บทที่ 124 : อาจารย์ของมู่ซีเหยา

บทที่ 124 : อาจารย์ของมู่ซีเหยา

ขณะที่เย่หวู่ชางกำลังเตรียมที่จะเก็บตัว

ข่าวๆหนึ่งก็ทำให้เขาหยุดเเผนการเป็นการชั่วคราว

เพราะคนๆนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไปพบเจอ

………..

เมื่อเดินมาถึงห้องโถงต้อนรับของตระกูลเย่

เย่หวู่ชางก็เห็นสตรีที่สูงสง่าอยู่ตรงหน้าเขา

เธอมีรัศมีคล้ายดาบอยู่ระหว่างคิ้ว

หญิงสาวผู้นี้ไม่ได้ดูยิ่งใหญ่ แต่ท่วงท่าของนางแสดงออกถึงความสง่างามและความสูงส่งที่ไม่อาจดูแคลน

[ติ๊ง! ตรวจพบคู่ครองที่เข้ากันได้ โฮสต์ต้องการเริ่มต้นการตรวจสอบหรือไม่?]

เมื่อได้ยินเสียงนี้, เย่หวู่ชางก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ

จากนั้นสีหน้าของเขาก็แปลกไปเล็กน้อยเช่นกัน

เขาไม่ได้คาดหวังว่าระบบจะไร้ยางอายขนาดนี้

ถึงขนาดแจ้งเตือนว่าสตรีนางนี้เป็นคู่ครองของขาได้

เพราะสตรีผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้รอดชีวิตเพียงหนึ่งเดียวที่หนีรอดจากเงื้อมมือของราชาแห่งราตรีโลหิตในตอนที่เมืองโบราณชางหยวนถูกทำลาย

และนางก็มียังมีอีกตัวตนหนึ่ง, นั่นคือเป็นอาจารย์ของมู่ซีเหยา

ตันไท่หว่านเออร์, ชื่ออันอ่อนโยนซึ่งตรงกันข้ามกับท่วงท่าอันสง่างามเเละเย็นชา​ของเธอ

เมื่อพิจารณาจากรัศมีที่เธอปล่อยออกมา, นางน่าจะทะลุผ่านไปยังระดับจักรพรรดิแห่งอาณาจักรหยินหยางได้แล้ว

และระดับพลังของนางก็ไม่ต่ำ, ซึ่งบ่งชี้ว่านางอาจจะได้เผชิญกับโชคชะตา​บางอย่าง​โดยบังเอิญ

เเละในฐานะที่เธอเป็นอาจารย์ของมู่ซีเหยา, ลู่ชิง​ซวน​จึงไม่อาจมองความลับของนางผ่านดางตาเเห่งโชค​ชะตา​อย่างไร้มารยาทได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอยังเป็นคู่ครองที่มีศักยภาพด้วยแล้ว

แต่สุดท้าย​

ลึกลงไปในใจเย่หวู่ชาง

สัตว์ร้ายที่ซ่อนอยู่ในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะกระตุ้นดวงตาแห่งโชคชะตาขึ้นมา

[ตันไท่หว่านเออร์: อาณาจักรหยินหยางขั้นที่หก, การประเมินโชค: สีม่วง, การประเมินความถนัด:ร่างดาบไร้เทียมทาน, หัวใจดาบเย็นเยือกแห่งความภาคภูมิ]

สมกับเป็นอาจารย์ของมู่ซีเหยาโดยแท้, พรสวรรค์​นี้ช่างไม่ธรรมดาจริงๆ

ยิ่งกว่านั้นโอกาสที่อีกฝ่ายได้ประสบก็นับว่าไม่ใช่เรื่องธรรมดา​

เห็นได้ว่าก่อนที่เมืองโบราณชางหยวนจะถูกทำลาย, เธอก็อยู่ในจุดสูงสุด​ของอาณาจักรราชาเท่านั้น

