ระบบสินค้าลดราคาขั้นเทพ ตอนที่ 226 บรรพบุรุษตระกูลถังที่แท้จริง

ระบบสินค้าลดราคาขั้นเทพ ตอนที่ 226 บรรพบุรุษตระกูลถังที่แท้จริง

ยามค่ำคืน

ดวงจันทร์เสี้ยวกลมโตสะอาดบริสุทธิ์ลอยอยู่บนฟากฟ้า ส่องประกายแสงสว่างไสวให้แก่สรรพสิ่ง

อากาศโดยรอบเย็นขึ้น

และเมื่อเวลาผ่านไป

ก็ยิ่งเย็นยะเยือก

"พระอาจารย์"

"วันนี้ พุทธศาสนาในมณฑลซุยอวิ๋นของเรา สูญเสียหนักหนาสาหัสยิ่งนัก!!!"

พรมแดนมณฑลซุยอวิ๋น

ภายในกระโจมขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง

พระหนุ่มผู้มีฐานพลังยุทธ์ขอบเขตกึ่งเทพผู้หนึ่ง ขมวดคิ้ว ยืนอยู่ในกระโจม

ส่วนฮุ่ยหมิง ผู้ได้รับการขนานนามว่าเป็น 1 ใน 3พระอริยะแห่งแคว้นพุทธมณฑลหนานหัว เป็นที่พึ่งสุดท้ายในใจพระภิกษุนับไม่ถ้วนแห่งพุทธศาสนามณฑลซุยอวิ๋น กำลังหลับตานั่งสงบนิ่งอยู่บนเบาะนั่งนุ่มนิ่มแห่งหนึ่ง

"สูญเสียไปเท่าใด?"

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ฮุ่ยหมิงก็ค่อย ๆ ลืมตาที่ดูขุ่นมัวขึ้นมาเล็กน้อย ถามเสียงเบา

"พระอาจารย์"

"นับรวมกับเมื่อวานและวันนี้"

"พุทธศาสนามณฑลซุยอวิ๋นของเรา กองทัพผู้บำเพ็ญเพียรพระภิกษุขอบเขตเซียนนับหมื่นล้าน อาจเหลืออยู่เพียง 7 พันล้านเท่านั้น"

"หากยังคงเป็นอย่างนี้ต่อไป เกรงว่าพุทธศาสนามณฑลซุยอวิ๋นของเราจะสามารถยืนหยัดได้อีกเพียงไม่กี่วัน"

"ก็จะถูกกองทัพตระกูลหลัวแห่งมณฑลตงหวงโจมตีจนพ่ายแพ้ราบคาบ"

"ส่วนมณฑลซุยอวิ๋นนี้..."

"เกรงว่าจะตกไปอยู่ในมือตระกูลหลัวแห่งมณฑลตงหวง!!!"

พระหนุ่มสูดหายใจลึก ๆ จากนั้นก็เดินขึ้นไปข้างหน้า

เงยหน้ามองไปยังพระอาจารย์ของตน ตอบกลับไป

"เหลือแค่..."

"พระภิกษุขอบเขตเซียน 7 พันล้านแล้วหรือ???"

ฮุ่ยหมิง ผู้ได้รับการขนานนามว่าเป็น 1 ใน 3 พระอริยะแห่งแคว้นพุทธมณฑลหนานหัว ผู้มีใบหน้าผ่านประสบการณ์โลกมาอย่างโชกโชนนี้พึมพำเสียงเบา จากนั้นก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง

จนกระทั่งเวลาผ่านไป 3 นาที

ฮุ่ยหมิงจึงยิ้มแล้วส่ายหน้า

สีหน้าดูจนปัญญาอย่างยิ่ง

"พุทธศาสนามณฑลซุยอวิ๋นพัฒนาได้ไม่เท่าแคว้นพุทธมณฑลหนานหัวจริง ๆ หรือ?"

"ช่างมันเถิด"

พูดจบ ฮุ่ยหมิงก็ลุกขึ้นยืนช้า ๆ

เขาหันไปมองศิษย์ที่ยืนอยู่ข้างหลัง กล่าวเสียงเบาว่า

"เตรียมตัวให้พร้อม"

"เช้าวันพรุ่งนี้ จะสังหารกองทัพตระกูลหลัวนับหมื่นล้าน"

"และจะบุกตรงไปยังตระกูลหลัว!!!"

