ส่วนว่าจะเป็นเป้าหมายของฝ่ายศัตรูหรือเปล่า หยางป๋อคิดว่าไม่น่าใช่ นี่มันอยู่ข้างๆฐานทัพ ปืนใหญ่ลำแสงพลังงานสูง ปืนเลเซอร์ ตัวยิงลำอนุภาคพลังงานสูง ที่อยู่บนยอดเขาสูง 800 เมตรเหนือฐานทัพ ถ้าศัตรูเข้ามาที่นี่คงบ้าไปแล้ว

แล้วยังมีระบบสอดแนมของฐานทัพ ไม่ต้องพูดถึงบนพื้นดินหรอก ใต้ดินลึกกว่าพันเมตรก็ยังสแกนเห็นชัดเจนเลย

ในขณะที่หยางป๋อกำลังสับสนอยู่นั้น จู่ๆก็เหมือนมีข้อมูลใหม่โผล่ขึ้นมาในสมอง

การล่องหน +16!

"เอ๊ะ หรือว่าเงาดำเมื่อกี้จะเป็นเป้าหมายระดับ B?" หยางป๋อตกใจ แล้วก็คิดออกในทันที

"ล่องหนเหรอ?"

หยางป๋อพึมพำทักษะในใจ แล้วพบว่ามีทักษะ 'การล่องหน' ปรากฏขึ้นมาจริงๆ : ระดับกลาง (16/100)

หยางป๋อรีบเปิดเกม ภาพในเกมก็ปรากฏขึ้น...

ส่วนในอวกาศอันไกลโพ้น ณ ดาวดวงหนึ่ง ผู้คนในฐานทัพ 16 ต่างงุนงงสงสัย เมื่อกี้เห็นหุ่นยนต์กำลังตัดหญ้า แล้วก็เห็นมันจุดไฟอีก?

วินาทีถัดมา ระบบป้องกันทั้งหมดของฐานทัพก็เริ่มทำงานทันที ปืนเลเซอร์ อาวุธอนุภาคพลังงานสูง เปิดใช้งานฉับพลัน

"เตือนภัย เตือนภัย ตรวจพบเป้าหมายอันตรายระดับสูง"

"เปิดใช้ระบบป้องกัน"

"กำจัดเป้าหมายแล้ว!" เสียงเตือนภัยดังก้องภายในฐานทัพ แล้วก็เงียบลงในไม่ถึงวินาที

ฝ่ายบริหารของฐานทัพเพิ่งมีปฏิกิริยาตอบสนอง รีบสั่งการอย่างมีระเบียบแบบแผน ไม่นานซากชิ้นส่วนที่ถูกปืนเลเซอร์ยิงก็ถูกนำกลับมา

ฝั่งหยางป๋อ ภาพในเกมปรากฏขึ้น แต่ยังเป็นหน้าจอดำ แสดงข้อความว่าหุ่นยนต์เสียหาย

หยางป๋อใช้ฟังก์ชันเล่นย้อนหลังการต่อสู้ มองอย่างละเอียด สิ่งที่พุ่งออกมาจากกองเพลิงคือหุ่นยนต์ มันมีรูปร่างคล้ายมนุษย์ แต่วัสดุดูแปลกประหลาด

ดาบของหุ่นยนต์ที่หยางป๋อควบคุมแทงเข้าไปในตัวหุ่นยนต์อีกฝ่าย จากนั้นก็มีแสงจ้าวาบขึ้นมาวูบหนึ่ง

ไม่ผิดแน่ หุ่นยนต์ที่หยางป๋อควบคุมถูกระบบป้องกันของฐานทัพยิงระเบิดไปแล้ว

"เรียนท่านผู้เล่น เนื่องจากท่านพบผู้แฝงตัวระดับ B ทางผู้พัฒนาเกมจะเปลี่ยนหุ่นยนต์ 'ลิเบอเรเตอร์' ให้ท่านฟรี ขอให้เพลิดเพลินกับเกมนะครับ" แล้วข้อความตอบกลับก็หายไปเฉย ๆ

หยางป๋ออยากถามอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่รู้จะถามยังไงดี เฮ่อ ในเมื่ออีกฝ่ายบอกว่ามันเป็นเกม ก็ถือว่าเป็นเกมแล้วกัน

หลังจากนั้นภาพเกมก็กลับมาอยู่ในหุ่นยนต์อีกครั้ง แล้วหยางป๋อเปิดคลัง พบว่ามีเหรียญทอง 500,000 เหรียญ นี่ก็เท่ากับเครดิต 500,000 เครดิตแล้ว

และในกล่องจดหมายยังมีอีเมลอีก 3 ฉบับ ฉบับแรกเป็นคำเตือน ห้ามผู้เล่นจุดไฟเผาป่าตามอำเภอใจ ทำลายสิ่งแวดล้อมธรรมชาติ ไม่อย่างนั้นจะถูกปรับอย่างหนัก

ฉบับที่สองเป็นคำขอโทษ ระบบเตือนภัยของฐานทัพยิงระเบิดทำลายหุ่นของผู้เล่น ตอนนี้ทางฐานจึงขอโทษผู้เล่นอย่างยิ่ง ถ้าผู้เล่นต้องการอะไร สามารถติดต่อฝ่ายบริการลูกค้าได้

ฉบับที่สามเป็นรางวัล จากการพบผู้แอบซ่อนระดับ B ได้รับรางวัล 500,000 เหรียญทอง

หยางป๋อดูย้อนหลังการต่อสู้อย่างละเอียด ตัวเขายังไม่ได้ฆ่าอีกฝ่ายตาย แค่ดาบของหุ่นยนต์ที่เขาควบคุมอยู่ฟันใส่ก่อน แล้วค่อยโดนปืนเลเซอร์ยิงระเบิดทีหลัง

"ดูเหมือนว่า แค่เราทำร้ายอีกฝ่ายก่อน ก็สามารถได้รางวัลเหมือนกันนะ" หยางป๋อยังไม่รีบติดต่อฝ่ายบริการลูกค้า เพราะยังไม่แน่ใจว่าตัวเองต้องการอะไร

นอกจากนี้ ไฟป่าก็ดับแล้ว หยางป๋ออยากดูรางวัลที่ได้ เขานึก ‘ทักษะ’ในใจ

ว่ายน้ำ: ระดับสูง (125/1000)

การบิน: ระดับผู้เชี่ยวชาญ (1402/10000)

การอำพราง: ระดับเริ่มต้น (4/10)

คลื่นเสียงระบุตำแหน่ง: ระดับกลาง (18/100)

การมองเห็นแบบไดนามิก: ระดับผู้เชี่ยวชาญ (4032/10000)

มองเห็นภาพความร้อน: ระดับสูง (203/1000)

ควบคุมพลังไฟฟ้า: ระดับกลาง (12/100)

ควบคุมพลังแสง: ระดับเริ่มต้น (4/10)

ขับหุ่นยนต์: ระดับเริ่มต้น (8/10)

การล่องหน: ระดับกลาง (16/100)

หยางป๋อรู้สึกหิวมาก แล้วยังรู้สึกกล้ามเนื้อเกร็งตึงไปหมดทั้งตัว ลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย เสียงกระดูกดังเป๊าะๆ เดินไปที่ห้องน้ำ ถอดเสื้อตัวบน ร่างกายที่สมบูรณ์แบบ ดูก็รู้ว่ามีมันมีพลังทำลายล้างมหาศาลอยู่ข้างใน

ชาร์จไฟพลางดื่มนมไปด้วย

"ร่างกายของฉันนี่มันวิวัฒนาการไปอีกแล้วจริงๆ" หยางป๋อมองดูพลังงานที่ใช้ไปถึง 35%, จำได้ว่าตอนเลิกงานเขาเพิ่งชาร์จแบตไปได้แค่ไม่เท่าไหร่เองนะ?

"สองทักษะระดับผู้เชี่ยวชาญ ไม่รู้ว่าจะมีผลกระทบต่อตัวเองยังไง?"

"ในเกมมีเงินแล้ว ตอนนี้ยังไม่ขาดเงิน"

"ขั้นต่อไป ควรเล่นเกมยังไง? พัฒนาความสามารถของตัวเองไปในทิศทางไหนดี?"

"ยังเน้นทักษะที่ช่วยเหลือก่อนแล้วกัน ในโลกที่เทคโนโลยีก้าวหน้ามากขนาดนี้ ไม่ว่าจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน ก็สู้ปืนเลเซอร์บนอวกาศไม่ได้หรอก"

"แล้วจะขออะไรดีจากผู้พัฒนาเกม? ถึงข้าจะรู้ว่ามันไม่ใช่เกม?"

หยางป๋อใส่ชุดนอน มายืนข้างหน้าต่าง มองท่าอากาศยานขนาดใหญ่บนท้องฟ้า ภายใต้แสงจากดาวฤกษ์ ก็ยังสว่างไสวอยู่เสมอ ไม่เพียงสวยงาม ยังอันตรายถึงชีวิต มีอาวุธนานาชนิดอยู่บนนั้น ทำลายล้างเมืองทั้งเมืองได้อย่างง่ายดาย

ในหัวมีคำถามมากมาย ในเมื่อมีเทคโนโลยีที่ล้ำสมัยขนาดนี้แล้ว ทำไมต้องใช้หุ่นยนต์สู้กับเป้าหมายในเกมกัน โจมตีจากอวกาศเลยไม่ได้หรือไง?

แล้วองค์กรที่พัฒนาเกมนี้คือที่ไหนกัน? ทางการทหาร? ถ้าใช่ แล้วเขาทำเพื่ออะไร?

วัตถุดิบยาพันธุกรรม หรืออย่างอื่น?

