บทที่ 23 ระเบิดรัง
บทที่ 23 ระเบิดรัง
"ที่นี่แหละมีปลาเยอะที่สุด!" หยางป๋อควบคุมหุ่นยนต์เดินไปสักพัก ก็พบกลุ่มปลาขนาดใหญ่
บนผิวน้ำมองเห็นฝูงปลาเป็นสีดำแน่นเต็มไปหมด แต่หยางป๋อไม่รู้จักปลาชนิดนี้ ไม่รู้ว่าเป็นสายพันธุ์อะไร
จากนั้นเมื่อสแกนด้วยเรดาร์ ปรากฏว่าปลากลุ่มนี้มีมากกว่า 10,000 ตัว หยางป๋อหัวเราะเบาๆ แล้วหยิบระเบิดสั่นสะเทือนสีน้ำเงินลูกหนึ่งจากชิ้นส่วนด้านนอกบริเวณหน้าอก ระเบิดนี้ถูกเกี่ยวไว้กับหุ่นยนต์ มันมีขนาด 500 ปอนด์ ขนาดของมันใหญ่พอๆ กับระเบิดที่ใช้กับเครื่องบินทิ้งระเบิดบนโลก
เขาบิดอุปกรณ์จุดระเบิด แล้วให้หุ่นยนต์ถอยหลังออกมาระยะหนึ่ง จากนั้นก็ขว้างมันออกไปอย่างแรง
แน่นอนว่าระเบิดลูกนี้ไม่มีอะไรเลยเมื่อเทียบกับหุ่นยนต์สูง 8 เมตร ระเบิดคลื่นกระแทกถูกขว้างออกไปไกลกว่า 500 เมตร แล้วตกลงในน้ำ
ตูม!
ทะเลสาบลึกหลายสิบเมตร พื้นดินสั่นสะเทือนเล็กน้อย จากนั้นก็มีเสาน้ำพุ่งขึ้นสูงหลายสิบเมตร
ว่ายน้ำ +1!
ข้อมูลมากมายไหลผ่านในสมองของเขา ส่วนหยางป๋อที่อยู่ในห้องรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในร่างกาย ราวกับว่าพลังที่มองไม่เห็นกำลังปะทุอยู่ในร่างกายของเขา ทำให้ร่างกายทั้งหมดเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมหาศาล
และความรู้สึกหิวอย่างรุนแรงถาโถมเข้ามา หยางป๋อรีบออกจากเกมทันที พร้อมทั้งชาร์จไฟและดื่มนมไปด้วย
สิบนาทีต่อมา หยางป๋อมองแบตเตอรี่ที่เหลือไม่ถึง 10% แล้วมองกล่องนมขนาด 1 ลิตรที่ดื่มจนหมดแล้ว
หยางป๋อกำหมัดแน่น รู้สึกว่าเขาสามารถใช้มือบีบเหล็กกล้าจนแตกได้
"เล่นเกมต่อเลย" หยางป๋อไม่มีเวลาตรวจสอบทักษะของตัวเอง รีบขึ้นไปเล่นเกม เพราะถ้าเจออะไรทำให้หุ่นยนต์เสียหาย มันคงจะไม่คุ้มเลย
บนผิวน้ำในทะเลสาบเต็มไปด้วยปลาที่ลอยหงายท้องอย่างหนาแน่น บางตัวแตกกระจายจากแรงกระแทก แม้แต่น้ำในทะเลสาบก็ยังเปลี่ยนสีไป
"รอดูสักหน่อยดีกว่า" หยางป๋อคิดในใจ อยากรู้ว่าถ้ารอเฝ้าปลาเหล่านี้ใว้ จะมีปลาชนิดอื่นมาตรงนี้ด้วยหรือเปล่า
หยางป๋อเปิดเรดาร์เตือนภัยไว้ก่อน แล้วจึงตรวจสอบทักษะของตัวเอง
การเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่ที่สุดคือ ว่ายน้ำ: ระดับปรมาจารย์ (11450/100000)
อีกอย่างที่เปลี่ยนแปลงมากคือ การอำพราง: ระดับสูง (142/1000)
หยางป๋อลูบหัว สงสัยว่าเขาระเบิดสัตว์อะไรตายไปบ้าง หรือว่านอกจากปลาแล้วยังมีสิ่งมีชีวิตอื่นที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ทะเลสาบด้วย แต่พอคิดได้ครึ่งวินาทีก็ละทิ้งความคิดนั้นไป เพราะที่นี่เป็นต่างดาว
