บทที่ 10 การเซ็นสัญญา

บทที่ 10 การเซ็นสัญญา

"ศิลปะการต่อสู้โบราณนั้นมีจุดกำเนิดมานานแล้ว และมีหลายสำนัก แต่ละสำนักก็แตกต่างกันออกไป"

"ส่วนตำราลับนั้น ถ้าจะว่าลึกลับก็ลึกลับ แต่ถ้าจะว่าไม่ลึกลับก็ไม่ลึกลับ มันก็แค่วิธีกระตุ้นร่างกายให้เกิดการพัฒนาทางพันธุกรรมเท่านั้นเอง" อู๋ปิงอธิบายพลางมองไปที่หยางป๋อ

อู๋ปิงเดาใจหยางป๋อออกเกือบหมดแล้ว เขาคิดว่าหยางป๋อต้องอยากกลายเป็นผู้กลายพันธุ์แน่ ส่วนเหตุผลก็เพราะนี่เป็นสิ่งที่ผู้อาศัยทุกคนใฝ่ฝันถึง

"พี่อู๋ ที่ห้องพักของผม ผมกำลังโดนจับตามองตลอดเวลาใช่มั้ย" หยางป๋อคิดแล้วถามขึ้น

อู๋ปิงหัวเราะเบาๆ "ถ้าพวกเขาอยากดู พวกเขาสามารถเห็นทุกอย่างที่นายทำได้"

เห็นสีหน้าของหยางป๋อเปลี่ยนไป อู๋ปิงจึงพูดขึ้นมา "นายอยากเป็นผู้กลายพันธุ์มั้ย"

"พี่อู๋มีวิธียังงั้นหลอ" หยางป๋อรีบถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน ทำให้อู๋ปิงเห็นชัดว่านี่เป็นการแสดงออกของเด็กหนุ่มวัยเพียง 19

"นายลองไปคุยกับเจ้านายดูสิ"

"หือ เจ้านายเก่งขนาดนั้นเลยเหรอครับ"

"ยิ่งพนักงานเก่ง ก็ยิ่งสร้างกำไรให้เจ้านายมาก ฉะนั้นนายลองดูแล้วกัน ส่วนที่ฉันกลายเป็นผู้กลายพันธุ์ เอ่อ พูดให้ถูกคือมีพลังแบบนี้ก็เพราะบริษัทให้โอกาสฉัน"

ในใจหยางป๋อรู้สึกลังเลอยู่บ้าง เขามีพลังเต็มตัวแค่ขาดโอกาส แต่ต้องมาเป็นเครื่องมือให้บริษัทก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่

"ฉันจะให้เจ้านายคุยกับนาย" อู๋ปิงรู้สึกว่าตัวเองพูดมากพอแล้ว ส่วนหยางป๋อจะเป็นอย่างไรต่อไป มันขึ้นอยู่กับโอกาสและตัวเขาเอง ส่วนใหญ่คนที่ฉีดยาเสริมพันธุกรรมแล้วล้มเหลวก็มักจะมีขีดจำกัดในการเติบโต

เจ้านายหลิวเดินเข้ามาในห้องและพูดตรงๆว่า "หยางป๋อ อู๋ปิงพูดกับนายมากพอแล้ว ถ้านายตกลงเซ็นสัญญาเป็นพนักงานประจำของบริษัท บริษัทจะช่วยฝึกฝนนาย ทั้งยาเสริมพันธุกรรม ศิลปะการต่อสู้โบราณ แม้แต่ตำราลับบริษัทก็มีครบ"

"แต่อย่าคาดหวังมากนัก ปัจจัยสำคัญที่สุดของผู้แข็งแกร่งอยู่ที่พรสรรค์ของตัวเอง จริงๆนายไม่รู้หรอก ยกเว้นบางตระกูล คนส่วนใหญ่ตั้งแต่เกิดก็ถูกตรวจพันธุกรรมและถูกติดตามผลเอาไว้แล้ว การตรวจพันธุกรรมมีความแม่นยำถึง 80% พรสรรค์เกรดหนึ่งถูกจับตาโดยกองทัพไปตั้งแต่แรกแล้ว ที่เหลือก็ถูกแบ่งขั้นโดยองค์กรต่างๆซ้อนกันไป ต่อให้มีปลาหลุดข่ายออกมาบ้าง หลังจากฉีดยาก็ต้องตกเป็นเป้าสายตาขององค์กรอื่นๆอยู่ดี"

หยางป๋อถามขึ้น "เจ้านาย หลังจากที่เซ็นสัญญาแล้ว จะมีปัญหาอะไรไหมครับ"

"ย่อมมีอยู่แล้ว ทุกอาชีพมีความเสี่ยง แค่เมื่อปีที่แล้ว ในอวกาศก็มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นหลายร้อยครั้ง นี่นับเฉพาะอุบัติเหตุเท่านั้น มีผู้กลายพันธุ์ระดับ A หลายร้อยคนเสียชีวิต รังสีอวกาศพลังงานสูงที่วิทยาศาสตร์ของมนุษย์ตรวจจับไม่ได้ วัตถุไม่ทราบชนิดที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วเหนือเสียง"

"แต่แน่นอนว่างานของเรามีความปลอดภัยสูง เราก็ไม่มีทางทำอะไรนายหรอก อย่างไรนายก็เป็นพลเมืองของชาติ ถ้านายเป็นอะไรไป เราจะต้องเสียค่าใช้จ่ายมหาศาลกว่านี้ในการกลบเกลื่อนเรื่องนี้"

"และสัญญาก็เป็นสัญญาที่มีมาตรฐาน"

หยางป๋อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า "ได้ครับเจ้านายผมจะเซ็นสัญญา แต่ผมอยากย้ายบ้าน ผมหวังว่าบริษัทจะจัดหาที่พักให้ฟรีถึงแม้สภาพแวดล้อมจะแย่กว่านี้ก็ได้"

"อ้อ นายอยากมีอิสระงั้นสิ" หลิวจื่อเจี๋ยณุ้สึกโล่งใจ แต่เดิมจริงๆ เขาแค่คิดว่าบริษัทขาดคน แต่เมื่อคืนเขาให้คนไปตรวจสอบบริษัทที่เอายาเสริมพันธุกรรมมาให้หยางป๋อฉีด ข้อมูลนี้สามารถค้นได้จากเว็บไซต์ราชการ

จากนั้นหลิวจื่อเจี๋ยรวบรวมเหตุการณ์ต่างๆของบริษัทนี้ในช่วงสิบกว่าปีก่อนที่จะฉีดยาให้หยางป๋อ แล้วสันนิษฐานว่าบริษัทนั้นอาจจะกำลังทดลองยาเสริมพันธุกรรมรูปแบบใหม่อยู่

เพราะจากคำบรรยายของอู๋ปิง หยางป๋อหลบหลีกการโจมตีจากสัตว์ประหลาดได้เมื่อวาน สำหรับคนธรรมดาแล้วนี่เป็นเรื่องผิดปกติ เพราะแม้แต่อู๋ปิงยังไม่สามารถสังเกตการแฝงตัวของสัตว์ประหลาดตัวนั้นได้เลย

ส่วนหยางป๋อมีพลังอะไรนั้น หลิวจื่อเจี๋ยไม่อยากรู้หรอก เพราะนี่เป็นความลับส่วนตัวของแต่ละคน ขอแค่คนคนนั้นทำงานให้บริษัทอย่างเต็มที่ก็พอ

ส่วนถ้าหยางป๋อไม่ยอมทำสัญญาเป็นพนักงานประจำ หลิวจื่อเจี๋ยก็จะขายข้อมูลของเขาให้กับผู้ที่สนใจต่อไป

หยางป๋อเซ็นสัญญาเป็นทางการกับบริษัทบริการอันจื๋อเจี๋ย หลิวจื่อเจี๋ยมองสัญญาของหยางป๋อแล้วก็เบาใจ เพราะบริษัทมีลักษณะเฉพาะตัวที่ต้องการผู้อาศัย ไม่ใช่แค่บริษัทเขาเท่านั้น ธุรกิจบริการแบบนี้ล้วนต้องการผู้อาศัยทั้งนั้น แต่ผู้อาศัยส่วนใหญ่ไม่ค่อยอยากออกมาทำงานสักเท่าไหร่

"หยางป๋อ บริษัทเรามีระบบคะแนนภายใน คะแนนนี้สามารถแลกของต่างๆ ได้ นี่คือรายการแลกคะแนนสำหรับพนักงานระดับเริ่มต้น งานแต่ละอย่างนอกจากจะได้ค่าตอบแทนแล้ว ยังจะได้คะแนนด้วย" หลิวจื่อเจี๋ยส่งกระดาษแผ่นหนึ่งให้กับหยางป๋อ

"ยาเสริมพันธุกรรมเกรด D ต้องใช้คะแนนถึงหนึ่งล้าน!" หยางป๋อมองยาเสริมพันธุกรรมเกรด D ที่ต้องแลกด้วยคะแนนถึงหนึ่งล้าน

"ยาเสริมพันธุกรรมเกรด E ใช้คะแนนแสนหนึ่ง!" หยางป๋อมองต่อไป

ท้ายที่สุดคือโหมดคะแนน ได้ค่าจ้างเท่าไหร่ก็จะได้คะแนนเท่านั้น นอกจากยาเสริมพันธุกรรมแล้วยังมีสกู๊ตเตอร์ต้านแรงโน้มถ่วง รถบินต้านแรงโน้มถ่วง บ้าน ฯลฯ

"บริษัทเรามีบริการกู้ยืมด้วยนะ ดอกเบี้ยต่ำกว่าสถาบันการเงิน" หลิวจื่อเจี๋ยพูดต่อ

หยางป๋อส่ายหัว แล้วถามว่า "เจ้านายครับ ผมจะรับงานได้ยังไงครับ"

"ง่ายมาก แค่เลือกรับผ่านนาฬิกาข้อมือได้เลย นายไม่จำเป็นต้องมาที่บริษัทด้วยซ้ำ แต่แน่นอนว่าถ้าให้ฝ่ายสนับสนุนส่งอุปกรณ์ไปให้ก็ต้องเสียค่าใช้จ่าย" หลิวจื่อเจี๋ยอธิบายเพิ่มเติม

"เจ้านาย คุณมีข้อมูลเกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้โบราณบ้างไหม? ผมเคยฉีดยาเสริมพันธุกรรมแล้วล้มเหลว ถ้าฉีดใหม่อีกครั้งก็ไม่แน่ใจว่าจะสำเร็จหรือเปล่า?" หยางป๋อจิบน้ำแล้วถาม

"ได้สิ นี่คือข้อมูลที่เกี่ยวข้อง"

หยางป๋อรับเอกสารมาดู เขาตกใจไปเลยทีเดียว ศิลปะการต่อสู้โบราณก็แบ่งเป็นหลายระดับ สูงสุดใช้คะแนนหลายล้าน ต่ำสุดไม่เสียค่าใช้จ่าย แต่ต้องไปฝึกที่สถาบันฝึกอบรมที่ได้มาตรฐาน เพราะที่นั่นมีผู้ฝึกสอนและมาตรการรองรับเหตุฉุกเฉิน ค่าฝึกที่สถาบันแห่งนี้เริ่มต้นชั่วโมงละ 1,000 เครดิต...

"หยางป๋อ ในสังคมนี้ นายต้องจำไว้ข้อหนึ่ง ถ้าอยากใช้ชีวิตที่ดีกว่านี้ ไม่มีอะไรฟรีหรอก นโยบายของบริษัทเราคือความเป็นธรรม แน่นอนว่าฉันให้คำแนะนำนายได้ แต่มุมมองของฉันก็คือฉันเอง อาจจะไม่ค่อยเหมาะกับนายเท่าไหร่ ต่อไปไม่ว่าใครจะให้คำแนะนำอะไร นายต้องคิดให้รอบคอบด้วยตัวเอง" หลิวจื่อเจี๋ยพูดต่อ

"ครับเจ้านาย"

"นาจจะจัดการผ่านนาฬิกาข้อมือของนาย หรือมารับจากบริษัทก็ได้ แต่ถ้าต่อไปนายขึ้นระดับสูงขึ้น ก็ต้องใช้นาฬิกาที่บริษัทออกแบบเฉพาะให้ ตอนนี้ระดับนายยังไม่เพียงพอ พอได้นาฬิกาแล้ว นายก็สามารถย้ายออกจากที่พักเดิม ไปอยู่หอพักที่บริษัทจัดให้ได้เลย"

"ฉันจะพานายไปดูหอพักก่อน หอพักของบริษัทเรานายไว้ใจได้"

หยางป๋อพยักหน้า ดูเหมือนว่าธุรกิจของบริษัทนี้ไม่ได้ธรรมดา ถ้าไม่มีความสามารถมากพอก็คงไม่กล้าทำอาชีพนี้ แต่ไม่รู้ว่าเบื้องหลังบริษัทนี้เป็นใครกันบ้าง

(จบบท)