ตอนที่8 เครื่องยนต์แกนวาร์ป

ณ ท่าจอดยานขนาดกลางที่ 27

หลินฟานมองไปยังเจ้าหน้าที่และทหารหลายหมื่นนายที่ดูอึดอัดเล็กน้อยด้านหน้าเขา  เขายิ้มและพูดต่อไป

“พวกคุณคงกำลังคิดว่า ‘ผู้ชายคนนี้กลายเป็นพันเอกตอนอายุ 19 ปีและกลายเป็นผู้บัญชาการหน่วยได้อย่างไร’ ใช่ไหม”

“พวกคุณคงสงสัยว่าผู้ชายคนนี้มาจากครอบครัวใหญ่ของพวกผู้มีอำนาจหรือเปล่า”

“เขามีสิทธิ์อะไรมาสั่งเรา”

หลินฟานพูดสามคำถามติดต่อกันด้วยรอยยิ้มและมองไปรอบๆ เจ้าหน้าที่และทหารทั้งหมด

“นับจากนี้ ผมขอประกาศกฎเกณฑ์เพียงหนึ่งเดียวสำหรับหน่วย 101 ในอนาคตตราบใดที่ใครสามารถเอาชนะผมได้ในจำลองสงครามกองยาน เขาคนนั้นจะได้เป็นผู้บัญชาการกองยานคน ใหม่!”

เมื่อเจ้าหน้าที่และทหารหลายหมื่นคนได้ยินคำพูดของหลินฟาน พวกเขาก็ตื่นตระหนกทันที ไม่มีผู้บัญชาการกองยานคนไหนทำแบบนี้ใช่ไหม?

เป็นไปได้ไหมที่ฉันเจะข้าใจผิดจริงๆ อันที่จริงพันเอกหนุ่มผู้อาจหาญคนนี้มีความสามารถจริง ๆ เหรอ?

เดี๋ยวก่อนนะ หลินฟาน ทำไมชื่อนี้ดูคุ้นๆจัง?

เจ้าหน้าที่และทหารหลายคนเริ่มครุ่นคิด และพวกเขารู้สึกว่าชื่อหลินฟาน ดูคุ้นเคยมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่าพวกเขาเคยได้ยินชื่อนี้ที่ไหนสักแห่ง

จู่ๆ ผู้ที่ยืนอยู่แถวหน้าก็จำบางอย่างได้และทันใดนั้นก็มีร่องรอยของความตื่นเต้นปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

"รายงาน!"

"พูด!"

"ผมมีคำถามครับท่าน!! ท่านผู้บัญชาการได้ทำการจำลองสงครามกับ วูด สก็อตต์ ที่สำนักงานใหญ่สหพันธรัฐเมื่อปีที่แล้วใช่หรือไม่ครับ!!"

“ใช่ ปีที่แล้วผมได้ต่อสู้กับวูด สก็อตต์!”

ตามที่คาดไว้ คนที่ถามคำถามรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นหลังจากได้รับคำตอบจากหลินฟาน ในเวลานี้ คนอื่นๆก็นึกออกแล้วเช่นกัน ทำไมพวกเขาถึงคิดว่าชื่อหลินฟานถึงดูคุ้นเคยนัก?

เขาไม่ใช่หลินฟานที่เอาชนะ วูด สก็อตต์ ด้วยความเสียหายของกองยานรบเพียงเล็กน้อยเมื่อปีที่แล้วงั้นเหรอ? เขาเป็นที่รู้จักในฐานะอัจฉริยะปีศาจของวิทยาลัยการทหารระหว่างดวงดาวในรอบพันปี

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาได้ขึ้นเป็นพันเอกเมื่ออายุ 19 ปี และเขายังเป็นผู้บัญชาการกองยานด้วย

ทุกสิ่งสามารถเข้าใจได้  ภายใต้ร่มธงของผู้บัญชาการเหลียง  เขาเก่งขนาดนี้ได้อย่างไรกัน?  หลายคนเริ่มครุ่นคิดในใจ

“มีใครมีคำถามอีกไหม!”

"รายงาน!"

"พูด!"

“ผมเคยได้ยินมาว่าอุปกรณ์สร้างแรงโน้มถ่วงเทียมที่เราใช้นั้นได้รับการออกแบบโดยท่านผู้บัญชาการเช่นกัน เรื่องนี้จริงหรือเปล่าครับ?”

“ใช่ มันเป็นผลงานของผมเอง!”

ห๊ะ!!...ตอนนี้ทุกคนช็อกหนักกว่าเดิม ท้ายที่สุดแล้วเจ้าหน้าที่และทหารส่วนใหญ่ก็ไม่สนใจเรื่องทางเทคนิคมากนักเหล่านี้ นับประสาใครเป็นผู้ออกแบบ! มีเฉพาะเจ้าหน้าที่และทหารบางคนที่มีงานอดิเรกด้านเทคโนโลยีเท่านั้นที่จะรู้เรื่องนี้

ดังนั้นคนส่วนใหญ่จึงไม่รู้ว่าหลินฟานได้ออกแบบอุปกรณ์สร้างแรงโน้มถ่วงเทียมและตอนนี้เมื่อรู้แล้ว มันก็น่าตกตะลึงอย่างมากเช่นกัน

นี่มันอะไรกัน? ไม่เพียงแต่เป็นปีศาจในด้านการบัญชาการเท่านั้น แต่ยังเป็นปีศาจในด้านการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ด้วย?

ชั่วขณะหนึ่ง สีหน้าของทุกคนไม่ได้ดูแย่ต่อไป พวกมันถูกแทนที่ความกระตือรือร้นและความชื่นชม

ด้วยผู้บัญชาการที่มีเก่งกาจเช่นนี้ พวกเขามักจะรู้สึกว่าอนาคตของพวกเขาปลอดภัยกว่าเดิมมาก

“ถ้าไม่มีใครมีคำถามแล้ว วันนี้ก็จบแต่เพียงเท่านี้! ทุกคนกลับไปเข้าประจำตำแหน่งของตัวเองได้ แล้วผมจะให้ผู้ช่วยเหลียงออกคำสั่งแจ้งพวกคุณอีกที”

"รับทราบ!"

“ผู้ช่วยเหลียง พาผมไปดูทีมวิจัยที่ผู้บัญชาการเหลียงจัดไว้ให้ที!”

"รับทราบ!"

สีหน้าเธอยังคงไม่เปลี่ยนแปลง หลังจากนั้นเธอก็หันหน้าไปหลังจากตอบกลับและจากไปโดยไม่ชักช้า

หลินฟานส่ายหัว เขามองทางยาวข้างหน้าและตามไปทันที

ไม่นานหลังจากนั้น ทั้งสองก็มาถึงอาคารขนาดใหญ่ในใจกลางซิงกัง ในเวลานี้ผู้อาวุโสผมขาวหลายคนกำลังสั่งการคนงานมากกว่า 100 คนให้แกะกล่องอุปกรณ์ต่างๆ

เหลียงเสวี่ยพาหลินฟานไปหาชายชราชุดขาวที่ดูอายุประมาณ 70 ปี

“ศาสตราจารย์ไป่คะ นี่คือผู้บัญชาการฐานทัพ พันเอกหลินฟาน”

“โอ้? เธอคือหลินฟานที่เหลียงซิงเฉินบอกกับฉันงั้นเหรอ? ผู้ออกแบบอุปกรณ์สร้างแรงโน้มถ่วง เทียม?”

“สวัสดีครับศาสตราจารย์ไป่ ต่อจากนี้ไปผมจะต้องขอรบกวนคุณอีกมาก”

“อย่าเลย ฉันเพิ่งตกลงกับเหลียงซิงเฉินว่าถ้านายไม่สามารถทำฉันให้เซอร์ไพรส์ได้ ฉันจะหันหัวออกไปทันที!”

“เอ่อ...”

หลินฟาน สงสัยว่าคนที่เหลียงซิงเฉินส่งมาให้เขามีอารมณ์ไม่ดีหรืออย่างไร คนที่มีความสามารถล้วนแต่แปลกๆกันหมด

“ศาสตราจารย์ไป่ ผมได้ทำการวิจัยของใหม่แล้ว และผมก็ได้เตรียมเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องทั้งหมดเรียบร้อย แต่คุณรู้ใช่ไหมว่าผมเป็นผู้บัญชาการกองยานและไม่มีเวลาสำหรับการผลิตและการทดสอบครั้งต่อไป ผมต้องขอโทษด้วยครับ!”

“ห้ะ! ไหนๆๆ มาดูเทคโนโลยีที่ว่ากันเถอะ!”