เสียงเงียบหายไป

ฮุ่ยหมิงกลับไปนั่งลงบนเบาะนุ่มนิ่มอีกครั้ง แล้วก็หลับตาลง

ปากท่องบทสวดไม่หยุดหย่อน

มือก็พลิกเล่นลูกประคำเก่า ๆ เส้นหนึ่ง

ส่วนพระหนุ่มที่อยู่ด้านหลังฮุ่ยหมิง เมื่อได้ยินดังนั้นแล้ว คิ้วที่ขมวดก็คลายออก

เมื่อเขาออกจากกระโจมไปแล้ว

ในที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะมีรอยยิ้มจาง ๆ ผุดขึ้นบนใบหน้า

"สังหารกองทัพตระกูลหลัว และบุกตรงไปยังตระกูลหลัวในเช้าวันพรุ่งนี้หรือ???"

พระหนุ่มพึมพำเสียงเบา จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นช้า ๆ หรี่ตาลงเล็กน้อย

มองไปยังอาณาเขตกองทัพตระกูลหลัวนับหมื่นล้านที่พรมแดนมณฑลตงหวง

ในดวงตาที่หรี่ลงเล็กน้อย

วูบหนึ่งเปล่งประกายเย็นเยียบออกมา

"ตระกูลหลัวแห่งมณฑลตงหวง......"

"พวกเจ้าถึงคราวตายในเช้าวันพรุ่งนี้แล้ว!!!"

ยามค่ำคืนลึก ดวงจันทร์เสี้ยวลอยอยู่บนฟากฟ้า

ทวีปซวนหยวนตกอยู่ในความเงียบงัน

อากาศยิ่งเย็นเยียบขึ้นทุกที

มณฑลตงหวง ภายในร้านเหล้าหรูหราแห่งหนึ่ง

เกาฉงผู้เป็นผู้อาวุโสใหญ่คนปัจจุบันของตระกูลเกา

ในเวลานี้ มือกำลังจับแหวนเก็บของที่ส่งตรงมาจากอาณาเขตตระกูลเกาแห่งมณฑลชิงเซวียนวงหนึ่ง

ใบหน้าของเกาฉงค่อย ๆ ผุดรอยยิ้ม

"เป็นอย่างไร?"

"เตรียมการเรียบร้อยหรือยัง???"

จู่ ๆ เกาฉงผู้เป็นผู้อาวุโสใหญ่ของตระกูลเกาก็ถามชายสวมเสื้อคลุมสีดำที่เป็นสมาชิกตระกูลเกา

"ผู้อาวุโสใหญ่วางใจเถิด"

"ทุกสิ่งที่ท่านสั่งการไว้ ล้วนเตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้ว"

ชายสวมเสื้อคลุมสีดำที่เป็นสมาชิกตระกูลเกาตอบเสียงเบา

ได้คำตอบแล้ว เกาฉงก็โบกมือ

เมื่อสมาชิกตระกูลเกาผู้นั้นจากไป

เกาฉงผู้เป็นผู้อาวุโสใหญ่ของตระกูลเกาก็นั่งลงบนเตียงไม้ช้า ๆ รอยยิ้มในดวงตาเข้มข้นยิ่งขึ้น

"มีหินวิญญาณและหินเซียนจำนวนมากในมือ"

"ยิ่งไปกว่านั้น ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเกากับพุทธศาสนามณฑลหนานหัว"

"เหตุใดตระกูลจางจะไม่ยอมขายอาหาร???"

"ครั้งแรก เพราะไม่รู้จักตระกูลจางพอ ครั้งที่ 2 เพราะไม่มีเจตนาดีพอ ครั้งนี้ข้าจะนำเจตนาดีอย่างเต็มเปี่ยมไปหาตระกูลจาง ข้าวในคลังของตระกูลจาง ตระกูลเกาของข้าต้องการทั้งหมด!!!"

พูดจบแล้ว เกาฉงนั่งขัดสมาธิบนเตียงไม้ หลับตาลงช้า ๆ

เขาใช้พลังเซียนภายในร่างกายอันมหาศาล ไล่ตามการบรรลุขอบเขตกึ่งเทพไปเรื่อย ๆ

ในคืนสำคัญเช่นนี้ แน่นอนว่าเกาฉงไม่อาจนอนหลับได้

ส่วนจ้าวตระกูลจางคนปัจจุบัน?