มีข้อสงสัยมากมายในหัว ทำให้หยางป๋อรู้สึกว่า โลกที่เห็นอยู่ตรงหน้านี้ที่ดูสวยงาม แต่ใต้ความงดงามเหล่านั้น กลับซ่อนเร้นด้วยเหวลึกไร้ขอบเขต

"ตอนคงต้องเร่งเพิ่มพลังของตัวเองก่อนดีกว่า เรื่องซื้อบ้านค่อยว่ากันทีหลัง" เมื่อครู่หยางป๋อเกือบอยากเอาเครดิตในเกมไปซื้อบ้านแล้ว

ในเมื่อมีเป้าหมายแล้ว หยางป๋อก็ลงมือทันที เขาเปิดเกมขึ้นมาแล้วเริ่มคุยกับฝ่ายบริการลูกค้า

"เฮ้ย พนักงาน?" หยางป๋อโต้ตอบกับฝ่ายบริการลูกค้าโดยตรงในเกม

"ผู้เล่นที่เคารพ คุณมีอะไรให้ผมช่วยหรือครับ?" เสียงของฝ่ายบริการลูกค้าเป็นเสียงแบบจักรกล

"เรื่องที่ผมโดนปืนเลเซอร์ของฐานยิง มันสร้างความเสียหายทางจิตใจกับผมอย่างมาก ผมขอเงินชดเชย" หยางป๋อตัดสินใจขู่กรรโชกดูก่อน

"ขออภัยครับ ผู้เล่น ตอนที่คุณเข้าเกม ผู้พัฒนาเกมได้แจ้งผู้เล่นแล้วว่า โลกหุ่นยนต์เป็นเกมที่มีอิสระสูงมาก ผู้เล่นต้องเผชิญกับเหตุการณ์ที่อาจเกิดขึ้นได้หลากหลายรูปแบบ หากส่งผลกระทบกับผู้เล่น บริษัทของเรารู้สึกเสียใจยิ่ง" ฝ่ายบริการลูกค้ารีบตอบกลับมา

หยางป๋ออึ้งฝ่ายบริการลูกค้านี่หมายความชัดเจนมาก อยากเล่นก็เล่น ไม่เล่นก็ไม่เป็นไร!

"งั้นผมขอแผนที่การกระจายของสัตว์ต่างๆรอบๆฐานทัพ" หยางป๋อไม่กลัวขายหน้า รีบยื่นคำถามออกไปทันที

"อันนี้ได้ครับ แต่เนื่องจากเลเวลของผู้เล่นยังต่ำเกินไป เราสามารถให้แผนที่การกระจายของสิ่งมีชีวิตระดับ D ได้อย่างมากที่สูงสุด" ฝ่ายบริการลูกค้ารับปากในทันที

หยางป๋อรู้สึกประหลาดใจที่ฝ่ายบริการลูกค้าตอบตกลงรวดเร็วขนาดนี้ เขาคิดในใจว่า "ฝ่ายบริการลูกค้าคนนี้จะเป็นมนุษย์จริงๆหรือเปล่านะ แล้วน่าจะมีระดับสิทธิ์สูงด้วย ไม่งั้นคงไม่ตกลงอย่างสบายๆขนาดนี้"

"ผมยังต้องการข้อมูลสัตว์ธรรมดาทั่วไปด้วย รวมถึงสัตว์ขนาดเล็กต่างๆ"

"ได้ครับ แต่สัตว์มันเคลื่อนไหวตลอด ข้อมูลที่ผู้พัฒนาให้มาจะเป็นเพียงข้อมูล ณ ขณะนั้นเท่านั้น"

"ไม่มีปัญหา" จุดประสงค์หลักของหยางป๋อคือไม่อยากเสียเวลาค้นหารอบๆโดยใช้เรดาร์ เพราะระยะตรวจจับของเรดาร์หุ่นยนต์ไม่ได้กว้างมากเท่าไหร่

หยางป๋อเปิดแผนที่ในกล่องจดหมาย เขาหาสิ่งที่ต้องการเจอเร็วมาก นั่นคือปลาไหลไฟฟ้า มันอยู่ในทะเลสาบแห่งหนึ่งทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ห่างจากฐานทัพ 280 กิโลเมตร

"ลองหาดูว่ามีระเบิดอะไรขายบ้างมั้ย?" หยางป๋อดูข้อมูลเกี่ยวกับทะเลสาบอย่างละเอียด ถึงแม้ว่าหุ่นยนต์จะสู้ในน้ำได้ แต่ตัวเขาก็เป็นคนซื่อๆนะ (ปล.ผู้แปล เองพึ่งเผาป่าไปนะเฮ้ย)

"หรือทำยาพิษอะไรสักอย่างดี?" ในเมื่อจุดไฟได้ แล้วทำไมวางยาพิษจะไม่ได้ล่ะ? ถึงแม้ครั้งนี้โดนเตือนเรื่องการจุดไฟ แต่ผลตอบแทนที่ได้กลับมหาศาล ยังไงผู้พัฒนาเกมก็ไม่ได้ห้ามอยู่ดี

(จบบท)

0 0 โหวต

Article Rating

1 Comment

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด