บทที่ 11 ความสามารถที่ได้จากการอำพรางระดับ 4
บทที่ 11 ความสามารถที่ได้จากการอำพรางระดับ 4
หอพักของหยางป๋ออยู่ในชุมชนส่วนตัวแห่งหนึ่งเขตุชานเมือง เป็นอพาร์ตเมนต์ขนาดเล็กสูงเพียง 3 ชั้น แต่ละชั้นมีประมาณ 5 ยูนิต เป็นห้องสตูดิโอสำหรับคนเดียว มีขนาดเล็กกว่าที่หยางป๋ออาศัยอยู่ในตอนนี้มาก การตกแต่งก็เรียบง่าย ประตูเป็นแบบเก่าที่ต้องไขกุญแจเอง ภายในห้องมีบริการอินเทอร์เน็ต
"นี่คือบัตรพนักงานของนาย ต้องใช้มันตอนเข้าประตู"
"พนักงานของเราที่นี่ไม่ค่อยเยอะ ส่วนใหญ่มีที่พักอาศัยของตัวเอง"
"นี่คือบัตรเข้าออกของนาย มียามคุ้มกันประตูทางเข้าของชุมชน" ยามคุ้มกันที่หลิวจื๋อเจี๋ยพูดถึงคืออุปกรณ์ยิงเลเซอร์ เป็นอาวุธรักษาความปลอดภัย ถ้ามีคนบุกรุกเข้ามาในพื้นที่คุ้มกัน ของเล่นชิ้นนี้จะยิงลำแสงเลเซอร์ออกมา
หลิวจื๋อเจี๋ยพาหยางป๋อไปซื้อนาฬิกาข้อมืออีกเรือน ไปที่ชุมชนเพื่อขอคืนห้องพัก เจ้าหน้าที่ชุมชนมาช่วยกันขนของ หยางป๋อนำเสื้อผ้าส่วนตัวไม่กี่ชิ้นติดตัวมา ไม่ได้นำของอื่นๆ ที่เป็นของรัฐบาล รวมทั้งนาฬิกาข้อมือด้วย
ภายในหอพัก สภาพแวดล้อมของชุมชนส่วนตัวดีกว่าที่หยางป๋ออาศัยอยู่ก่อนหน้านี้ ที่นี่แทบมองไม่เห็นผู้อยู่อาศัยห้องข้างๆ เลย ต้นไม้บังไว้หมด
ห้องพักเรียบง่าย มีชักโครกแบบกดน้ำ ก๊อกน้ำแบบบิดมือ ต้องปรับอุณหภูมิด้วยตัวเอง แม้กระทั่งหน้าต่างก็ต้องเปิดปิดเอง เครื่องปรับอากาศก็เป็นแบบกดมือเหมือนกัน
"โอ้ย ทำไมฉันช่างน่าสมเพชขนาดนี้ มาถึงโลกอนาคตแล้ว ยังต้องมาอยู่ห้องเช่าที่ไม่ต่างจากชาติที่แล้วเลย" หยางป๋อรู้สึกโล่งอกขึ้นมาเมื่อมองไปรอบๆ แม้ในใจจะรู้สึกแปลกๆ อยู่บ้าง
นาฬิกาข้อมือเป็นผลิตภัณฑ์ของบริษัทเทคโนโลยีผิงอัน ถึงแม้จะเป็นรุ่นเก่า แต่ตามที่หลิวจื๋อเจี๋ยบอก เพื่อตัวคุณเอง พวกแฮกเกอร์คงไม่กล้ายุ่งกับบริษัทเทคโนโลยีผิงอันหรอก เป็นไปไม่ได้เลย
ความหมายโดยนัยคือ คุณยังไม่มีค่าพอที่จะให้คนมายุ่งกับบริษัทเทคโนโลยีผิงอัน...
