บทที่ 6 ได้เวลาปล้นธนาคาร!
บทที่ 6 ได้เวลาปล้นธนาคาร!
หวังเย่ ยังไม่รู้ประวัติศาสตร์ของดาวเคราะห์วันสิ้นโลกนี้ แต่จากอาวุธที่เห็น สามารถตัดสินได้ว่าใกล้เคียงกับโลก แต่ล้ำหน้ากว่าโลกประมาณ 20 ปี
จากอาวุธที่แขวนอยู่บนผนัง จะเห็นได้ว่านอกจากความแตกต่างเล็กน้อยในรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว ก็คล้ายกับอาวุธที่มีอยู่ในปัจจุบันบนโลก แต่มีความแม่นยำและอานุภาพ ที่เหนือกว่า
"ปืนลูกซองคู่แบบนี้คล้าย S686 จำเป็นสำหรับผู้ชาย อย่างเรา ฮ่าฮ่า!"
ในเมื่อไม่มีเจ้าของ หวังเย่จึงไม่เกรงใจ เอาปืนลูกซองยาวสะพายคอ อีกมือหนึ่งก็หยิบเข็มขัดกระสุนขนาดใหญ่พิเศษมาคาดเอว จากนั้นเขาก็หันไปมองอีกด้านหนึ่งของผนัง
"ออโต้ ถึงไม่รู้ว่ารุ่นอะไร แต่ดูคล้าย M4 แถมยังมีแท่นยิงลูกระเบิดด้วย ไม่เลว!"
หวังเย่เคยประจำการเป็นยามชายแดนมา 3 ปี ที่ถืออยู่แน่นอนว่าไม่ใช่ปืนของเล่น ดังนั้นเขาจึงคุ้นเคยกับปืนกลออโตเมติก มากกว่า ส่วนทำไมต้องเอา "S686" นั้น ก็ไม่มีเหตุผลอื่น ของเล่นชิ้นนี้เก่งในการต่อสู้ประชิด อานุภาพมหาศาล ที่สำคัญคือดูเท่สุดๆ จำเป็นสำหรับผู้ชาย
บนผนังยังแขวนปืนสไนเปอร์ ยาวกว่า 1 เมตร หวังเย่มองด้วยความอิจฉา แต่ขณะเดียวกันเขาก็รู้ดีว่าตัวเองไม่มีเพื่อนร่วมทีม ต้องเดินทางแบบเบาๆ จึงได้แต่หยิบแม็กกาซีนมาอัดใส่ไว้ แล้วคว้าระเบิดมือ มาอีกไม่กี่ลูก จากนั้นสวมเกราะกันกระสุนของตำรวจ ให้ตัวเอง แล้วก็เตรียมลงมือตามแผนเดิม
แผนของหวังเย่นั้นง่ายมาก แบ่งเป็นสองช่วง
ช่วงแรก เข้าไปในสถานีตำรวจ หาอุปกรณ์ที่มีอานุภาพมากกว่า แม้ก่อนหน้านี้จะไม่แน่ใจว่าสถานีตำรวจจะเหลืออาวุธไว้หรือไม่ แต่ตอนนี้ก็มั่นใจแล้ว
ช่วงที่สอง คือเข้าไปในธนาคาร ข้างๆ สถานีตำรวจ ดูว่าจะตักตวงอะไรจากห้องนิรภัยได้บ้างไหม
ทุกคนรู้ดีว่าหลังจากวันสิ้นโลกมาถึง สิ่งที่ไร้ค่าที่สุดคือเงิน ทองคำ เงิน อัญมณีที่เคยมีค่าในอดีต ก็สู้ขนมปังแผ่นเดียวไม่ได้ ดังนั้นหวังเย่จึงมีความมั่นใจในการเดินทางไปธนาคารในครั้งนี้พอสมควร
ขณะนี้ปัญหาเดียวที่เหลืออยู่ก็คือ แม้ว่าธนาคารจะอยู่ติดกับสถานีตำรวจ แต่ก็ต้องหาวิธีที่จะไปให้ได้ ด้านนอกรั้วลวดหนามของสถานีตำรวจ มีซอมบี้ราว 20-30 ตัวกำลังรอคอยอาหารอยู่
"ถ้ามีอุปกรณ์ การกำจัดซอมบี้พวกนี้ก็ไม่ใช่เรื่องยาก แต่ถ้าทำเสียงดังเกินไปจนดึงดูดซอมบี้มากขึ้น กลัวว่าจะเสียมากกว่าได้"
หวังเย่คิดอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ได้ลงมือทันที แต่กลับไปหาแผนผังของสถานีตำรวจมาแทน
"เจอแล้ว!"