“ได้ครับ ผมเชื่อว่านี่จะทำให้คุณประหลาดใจมากแน่ๆ!”

หลินฟาน ล้วงมือขวาเข้าไปในกระเป๋าเสื้อและหยิบการ์ดหน่วยความจำออกมาแล้วยื่นให้ไป่จือฮุย

ข้อมูลนี้ถูกจัดทำขึ้นเมื่อนานมาแล้ว ข้อมูลทางเทคนิคทั้งหมดถูกเก็บไว้ในนั้น หลังจากที่ไป่จือฮุย รับการ์ดหน่วยความจำ เขาก็ยกแขนขวาขึ้นสอดเข้าไปในสมาร์ทเบรนซึ่งสวมอยู่บนมือขวา และอ่านข้อมูลข้างในทันที

เมื่อมองไปที่โฟลเดอร์ข้อมูลต่างๆ ที่จัดวางอย่างเป็นระเบียบ โดยเฉพาะชื่อของโฟลเดอร์เหล่านั้น ไป่จือฮุ่ยก็ตกตะลึง

ภาพวาดการออกแบบเครื่องยนต์แกนวาร์ป คำอธิบายโดยละเอียดเกี่ยวกับเทคโนโลยีการวาร์ปใน อวกาศ สูตรวัสดุที่เกี่ยวข้อง และสูตร...

ชื่อเหล่านี้...ไป่จือฮุ่ยยอมรับว่าเขาตกใจมาก เขาคลิกทันทีที่ภาพวาดการออกแบบกลไกแกนวาร์ปเพื่อดูและซูมเข้าผ่านการฉายภาพโฮโลแกรม

ไม่กี่นาทีต่อมา ไป่จือฮุยก็เดินมาหาหลินฟาน เขายื่นมือออกมาและคว้าเสื้อผ้าของหลินฟาน

“เอ่อ...ศาสตราจารย์ไป่ ใจเย็นๆครับ...”

“ใจเย็นๆ? ไอ้หนูหลิน เธอรู้ไหมว่าเธอได้คิดค้นอะไรขึ้นมา!”

“ผมรู้ครับ!”

“แค่เธอพูด สิ่งนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เธอเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในสหพันธ์!”

ไป่จือฮุยไม่ได้พูดอะไรไร้สาระ เครื่องยนต์แกนวาร์ปคืออะไร? สิ่งนี้สามารถช่วยให้กองยานของสหพันธ์สามารถสำรวจจักรวาลได้อย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องอาศัยวิถีของดวงดาว ระยะห่างระหว่างระบบดาวจะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป

ด้วยวิธีนี้ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น อย่างน้อยที่สุดก็สามารถให้กองยานของสหพันธ์ได้เปรียบใน การต่อสู้กับจักรวรรดิอ็อกซ์แล้ว

การแสดงออกของ เหลียงเสวี่ย ข้างๆเปลี่ยนไปเป็นครั้งแรก ไป่จือฮุย คือใครงั้นเหรอ? เขาเป็นคนที่โหดเหี้ยมไม่ไว้หน้าใครแม้แต่เหลียงซิงเฉินบิดาของเธอ

ตอนนี้ต่อหน้าเธอ เขากลับพูดอย่างตื่นเต้นว่าหลิน่ฟานเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในสหพันธ์?

ผู้ชายคนนี้แสดงข้อมูลอะไรแก่ไป่จือฮุยกัน? เหลียงเสวี่ยมองไปที่หลินฟานและทันใดนั้นก็มีร่องรอยของความอยากรู้ปรากฏขึ้นในหัวใจของเธอ

“ฮัลโหล เหลียงซิงเฉิน”

ไป่จือฮุ่ยได้ติดต่อเหลียงซิงเฉินที่อยู่อีกด้านแล้ว

“ศาสตราจารย์ไป่ เป็นอะไรไป?”

“ส่งกำลังคนมาให้ฉันอีก ฉันต้องการกำลังคนมากกว่าในปัจจุบันสิบเท่า!”

"เกิดอะไรขึ้น?"

“ถามว่าเกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ? สิ่งที่หลินฟานวิจัยมามันยิ่งใหญ่เกินไป ฉันไม่สามารถสร้างมันจากคน 100 คนได้!”

“หลินฟานวิจัยสิ่งที่ยิงใหญ่เกินไป?”