นาฬิกาข้อมือเรือนนี้ไม่มีระบบผู้ช่วยอัจฉริยะแบบที่ทุกคนในที่พักของรัฐบาลจำเป็นต้องสวมใส่ เพราะรัฐบาลต้องรับผิดชอบความปลอดภัยของผู้คนเหล่านี้ ไม่เช่นนั้นถ้ามีเรื่องเกิดขึ้น นักการเมืองพวกนั้นจะถูกวิพากษ์วิจารณ์
นาฬิกาข้อมือประเภทนี้ ผู้ใช้เป็นแกนกลางอย่างแท้จริง หยางป๋อลบฟังก์ชันส่วนใหญ่ออก เหลือไว้แค่ฟังก์ชันติดต่อ คล้ายๆ การโทรศัพท์ แล้วก็ฟังก์ชันบริการอีเมล ที่เหลือไม่มีแล้ว
ส่วนเรื่องการซื้อของ สามารถซื้อผ่านคอมพิวเตอร์เสมือนจริงแบบมีสายได้ จากนั้นพนักงานส่งของที่นี่จะนำไปส่งยังจุดที่กำหนด ตู้เก็บของชั้นล่างของตึก หรือตู้เก็บของหน้าลิฟต์
ขยะก็ไม่จำเป็นต้องแยกประเภท ทิ้งตามสบายได้ เพราะมีผู้ดูแลอาคารให้บริการส่วนนี้อยู่แล้ว อยากกินอะไรก็กิน อยากดื่มอะไรก็ดื่ม
หยางป๋ออาบน้ำออกมา ก็เห็นข้อความแจ้งเตือนมาที่นาฬิกาข้อมือ เป็นเกมที่เจ้าของเดิมเล่นมาก่อน เกมกำลังจัดกิจกรรม คอนเสิร์ตของนักร้องหญิงคนหนึ่งที่เจ้าของเดิมติดตามอยู่ เล่นเกมต่อไปจะได้รับตั๋วเข้าชมคอนเสิร์ต
แต่หยางป๋อไม่สนใจ เขาบล็อกเกมที่ส่งข้อความนี้มา แล้วใส่กางเกงขาสั้น นั่งอยู่หน้าหน้าต่างกระจกเต็มบานในห้องนั่งเล่น
"ทักษะ!" หยางป๋อใจเต้น เรียกดูสกิลของตัวเอง
ว่ายน้ำ: ระดับเริ่มต้น (1/10)
คลื่นเสียงระบุตำแหน่ง: ระดับเริ่มต้น (1/10)
การมองเห็นแบบไดนามิก: ระดับเริ่มต้น (4/10)
การอำพราง: ระดับเริ่มต้น (4/10)
ข้อมูลปรากฏขึ้นในสมองของหยางป๋อ เขาครุ่นคิดอยู่ในใจ ความสามารถคลื่นเสียงระบุตำแหน่งนี่ไม่เลวเลยนะ แต่จะมีค้างคาวให้ฆ่ามากขนาดนั้นที่ไหนกัน ถ้าเป็นชาติก่อน ก็ต้องกลับบ้านเกิด หาถ้ำในภูเขาสักแห่ง ข้างในมืดสนิทไปหมดแน่ๆ
"การอำพราง เมื่อวานตอนที่เห็นมีคนมอง ฉันก็รับรู้ได้ทันที นี่ก็เป็นเพราะสกิลการอำพรางใช่มั้ย" หยางป๋อพึมพำในใจ
หยางป๋อหลับตา คิดถึงการอำพรางอยู่ในใจ จู่ๆ เขาก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา
เขามาที่ห้องน้ำ มองตัวเองในกระจก หยางป๋อรู้สึกว่ามีบางอย่างมหัศจรรย์เกิดขึ้น ตาสองชั้นของเขากลายเป็นตาชั้นเดียว
จากนั้นก็คิดในใจอีกครั้ง ตาโตก็กลายเป็นตาหยี แล้วก็คิดในใจอีกที คิ้วก็เปลี่ยนไปด้วย
หนึ่งนาทีต่อมา หยางป๋อมองตัวเองในกระจก จากหนุ่มหน้าใสกลายเป็นลุงหน้ามัน แถมยังเป็นพวกตาหยีอีกต่างหาก มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นพวกหื่นกาม เอิ่ม เอิ่ม
"เปลี่ยนแปลงกล้ามเนื้อและขนได้ แต่เปลี่ยนกระดูกไม่ได้สินะ"
"หรือเป็นเพราะเลเวลการอำพรางยังไม่พอ?" การเปลี่ยนแปลงดำเนินไปราว 20 นาที ความสามารถก็หายไป หยางป๋อรู้สึกร่างกายโล่งเบาราวกับหลังจากเสร็จกิจ
หยางป๋อยังลองจนค้นพบด้วยว่า การอำพรางในเลเวลนี้สามารถเปลี่ยนแปลงกล้ามเนื้อและขนได้
"แต่ไม่รู้ว่าหลังการเปลี่ยนแปลง จะมีคลื่นพลังงานผันผวนหรือเปล่านะ"
"ควรจะซื้อเครื่องตรวจจับพลังงานดีมั้ย"
"ช่างมันเถอะ"
รู้สึกท้องหิวมาก หยางป๋อไปซื้อของมาทำอาหาร ในใจยังครุ่นคิดเกี่ยวกับความสามารถการอำพรางอยู่
