกพีชในท้องตลาดโดยทั่วไปจะถูกนำออกมาขายภายในสิ้นเดือนสิงหาคม  แม้ว่าจะยังสามารถหาซื้อได้ในเดือนกันยายนก็ตาม แต่มันก็มีแต่ลูกเล็กๆและไม่ค่อยหวาน

แต่ตอนนี้เป็นช่วงปลายเดือนตุลาคมแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะยังสามารถซื้อลูกพีชได้ แต่พวกมันทั้งหมดก็ถูกเก็บไว้ในห้องเย็น จากการที่ถูกแช่เย็นไว้นานเนื้อสัมผัสของผลไม้ก็จะแย่ลงเรื่อยๆ

แตกต่างจากลูกพีชที่อยู่ข้างในมิติพิเศษ พวกมันถูกเก็บออกมาอย่างสดใหม่และมีเนื้อสัมผัสที่ดีมาก การขายจะต้องออกมาดีอย่างแน่นอน

จี้หยวนหยวนพยักหน้าด้วยความปลาบปลื้ม แม่ของเธอเฉลียวฉลาดในการทำธุรกิจมาก

เธอเก็บพวกมันมาเพียงประมาณ 50 กิโลกรัมเท่านั้น เธอไม่รู้ว่าตลาดเป็นอย่างไร ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าเก็บเพิ่ม

เธอแอบติดแอปเปิ้ลและลูกแพร์มา 2-3 ลูก ไว้ให้จี้ซีซวนและจี้ซีอังกินด้วย

หลังจากเก็บผลไม้เสร็จแล้ว จี้ซีซวนและจี้ซีอัง ก็ยังไม่ตื่น เนื่องจากเมื่อคืนพวกเขาทั้งสองทะเลาะกันเล็กน้อย ดังนั้น หลี่ซู่ จึงไม่ได้ปลุกพวกเขา เธอต้องการใช้ประโยชน์ในตอนเช้าที่เร่งรีบเพื่อทดสอบน่านน้ำ

หลี่ซู่ กำลังถือตะกร้าลูกพีชด้วยตัวของเธอเอง จี้หยวนหยวนเดินตามหลังเธอมาติดๆ ขณะนี้ทั้งสองกำลังไปที่ตลาดบริเวณใกล้ ๆ นี่เอง

นี่คือตลาดผักผลไม้ที่ใหญ่ที่สุดของมณฑล มีผู้คนมากมายตั้งแต่เช้าจรดค่ำ

หลี่ซูไม่ได้จ่ายค่าธรรมเนียมแผงขายของจึงไม่กล้าเข้าไปด้านใน เธอทำได้เพียงหาที่ว่างๆนั่งอยู่ด้านนอกแล้วนั่งยองๆ ซึ่งที่ตรงนี้คือช่องลมโกรก ในตอนเช้าอากาศยังหนาวเย็นอยู่ หลี่ซูอุ้มจี้หยวนหยวนไว้ในอ้อมแขนของเธอแล้วถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “หยวนหยวน ลูกหนาวไหมจ๊ะ?  ให้แม่ซื้อซาลาเปาให้ลูกไหม”

จี้หยวนหยวนส่ายหัว “หนูยังไม่หิวค่ะแม่” กลับบ้านเราค่อยไปกินหลังจากที่เราขายพวกมันเสร็จก็ได้ค่ะ”

หลี่ซู่ กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นมีผู้หญิงแต่งตัวทันสมัยคนหนึ่งเข้ามา “พี่สาวคะ ลูกพีชพวกนี้ราคาเท่าไหร่คะ?”

“70 เซ็นต์ต่อ *Catty จ๊ะ” หลี่ซู่ รู้สึกผิดเล็กน้อยที่พูดโพล่งออกไป   ( 1 Catty ~ 600 กรัม )

ในฤดูร้อน ลูกพีชมักจะอยู่ที่ประมาณ 40 เซ็นต์ ลูกพีชสวยๆบางลูกสามารถขายได้ในราคา 50 เซ็นต์

เหตุผลที่เธอบอกว่า 70 เซ็นต์ก็เพื่อให้พวกเขาต่อรองราคา ในใจเธอกำหนดราคาอยู่ที่ 50 ถึง 60 เซ็นต์ต่อ *Catty

ความจริงแล้ว ลูกพีชไม่ใช่ผลไม้ที่พบได้ทั่วไปในเวลานี้  อีกทั้งพวกมันยังเป็นลูกพีชที่มีขนาดใหญ่และหวานฉ่ำ

ผู้หญิงคนนั้นพึมพำ “แพงมากเลยนะคะ”

นี่เป็นครั้งแรกที่ หลี่ซู่ ทำธุรกิจ และเมื่อเธอได้ยินเข้า เธออึ้งไปชั่วขณะใบหน้าของเธอก็แดงก่ำ

เห็นดังนั้น จี้หยวนหยวนจึงตอบกลับไปว่า “พี่สาวคะ ลูกพีชของเราปลูกเองทั้งหมด ลูกมันทั้งใหญ่และหวานฉ่ำ  หนูอยากให้คุณลองชิมมันดูค่ะ”

ขณะที่เธอพูด เธอหยิบมีดผลไม้ออกจากกล่องแล้วส่งให้หลี่ซู “แม่คะ ช่วยหั่นเป็นชิ้นใหญ่ๆ แล้วให้พี่สาวลองชิมดูสิคะ”

หลี่ซู่ ก็กลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง เธอก็รีบหั่นลูกพีชและยื่นหนึ่งในสี่ส่วนให้แก่ผู้หญิงคนนั้น

ผู้หญิงคนนั้นเห็นว่าจี้หยวนหยวนน่ารักและยังปากหวาน เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “เพื่อนตัวน้อย หนูสวยมากเลย รู้มั้ยจ๊ะ”

จี้หยวนหยวนยิ้มเผยให้เห็นฟันเรียงกันสวยงาม “พี่สาว คุณก็สวยมากเช่นกันค่ะ”

ผู้หญิงคนนั้นหยิบลูกพีชจากมือของ หลี่ซู่ แล้วกัดเข้าไป ดวงตาของเธอเบิกกว้างทันที “ช่างเป็นลูกพีชที่หวานฉ่ำอะไรอย่างนี้”

จี้หยวนหยวนสบตากับหลี่ซูอย่างไม่ตั้งใจ

หลังจากได้ลองชิมแล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็พูดว่า “พี่สาวคะ ขอให้ฉัน 10 Catties นะคะ”

ดวงตาของ หลี่ซู่ เบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ “10  Catties หรอ ?”

ผู้หญิงคนนั้นยิ้มและพยักหน้า “ใช่ค่ะ ฉันขอ 10 Catties”

หลี่ซู่ ชั่งน้ำหนักผลไม้ให้ผู้หญิงคนนั้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นยกตาชั่งสูงขึ้น

เมื่อเห็นสิ่งนี้ หญิงสาวก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ

หลังจากมอบเงินให้หลี่ซูแล้ว เธอถามย้ำอีกครั้งว่า “พี่สาวคะ คุณปลูกอะไรไว้ที่บ้านอีกบ้าง ?   แล้วคุณจะมาขายอีกมั้ยคะ”

หลี่ซู่ รีบพยักหน้า “ฉันมาแน่นอนจ๊ะ ฉันต้องการเช่าบูธด้านใน ฉันยังปลูกผักไว้อีกหลายชนิดที่บ้านด้วย มันกำลังจะโตแล้ว”

ผู้หญิงคนนั้นยิ้มและพูดว่า “เอาล่ะๆ ฉันจะต้องกลับมาอีกแน่ๆ แล้วเจอกันนะคะ”

หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นจากไป หลี่ซู่ ก็สัมผัสเงินเจ็ดหยวนแล้วยิ้มอย่างมีความสุขมาก “หยวนหยวน แม่หาเงินได้แล้ว หนูอยากกินอะไรมั้ย? แม่จะซื้อให้”

จี้หยวนหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นโน้มตัวไปที่หูของหลี่ซูแล้วกระซิบว่า “มาเก็บเงินและเอาไปซื้อวัวกันเถอะ จากนั้นเราก็จะมีน้ำนมไว้ให้พี่ชายคนที่สองได้ดื่มทุกวัน และเขาก็จะได้ตัวสูงขึ้น”

ในตอนแรกเธอไม่ได้คิดเช่นนั้น แต่เมื่อเธอเห็นจี้ซีอัง ยืนอยู่กับเด็กชายในวัยเดียวกับเขาวันนี้ เธอก็ตระหนักว่าเขาเตี้ยเกินไปจริงๆ

อันที่จริง หลี่ซู่ กังวลเกี่ยวกับปัญหานี้มานานแล้ว

ถ้าลูกชายตัวเตี้ย มันคงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะหาภรรยาได้ในอนาคต

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้เธองงงวยคือ ทั้งเธอและจี้เจียนกั๋ว ทั้งสองคนตัวค่อนข้างสูง แล้วทำไมจี้ซีอังถึงตัวเตี้ยนัก เธอไม่อาจรู้ได้ว่าเขาได้กรรมพันธุ์นี้มาจากไหน

“ลูกวัวราคาสี่ถึงห้าร้อยหยวน เราไม่มีเงินขนาดนั้น” หลี่ซู่ ส่ายหัว

หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง เธอพูดว่า “ก่อนกลับ เราแวะซื้อนมสัก 1 Catty มาลองดื่มดูสักระยะนะ”

ไม่จำเป็นต้องลอง มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่สนับสนุนว่าการดื่มนมสามารถเพิ่มส่วนสูงได้

จี้หยวนหยวนรู้สึกร้อนรน แต่ด้วยใบหน้าของเธอยังไร้เดียงสา ดูไม่น่าจะมีความรู้เพียงพอ จึงได้แต่นิ่งเฉย

ผู้หญิงคนนั้นซื้อลูกพีชไปแล้ว 10 Catties  จี้หยวนและหลี่ซูยังคงอยู่ขายตรงนั้นต่อไปอีกเกือบครึ่งชั่วโมง แต่ไม่มีใครเข้ามาถามอีกเลย

****  เพิ่มเติม  ****

Catty คือ หน่วยบอกน้ำหนักที่ใช้ในประเทศจีน

1  Catty ( Kan )  เท่ากับ  0.60478982  กิโลกรัม    (  ~ 600 กรัม )