ตอนที่แล้วบทที่ 16 สามารถชาร์จไฟได้
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 18 การเล่นที่ไม่เหมือนใคร

บทที่ 17 เกมสูบเงิน


บทที่ 17 เกมสูบเงิน

"หยางป๋อหมดคำพูด" เขาทำการทดสอบจำลองระดับ E ครั้งหนึ่ง คิดไม่ถึงเลยว่าเป็นแค่ปลาไหลไฟฟ้าตัวเดียว มันได้แค่เพิ่มทักษะควบคุมพลังงานไฟฟ้า +1 เท่านั้น!

สิ่งนี้ทำให้หยางป๋อรู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก ถ้าจะเพิ่มแบบครั้งละ +1 แบบนี้ต้องใช้การจำลองหลายสิบครั้งกว่าจะถึงระดับสูง ครั้งหนึ่งต้องใช้ 4,000 เครดิต ต้องใช้เวลาประมาณ 1 ปีกว่าจะเก็บเครดิตได้มากขนาดนั้น

"ช่างเถอะ ไปลองเล่นเกมหุ่นยนต์ดูก่อนดีกว่า" หยางป๋อตัดสินใจจะปล่อยให้ตัวเองผ่อนคลายสักหน่อย

เกมหุ่นยนต์เจ้าของร่างเดิมเคยเล่นมันมาก่อน แต่เพราะช่วงแรกไม่ผ่านการทดสอบจำลอง จึงไม่ได้รับใบอนุญาตขับขี่ ใช่แล้ว การเล่นเกมนี้ต้องทดสอบความเร็วของมือก่อน

เกมหุ่นยนต์นี้มีชื่อว่า "โลกหุ่นยนต์" มีข่าวลือว่าเป็นเกมที่เติมเงินหนักที่สุด แต่แน่นอนว่ามีบางคนบอกว่ามันเป็นเกมที่ทำเงินมากที่สุด ถ้าหุ่นยนต์เสียหายและเงินในเกมไม่พอ ก็ต้องเติมเงินเข้าไป แต่ถ้ามีทักษะดีได้รับทรัพย์พยากรเยอะก็จะได้เงินมากเช่นกัน

ที่สำคัญที่สุดคือเกมนี้ไม่จำเป็นต้องยืนยันตัวตน นั่นคือไม่ต้องใช้ชื่อจริง ใครก็เล่นได้ ไม่เหมือนการขับหุ่นยนต์ในโลกความจริงที่ต้องเป็นผู้กลายพันธุ์

การขับหุ่นยนต์ในโลกความจริงต้องการผู้กลายพันธุ์เนื่องจากประการแรก พละกำลังของร่างกาย หุ่นยนต์ใช้สำหรับการต่อสู้บนพื้น ซึ่งอัตราเร่งสูงสุดของมันบนพื้นสามารถเกิน 15G ได้ในพริบตา แม้จะสวมชุดป้องกันแรงดันแต่ถ้าร่างกายไม่แข็งแรงพอ ก็จะแตกเป็นเสี่ยงๆได้ในพริบตา ประการที่สอง เพราะหุ่นยนต์มีคำสั่งเยอะมาก

บางคนอาจจะสงสัยว่า แล้วไม่มีหุ่นยนต์ที่ควบคุมอัตโนมัติเลยเหรอ?

การต่อสู้ของหุ่นยนต์ต้องบู๊ระยะประชิด มีการรบกวนกันไปมา และกดดันกันอย่างหนัก นอกจากนี้คอมพิวเตอร์ถูกโปรแกรมมาทั้งนั้น ในยุคแรก หุ่นยนต์มีปัญญาประดิษฐ์แบบเต็มที่ แต่พอรหัสโปรแกรมถูกแฮ็กโดยฝ่ายตรงข้าม หุ่นยนต์ทั้งหมดก็ไร้ประโยชน์ไปทันที

หลังจากนั้น หุ่นยนต์ของมนุษย์ก็เลยให้คนเป็นผู้ควบคุมหลัก

เมื่อเข้าเกมแล้ว หยางป๋อสร้างบัญชีขึ้นมา แล้วสุ่มชื่อฉายาให้ตัวเอง "แปดผู้ขี้บ่น"

มองดูชื่อฉายาแปลกๆแล้ว หยางป๋อก็ไม่ได้สนใจมากนัก เพราะถ้าสอบไม่ผ่าน ก็เข้าเกมไม่ได้อยู่ดี

เริ่มทดสอบความเร็วมือ เป้าหมายต่ำสุดคือต้องทำได้ 120 ครั้งต่อวินาที หยางป๋อใช้นิ้วมือสิบนิ้วรัวเร็วราวกับเสือโคร่ง แต่ผลปรากฏว่าทำได้แค่ 65 ครั้งต่อวินาที จึงสอบไม่ผ่าน

