158

158

อีกด้านหนึ่ง เย่ซิงเฉินที่เพิ่งเลิกงานไม่นานก็ถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจสองคนขวางทางไว้

"คุณคือเย่ซิงเฉินใช่ไหม?"

เย่ซิงเฉินพยักหน้า คาดเดาที่มาของทั้งสองคนนี้ในใจ

"เมื่อคืนเวลาประมาณ 22:00 คุณอยู่ที่ไหน?"

"ผมไปที่ร้านกาแฟคุยงานกับเพื่อนสองคน" เย่ซิงเฉินถามอย่างไม่แสดงท่าทีอะไร "คุณสองคนมาหาผมมีเรื่องอะไรหรือเปล่า พอจะบอกได้ไหม?"

ทั้งสองคนมองหน้ากัน เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพูดว่า "คือแบบนี้ครับ บริษัทฮ่าวไห่แจ้งความว่าพนักงานสองคนของพวกเขาหายไป! พวกเราสืบสวนแล้วก็พบว่าคนสุดท้ายที่เจอพวกเขาก็คือคุณ!"

"พวกเขาหายไปเมื่อคืนเวลาประมาณ 22:00 ที่ร้านกาแฟเซมิไหล! จากกล้องวงจรปิดแสดงให้เห็นว่าพวกคุณทั้งสามคนพบกันและพูดคุยกันสักพัก หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็หายไปไร้ร่องรอย! ดังนั้นพวกเราจึงมาหาคุณหวังว่าคุณจะช่วยไปให้ปากคำสักหน่อย"

เย่ซิงเฉินหัวเราะเยาะในใจ แน่นอนว่าเป็นฝีมือของราชามังกรจ้าวเทียน ทำแบบนี้ไม่ได้ก็ทำแบบนั้น! แต่ว่าเขาก็ผ่านโลกมามากแล้ว ไม่มีทางตื่นตระหนกหรือเผยไต๋ง่ายๆ

"ได้ครับ ผมยินดีให้ปากคำ"

ในตอนนั้นเอง หลินเป่ยฝานก็มาถึงพอดี พอเห็นเหตุการณ์นี้ก็ถามด้วยความเป็นกังวล" พวกคุณมีอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงมาหาสหายของผม?"

"คุณหลินคือแบบนี้..." เจ้าหน้าที่ตำรวจเล่าเรื่องโดยสังเขป

"พวกคุณสงสัยว่าการหายไปของทั้งสองคนเป็นฝีมือของสหายผมใช่ไหม? บอกเลยเป็นไปไม่ได้! สหายของผมเป็นคนดีมาตลอด! ยิ่งไปกว่านั้นดูสิ..." หลินเป่ยฝานตบไหล่เย่ซิงเฉิน "เขาเพิ่งออกจากโรงพยาบาลได้ไม่กี่วัน ร่างกายยังไม่หายดีอ่อนแอจนต้องนั่งรถเข็นแล้วจะไปทำอะไรได้กัน?"

"คุณหลินใจเย็นก่อน พวกเราแค่ขอให้เขาไปช่วยให้ปากคำเท่านั้น!" เจ้าหน้าที่ตำรวจพูด

หลินเป่ยฝานหันไปถาม "แล้วสหายไปรู้จักกับคนของฮ่าวไห่ได้ยังไง?"

"คือแบบนี้ครับรองประธานหลิน! บริษัทของพวกเขารู้ว่าผมมีความสามารถด้านการลงทุนเลยส่งคนสองคนมาติดต่อผม อยากจะดึงตัวผมไปทำงานด้วย และให้ข้อเสนอที่ดีมาก! แต่ผมไม่ยอม!"

เย่ซิงเฉินพูดอย่างจริงใจ "เป็นรองประธานหลินที่ให้ทุกอย่างกับผม มีพระคุณต่อผมมาก! ดังนั้นผมจะไม่ทิ้งรองประธานหลินและบริษัทหลินอินเวสเมนท์เด็ดขาด! สุดท้ายก็เลยคุยกันไม่ลงตัวแล้วทะเลาะกัน หลังจากดื่มกาแฟเสร็จพวกเราก็แยกกันไป!"

"อ้อเป็นแบบนี้นี่เอง!" หลินเป่ยฝานรู้สึกซาบซึ้งใจ "สหาย! ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณน่ะภักดี! ดังนั้นเรื่องนี้ผมจะจัดการเอง! เหมยเหนียง เรียกทนายของผมมา เดี๋ยวผมกับสหายจะไปที่สถานีตำรวจ"

"ค่ะ!" หลิวรู่เหมยพยักหน้า

จากนั้น หลินเป่ยฝานก็พาทนายไปที่สถานีตำรวจกับเย่ซิงเฉิน ตลอดทางที่มีหลินเป่ยฝานคอยปกป้อง เย่ซิงเฉินรู้สึกปลอดภัยมาก

หลินเป่ยฝานในฐานะศัตรูน่ากลัวมาก! แต่ในฐานะเพื่อน หลินเป่ยฝานก็น่าไว้ใจมากเช่นกัน

เพราะไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้!

วิธีการของเขาสุดยอดมาก ไม่ว่าศัตรูแบบไหนก็จัดการได้หมด!

ราชามังกรจ้าวเทียน! ถ้าแกกล้าก็ลองทำอะไรดูซิ แล้วแกจะรู้จักคำว่าน่ากลัวมันเป็นยังไง และแกจะได้ซาบซึ้งกับคำว่าโหดร้าย! ส่วนฉันอยู่ข้างหลังก็คอยยุยงสร้างความแตกแยกแล้วก็เป็นผู้ชนะ! ฮ่าๆๆ!

อีกด้านหนึ่ง ราชามังกรจ้าวเทียนพอรู้ข่าวนี้ตกใจมาก "อะไรนะ? หลินเป่ยฝานเข้ามาแทรกแซงเรื่องนี้?"

"ครับท่านราชามังกร อีกฝ่ายปกป้องเย่ซิงเฉินเอามากๆ!" ชายชุดดำตอบ

"เย่ซิงเฉินนี่มันเป็นหมาของหลินเป่ยฝานของจริง!" ราชามังกรรู้สึกหวาดระแวงในใจ

ประเทศจีนเป็นถิ่นตน ตนสามารถใช้อำนาจที่มีจัดการเย่ซิงเฉินให้ตายได้ แต่ถ้าเจอหลินเป่ยฝานก็ไม่แน่! ไอ้หมอนี่มีทุนหนา แถมเบื้องหลังเป็นเครือบริษัทหลิน จะเล่นงานก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

ยิ่งไปกว่านั้น ไอ้หมอนี่เจ้าเล่ห์มาก มีเล่ห์เหลี่ยมเยอะ ความสามารถก็สูง คิดจัดการมันยากมาก แถมยังมีโอกาสโดนมันจับจุดอ่อน ถูกทำลายจนตายได้!

ดังนั้น ตอนนี้เขายังไม่อยากจะเผชิญหน้ากับหลินเป่ยฝานเร็วเกินไป ถ้าโดนอีกฝ่ายจับตา ไม่ตายก็คงบาดเจ็บสาหัส!

"เรื่องนี้ให้ทำตามกฎหมาย!"

"ครับราชามังกร!"

จากนั้น หลินเป่ยฝานกับคนของเขาก็ไปสถานีตำรวจ  กระบวนการเป็นไปอย่างราบรื่น ทุกอย่างทำตามกฎหมาย

ระหว่างทาง เจ้าหน้าที่สอบสวนก็ถามแบบอ้อมๆ แต่เย่ซิงเฉินที่เจ้าเล่ห์มากก็ไม่ยอมเผยร่องรอยอะไรออกมาเลย ในที่สุดก็จบแค่ให้ปากคำเท่านั้น

พอออกจากสถานีตำรวจ หลินเป่ยฝานก็ยิ้ม "บอกผมหน่อยสิว่าเรื่องนี้สหายมีส่วนเกี่ยวข้องรึเปล่า?"

"รองประธานหลิน ผมแค่ไปให้ปากคำเท่านั้น การร่วมมือกับตำรวจสอบสวนเป็นหน้าที่ของเรา! ผมไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ" เย่ซิงเฉินพูดอย่างอ่อนใจ แต่ในใจเขากำลังหัวเราะเยาะ

...