ในเวลานี้ กำลังอยู่ในอาณาเขตตระกูลจาง นอนเอนอยู่บนเก้าอี้ไม้ไท่ชือ หรี่ตาลงเล็กน้อย

มือกำลังถือถ้วยชากระจ่างเต๋า

หรี่ตาลงเล็กน้อย ดวงตาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

"หินวิญญาณและหินเซียนอยู่ในมือแล้วหรือ?"

"ดีจริง ๆ..."

"หากเช่นนั้นก็รอการซื้อขายในวันพรุ่งนี้เท่านั้น"

"ถึงวันพรุ่งนี้ก็จะถึงเวลาที่ข้าหลัวโหย่วเฉียนจะเก็บเกี่ยว!!!"

หลัวโหย่วเฉียนพึมพำเสียงเบา จากนั้นค่อย ๆ ยกถ้วยชากระจ่างเต๋าขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมด

แล้วก็นอนอย่างสบาย ๆ บนเก้าอี้ไม้ไท่ชือที่ทำจากไม้ท้อ หรี่ตาลงเล็กน้อย ดื่มด่ำความเงียบสงบในชั่วขณะนี้

เขานอนหลับหรือ?

ในคืนสำคัญเช่นนี้ ในฐานะนายพรานที่รอคอยอยู่นานและกำลังจะเก็บแห ย่อมไม่อาจหลับใหลได้

เมื่อเวลาผ่านไป

ท้องฟ้าค่อย ๆ สว่างวาบขึ้น

อากาศยังคงเย็นเยียบอยู่

อย่างไรก็ตาม ในชั่วโมงนี้ที่ชาวบ้านยังไม่ตื่น

ในร้านเหล้าแห่งหนึ่งของมณฑลตงหวง

เกาฉง จ้าวตระกูลเกาคนปัจจุบันกลับตื่นเช้ามาเตรียมตัวให้พร้อมแล้วแล้วก็นำคนกลุ่มใหญ่จากตระกูลเกาเดินไปยังทิศทางอาณาเขตตระกูลจางอย่างช้า ๆ

ส่วนพรมแดนมณฑลซุยอวิ๋น

ในกระโจมขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง

พระชราฮุ่ยหมิงที่นั่งขัดสมาธิอยู่บนเบาะนุ่มนิ่มก็ลืมตาที่ดูขุ่นมัวขึ้นมาเล็กน้อยในขณะนี้เช่นกัน

"ได้เวลาลงมือแล้ว"

พึมพำเสียงเบา จากนั้นฮุ่ยหมิงก็ลุกขึ้นยืน เดินออกจากกระโจมหลังนี้

ส่วนพระหนุ่มที่อยู่ด้านหลังฮุ่ยหมิง

ในเวลานี้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

เพราะในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ตระกูลหลัวแห่งมณฑลตงหวงก็จะสูญสิ้นไปจากกระแสประวัติศาสตร์

ทวีปซวนหยวน มณฑลว่านกู่ สำนักใหญ่หอพันโอสถ

ภายในตำหนักที่ดูมืดสลัวอยู่บ้างแห่งหนึ่ง

ถังยวี่ผู้เป็นบรรพบุรุษเทียมของตระกูลถัง ผู้กุมอำนาจแท้จริงของหอพันโอสถ

ในตอนนี้กำลังยืนนิ่งอยู่ด้านข้าง

ส่วนชายชราผู้หนึ่งที่สวมเสื้อคลุมสีเทา ใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอย ที่นั่งสงบนิ่งอยู่บนตำแหน่งจ้าวสำนัก

ในขณะนี้ จู่ ๆ ก็ลืมตาเย็นชาขึ้นมา

เหลือบมองถังยวี่ จากนั้นก็หายตัวไปจากตำหนักหลังนี้

ส่วนถังยวี่?

ในตอนนี้ ย่อมเดินตามหลังชายชราในเสื้อคลุมสีเทาไป หายตัวไปจากตำหนักหลังนี้เช่นกัน

ส่วนตัวตนของชายชรานี้คือใคร?

คำตอบมีเพียงหนึ่งเดียว...

นั่นก็คือถังซิวเหวิน ผู้ก่อตั้งหอพันโอสถ ปิดด่านมาหลายแสนปีจนชาวโลกลืมเลือน ได้บรรลุขอบเขตเทพอย่างแท้จริงและหล่อหลอมแก่นเทวะเทพชั้นต่ำแล้ว

ฐานพลังยุทธ์ถึงขั้นเทพชั้นต่ำระดับต้น บรรพบุรุษตระกูลถังที่แท้จริง!!!