หลังจากนับเวลาอย่างถี่ถ้วน, ในเวลาเพียงสิบปี อีกฝ่ายก็กลายเป็นจักรพรรดิในอาณาจักรหยินหยางขั้นที่หกแล้ว

สามารถจินตนาการถึงความน่าสะพรึงกลัวของอีกฝ่ายได้โดยไม่ยาก

ยิ่งกว่านั้นนี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ, ประเด็นสำคัญคือเย่หวู่ชางสัมผัสได้ถึงเจตนาดาบที่มีอยู่ในตัวเธอ

ซึ่งมันได้มาถึงระดับความสมบูรณ์แบบอันยิ่งใหญ่ขั้นที่เจ็ดแล้ว, ห่างจากชั้นที่แปดเพียงก้าวเดียว

นอกจากนี้ ออร่าของเธอยังผสานเข้าด้วยกันโดยไม่มีการรั่วไหล

เห็นได้ชัดว่าเธอได้ฝึกฝนทักษะ​ระดับราชไปสู่ความสมบูรณ์แบบอันยิ่งใหญ่, จากนั้นจึงเปลี่ยนไปใช้ทักษะ​ระดับจักรพรรดิเรียบร้อย​แล้ว​

ความสำเร็จของเธอดูเหมือนจะไม่ต่ำเลยสักนิด

จากการสังเกตทั้งหมดเหล่านี้ การฝึกฝนของตันไท่หว่านเออร์ไม่ธรรมดา​ทั้งยังดูเหมือนว่าจะน่ากลัวเป็นพิเศษก็ตาม

ใต้ระดับศักดิ์สิทธิ์, แม้ว่าเธอจะไม่ใช่ผู้ทรงพลัง​ที่สุด แต่ก็สามารถเอาตัวรอด​ได้อย่างแน่นอน

เมื่อเห็นเย่หวู่ชางจ้องมองนาง, ตันไท่หว่านเออร์ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วมุ่น คล้ายค่อนข้างไม่พอใจ

“เจ้าคือเย่หวู่ซางใช่ไหม”

น้ำเสียงของนางดูกระโชกโฮกฮากทั้งยังดูไม่ค่อยสุภาพในเวลาเดียวกัน

เมื่อเห็นสิ่งนี้เย่หวู่ชางก็ไม่ได้โกรธเคือง​อะไร

เขารู้ดีว่าเมื่ออีกฝ่ายมาหาเขา, เธอต้องตรวจสอบความสัมพันธ์ของเขากับมู่ซีเหยาแล้ว

ดังนั้น, เขาจึงไม่คิดที่จะตำหนิผุ้ใด

"ใช่ เป็นข้าเอง!"

“งั้นข้าขอถามเจ้า, เด็กในท้องของซีเหยาเป็นทายาท​ของเจ้าใช่หรือเปล่า”

"เป็นของข้าเอง!"

เย่หวู่ชางยอมรับอย่างตรงไปตรงมา

เมื่อได้ยินคำตอบของเย่หวู่ชาง ตันไท่หว่านเออร์ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วด้วยความโกรธ

จากนั้น​เจตนาดาบอันทรงพลังพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า, กดลงบนร่างของเย่หวู่ชางอย่างหนักหน่​วง

เห็นได้ชัดว่าเธอโกรธมากจนไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้

เเละเมื่อเห็นแรงกดดันที่เข้ามาใกล้ เย่หวู่ชางก็ขมวดคิ้วทันที

เขาประเมินความแข็งแกร่งของตันไท่หว่านเออร์ต่ำไป ท้ายที่สุดแล้วนางอยู่ขั้นที่ที่หกของอาณาจักรจักรพรรดิซึ่งสูงกว่าเขาหนึ่งอาณาจักรใหญ่​

หากเขาไม่ต้านทานเจตนาดาบอันทรงพลังนี้, เขาจะต้องได้รับบาดเจ็บอย่างเเน่นอน

เมื่อเห็นสิ่งนี้, เขาก็ไม่พูดให้มากความ

ออร่าในร่างกายของเขาพุ่งสูงขึ้น และพลังงานอันรุนแรงก็ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าไปจนถึงสรวงสวรรค์

บูมมม!