หวังเย่ยิ้มออกมาหลังจากหยิบแผนผังมาจากห้องทำงานห้องหนึ่ง
ตรงตามที่เขาคาดไว้ ไม่ผิด เพื่อป้องกันเหตุฉุกเฉินที่อาจเกิดขึ้นกับธนาคาร สถานีตำรวจจึงสามารถเข้าช่วยเหลือได้อย่างรวดเร็ว ดังนั้นระหว่างธนาคารกับสถานีตำรวจจึงมีประตูลับที่จะพาเขาเข้าไปในธนาคารได้โดยตรง
"ต่อไปนี้ ก็ถึงเวลาปล้นธนาคารแล้ว"
หวังเย่สะพายปืนM4 อัตโนมัติเต็มรูปแบบ มือถือปืนลูกซองสองกระบอก เหน็บปืนพกที่เอว ถ้าเอาซิการ์มาคาบไว้ที่ปากด้วยล่ะก็ เขาจะเหมือนกับ COS แมนออฟกันส์ ได้เลยทีเดียว
หลังจากขจัดความคิดที่ยุ่งเหยิงออกไปจากใจแล้ว หวังเย่ก็พบประตูลับที่ชั้นใต้ดิน พร้อมกับกำจัดซอมบี้ตัวหนึ่งที่หลงเข้ามาไปด้วย
"ปืนแบบ S686 นี่มันเจ๋งจริงๆ ยิงนัดเดียว ตัวขาดครึ่ง แถมยังกระเด็นมาเลอะเทอะเต็มตัวฉันอีก!"
หวังเย่ไม่สนใจคราบเลือดและเนื้อชิ้นเล็กชิ้นน้อยบนตัว เขาเปิดประตูลับแล้วเข้าไปในทางเดินแคบยาว ภายใต้แสงไฟฉุกเฉินที่นำทาง เขาสามารถเข้าไปในห้องเก็บของใต้ดินของธนาคารได้สำเร็จ
มองไปรอบๆ มีร่องรอยการดำรงชีวิตของมนุษย์หลงเหลืออยู่บ้างในห้องเก็บของใต้ดิน ศพบนพื้นเน่าเปื่อยไปหมดแล้ว ที่น่าสนใจคือ ในจำนวนนั้นมีศพสองศพที่ฆ่ากันเอง สุดท้ายก็ตายด้วยกันทั้งคู่
หวังเย่ส่ายหน้า ไม่ได้ตรวจดูศพอีก แต่กดเปิดลิฟต์แทน ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก เงาดำก็พุ่งเข้ามา
"ปัง! ปัง!"
ไม่ลังเลเลย หวังเย่ กดไกปืนลูกซอง S686 กระสุนขนาด 20 มิลลิเมตรที่มีขนาดเท่ากำปั้นทารก พุ่งเข้าใส่ร่างมืดอย่างหนัก ในชั่วพริบตาก็เกิดรูโหว่ขนาดเท่าอ่างล้างหน้าขึ้น
หวังเย่เช็ดคราบเลือดที่กระเด็นใส่ใบหน้าอย่างใจเย็น ปืนลูกซองกระบอกนี้ชัดเจนว่าเหนือกว่า S686 บนโลกมากทีเดียว กระสุนขนาด 20 มิลลิเมตรนี่ ไม่ต้องพูดถึงการใช้ยิงซอมบี้รูปร่างคล้ายคนหรอก กลัวว่าแม้แต่ช้างตัวใหญ่ก็คงทนไม่ได้กี่นัด
เขาเตะศพซอมบี้ที่ระเบิดเป็นชิ้นๆ ไปด้านข้าง แล้วเข้าไปในลิฟต์ ชั่วครู่ต่อมา ก็ก้าวเข้าสู่ชั้นหนึ่งของธนาคาร
"ฮึบ——"
ประตูลิฟต์เปิดออกอีกครั้ง หวังเย่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาไม่รู้ว่าชั้นหนึ่งของธนาคารจะมีอันตรายหรือไม่ หากมี ปืนในมือของเขาจะสอนอีกฝ่ายอย่างจริงจังแน่นอนว่าควรทำตัวอย่างไร
เกินความคาดหมายคือ ห้องโถงและเคาน์เตอร์ชั้นหนึ่งของธนาคารกลับว่างเปล่า แต่คราบเลือดที่หลงเหลืออยู่บนพื้นและกระจกกลับบอกหวังเย่ว่า ที่นี่เคยเกิดการต่อสู้อย่างดุเดือดมาก่อน
หวังเย่คลายความตึงเครียดลงเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่กล้าประมาท ยังคงถือปืนลูกซองด้วยมือทั้งสองข้าง สายตาเหมือนเสือจ้องมองรอบด้านอย่างระแวดระวัง
"หาแผนผังของธนาคารก่อน"
หวังเย่เตรียมพร้อมและวางแผนอย่างรอบคอบ หลังจากใช้เวลาสักพัก ในห้องซ่อมบำรุงหลังเคาน์เตอร์ชั้นสอง เขาก็พบแผนผังท่อและแผนผังระบายอากาศ แม้จะไม่มีแผนผังอาคารโดยละเอียด แต่ด้วยสิ่งเหล่านี้ก็เพียงพอให้เขาคำนวณตำแหน่งของห้องนิรภัยได้แล้ว
ใช้เวลาสักครู่ หลังจากดูแผนผังทั้งสองอย่างละเอียดแล้ว หวังเย่ก็พบจุดที่ถูกทำเครื่องหมายไว้อย่างชัดเจน ซึ่งอยู่ใต้ห้องเก็บของใต้ดินที่เขาเคยอยู่ก่อนหน้านี้พอดี นั่นก็คือชั้นใต้ดินชั้นที่สอง!