นอกจากนั้นยังได้ทักษะใหม่อีกอย่างคือ การตบ: ระดับกลาง (12/100)
การมองเห็นแบบไดนามิก การบิน การควบคุมพลังงานไฟฟ้า ต่างก็เพิ่มขึ้นบ้าง เพราะในทะเลสาบนี้มีปลาไหลไฟฟ้าด้วย
ที่นี่เป็นบริเวณที่น้ำไหลลงสู่ทะเลสาบพอดี กลิ่นเลือดคาวแรงกระจายไปกับกระแสน้ำ ไม่นานหยางป๋อก็เห็นปลาตัวใหญ่ทยอยว่ายน้ำมา
บางตัวเหมือนวาฬเพชรฆาตบนโลก ใช้หางตบปลาอื่นที่แย่งอาหารจนลอยขึ้นไปบนอากาศ
"ที่แท้ก็เป็นแกนี่เอง ปลาโลมาน้อย" หยางป๋อไม่รู้จักปลาชนิดนี้ มันดูเล็กกว่าวาฬเพชรฆาตมาก แต่ก็ดูคล้ายโลมาเหมือนกัน
หนึ่งชั่วโมงต่อมา หยางป๋อมองที่เรดาร์ ซึ่งแสดงให้เห็นว่ามีปลามารวมตัวอยู่ในจุดนี้หลายหมื่นตัว ตัวใหญ่ที่สุดยาวเกือบสิบเมตร ตัวเล็กที่สุดก็ใหญ่เท่าฝ่ามือ
"เกมนี่ ฮ่าๆ" หยางป๋อหัวเราะเบาๆ แล้วหยิบระเบิดคลื่นกระแทกลูกที่สองขว้างออกไปไกลๆ
พื้นดินสั่นสะเทือนอีกครั้ง หุ่นยนต์ก็โยกเยกไปมา เสาน้ำพุ่งสูงขึ้นหลายสิบเมตร
หยางป๋อเตรียมตัวพร้อมแล้ว เขาซื้อแบตเตอรี่ใหม่ที่ใหญ่กว่าและจุไฟได้มากกว่า ชาร์จได้ 50,000 กิโลวัตต์มาแทนของเก่าแล้ว นมก็พร้อมแล้ว
พลังมหาศาลทำให้ร่างกายอ่อนล้าฉับพลัน หยางป๋อรีบชาร์จไฟและกินนมอย่างบ้าคลั่ง
สิบนาทีให้หลัง ความรู้สึกอ่อนเพลียนั้นก็หายไป แบตเตอรี่ถึงกับร้อนขึ้นมา...เพราะปล่อยไฟเร็วเกินไป กินไฟไป 22% โชคดีที่แบตเตอรี่เป็นของแบรนด์ดัง
การกระทำของหยางป๋อครั้งนี้ทำให้หลายคนสับสน ก่อนอื่นคือ เมื่อระเบิดลูกแรกของหยางป๋อระเบิด ในฐานเกมที่ก็มีอุปกรณ์อวกาศบางอย่างถ่ายทอดสดเหตุการณ์นั้นทันที
"คนนี้บ้าหรือเปล่าเนี่ย?" ในฐาน มีคนมองปลาสีขาวที่ลอยอยู่บนผิวน้ำในทะเลสาบแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย
"ดูต่อไปอีกหน่อย" ผู้จัดการของฐานก็สงสัย แต่หยางป๋อเคยมีประวัติอยู่แล้ว สายลับตัวหนึ่งแอบซ่อนเข้ามาได้ถึงเขตเฝ้าระวังชั้นในสุดของฐาน โชคดีที่ได้ซากหุ่นมา จะได้ใช้มันแกะรหัสลับของอีกฝ่ายเร็วๆนี้
อีกฝ่ายที่งงก็คือพวกกลายพันธุ์ การอยู่รอดของพวกกลายพันธุ์ก็ต้องการอาหารเช่นกัน การล่าสัตว์บนบกในวงกว้างไม่สามารถทำได้ ดังนั้นแหล่งอาหารหลักของพวกกลายพันธุ์จึงมาจากสัตว์ในน้ำ อย่างน้อยก็ไม่มีใครคอยบันทึกการเพิ่มจำนวนของสัตว์ในทะเลสาบนี้
ในพื้นที่ใต้ดิน นายพลก็ขมวดคิ้ว การกระทำของหยางป๋อช่างแปลกประหลาดเกินไป เอาระเบิดคลื่นกระแทกมาทำลายรังปลาเล่น มันคิดอะไรอยู่ สมองมีปัญหาหรือตอนเด็กไม่มีโอกาสเล่น?