เจตนาดาบที่น่าสะพรึงกลัวปะทุขึ้น ตัดเจตนา​ดาบอันทรงพลังของอีกฝ่ายโดยตรง

เมื่อเห็น​เช่นนี้, ตันไท่หว่านเออร์ก็อดไม่ได้ที่หน้าเปลี่ยนสีและมองไปที่เย่หวู่ชางด้วยความประหลาดใจ

เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเย่หวู่ชางและมู่ซีเหยา, แต่อีกฝ่ายเป็นลูกศิษย์ของนาง

ก่อนหน้า​นี้, เธอสงสัยว่ามู่ซีเหยาจะคิดอย่างไรหากตนเผลอทำร้ายเขาอย่างไม่ตั้งใจ

อย่างไรก็ตาม, ก่อนที่เธอจะเสียใจ เย่หวู่ชางก็ปะทุพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ทำให้เธอต้องมองดูเขาด้วยความตกตะลึง

เจตนาดาบที่พุ่งขึ้นมาควบแน่นเป็นออร่าที่ดูแล้วน่าประทับใจ และตัดผ่าเจตนาดาบของเธอออก

เป็นที่รู้ว่าเธอเป็นผู้ฝึกฝนอาณาจักรหยินหยางขั้นที่หก, ในขณะที่อีกฝ่ายเป็นเพียงผู้ฝึกฝนระดับราชาเเห่งอาณาจักร​ดวงดาว​

ยามนี้, เธออดไม่ได้ที่จะคิดถึงตำนานเล่าขานเกี่ยวกับเย่หวู่ชางในทวีปเทียนหลัว

ทุกคน​กล่าวว่าเขาเป็นราชาคนเเรกในประวัติศาสตร์ของทวีปเทียนหลัว ซึ่งสามารถ​สังหารจักรพรรดิเผ่าปีศาจถึงสองคนได้

ในตอนแรกเธอสงสัยในความถูกต้องของเรื่องนี้

ในความเห็นของเธอ, การที่ราชาสามารถ​สังหารจักรพรรดิได้นั้นถือเป็นเรื่องเพ้อฝันอย่างไม่ต้องสงสัย

จนกระทั่งวันนี้, เธอได้เห็นความแข็งแกร่งของเย่หวู่ชางด้วยตาตนเอง

เธอจึงตระหนักว่าตำนานนี้ไม่ได้พูดเกินจริง

ชายอัจฉริยะ​ผู้ชั่วร้ายเช่นนี้, ไม่น่าแปลกใจเลยที่ลูกศิษย์ของเธอถูกปลุกเร้าและเต็มใจที่จะคลอดบุตรเพื่อเขา

แม้ครู่หนึ่งเมื่อมองดูใบหน้าที่หล่อเหลาของเย่หวู่ชางและออร่าของเขา, มันจะทำให้เธอก็รู้สึกหลงใหลอยู่ครู่หนึ่งก็ตาม

…………

เย่หวู่ชางไม่ได้โกรธเกี่ยวกับ​เรื่อง​นี้​

เขารู้ว่าอีกฝ่ายไม่สามารถควบคุมออร่าของตนเองได้, เขาจึงไม่คิดตำหนินาง

เเละเมื่อเห็นเย่หวู่ชางเช่นนี้, ความไม่พอใจในใจของตันไท่หว่านเออร์ก็ลดลงอย่างมาก

จากนั้น, เธอทำได้เพียงถามอย่างแข็งทื่อว่า

"ข้าถามเจ้าหน่อยตอนนี้ซีเหยาอยู่ที่ไหนกัน?"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้, นัยน์ตาของความโศกเศร้าและการตำหนิตนเองก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเย่หวู่ชาง

“ว่ากันตามตรง ข้าก็ตามหานางเช่นกัน ข้าค้นหาทั่วทวีปเทียนหลัวอยู่ตลอด, หากเเต่ไม่พบร่องรอยของเธอเลย”

“นอกจากนี้​ข้ายังเสนอเงื่อนไขที่ยอดเยี่ยมในฐานะผู้นำของตระกูลเย่แล้ว, แต่ข้าก็ยังไม่พบข่าวใดๆเกี่ยวกับนางสักนิด​”

เมื่อได้ยินสิ่ง, นี้ ความไม่พอใจของตันไท่หว่านเออร์ก็ลดลงอย่างมากเช่นกัน

เธอรู้เกี่ยวกับข้อมูลที่เย่หวู่ชางบอก

ใครก็ตามที่มีข่าวเกี่ยวกับมู่ซีเหยา จะสามารถรับทักษะ​ระดับจักรพรรดิหรือทักษะการต่อสู้พิเศษ​เป็นรางวัลจากตระกูล​เย่ได้

หากมีใครรู้ที่อยู่ของมู่ซีเหยา, เย่หวู่ชางจะทำทุกอย่างเพื่อพวกเขาโดยไม่มีเงื่อนไข

แม้ว่ามันจะหมายถึงการสังหารเมืองและทำลายล้างประเทศต่างๆก็ตาม

นอกจากนี้เงื่อนไขนี้ใช้ได้ตลอดชีวิต กองกำลังสำคัญๆจำนวนมากต่างจึงเคลื่อนไหว, และส่งผู้เชี่ยวชาญเพื่อค้นหาข่าวเกี่ยวกับมู่ซีเหยา

จะสังเกตว่าแม้ว่าการฝึกฝนของเย่หวู่ชางในปัจจุบันจะต่ำ แต่ความสามารถและพรสวรรค์ของเขาก็ไม่ธรรมดา และความแข็งแกร่งของเขาเองก็ยังน่ากลัวมากขึ้น​เรื่อย​ๆ

แม้ว่าความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาจะไม่เป็นประโยชน์กับกองกำลังหลักๆมากมายนัก

แต่หลังจากที่ก้าวผ่านระดับจักรพรรดิ​หรือแม้แต่อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์แล้วล่ะ?

เมื่อถึงเวลานั้นพวกเขายังสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อให้เย่หวู่ชางก่อตั้งกองกำลังในอาณาจักรสำคัญอื่นๆและยืนหยัดอย่างมั่นคงได้

พวกเขาซึ่งเป็นกองกำลัง​ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลโบราณในทวีปเทียนหลัว, หากพวกเขาต้องการพัฒนาในอาณาจักรสำคัญอื่นๆ พวกเขาจะต้องครอบครองดินแดนอันกว้างใหญ่

ในเวลานั้นย่อมเกิดข้อพิพาทกับกองกำลังท้องถิ่นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และพวกเขาจะไม่สามารถแข่งขันกับอีกฝ่ายที่อยู่ในทวีปที่อุดมสมบูรณ์​กว่าได้

นี่คือเหตุผลว่า, แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าพลังวิญญาณในทวีปเทียนหลัวนั้นไม่ดี

ทำให้​ความน่าจะเป็นที่จะทะลุผ่านอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ได้นั้นลดลงอย่าง, แต่พวกเขาก็ยังคงไม่ออกไป

เนื่องจากดินแดนภายนอก​นั้นกว้างใหญ่, แม้ว่าคุณจะไปโดยปราศจากความกลัว แต่ก็ใช่ว่าคนอื่นจะยอมรับ

เพราะงั้น, มันจะเป็นเรื่องง่ายในการประสบความสูญเสียอย่างหนัก ณ ที่แห่งนั้นและต้องการกลับมา

อีกอย่าง

เผ่าโบราณในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้, เผ่าไหนบ้างที่ไม่มีศัตรูซ่อนเร้นรอให้พวกมันล้มกระทบซ้ำกัน?

แม้แต่เย่หวู่ชางก็เข้าใจดีว่าจะมีหมาจิ้งจอก หมาป่า และเสือดาวมากมายซ่อนตัว​อยู่รอบๆตระกูลเย่

เมื่อตระกูลเย่ถึงคราวล่มสลาย, พวกเขาคงจะปรากฏตัวและฉีกทึ้งตระกูล​เย่ซ้ำในทันที

เมื่อรู้ว่าเย่หวู่ชาง ได้กำหนดเงื่อนไขนี้แล้ว, ตันไท่หว่านเออร์ก็พยายามระงับโกรธของเธอลงอย่างสมบูรณ์และดูใจดีต่อเย่หวู่ชางมากขึ้น

“พูดตามตรง หลังจากที่ข้าออกจากการเก็บตัว ข้าก็ค้นหาที่อยู่ของซีเหยาหลายครั้งเช่นกัน แต่ข้าก็ไม่พบร่องรอยใดๆเช่นเดียวกับเจ้า”

“นั่นคือเหตุผลที่ข้าต้องมาที่นี่เพื่อสอบถาม!”

เย่ห​วู่​ชาง​พยักหน้า​รับ, เเละเอ่ยต่อ

“ว่ากันตามหลักเหตุผล หลังจากผ่านไปหลายปี, หากนางยังมีชีวิตอยู่จริงๆ นางก็ควรจะกลับมาหาข้าพร้อมลูกน้อย”

“ถึงตอนนั้นข้าคงขอโทษนางและปล่อยให้นางระบายความโกรธแค้นที่มี, แต่ข้าไม่เข้าใจว่าทำไมนางถึงปฎิเสธที่นำเด็กกลับมาที่ตระกูลเย่!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้, ตันไท่หว่านเออร์ก็มีท่าทีตกตะลึง​เล็กน้อย​

คุณควรรู้ว่าลัทธิชายเป็นใหญ่ในโลกนิรันดร์ยังคงแข็งแกร่งมาก

สำหรับคนอย่างเย่หวู่ชาง ผู้เป็นอัจฉริยะและเป็นผู้นำตระกูล​

มันควรจะเป็นสิทธิ์ขาดของเขาในบ้าน และอำนาจของเขาไม่ควรถูกท้าทายจากใครก็ตาม

อย่างไรก็ตาม, เย่หวู่ชางพูดคำดังกล่าวกับคนนอกเช่นนางนั้น เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อน

ถึงขนาดที่บอกให้มู่ซีเหยาทุบตีและด่าทอเขาได้ตามใจ

เห็นได้ชัดว่าบุรุษผู้นี้มีเสน่ห์เฉพาะตัว

ไม่น่าแปลกใจเลยที่มู่ซีเหยาจะหวั่นไหว ไม่น่าแปลกใจที่เขาจะมีคนงามที่โดดเด่นมากมายอยู่​รอบๆตัวเขา

เธอสัมผัสได้ถึงเสน่ห์อันเป็นเอกลักษณ์ของเย่หวู่ชางเป็นครั้งแรก

หลังจากได้ยินคำพูดของเย่หวู่ชาง เธอก็เงียบไปสักพักก่อนจะตอบ

“ถ้าข้าจำไม่ผิด ราชาแห่งเผ่าพันธุ์ปีศาจนั้นคงจะได้ปักเครื่องหมายพิเศษไว้บนตัวเธอ บังคับให้เธอต้องอยู่ในสถานที่บางแห่ง”

“หากเธอออกมา, ราชาปีศาจจะสัมผัสได้ในทันที นั่นคือเหตุผลที่เธอไม่มาหาเจ้า เพราะกลัวว่าจะนำหายนะมาสู่เจ้าและตระกูลเย่!”

ขณะที่เธอพูดสิ่งนี้ เธอก็แก้ต่างลูกศิษย์ของนางให้อีกฝ่ายฟังโดยไม่รู้ตัว

หลังจากฟังคำพูดของเธอแล้ว, เย่หวู่ชางก็พยักหน้าเห็นด้วย

“ข้าก็มีความคิดคล้ายๆกัน, ดังนั้นเมื่อข้าตามหานางก็เลยมุ่งไปทิศทางนั้นเป็นเสียส่วนใหญ่ แต่ก็ยังไม่พบเบาะแสอะไรเลย”

มีสถานที่หลายแห่งในทวีปเทียนหลัว ที่ไม่อาจติดตามร่องรอย​ได้

แม้แต่ในแต่ละอาณาจักรหลัก, ก็มีหลายร้อยถึงหลายสิบแห่ง

แม้แต่เย่หวู่ชางก็ไม่สามารถค้นหาได้ทั้งหมด, เพราะไม่มีใครสามารถคาดการณ์ถึงอันตรายที่เกิดขึ้นภายในนั้น

เนื่องจากสถานที่เหล่านี้วุ่นวายทั้งยังไรซึ่งกฎเระเบียบ

มีเพียงความเข้มแข็งเท่านั้น​ที่สามารถ​ทำให้เอาตัวรอด​ได้

เมื่อเห็นว่าเย่หวู่ชางไม่มีเบาะแส ตันไท่หว่านเออร์ก็ไม่มีความตั้งใจที่จะอยู่ต่อ

“ในเมื่อนางไม่ได้อยู่กับเจ้า, งั้นข้าจะออกไปก่อน”

“หากมีข่าวใดๆ ข้าหวังว่าเจ้าจะแจ้งให้ข้าทราบโดยเร็วที่สุด, ข้าเองก็เป็นห่วงนางมากเช่นกัน!”

“แน่นอน, ให้ข้าไปส่งท่านเถิด!”

การพบกันระหว่างพวกเขาทั้งสองครั้งนี้ยังคงไม่มีปัญหา​อะไร​

หลังจากที่เห็นเธอออกไปที่ประตู, เย่หวู่ชางก็มองเห็นแผ่นหลังของอีกฝ่าย

รูปร่างที่สมบูรณ์แบบเเละท่วงท่าอันสง่างามทำให้เขาสับสน​เล็กน้อย​

อาจารย์และลูกศิษย์คู่นี้ล้วนแต่มีพรสวรรค์​พิเศษ, แต่ดูเหมือนจะมีคนหนึ่งที่เหนือกว่าอีกคน!

อย่างไร​ก็ตาม, หากเขาสามารถครอบครองทั้งสองพร้อมกันได้...มันจะเป็นเช่นไรกันนะ!

เเต่ทันใดนั้น​, เย่หวู่ชางก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น

แต่ไม่นานเขาก็ตบหน้าเรียกสตื

ยังไม่ทันพบมู่ซีเหยา, ขากลับเริ่มสนใจอาจารย์ของนางแล้ว

นี่เขาเป็นอสูรร้ายหรือไรกัน!

หลังจากนั้น เขาก็ละทิ้งสิ่งรบกวนสมาธิทั้งหมดและกลับไปที่ห้องของตนเองเพื่อเริ่มการฝึกฝน

เขาจะต้องฝึกฝนและเพิ่มความแข็งแกร่งให้มากยิ่งขึ้น

เพื่อในอนาคต, มันจะได้สะดวกยิ่งขึ้นในการค้นหามู่ซีเหยา

ดังนั้น, เขาจึงไปที่ห้องแห่งกาลเวลาและเริ่มการเก็บตัวฝึกฝน​ทันที

คราวนี้ไม่มีใครรบกวนเขา

และการเก็บตัวในคราวนี้กินเวลานานถึงห้าปี!

…………….