ด้วยเหตุนี้ เวลาก็ผ่านไปสองวัน

ฉู่รั่วเสวี่ยโทรมาชวนหลินเป่ยฝานไปดินเนอร์พูดคุยธุรกิจ

"รองประธานหลินพาผมไปด้วย!" เย่ซิงเฉินพูดอย่างกระตือรือร้น

"แต่ผมเพิ่งรับปากกับเธอแล้วว่าไม่ให้คุณไป! เธอบอกว่าเห็นหน้าคุณแล้วไม่อยากอาหาร ไม่มีอารมณ์จะกินข้าว!" หลินเป่ยฝานพูดอย่างหมดหนทาง

เย่ซิงเฉินถึงกับสติแตกพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "เธอ......เกลียดผมขนาดนั้นเลยเหรอ?"

หลินเป่ยฝานส่ายหัว "ไม่ใช่ว่าเกลียดหรอก......"

เย่ซิงเฉินเงยหน้าขึ้น แววตามีความหวัง

"แต่เกลียดมากเลยต่างหาก!"

เย่ซิงเฉิน "พรวดดด!"

หลินเป่ยฝานถามด้วยความงุนงงสงสัย "สหายเย่ ตอนนี้ผมงงมากว่าคุณไปทำอะไรให้เธอ ถึงได้ถูกเกลียดขนาดนี้?"

"ผม...ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน!" เย่ซิงเฉินถอนหายใจ

ตอนนี้เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เอาจริงเขาแค่ทำให้เธอขาดทุนไป 50 ล้านเท่านั้น มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย และเขายังรับปากว่าจะคืนเงินให้ด้วย ทำไมถึงยังโกรธขนาดนี้?

"รองประธานหลิน ครั้งนี้คุณต้องช่วยผม! ผมไม่ได้หวังอะไรมาก ขอแค่ได้เจอเธออีกครั้งก็พอแล้ว!" เย่ซิงเฉินอ้อนวอน

มองดูอีกฝ่ายที่จริงใจขนาดนี้ หลินเป่ยฝานก็พยักหน้า "ก็ได้สหาย! ผมจะช่วยคุณเอง!"

"ขอบคุณรองประธานหลิน!" เย่ซิงเฉินดีใจมาก

"แต่ว่าพวกเราไม่สามารถทำแบบตรงๆได้! เพราะงั้นคุณต้องทำเป็นแกล้งชวนใครซักคนไปกินข้าวที่นั่น แล้วพวกเราก็บังเอิญเจอกัน แบบนี้ดีไหม?"

"ดีครับ เป็นแผนที่ดีเลย!" เย่ซิงเฉินพยักหน้ารัวๆ

หลินเป่ยฝานพูด "งั้นก็อย่าลืมชวนป้าหลี่ไปด้วยล่ะ!"

เย่ซิงเฉินพอคิดถึงหน้าของป้าหลี่ก็รู้สึกไม่สบายใจ "ทำไมต้องชวนป้าหลี่ล่ะ? คนอื่นไม่ได้เหรอ?"

"คุณโง่หรือไง?" หลินเป่ยฝานพูดอย่างไม่สบอารมณ์ "ที่นั้นเป็นร้านอาหารโรแมนติกสำหรับคู่รัก คุณลองบอกสิว่าถ้าชวนผู้ชายไปกินข้าวมันเหมาะไหม?"

เย่ซิงเฉินรีบส่ายหัว "ไม่เหมาะหรอก แต่ชวนผู้หญิงสาวๆไปไม่ได้เหรอ?"

"ชวนผู้หญิงสาวๆไป ถ้าประธานฉู่เข้าใจผิดล่ะจะทำยังไง? ตอนนี้คุณกำลังจีบเธออยู่ใช่ไหม? แค่นี้เธอก็เกลียดคุณมากพอแล้ว ถ้าเห็นไปกับสาวๆอีกไม่หมดโอกาสเลยเหรอ!"

"ที่คุณพูดมาก็ถูก!" เย่ซิงเฉินพยักหน้าอย่างจริงจัง

หลินเป่ยฝานก็พยักหน้า "ดังนั้นชวนป้าหลี่ไปปลอดภัยที่สุด!"

"อืม!" เย่ซิงเฉินพยักหน้า แต่ว่าไม่รู้ว่าทำไมในใจของเขาถึงรู้สึกแปลกๆ