"ตอนนี้ออกไปล่าสัตว์พวกนั้น คงยากหน่อย ลองหาข้อมูลวิชายุทธโบราณดูก่อนละกัน" หยางป๋อตั้งใจจะหาข้อมูลเกี่ยวกับการกระตุ้นยีนด้วยวิชายุทธโบราณหลังกินข้าวเสร็จ
อาหารที่ปรุงเองก็อร่อยดี แค่วุ่นวายหน่อย
คอมพิวเตอร์เสมือนจริงที่ใช้ที่นี่ก็เป็นแบรนด์ใหญ่เหมือนกัน ตามที่หลิวจื๋อเจี๋ยบอก พยายามเลือกแบรนด์ใหญ่ เพราะแบรนด์ใหญ่ให้ความสำคัญกับชื่อเสียงมาก ถ้าคุณไม่ได้มีคุณค่ามหาศาลเกินประเมินได้ ก็ไม่มีใครอยากยุ่งกับแบรนด์ใหญ่พวกนี้หรอก
"โอ้ย เฮ้ย!" หยางป๋อค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับการกระตุ้นยีนด้วยวิชายุทธโบราณด้วยตัวเอง ข้อมูลที่แสดงออกมาทำให้เขาอุทานด้วยความตกใจ
บนหน้าจอเสมือนจริงแสดงชิ้นส่วนโลหะสี่เหลี่ยมชิ้นหนึ่ง บนชิ้นโลหะมีรูปจุดลมปราณและเส้นลมปราณของร่างกายมนุษย์ รูปคนทางด้านหน้าเป็นภาพเต็มตัว ส่วนด้านหลังเป็นรูปคนไม่สมบูรณ์
มีคำอธิบายว่า เมื่อ 4,500 ปีก่อน จักรวรรดิหินดำซึ่งเป็นต้นกำเนิดของสามสหภาพ กำลังทดลองการข้ามมิติครั้งแรก แผ่นโลหะนี้ก็พุ่งออกมาจากมิติอื่น
ผลการวิจัยระบุว่า นี่คืออารยธรรมที่ไม่รู้จัก อารยธรรมนี้แปลกมาก วิธีการสร้างแผ่นโลหะนี้ด้อยมาก แต่เนื้อหาที่วาดอยู่บนแผ่นโลหะนั้นน่าทึ่งยิ่งนัก
ในตอนแรก นักวิทยาศาสตร์คิดว่าแผ่นโลหะนี้เป็นแค่การล้อเล่น ร่างกายมนุษย์ก็มีแค่เส้นเลือดและเส้นประสาทเท่านั้น แล้วเส้นที่ทำเครื่องหมายเหล่านี้คืออะไรกัน?
แต่มีนักวิทยาศาสตร์คนหนึ่ง บางทีอาจจะเพี้ยนไปแล้ว ได้กระตุ้นจุดที่ทำเครื่องหมายเหล่านี้ด้วยกระแสไฟฟ้า และ...เกิดความสามารถที่ผิดปกติขึ้น
นี่ทำให้นักวิทยาศาสตร์ทำการวิจัยต่อไป ต่อมาพวกเขาก็พบข้อมูลที่น่าสงสัยบางอย่างด้านหลังแผ่นโลหะนี้ หลังจากแปลความหมายแล้ว ก็คือวิธีฝึกวิชายุทธโบราณนั่นเอง
"หาที่ตายชัดๆ ใช้กระแสไฟฟ้ากระตุ้นจุดลมปราณ" หยางป๋อมองแผ่นโลหะนี้ นี่มันคงไม่ใช่เครื่องสำรวจหรืออะไรทำนองนั้นที่ส่งมาจากโลกหรอกนะ?
หรือมนุษย์บนโลกก็มาจากต่างดาวเหมือนกัน?
เขาอ่านต่อไปอีก การใช้กระแสไฟฟ้ากระตุ้นจุดลมปราณคนนั้นต่อมาก็พัฒนาเป็นการเปิดใช้ยีนวิวัฒนาการแบบลับ ส่วนเรื่องยาเสริมพันธุกรรม ไม่มีการแนะนำในเน็ต เพียงแต่แนะนำว่าใช้เทคโนโลยีพันธุศาสตร์ขั้นสูง
"ฝึกกระบี่! ส่วนนี้ฉันไม่รู้ แต่เรื่องจุดและเส้นลมปราณ ฉันรู้นะ" ในชาติก่อนหยางป๋อเคยเรียนนวดทัวร์ เพราะพ่อแม่แก่แล้ว ปวดโน่นปวดนี่บ่อย เลยศึกษาวิธีการนวดหลายอย่างด้วยตัวเอง
ในชาติก่อนหยางป๋อก็ชอบอ่านนิยาย ตอนหนุ่มๆ ยิ่งชอบอ่านนิยายกำลังภายใน ยังเคยซื้อตำราลับวิชายุทธมาอ่านเลย (ในชีวิตจริง มีคนฝึกวิชาลับจริงๆ แต่อันตรายมาก คนทั่วไปไม่แนะนำให้ลองนะ)
"แต่พลังที่ฝึกมันเป็นพลังแบบไหนกันนะ เหมือนบนโลกไหม? หรือว่ามนุษย์บนโลกก็เป็นมนุษย์ต่างดาวเหมือนกัน?" หยางป๋อไม่กล้าลองง่ายๆ อีกทั้งสิ่งที่เห็นบนเน็ตก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า และยังไม่มีคำอธิบายวิธีฝึกพลังโดยละเอียดด้วย
"ไปหาเงินก่อนละกัน" สุดท้ายหยางป๋อคิดได้แค่ต้องหาเงินก่อน หาเงินได้แล้วค่อยว่ากันอีกที
(จบบท)