"ไปดูห้องนิรภัยก่อน แล้วค่อยหาวิธีเปิด!"
กลับไปที่ลิฟต์อีกครั้ง เข้าไปชั้นใต้ดินชั้นที่สอง ประตูโลหะพิเศษปรากฏขึ้นตรงหน้าหวังเย่ ส่วนตรงกลางประตูโลหะมีล็อควงกลมขนาดใหญ่คล้ายพวงมาลัยเรือ บอกให้เขารู้ว่า การจะเปิดห้องเซฟนั้น อาจต้องใช้ความพยายามสักหน่อย
"ใช้วัตถุระเบิดไม่ได้แน่ๆ ถึงแม้จะเจาะรูจากชั้นบน คาดว่าก็จะกระตุ้นให้ระบบเตือนภัยทำงาน ทำให้ของข้างในถูกทำลายไปด้วย"
หวังเย่ตระหนักดีว่าธนาคารระดับนี้ต้องมีอุปกรณ์รักษาความปลอดภัยอัจฉริยะจำนวนมาก การบุกเข้าไปด้วยกำลังจะได้ผลไม่คุ้มเสีย ดังนั้นจึงต้องใช้ไหวพริบและปัญญา
"โดยทั่วไปแล้ว ผู้ที่สามารถรู้รหัสเซฟของธนาคารได้ก็มีเพียงผู้จัดการธนาคารเท่านั้น แต่ตอนนี้หมอนั่นก็คงกลายเป็นซอมบี้หรือศพไปแล้ว ดูท่าจะต้องเจาะเข้าไปทางโปรแกรมคอมพิวเตอร์แล้วล่ะ"
แม้ว่าความยากลำบากจะเป็นสิ่งที่คาดการณ์ไว้แล้ว แต่หวังเย่ก็ยังรู้สึกลำบากใจอยู่ดี เรื่องฝีมือการยิงปืนเขายังมีความมั่นใจบ้าง แต่การแฮ็กโปรแกรมนั้นเขาไม่มีทักษะเลย ยิ่งไปกว่านั้น ระดับเทคโนโลยีของดาวดวงนี้อาจสูงกว่าโลกด้วยซ้ำ บางทีโปรแกรมคอมพิวเตอร์อาจล้ำหน้ากว่าก็ได้
"มีภูเขาสมบัติอยู่ตรงหน้า แต่กลับเอาออกมาไม่ได้ ช่างน่าหงุดหงิดใจจริงๆ"
หวังเย่พยายามทำใจให้สงบลง พลางลูบคลำบนประตูโลหะไปมา เป็นระยะๆ ก็เคาะสองสามทีจนเกิดเสียง "ตุบๆ" ยาวนาน
ขณะที่เขากำลังครุ่นคิดว่าจะจัดการกับประตูโลหะบานนี้อย่างไรดี จู่ๆ ตรงหน้าก็ปรากฏแสงสีแดงวาบขึ้น ตามมาด้วยเสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง จากนั้นก็ได้ยินเสียงกลไกดังก้องข้างหู
"ตรวจพบบุคคลที่ไม่รู้จัก หุ่นยนต์อัจฉริยะติดอาวุธเข้าปฏิบัติการ!"