บทที่ 24 ทักษะระดับปรมาจารย์อันแรก

บทที่ 24 ทักษะระดับปรมาจารย์อันแรก

หมายเหตุ: ขอปรับแก้ระดับของทักษะนะครับ ตอนแรกที่แปล ระดับพลัง 大师 (dà shī) แปลว่า "ปรมาจารย์" แต่หลังจากแปลมาถึงบทนี้ปริบทที่ควรเป็นคือ "ผู้เชี่ยวชาญ“เพราะมีระดับใหม่เข้ามาคือ 大宗师 (dà zōng shī) แปลตรงตัวว่า”ปรมาจารย์” จะย้อนกลับไปแก้ไขตอนเก่สๆ ให้นะครับ

หุ่นยนต์บินขึ้นสู่ท้องฟ้า หยางป๋อรู้สึกแปลกๆ สัตว์ส่วนใหญ่จะกินซากศพของพวกเดียวกัน ไม่ต้องพูดถึงปลา แม้แต่ไก่ หมู ก็ยังกินเลย

สัตว์พวกนี้ถูกกระตุ้นด้วยเลือดสดๆ พวกมันรู้แต่คำว่ากินๆๆ ต่อให้ที่นี่เป็นต่างดาว แม้จะมีปลาบางส่วนที่ฉลาดรู้ว่ามันอันตราย แต่พวกที่เหลือล่ะ?

"คลื่นเสียง?" หยางป๋อบินลอยอยู่กลางอากาศ เจ็ทแพ็คทำให้หุ่นยนต์ลอยอยู่บนท้องฟ้า มองดูฝูงปลาที่แสดงอยู่บนเรดาร์ เหมือนโดนสัตว์บางชนิดไล่ต้อน บวกกับหยางป๋อได้ยินเสียงแปลกๆ

แต่หุ่นยนต์ไม่สามารถตรวจพบ บนเรดาร์เห็นชัดเจนว่าฝูงปลาถูกบางสิ่งไล่ต้อน ดูจากรูปแบบการว่ายน้ำก็รู้แล้ว

ใช้คลื่นเสียงเพื่อดึงดูดปลา ไล่ต้อนปลา ในทะเลมีสัตว์บางชนิดที่สามารถทำแบบนี้ได้

"ไม่ว่าแกจะเป็นใคร กล้ามายุ่งกับรังของชาวประมง ตายแน่!" หยางป๋อโมโหมาก แต่ก็ไม่ได้หุนหันพลันแล่น

หยางป๋อฟังอย่างตั้งใจ เคลื่อนที่ไปรอบๆบนท้องฟ้า ได้ยินบริเวณที่เกิดเสียงแปลก ๆ ขึ้นอย่างคร่าวๆ

เจ็ทแพ็คเปิดขึ้นอีกครั้ง คราวนี้หยางป๋อบินขึ้นไปทันทีในระดับความสูงหมื่นเมตร จากนั้นก็หยิบระเบิดคลื่นกระแทกออกม ปรับเวลา แล้วหุ่นยนต์ก็ดำดิ่งลงมา เร่งความเร็วเจ็ทแพ็ค เร่งอีก

3 เท่าความเร็วเสียง 4 เท่า 5 เท่า 6 เท่า หยางป๋อมองทะเลสาบที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ มือที่ถือระเบิดโยนลงไปทันที

และหุ่นยนต์ก็นเหินกลับขึ้นไปบนฟ้าด้วยการบินรูปตัว U อย่างสวยงาม เจ็ทแพ็คสามารถทำให้หุ่นบินได้ แต่มันทำได้ในระยะเวลาสั้นๆ ทำให้ไม่สามารถต่อสู้กลางอากาศได้

ระเบิดคลื่นกระแทกถูกโยนลงทะเลสาบด้วยความเร็ว 6 เท่าของเสียง มีเพียงคลื่นน้ำเล็กๆเท่านั้น

ตุ้ม!

วินาทีถัดมา น้ำใต้ทะเลสาบสั่นสะเทือน

ตูม!

จากนั้นก็เป็นเสาน้ำสูงหลายสิบเมตร

การควบคุมคลื่นเสียง +8!

การควบคุมคลื่นเสียง +8!

การควบคุมคลื่นเสียง +8!

การควบคุมคลื่นเสียงดังขึ้นติดต่อกัน 4 ครั้ง จากนั้นยังมีข้อมูล ว่ายน้ำ +1! การอำพราง และอื่นๆ

"ไม่น่าเชื่อว่าจะมีผู้กลายพันธุ์หรือเป้าหมายศัตรูจริงๆ?" หยางป๋อแค่คาดเดาเองเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าจะมีจริงๆ และอย่างน้อยก็ระดับ C

สิ่งที่หยางป๋อไม่รู้คือ นายพลในพื้นที่ใต้ดินหูตามืดมนไปแล้ว เนื่องจากนกที่คอยสอดแนมหยางป๋อถูกตบตาย เลยไม่รู้ว่าหยางป๋อโยนระเบิดจากที่สูงลงไปในทะเลสาบ ต่อให้รู้ก็ไม่ทันแล้ว

มองฝูงปลาที่เริ่มรวมตัวกันมาทางซากปลาตายอีกครั้ง หยางป๋อครุ่นคิดในใจ ซื้อระเบิดคลื่นกระแทกหน่อยดีไหมนะ?

ซื้อ! หยางป๋อสั่งซื้อโดยตรงที่ร้านค้าในเกม ซื้อห้าลูก 50,000 เหรียญในเกมหมดไป ค่าส่งอีก 10,000 เหรียญ ใช่แล้ว พวกเขาจะส่งของตรงมาถึงจุดที่คุณอยู่เลย ยิ่งไกลจากฐาน ค่าส่งยิ่งแพง

ฐานใกล้ๆส่งของมาให้เขาใช้เวลาไม่ถึงห้านาที มันเป็นเครื่องบินอวกาศ เครื่องบินอวกาศก็คือเครื่องบินที่สามารถบินจากดาวเคราะห์ไปอวกาศได้อย่างอิสระ เหมือนกับหุ่นยนต์ในสงครามช่วงชิงดาวที่เป็นกำลังติดอาวุธสำคัญเช่นกัน

ฝูงปลาเริ่มรวมตัวกัน หยางป๋อบินขึ้นสู่ที่สูง มองหาฝูงปลาขนาดใหญ่ แล้วก็โยนระเบิดคลื่นกระแทกลงไป

ตูม!

ตูม!

ตูม! ห้าลูกระเบิดคลื่นกระแทกถูกโยนลงไปรวดเดียว จากนั้นหยางป๋อก็หันหลังจากไป

เมื่อกี้ฆ่าไอ้พวกนั้นที่อย่างน้อยเป็นระดับ C ไปหลายคน ถ้าไม่รีบหนีจะรออะไรอยู่หละ

ใครจะไปรู้ว่าใต้ทะเลสาบจะมีพวกระดับ B แบบตัวเมื่อวานโผล่ขึ้นมาหรือเปล่า คราวนี้ถ้าหุ่นยนต์พัง ก็ต้องจ่ายเองแล้ว

"ไอ้พวกสารเลว ไอ้เจ้าเล่ห์สหพันธ์ ออกคำสั่งล่าระดับ A ให้ข้า" ในพื้นที่ใต้ดิน ราชาหน้าเสือได้รับรายงานว่าทีมล่าสูญเสียอย่างหนักแปดคน ตาย 4 คน บาดเจ็บ 4 คน เสียงโกรธเกล้าของเขาดังกึกก้องอยู่ใต้ดิน

ไม่แปลกที่ราชาหน้าเสือจะโมโหจนแทบคลั่ง อย่างแรก หยางป๋อเอาไฟเผาถล่ม ฆ่าผู้ซุ่มโจมตีระดับ B ไปตัวนึง ทำให้หุ่นยนต์ชีวภาพรุ่นใหม่ตกไปอยู่มือศัตรู บังคับให้ฝ่ายเขาต้องพัฒนาตัวใหม่

อย่างที่สอง นกตัวนั้น ที่โดนหยางป๋อตบตายก็คือเทคโนโลยีชีวภาพล้ำสมัยที่สุด

ทีมล่าเหล่านี้เป็นผู้กลายพันธุ์ มีความสามารถทางคลื่นเสียง ไม่ว่าในสงครามหรือด้านอื่นๆก็ใช้ประโยชน์ได้มาก ราชา

หน้าเสือไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากหยางป๋อ ยังคงยุ่งวุ่นวายแบบนี้ต่อไป

หยางป๋อมีความสุขมาก เมื่อกี้กลับมาส่งซากศพนกตัวนั้นให้ ได้เงินไปสามแสนเครดิต ว่ากันว่าเป็นอุปกรณ์สอดแนมชีวภาพรุ่นใหม่ที่ศัตรูพัฒนาขึ้นมา

ชาร์จไฟให้ตัวเองเสร็จ หยางป๋อถึงมีโอกาสมาดูทักษะของตัวเอง

ว่ายน้ำ: ระดับปรมาจารย์ (ความเร็วในของเหลว +300%, หายใจใต้น้ำได้ถาวร, พลังโจมตีใต้น้ำ +120%)

การบิน: ระดับผู้เชี่ยวชาญ (1402/10000)

การอำพราง: ระดับสูง (321/1000)

ควบคุมคลื่นเสียง: ระดับกลาง (55/100)

การมองเห็นแบบไดนามิก : ระดับผู้เชี่ยวชาญ (4032/10000)

มองเห็นภาพความร้อน : ระดับสูง (301/1000)

ควบคุมพลังงานไฟฟ้า : ระดับสูง (112/1000)

ควบคุมพลังงานแสง : เริ่มต้น (4/10)

ขับหุ่นยนต์ เริ่มต้น (8/10)

การล่องหน : ระดับกลาง (16/100)

การตบ : ระดับสูง (134/1000)

