บทที่ 24 หลอมโอสถครั้งแรก

หลังหยุดฝึกฝน หลัวเฉิงก็แอบทอดถอนใจแล้วพึมพำ “โอสถหลอมกายาระดับทั่วไปนั้น ช่างมีพลังน้อยนิดนัก....”

ในเวลาเพียงวันเดียว พลังของโอสถหลอมกายาก็หมดลง ซึ่งพลังของโอสถหลอมกายาธรรมดาทั่วไปนั้นมิอาจเทียบได้กับโอสถหยกเย็นหลอมกายา

แต่ก็มิน่าแปลกใจ เพราะจากที่หลัวเฉิงได้สอบถามมาจากศาลาหลิงอวิ๋น โอสถหยกเย็นหลอมกายาเป็นโอสถระดับสามดาว

ในขณะที่โอสถหลอมกายาทั่วไปเป็นเพียงโอสถระดับหนึ่งดาวเท่านั้น ทำให้พลังของมันนั้นมิอาจเปรียบเทียบกันได้เลย

“ดูท่าแล้ว ข้าคงต้องหาโอสถหลอมกายามาเพิ่มคงดีกว่า แต่จะทำเช่นไรดี”

หลัวเฉิงพึมพำกับตนเอง

ในขั้นหลอมกายาพลังของวิญญาณยุทธ์นั้นมิอาจสำแดงได้เต็มที่ หากต้องการทะลวงเข้าสู่ขั้นหลอมกายาระดับเก้าโดยเร็วที่สุด จำต้องใช้โอสถหลอมกายาในการทะลวง

ซึ่งหากมีโอสถหยกเย็นหลอมกายาที่เพียงพอ หลัวเฉิงมั่นใจว่าเขาสามารถทะลวงเข้าสู่ขั้นหลอมกายาระดับเก้าได้ภายในครึ่งเดือนอย่างแน่นอน!

เพียงแต่ว่า เขาจะหาโอสถหยกเย็นหลอมกายาได้จากที่ใดกัน

“ข้าต้องหาที่ไหนดี จริงสิ ผลผลึกทับทิม!”

ทันใดนั้น ดวงตาของหลัวเฉิงก็เป็นประกายขึ้นอีกครั้ง ครั้นนึกได้ว่ามีสิ่งใดที่เขาเก็บไว้อยู่

ก่อนหน้า เขาตั้งใจจะมอบผลผลึกทับทิมสองผลนี้ ที่เขาได้มาจากหุบเขาเมฆาทมิฬให้ปู่เขาใช้เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ

เมื่อได้ทราบว่า อาการบาดเจ็บของหลัวหมิงซานต้องใช้โอสถระดับสี่ดาวในการรักษา เขาจึงเก็บผลผลึกทับทิมไว้ก่อน

แต่ตอนนี้ถึงเวลาที่เขาจะต้องใช้มันทะลวงเข้าสู่ขั้นหลอมกายาระดับเก้าแล้ว!

หลังตระหนักนึกได้ถึงสิ่งนี้ หลัวเฉิงก็เข้าไปในเรือนของตนทันที ครั้นถึงห้องเขาก็หยิบผลผลึกทับทิมออกมา

พัฟ!

ทันทีที่หลัวเฉิงคว้าผลผลึกทับทิมทั้งสองผลไว้ในมือซ้าย จู่ๆ ก็พลันเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันขึ้น

บนฝ่ามือซ้ายของเขาในตอนนี้ สัญลักษณ์เก้าสีที่ได้สัมผัสกับผลผลึกทับทิม ก็แผ่ความร้อนออกมา

ไม่ถึงเสี้ยวลมหายใจ วงแหวนแสงลึกลับเก้าสี ก็ปรากฏออกมาจากสัญลักษณ์แล้วห่อหุ้มผลึกทับทิมทั้งสองผลไว้

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน? มันกำลังจะเกินผลผลึกทับทิมนี้งั้นหรือ”

สิ่งที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันเบื้องหน้านี้ พานให้หลัวเฉิงรู้สึกสับ

วงแหวนแสงลึกลับเก้าสีเริ่มเข้มขึ้นเรื่อยๆ ไม่ช้ามันก็กลืนผลผลึกทับทิมหายไปอย่างสมบูรณ์

ไม่นานจากนั้นนัก แสงลึกลับเก้าสีก็ส่องสว่างวาบ แล้วดับวูบไปในทันที

หลัวเฉิงยกมือซ้ายขึ้นมาดูด้วยสีหน้าประหลาดใจยิ่ง

เพราะสิ่งที่เขาเห็น คือผลผลึกทับทิมหายไป แล้วสิ่งที่ปรากฏบนฝ่ามือคือโอสถสีแดงสี่เม็ด

“นี่คืออะไร”

หลัวเฉิงยื่นมืออีกข้างไปสัมผัสโอสถสีแดงทั้งสี่เม็ดบนมือซ้าย เขารู้สึกอบอุ่นทันทีหลังสัมผัสมันราวกับว่ามีเปลวไฟหลั่งไหลอยู่ภายใน และกลิ่นอายของมันที่ปล่อยออกมานั้นคล้ายผลผลึกทับทิม แต่มีความบริสุทธิ์ที่มากกว่า!

“หรือนี่จะเป็นแก่นแท้ของผลผลึกทับทิม เป็นไปได้ไหมว่าสัญลักษณ์เก้าสีบนฝ่ามือข้า สามารถหลอมผลผลึกทับทิมให้บริสุทธิ์ขึ้นได้!”

ครั้นเริ่มไตร่ตรองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเบื้องหน้า หลัวเฉิงก็คาดถึงต้นกำเนิดของโอสถสีแดงทั้งสี่เม็ดได้ทันที ทำให้ดวงตาของเขาลุกวาวเป็นประกายยิ่งนักในตอนนี้

โดยปกติทั่วไป ยาอายุวัฒนะนั้นล้วนมีสิ่งเจือปนอยู่ไม่น้อย ซึ่งผู้ฝึกยุทธ์ต้องใช้เวลาในการขัดเกลาและหลอมมัน ทำให้บางครั้งมันสูญเสียสรรพคุณของโอสถไปมิใช่น้อย!

ทว่า สัญลักษณ์เก้าสีบนฝ่ามือเขาในตอนนี้ มันสามารถหลอมเอาแก่นแท้ออกมาได้อย่างสมบูรณ์ ซึ่งไม่เพียงทำให้โอสถบริสุทธิ์ขึ้นเท่านั้น แต่ยังช่วยลดเวลาได้มากอีกด้วย

“หากเป็นดั่งข้าคิดไว้ ตราบใดที่มีสมุนไพรหลอมโอสถ ข้าก็จะไม่สูญเสียเวลาในการหลอมมัน ด้วยวิธีนี้การฝึกฝนของข้าจะก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็วแน่นอน”

หัวใจของหลัวเฉิงสั่นไหวอย่างรุนแรงด้วยความรู้สึกตื่นเต้นเป็นที่สุด

ราคาของโอสถนั้นแพงเกินไป เพียงแค่โอสถระดับหนึ่งดาวก็มีราคามากถึงหมื่นตำลึง ซึ่งหลัวเฉิงไม่อาจหาเงินจำนวนมากขนาดนั้นมาจ่ายได้ และทำให้การฝึกฝนของเขาจำต้องล่าช้า

แต่ตอนนี้มันต่างออกไป เพียงแค่เขามีสมุนไพรในการหลอมโอสถ เขาก็สามารถหลอมโอสถเหล่านี้ขึ้นเมื่อไหร่ก็ได้!

หลังจากนั้นไม่นาน จิตใจของหลัวเฉิงก็สงบลง เมื่อมองดูโอสถสี่เม็ดในฝ่ามือ มุมปากเขาก็แสดงรอยยิ้มแห้งๆ

แม้ว่าสัญลักษณ์เก้าสีของเขาจะสามารถหลอมโอสถได้ก็จริง แต่การหาวัตถุดิบใช้หลอมนั้นมิใช่เรื่องง่ายที่จะได้มา

ครั้งสุดท้ายที่เขาได้ผลผลึกทับทิมมานั้น เขาโชคดีมาก ที่ได้พบเพียงแค่หลินหงกับคนอื่นๆ ซึ่งมีฝีมือไม่สูงส่งนัก

แต่ความโชคดีหาได้มีทุกวัน หรือมีทุกครั้งที่ต้องการ ภายภาคหน้าอาจเจอผู้ที่มีฝีมือไม่ธรรมดาก็เป็นได้

“พลังของโอสถที่หลอมโดยสัญลักษณ์เก้าสี จะมากขนาดไหนกันนะ” หลัวเฉิงพึมพำด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ไม่นาน หลังควบคุมสติอารมณ์ตื่นเต้นให้สงบลง หลัวเฉิงก็มายังลานฝึกยุทธ์ จากนั้นเขานำโอสถสีแดงออกมาแล้วกลืนเข้าไปในทันที

บูม!

ทันทีที่โอสถสีแดงเข้าปาก พลังของมันก็ระเบิดในกายของหลัวเฉิงทันที

พลังอันรุนแรงของโอสถราวกับภูเขาไฟขนาดย่อมที่ปะทุ มันไหลไปตามเส้นลมปราณเข้าสู่แขนขาและกระดูกของหลัวเฉิงอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น กลุ่มหมอกควันสีขาวก็พวยพุ่งออกมาจากร่างของหลัวเฉิง และผิวหนังของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับเปลวเพลิง!