Chapter 18 ตัดสินใจซื้อบ้าน

หลังจากแลกเปลี่ยนของหมั้นด้วยความยินดีแล้ว ฉินเสี่ยวหมิ่น ก็มองไปที่นาฬิกาของเธอแล้วเตือนว่า "พวกเราควรจะกลับกันได้แล้วนะ" ได้ยินดังนั้นพวกเขาจึงเดินออกไปส่งครอบครัวฉินเพื่อเดินทางกลับ

หลังจากที่กลับเข้ามาในบ้าน จี้ซีอังแทบรอไม่ไหวที่จะดูสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่บนพื้น

หลี่ซู่ทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย “ลูกอย่าเพิ่งเปิดมันออกมาหมดนะ บางส่วนเราจะส่งไปให้คุณตาคุณยาย”

จี้ซีอังพึมพำ “เข้าใจแล้วฮะ”

แม้ว่าเขาจะพูดอย่างนั้น แต่มือของเขาก็ยังไม่หยุด

ทันใดนั้น จีซีอังก็ตกตะลึง “แม่ นั่นเป็นเงินเยอะมาก…”

เขาหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมาจากถุงสีแดงใบหนึ่ง

หลี่ซู่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาของเธอเบิกกว้างเมื่อเห็นเงินก้อนนั้น

เงินจำนวนนั้นอย่างน้อยก็หลายหมื่นหยวนเลยทีเดียว

เธอรีบใส่เงินกลับลงในถุงแล้วรีบวิ่งออกไปเพื่อไล่ตามฉินเสี่ยวหมิ่น และคนอื่น ๆ

อย่างไรก็ตาม พวกเขามาโดยรถยนต์และหายตัวไปนานแล้ว

ในยุคนี้รถยนต์ยังเป็นสิ่งที่พบได้ยาก มีแต่คนรวยเท่านั้นที่สามารถซื้อได้

เพื่อนบ้านรวมตัวกันเป็นกลุ่ม 2-3 คน พากันซุบซิบด้วยความอยากรู้อยากเห็น

เบื้องหลังของหลี่ซู่นี้เป็นยังไงกันนะ? เธอเพิ่งจะหย่าร้างและก็มีใครคนหนึ่งขับรถไปหาเธอแล้วเหรอ?

เป็นไปได้ไหมว่าเธอจะมีคนอื่นแล้ว?

เมื่อเธอกลับเข้าบ้าน หลี่ซู่รู้สึกเสียดายที่ออกไปไม่ทันพวกเขา “เราควรทำอย่างไรกับเงินจำนวนนี้ดีนะ?”

ทันใดนั้นหลี่โหย่งก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างและพูดอย่างตื่นเต้นว่า "พี่สาว ด้วยเงินจำนวนนี้ เราก็สามารถจัดการสมุดทะเบียนบ้านของพวกเด็กๆได้เลยนะ"

หลี่ซู่หันมาอย่างสงสัย  หลี่โหย่ง อธิบายอย่างรวดเร็วว่า “เงินนี้อย่างน้อย 40,000 ถึง 50,000 หยวน คุณสามารถไปที่เมืองและซื้อบ้านหลังเล็กๆได้ หากเรามีบ้าน แล้วถ้าจี้เจียนกั๋วไม่ขัดข้อง ทะเบียนบ้านของเด็กๆ ก็จะถูกโอนย้ายไปที่บ้านในเมือง คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับจี้เจียนกั๋วนะ ฉันสัญญาว่าจะทำให้เขาเห็นด้วยในเรื่องนี้  และเด็กๆก็สามารถไปเรียนโรงเรียนในเมืองได้ ครูที่นั่นดีกว่าครูในชนบทอย่างแน่นอน”

พูดตามตรงคำพูดของ หลี่โหย่ง ทำให้หลี่ซู่สะเทือนใจมาก

แต่เงินก้อนนี้ไม่ใช่ของเธอ เธอจึงไม่สามารถเอามันไปใช้เช่นนั้นได้

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หลี่ซู่ก็พูดขึ้นว่า “ไม่นะ ฉันจะไปหาฉินเสี่ยวหมิ่น เพื่อคืนเงินนี่ ฉันรับมันไว้ไม่ได้หรอก มันไม่ใช่เงินของฉัน”

หลี่โหย่งเข้าใจความรู้สึกของพี่สาวเขาดี ดังนั้นเขาจึงได้แต่ถอนหายใจและพูดว่า "มันไม่ปลอดภัยสำหรับพี่ ที่จะไปคนเดียวพร้อมเงินมากมายขนาดนี้ ฉันจะพาพี่ไปที่นั่นด้วยจักรยานของฉันก็แล้วกัน”

หลังจากจัดของเรียบร้อย หลี่ซู่ก็ส่งลูกทั้งสามคนไปที่บ้านพ่อแม่ของเธอ จากนั้นเธอกับลี่โหย่งก็เดินทางไปที่เมือง

คุณตาและคุณยายกำลังปลูกข้าวสาลีอยู่  ดังนั้นเด็กทั้งสามคนจึงเล่นได้แต่บนพื้นดินเท่านั้น

จี้ซีอังถือช็อกโกแลตชิ้นเล็กๆ และกินเป็นคำเล็กๆ เขาถอนหายใจและพูดว่า "หยวนหยวน โตขึ้นเร็วๆนะและแต่งงานกับฉินมู่เชิง ด้วยวิธีนี้ฉันก็จะมีช็อกโกแลตกินได้ตลอดไปเลย”

จี้ซีซวน ไม่พูดพร่ำ เขากลับตบหัวจี้ซีอังไปด้วยความรำคาญ “เจ้าตะกละ ถ้าคุณอยากแต่งงานกับเขา ก็เชิญแต่งงานกับเขาเองเลยนะ”

จี้หยวนหยวนยิ้ม “ไม่นะ ฉันจะแต่งงานกับเขาเอง”

ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะได้พบกับ ฉินมู่เชิง อีกครั้งในชีวิตนี้ เธอจะมอบเขาให้คนอื่นได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม ฉินมู่เชิงในตอนนี้ยังคงต้องใช้เวลามากกว่าสิบปีเพื่อที่จะเติบโตเป็น ฉินมู่เชิง ผู้ซึ่งอยู่ในชีวิตก่อนหน้านี้ของเธอ

แค่นึกถึงก็ทำให้จี้หยวนหยวนรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ

แน่นอน  มีเพียงฉินมู่เชิงเท่านั้นที่ยินดีจะแต่งงานกับเธอ!

นอกจากนี้ยังมี เสิ่นหลิงซู่และจ้าวเทียนหัว หากพวกเขาได้พบกันอีก เธอจะให้พวกเขาชดใช้การกระทำของพวกเขาที่เคยเกิดขึ้นในชาติที่แล้ว

ในสำนักการรถไฟ ผู้อำนวยการฉินกำลังจบการสนทนากับจี้เจียนกั๋ว

จี้เจียนกั๋ว ก้มหัวลงและดูเหมือนว่าสีหน้าของเขาไม่ค่อยดีนัก

เมื่อจี้เจียนกั๋ว ออกมาจากห้องทำงานของผู้อำนวยการฉิน เขาก็เงยหน้าขึ้นพบ หลี่ซู่และหลี่โหย่ง

เขาโกรธจัดทันที “ผมให้เงินคุณไปแล้วไม่ใช่เหรอ?  ทำไมพวกคุณถึงยังมาที่นี่อีกล่ะ?”

เขามองย้อนกลับไปอย่างประหม่า “รีบออกไปซะ อย่ามาสร้างปัญหาที่นี่นะ”

ถ้าหลี่ซูคนนี้มาก่อปัญหาขึ้นอีกครั้ง เขาจะต้องเสียหายอีกแน่ๆ

อย่างไรก็ตาม หลี่โหย่งพูดด้วยใบหน้าที่เย็นชาว่า “ทำไมคุณจึงคิดเข้าข้างตัวเองมากขนาดนั้นล่ะ? เราไม่ได้มาที่นี่เพื่อมาพบคุณหรอกนะ”

เมื่อจี้เจียนกั๋ว ได้ยินเข้าใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ “แล้วคุณจะมาหาใครอีกล่ะ? คุณรู้จักใครที่นี่อีกบ้าง”

บังเอิญ ฉินเสี่ยวหมิ่น ออกมากดน้ำ หลี่ซู่รีบเรียกเธอทันที  " เสี่ยวหมิ่น!! "

ฉินเสี่ยวหมิ่น เห็น หลี่ซู่แล้วมองไปที่ถุงกระดาษสีแดงในมือของเธอ เธอเข้าใจจุดประสงค์ของหลี่ซู่ที่มาหาเธอถึงที่นี่ทันที  เธอถอนหายใจและพยักหน้า“พี่หลี่มากับฉันสิ”

ดวงตาของ จี้เจียนกั๋ว เบิกกว้าง หลี่ซู่ผู้นี้มาตามหา ฉินเสี่ยวหมิ่น จริงๆเหรอ?

เป็นไปได้ไหมว่าเธอต้องการพูดเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับเขา? เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน จู่ๆเขาก็รู้สึกผิดขึ้นมา

“หลี่ซู มันเป็นความผิดของแม่ฉันเมื่อคืนนี้ อย่ายกตัวเองขึ้นไปเทียบเท่ากับเธอ เธอค่อนข้างยุ่งและไม่มีเวลาฟังเรื่องซุบซิบของคุณ…”

ขณะที่พูดอย่างนั้น เขากำลังจะดึงแขนของหลี่ซู่

หลี่โหย่ง ขัดขวาง จี้เจียนกั๋ว และแยกเขาออกจากเธอ เขาพูดอย่างเย็นชา “พี่สาวของฉัน ไม่สนใจพูดเรื่องโง่ ๆ ของคุณนักหรอก วันนี้เธอมาที่นี่เพื่อมาทำธุระที่สำคัญ หากคุณยังมองหาเรื่องพวกเราอีกครั้ง ฉันคงต้องคุยกับหัวหน้าของคุณจริงๆ”

เมื่อได้ยินดังนั้น จี้เจียนกั๋ว ก็ปล่อย หลี่ซู่อย่างลังเล

เมื่อเห็นหลี่ซู่เดินไปหาฉินเสี่ยวหมิ่นอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของจี้เจียนกั๋ว ก็เต็มไปด้วยความกังวล

ฉินเสี่ยวหมิ่น นำ หลี่ซู่และ หลี่โหย่ง เข้ามาในห้องทำงาน

ฉินเสี่ยวหมิ่น เป็นนักบัญชีที่นี่ ดังนั้นเธอจึงมีห้องทำงานเป็นของตัวเอง

หลังจากเข้าไปในห้องแล้ว ฉินเสี่ยวหมิ่น ก็เทน้ำให้ทั้งสองคน เธอพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “พวกเขากลับไปแล้ว มันไม่มีประโยชน์ที่คุณจะมาหาฉันที่นี่ พี่หลี่คะ ฟังคำแนะนำจากฉันนะ ครอบครัวของพวกเขาไม่ได้ร้อนเงิน แค่คุณยอมรับมันไว้ คุณก็จะสามารถดูแลลูกสามคนได้ด้วยตัวเอง มีอีกตั้งมากมายที่คุณสามารถใช้ก้อนเงินนี้ได้”

หลี่ซู่ยังคงส่ายหัว “ไม่ว่าพวกเขาจะรวยแค่ไหน มันก็ยังคงเป็นเงินของพวกเขา ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย ฉันไม่สามารถรับเงินจำนวนนี้ได้หรอก”

ฉินเสี่ยวหมิ่น มองไปที่สีหน้าของ หลี่ซู่และรู้สึกทำอะไร

อันที่จริงชายชราคาดการณ์ไว้แล้วว่าจะมีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น

ดังนั้น ก่อนที่เขาจะจากไป เขาบอกแนวทางกับเธอว่าจะโน้มน้าวหลี่ซู่อย่างไร ถ้าหลี่ซู่มาหาเธอที่นี่

“พี่หลี่คะ แล้วถ้าเป็นแบบนี้ล่ะ?  ฉันจะให้ไอเดียบางอย่างแก่คุณนะ คุณก็ใช้เงินนี่ไปในฐานะที่เป็นเงินกู้ก็ได้  ไม่ใช่ว่าเราจะไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกในอนาคตนี่นา เด็กทั้งสองคนหมั้นหมายกันแล้วไม่ใช่หรือ? หากเจอกันอีกในอนาคตก็คืนเงินให้พวกเขาได้เลย แต่สำหรับตอนนี้ ก็ใช้เงินนี่เพื่อแก้ปัญหาทะเบียนบ้านและโรงเรียนของเด็กๆ คือเรื่องที่สำคัญที่สุดนะคะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลี่โหย่ง ก็ช่วยโน้มน้าวเธอว่า “ถูกต้องแล้วพี่สาว ตอนนี้ถึงเวลาที่คุณต้องการเงินแล้ว เพียงแค่ใช้มันก่อน ถ้ารู้สึกไม่ดีจริงๆก็แค่คำนวณตามดอกเบี้ยของธนาคาร คราวหน้าเราได้เจอกันก็ค่อยมอบคืนให้พวกเขาพร้อมดอกเบี้ย”

ฉินเสี่ยวหมิ่น และ หลี่โหย่ง มองหน้าซึ่งกันและกัน พวกเขาผลัดกันโน้มน้าวหลี่ซู่อยู่เป็นเวลานานกว่าที่เธอจะยอมรับในที่สุด

หนึ่งชั่วโมงต่อมา หลี่ซู่ก็ออกมาจากห้องทำงานของฉินเสี่ยวหมิ่นพร้อมกับถุงสีแดงในมือของเธอ

เมื่อเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของฉินเสี่ยวหมิ่น และความจริงที่ว่าหลี่ซู่ไม่ได้พบผู้อำนวยการฉินตั้งแต่ต้นจนจบ  ก็ทำให้จี้เจียนกั๋วถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หลังจากที่พวกเขากลับออกมา หลี่โหย่งได้ให้คำมั่นไว้ว่า “พี่สาว ฉันคุ้นเคยกับเมืองนี้แล้ว ฉันจะหาที่ดีๆซัก2 แห่ง มาให้คุณเลือกดูนะ”

จี้ซีซวนและจี้ซีอัง ทั้งคู่ดูมีความสุขมากเมื่อรู้ว่าพวกเขากำลังจะซื้อบ้านและย้ายไปอยู่ในเมือง

อย่างไรก็ตาม จี้หยวนหยวนรู้สึกอึดอัด ไม่สบอารมณ์อยู่ภายใน

เธออยากบอกหลี่ซู่จริงๆว่าแม้ว่าเธอต้องการซื้อบ้านในทันที แต่เธอก็ไม่ควรซื้อในเมือง S

เพราะในอนาคต เมื่อราคาที่อยู่อาศัยพุ่งสูงขึ้น ราคาที่อยู่อาศัยในเมือง S มักจะอยู่ในกลุ่มที่ต่ำที่สุดของประเทศเสมอ

ถ้าซื้อที่เมือง B หลังจากผ่านยุค 2000 ราคาบ้านในเมือง B ก็จะพุ่งสูงขึ้นราวกับเครื่องบิน