"ที่แท้ระดับสุดท้ายของทักษะสุก็คือ ระดับปรมาจารย์ มีห้าระดับด้วยกันหลอเนี่ย"

"แต่ทักษะว่ายน้ำระดับปรมาจารย์นี้ ก็ไม่ค่อยเอาไหนเลยนะ บอกว่าไร้ประโยชน์เลยก็ว่าได้?" หยางป๋อมองความสามารถว่ายน้ำระดับปรมาจารย์นี้ ส่ายหัวเบาๆ

แต่การทดลองครั้งนี้ถือว่าสมบูรณ์แบบมาก ใช้เวลาแค่ไม่กี่วันเท่านั้น

"ระบุตำแหน่งด้วยคลื่นเสียงหายไป แทนที่ด้วยการควบคุมคลื่นเสียงแทน"

"พรุ่งนี้ต้องดาวน์โหลดซอฟต์แวร์ฝึกต่อสู้ซะหน่อย" หยางป๋อมองมือตัวเอง ช้อนสแตนเลสในมือของเขาที่อ่อนยวบเหมือนเส้นบะหมี่

หยางป๋อไม่กล้าไปฝึกในโรงฝึกจริงๆ คาดว่าจะต้องแอบซ่อนไว้

วันรุ่งขึ้นมาถึงบริษัท หยางป๋อก็โดนหลิวจื๋อเจี๋ยเรียกเข้าไปในออฟฟิศ "หยางป๋อ บริษัทเราครั้งนี้รับงานใหญ่มา หลี่ไอตั๋วจะมาจัดคอนเสิร์ตที่นี่"

"บริษัทใหญ่หลายแห่งฉวยโอกาสนี้มาจัดนิทรรศการที่นี่ด้วย บริษัทเราก็รับงานมาบ้าง" หลิวจื๋อเจี๋ยเอ่ยปาก

หยางป๋อถามด้วยความไม่เข้าใจ "เราไม่ควรใช้หุ่นยนต์เหรอครับ?"

"หยางป๋อ ฉันจะบอกอะไรกับนายนะ จนถึงทุกวันนี้ ข้อมูลที่สำคัญที่สุดของมนุษย์ล้วนเป็นกระดาษทั้งหมด ไม่มีข้อมูลดิจิทัล"

"บริษัทไฮเทคใหญ่ๆที่มาร่วมงานครั้งนี้ ใครกล้าใช้หุ่นยนต์ล่ะ? หุ่นยนต์พวกนี้ใครรู้ว่ามีอุปกรณ์ตรวจจับแอบแฝงมาด้วยหรือเปล่า แม้แต่พวกผู้กลายพันธุ์บางคนก็มีความสามารถประหลาดๆเยอะ บางคนมองทะลุได้ คล้ายกับรังสีเอ็กซ์เรย์ สามารถดูอุปกรณ์ของคนอื่นได้หมด"

"ดังนั้น งานแสดงสินค้าระดับสูงแบบนี้ ของระดับไฮเอนด์จะมีเส้นระวังภัย ด้านนอกเส้นนี้ไม่เป็นไร แต่ด้านในต้องมีผู้อยู่อาศัยคอยเป็นยาม หน้าที่ของยามคือไม่ให้ใครเข้ามาในเส้นนั้น ถ้ามีใครล่วงล้ำเข้ามา พวกเขาจะกดสัญญาณเตือนทันที"

คำพูดของหลิวจื๋อเจี๋ยทำให้หยางป๋อตกตะลึงไปครู่หนึ่ง "เจ้านาย มีผู้กลายพันธุ์แบบนี้ด้วยเหรอครับ?"

"แน่นอนอยู่แล้ว นายลองไปค้นหาประวัติคดีขโมยที่ใหญ่ที่สุดดู มีผู้กลายพันธุ์คนหนึ่ง แตะเครื่องบินขับไล่-โจมตีรุ่นล่าสุดสมัยนั้นแค่ครู่เดียว ก็ได้สิทธิ์เข้าถึง จากนั้นก็ขับเครื่องบินหนีไป จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เจอตัว"

"ไม่ใช่แค่นายหรอก เรายังเรียกคนจากสาขาอื่นๆมาช่วยด้วย นี่เป็นซอฟต์แวร์ สองวันนี้นายกลับไปทำความเข้าใจเนื้อหาในนั้นให้ดี ถ้าสอบผ่าน ก็รับภารกิจนี้ได้เลย ระหว่างทำภารกิจจะได้ค่าจ้าง 2000 เครดิตต่อวัน วันหยุดทำงานล่วงเวลาจะได้สามเท่า" หลิวจื๋อเจี๋ยหยิบการ์ดใบหนึ่งยื่นให้หยางป๋อ

"เจ้านาย เมื่อวานผมได้ยินคนพูดถึงมนุษย์กลายพันธุ์บนรถบัสเมื่อวานนี้ นี่คืออะไร?" หยางป๋อรับการ์ด แล้วถามด้วยความสงสัย

(จบบท)