แต่เกมนี้มีโหมดฝึกซ้อมจำลองให้ด้วย หยางป๋อจึงเข้าไปทันทีโดยไม่รีรอ ในฐานะมนุษย์โลกก่อนเข้ามาสู่ยุคอวกาศครั้งนี้ เขาไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับหุ่นยนต์เลยดังนั้นเขาก็เหมือนมือใหม่ถึงแม้จะเป็นแค่ในเกมก็เถอะ

หยางป๋อสวมถุงมือเสมือนจริงที่ทั้งสองมือ แล้วฝึกซ้อมอย่างไม่มีท้อ นิ้วมือทั้งสองข้างร่ายรำไปมาเหมือนนางระบำ ยิ่งฝึก ยิ่งคล่องแคล่ว คล่องแคล่วขึ้น ยิ่งชำนาญมากขึ้น

เมื่อการฝึกซ้อมในโหมดจำลองถึงเกณฑ์แล้ว หยางป๋อก็เข้าสู่เกมอีกครั้ง

"ยินดีด้วย คุณแปดผู้ขี้บ่น คุณได้รับใบอนุญาตขับขี่ระดับ E แล้ว โปรดเลือกประเภทหุ่นยนต์" ข้อความปรากฏบนจอเสมือนจริง

จากนั้นหยางป๋อก็เห็นหุ่นยนต์สามแบบ แบบแรกคล้ายแมงมุมตัวใหญ่ มีขาถึงสิบสองขา ขาแต่ละข้างมีอาวุธแตกต่างกันไป เลเซอร์ พลาสม่าคัตเตอร์ และอื่นๆ

แบบที่สองเป็นรูปร่างคล้ายสัตว์ป่า จำลองแบบการต่อสู้ของสัตว์ป่ามีปืนเลเซอร์ติดตั้งอยู่บนหางด้วย

สองแบบนี้หยางป๋อไม่แม้แต่จะมอง เขามองไปยังแบบที่สาม ซึ่งเป็นหุ่นยนต์รูปทรงมนุษย์ ดูคล้ายทรานส์ฟอร์เมอร์นิดหน่อย

หุ่นยนต์รหัส "ใบมีด" เป็นแบบหุ่นยนต์โจมตีที่เป็นตำนานมากที่สุด สร้างเมื่อ 300 ปีก่อน มาพร้อมกับดาบเลเซอร์ โล่พลังงาน และมีเจ็ทแพ็คติดอยู่ด้านหลัง ใช้แบตเตอรี่พลังงานนิวเคลียร์ แต่สามารถปล่อยพลังเต็มที่ได้ครั้งละ 20 นาที และต้องรอให้เย็นลง 30 นาที นั่นคือสามารถใช้กำลังเต็มที่ได้แค่ 20 นาที จากนั้นจะต้องลดกำลังงานลง

ก่อนที่จะเลือกเข้าสู่เกม ผู้พัฒนาได้อธิบายไว้อย่างละเอียดถึงการดูแลรักษาหุ่นยนต์ของตัวเอง หากมันเสียหาย จะต้องเสียค่าซ่อมแพงมหาศาล ยังบอกด้วยว่านี่ไม่ใช่เกมธรรมดา และหนึ่ง IP แอดเดรสจะสร้างบัญชีได้เพียงหนึ่งบัญชีเท่านั้น หากต้องการปิดบัญชีนี้ต้องซ่อมแซมหุ่นยนต์ให้อยู่ในสภาพเริ่มต้น

"ไม่แปลกใจเลยที่ในเน็ตจะมีเสียงด่าเยอะแยะ" พอหยางป๋อดูก็เห็นว่า ถ้าเข้าไปแล้วไม่ระวัง ทำหุ่นยนต์พังแล้วไม่มีเงินซ่อม หากอยากจะลงทะเบียนใหม่ มันเป็นไปไม่ได้เลย IP นี้จะกลายเป็นขยะไปเลย ต้องเติมเงินเพื่อซ่อมเท่านั้น

จากนั้นก็มีการฝึกรบจำลอง ทั้งหุ่นยนต์ต่อสู้กันเอง และหุ่นยนต์ต่อสู้กับมอนสเตอร์

ห้องนักบินหุ่นยนต์เหมือนโต๊ะทำงานรูปตัว C เป็นโดมจอกว้าง 270 องศา แสดงภาพมุมกว้าง 270 องศา มีระบบช่วยเหลือด้วยเสียง มือซ้ายควบคุมท่าทางของหุ่นยนต์ เดิน วิ่ง กระโดด เร่งความเร็วชั่วขณะ ฯลฯ มือขวารับผิดชอบฟังก์ชั่นต่างๆ