หยางป๋อดูทักษะว่ายน้ำของตัวเอง ยังขาดอีกสามหมื่นกว่าจะถึงหนึ่งแสน เขาทำแบบนี้ก็เพื่อจะดูว่าถ้าทักษะนี้เต็ม จะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรเกิดขึ้น
"ท่านนายพล กลิ่นคาวเลือดยิ่งแรงขึ้น ครั้งนี้จะมีปลาถูกล่อมาที่นี่มากขึ้น จะทำยังไงดี?" ใต้พื้นดิน มนุษย์กลายพันธุ์คนหนึ่งตะโกนถามขึ้น
"ให้หน่วยล่าไล่ต้อนฝูงปลาที่กำลังมารวมตัวกันซะ" นายพลคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยสั่ง
"ขอรับ!" คนผู้นั้นรีบสั่งการทันที
พวกมนุษย์กลายพันธุ์มีความสามารถหลากหลาย หน่วยล่าในทะเลสาบสามารถปฏิบัติการใต้น้ำ และปล่อยคลื่นเสียงชนิดหนึ่งออกมาเพื่อรวบรวมฝูงปลา หรือไล่ฝูงปลาก็ได้
หยางป๋อยิ้มอย่างสุขใจ ทางการยังไม่ได้ส่งอีเมลมา แสดงว่าต้องไม่มีปัญหาแน่นอน
"เฮ้อ ครั้งหน้าคงทำแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว ปลาพวกนี้เพิ่มทักษะว่ายน้ำเป็นหลัก แต่ทักษะนี้มีประโยชน์อะไรกัน?" หยางป๋อไม่เข้าใจทักษะนี้ เลยอยากลองดู ส่วนทักษะอื่นๆนั้น หยางป๋อคิดว่าเสียเวลา
เขาสแกนหาด้วยเรดาร์ มองกลุ่มปลาที่เริ่มมารวมตัวกันที่ไกลออกไป หยางป๋อตัดสินใจรออีกสักหน่อย แต่ก็น่าเสียดายที่ต้องเสียเวลารอที่นี่
ไกลออกไปในพุ่มไม้ มีนกตัวหนึ่งกระโดดไปมา หยางป๋อไม่รู้สึกว่ามันมีปัญหา แต่วินาทีถัดมา...
"แปลกนะ เสียงดังขนาดนี้ นกนี่อยู่ไม่เกินสองร้อยเมตรนี่เอง มันเป็นเป้าสะดุดตาหรือไง?" หยางป๋อรู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง
ตอนแรกหยางป๋อไม่ได้ให้ความสนใจมัน แต่นกตัวนี้กระโดดอยู่บนพุ่มไม้ ยังจ้องมองเขาอีก
เครื่องยนต์เจ็ทแพ็คเปิดทำงานทันที ตัวเขาพุ่งกระโจนออกไปอย่างรวดเร็ว!
"เอ๊ะ!" แต่พอกระโดดขึ้นไปในอากาศ นกตัวนั้นกลับบินหนี แล้วหันกลับมาทางที่เขายืนอยู่เมื่อครู่ หยางป๋อแปลกใจเล็กน้อย
ทว่าโล่ในมือเขาถูกขว้างออกไปทันที นกตัวนั้นโดนโล่ทุบจนติดพื้น
"เจ้าหนู!" หยางป๋อกระโดดตามลงมา รู้สึกภูมิใจ
"แปลกแฮะ ทำไมถึงไม่ได้เพิ่มความสามารถการบิน?" หยางป๋อรู้สึกแปลกใจ จึงไปเก็บโล่ที่พื้น
พอเก็บโล่ขึ้นมา เขาก็มองดูซากนก จากนั้นก็เปิดระบบสแกนของหุ่นยนต์ พบว่าความหนาแน่นของกระดูกและส่วนประกอบอื่นๆของนกนี้ผิดปกติ มีธาตุที่ไม่รู้จักหลายชนิด
"หรือว่าจะเป็นหน่วยสอดแนมของพวกกลายพันธุ์?" หยางป๋อพึมพำในใจ แล้วโยนซากนกใส่ช่องเก็บของของหุ่นยนต์
"โอ้ย ปลาของฉันหายไปไหนหมดเนี่ย?" หยางป๋อกลับมาที่ทะเลสาบ พบว่าปลาที่กำลังมารวมตัวกันเมื่อครู่กลับหายไปหมด นี่มันทำร้ายจิตใจนักตกปลาเกินไปแล้ว เพิ่งจะช่วยทำรังให้เชียว
(จบบทนี้)