หยางป๋อมองเกมเสมือนจริงนี้ที่ทำออกมาได้เหมือนจริงมาก หากไม่ได้หันหลังกลับมองเห็นโซฟาข้างหลัง คงนึกว่าตัวเองอยู่ในห้องนักบินหุ่นยนต์จริงๆ แน่นอนว่าเครื่องฉายภาพเสมือนจริงที่หอพักนี้ก็ไม่เลวเลย

"พรุ่งนี้ค่อยเล่นต่อ" น่าเสียดายที่ในหนึ่งชั่วโมงต่อมา หยางป๋อยังล้มเหลวในการฝึกต่อสู้

ผู้พัฒนาไม่แนะนำให้เข้าเกม พูดตรงๆคือ: เฮ้! พวกมือใหม่ อย่าเล่นเลย

ตอนกลางคืนหยางป๋อฝันว่า รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังขับหุ่นยนต์อยู่ ในฐานะมนุษย์โลกจากอารยธรรมล้าหลัง ครั้งแรกที่ได้สัมผัสกับเกมแบบนี้ มันติดใจเหมือนยาเสพติดไปแล้ว

ตื่นมาตอนเช้าวันรุ่งขึ้น หยางป๋อถึงได้รู้ตัวว่าวันนี้เป็นวันเสาร์ เขาตั้งใจจะพักผ่อนเสียหน่อย แต่พอนึกถึงค่าจ้างสองเท่า

"โว้ย ชาติที่แล้วไม่ต้องพูดถึงค่าจ้างสองเท่าหรอก แค่ไม่โดนเจ้านายอ้างเหตุผลหักเงิน ก็ต้องจุดธูปขอบคุณสวรรค์แล้ว" เขารีบรุดไปทำงานอย่างกระตือรือร้น

"ภารกิจสวน" มาถึงบริษัทก็พบว่า ภารกิจวันเสาร์ดันมีสวนด้วย จึงรีบรับมาทันที ค่าบริการสูงถึง 1,600 เครดิต บวกกับโบนัสเข้างานทุกวัน 500 จากบริษัท เมื่อคูณสองก็เป็น 3,700 แล้ว

พื้นที่สวนที่ต้องทำความสะอาดมี 1,200 ตารางเมตร ส่วนอื่นๆไม่รู้ว่าเป็นอะไร ไม่มีแม้แต่รูปภาพด้วย การทำอาชีพนี้ก็เป็นอย่างนี้แหละ จนกว่าจะไปถึงที่หมาย คุณไม่มีทางรู้เลยว่าในสวนมีอะไรบ้าง

รับอุปกรณ์มา แล้วนายจ้างมารับไป มาถึงจุดหมายจึงตรวจดู และถอดนาฬิกาข้อมือออก

หยางป๋อมองสวนติดริมทะเลสาบ เห็นได้ชัดว่าข้างในมีพืชหายากสีแดงหลายสายพันธุ์ คนทั่วไปแค่แตะต้องพืชเหล่านี้เข้าโดยไม่ตั้งใจ อาจติดคุกยาวเลยก็ได้ แต่สำหรับเหล่าผู้มีอภิสิทธิ์พิเศษเหล่านี้ มันก็แค่ขยะที่เขาเบื่อแล้วเท่านั้น

สวนมีขนาด 1,200 ตารางเมตร มีสระน้ำยาวๆ ในนั้นมีพืชน้ำนานาชนิด นอกจากแปลงดอกไม้และสิ่งอำนวยความสะดวกอื่นๆ แล้ว ยังมีพื้นที่ประมาณ 800 ตารางเมตร

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของสวนอันกว้างใหญ่ ทั้งสวนน่าจะมีขนาดกว่าร้อยเอเคอร์ ล้อมรอบอาคารสไตล์โบราณ ดูยังไงก็เหมือนวัดอยู่นิดๆ กำแพงสีแดงอิฐ หลังคากระเบื้องเคลือบ มุมหลังคามีลวดลายประดับต่างๆ หน้าต่างไม้แกะสลัก...

หยางป๋อกำจัดต้นไม้ก่อน ต้นไม้ถูกถอนทิ้งทั้งราก ต้นไม้ในสวนส่วนใหญ่ไม่สูงใหญ่ หลังจากถอนทิ้งแล้ว ก็นำต้นไม้ใส่ถุงขยะ แล้วใช้อุปกรณ์พิเศษพลิกดินในแปลงดอกไม้สักรอบ ส่วนจะมีเมล็ดวัชพืชและแมลงศัตรูพืชในดินหรือไม่นั้น ขออภัย มันเป็นเรื่องของผู้ปลูกต่างหาก

"มาดูซิว่าในบ่อปลานี้มีเซอร์ไพรส์อะไรบ้าง" สุดท้าย หยางป๋อล้างทำความสะอาดบ่อปลานี้ โดยสวมชุดป้องกันอีกชุด และกำจัดต้นไม้ในบ่อปลาก่อน

(จบตอน)

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด